Eerder vandaag vroeg ik me af wat Pim Fortuyn gaat doen als hij macht krijgt, maar niet zijn zin. In Rotterdam bijvoorbeeld (zie Duidelijkheid).

Francisco van Jole, woonachtig te Rotterdam, meldt: 'het begint al' en citeert een artikel in het Rotterdams Nieuwsblad:

"Het plan van een Rotterdamse woningcorporatie om uitgeprocedeerde
asielzoekers huisvesting te bieden, heeft de woede gewekt van collegepartij
Leefbaar Rotterdam (LR). In een open brief stelt raadslid Michiel Smit dat
corporatie Woonbron-Maasoevers 'de verkeerde prioriteiten' heeft als ze
woonruimte ter beschikking stelt aan organisaties die zich inzetten voor
uitgeprocedeerden."

Vandaag: de Spinbestuurder

De droom van iedere entertainer:
met één druk op de knop
staat het publiek op z'n kop.

We spreken zonder spoor van gêne over borsten, het woord tieten is ook onder vrouwen gemeengoed geworden - toch duikt het oude buste af en toe weer op.

In het bericht over de dood van Ruth Handler, de ontwerpster van de Barbiepop: ‘...de pop die met haar smalle taille en flinke buste eind jaren vijftig werd ‘geboren’.’

Borsten en tieten zijn te naakt, te ledenmaterig; buste is omhullend, de aanduiding van een lichaamsstreek, een spannend landschap.

Boezem en gemoed zijn blijvend bijgezet in het praalgraf der Nederlandse taal - buste mag herrijzen.

Brigitte Bardot, Gina Lolobrigida, Sophia Loren hadden (hebben) een buste.
Heeft Britney Spears een buste? Nog niet.

Gisteravond in de studio van NOVA/Den Haag Vandaag zat hij weer breeduit present: Pim Fortuyn. (In een combinatie ruitjesoverhemd en gestreepte das die we al vaker hebben gezien - mogen we wat meer variatie?)

Jan Peter Balkenende was vanuit Drachten, in een met CDA-groen opgetuigde manege, live verbonden; achter zijn ruggetje draaiden vijf CDA-paarden hun rondjes.

Wat was het onderwerp van discussie?
Wie na de verkiezingen met wie regeert! Welke partijcombinaties mogelijk zijn.
Maar daar zijn we nog lang niet!
Standpunten wil ik horen! Duidelijkheid!

Tot 15 mei vertegenwoordigt Fortuyn, behalve zichzelf, niets of niemand.
Zaag hem door, dames en heren journalisten!
Hij zegt naar macht te streven, maar nog altijd weet ik niet wat hij met die macht denkt te gaan doen.

Zo wil hij gedwongen spreiding van mensen van allochtone afkomst. In Rotterdam is dat afgezwakt tot vrijwillige spreiding - in de praktijk betekent dat bijvoorbeeld dat in het centrum peperdure huizen worden gebouwd, die alleen voor de midden- en hogere klasse inkomens bereikbaar zijn. Vraag: en als dat niet het door Fortuyn gewenste effect heeft?
‘Ja, dan zal dwang nodig zijn’, zegt de leider van de Lijst. En er wordt niet doorgevraagd. Hoe gaat u die dwang uitoefenen? Wat zijn concreet uw maatregelen?

Van de vijf CDA-paarden achter de rug van Balkenende, gaven er na afloop van de uitzending twee aan op Fortuyn te gaan stemmen.

IT'S A MAN'S, MAN'S, MAN'S WORLD

This is a man's world
This is a man's world
But it would be nothing
Nothing without a woman to care

You see man made the cars
To take us over the world
Man made the train
To carry the heavy load
Man made the electro lights
To take us out of the dark
Man made the bullet for the war
Like Noah made the ark

This is a man's, man's, man's world
But it would be nothing
Nothing without a woman to care

Man thinks of our little baby girls and the baby boys
Man make them happy 'Cause man makes them toys
And after man has made everything, everything he can
You know that man makes money to buy from other man

This is a man's world
But it would be nothing, nothing
Not one little thing
Without a woman to care

He's lost in the wilderness
He's lost in the bitterness
He's lost, lost and .....

Nieuw woord:
klikoverklikker

De klikoverkrachter uit Ronselersdijk is nog steeds niet gepakt.

Het onderzoeksteam heeft nu twee vrouwelijke undercover-rechercheurs ingezet.

Velen maken zich op zich morgen te gaan vieren.
Als de tendens doorzet, behoor ik volgend jaar tot de minderheid die zich geen Koninginnedag viert.
Als men zich er niet teveel lawaai bij maakt, mag iedereen zich van mij te pletter vieren.
Ik ga me morgen een boek lezen.

Lees hoe Naarden door knap politie-speurwerk voor een grote ramp werd behoed.

Dit bedoelen politici als ze zeggen dat er meer blauw op straat moet komen.

Bieslog heeft navraag gedaan. De valse naam die de verdachte opgaf en het wantrouwen van de agenten wekte, luidde Piet Rotop.

Henny Huisman presenteerde gisteravond in de Soundmixshow een zogenaamd lijsttrekkersdebat.
Winnaar werd Pieter Verwaaidonk uit Breda, met een meesterlijke, live gesproken Pim Fortuijn.
Goed voor een tweede plaats was de schitterende Paul Rosenmöller van Boris van Jommel uit Dordrecht.

Kijk naar de showopkomst via de catwalk. Dat zie je echte politici nog niet 1,2,3 doen!

In De Breirevival (zie woensdag) vroeg ik naar breiherinneringen.
Hierbij een selectie uit de reacties. Bij dit onderwerp leek het me relevant de sekse te vermelden (M/V).
Dank aan alle inzenders.

1. M
Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat ik als jongetje op de lagere school (dus gelukkig wel onder dwang) heb gebreid. Pannenlappen (voor moederdag, breed van boven en dan taps toelopend naar onderen), onderzetters en shawls (ook weer voor moeder) waren de meest geliefde voorwerpen van vlijt.
Dieper wegzinkend in schaamte door herinneringen besef ik ineens dat dat niet alles was. Naaien (kussens met motief), haken (alweer een pannenlap) en punnikken waren ook vakgebieden waar een hele generatie 30 jaar later nog steeds mee rondloopt.
Gelukkig werd ik vrijgesteld van dienstplicht want ik weet niet of ik deze dan in combinatie met bovenstaande ervaringen in geestelijke gezondheid had kunnen overleven.

2. V
1959, ik was eerstejaars studentje in Groningen en had nog nooit
gehandwerkt, laat staan gebreid.
maar plotseling zag ook ik het licht. een hele week heb ik
achterelkaardoor zitten breien aan wat een 'slobbertrui' moest worden,
zwart natuurlijk ;0). wát trots was ik toen 'ie af was. na een week of
wat bracht ik de trui mee mee naar Den Haag, waar onze werkster mijn
product heeft opgepakt, mee naar huis genomen en 'netjes' heeft
overgebreid.
een echte tuttrui was het geworden, die ik uiteraard nooit meer heb
gedragen.
ik heb ook nooit meer gebreid.

3. M
Toen ik zo'n elf, twaalf jaar was kreeg ik (nu 55) voor het eerst te
maken met het breivirus. Samen met een vriendje zaten we op mijn kamer
lange sjaals te breien. Mijn moeder schaamde zich voor ons en maande
ermee te stoppen, maar wij deden dat niet. Ook later heb ik nog vaak
gebreid. Maar toch al tientallen jaren niet meer.
Zal ik de pennen maar eens opzoeken? En een trui maken in de dubbele
patentsteek?

4. V
I am sorry I did not retain much Dutch from visiting Holland, but I just
wanted to thank you so much for linking to my site today. I was ever so
suprised! I love the Netherlands, so it was an extra special treat to see my
sock on your page!
Thank you! Bedankt!
http://www.dangerouschunky.com

5. M
In mijn herinnering was mijn moeder altijd aan het breien. () Want dat kon ze, mooie truien breien met ingewikkelde kabel- en andere patronen. Ik was altijd zeer onder de indruk van die er vervaarlijk uitziende ‘works in progress’ met drie of vier breinaalden. Ik kan me ook herinneren wel eens per ongeluk de verkeerde naald uit de breimand te hebben getrokken, een ontredderde lap met losse lusjes achterlatend. Gelukkig kon mijn moeder de schade altijd weer zonder al te veel moeite herstellen. () Ik heb de truien die ze voor mij gemaakt heeft nog steeds in de kast liggen en heb zelfs een trui die ze voor een oom van mij heeft gebreid na zijn overlijden in mijn bezit gekregen. Haar laatste project, voordat ze een hersenbloeding kreeg, was voor alle kleinkinderen een trui breien met een patroon en afbeelding naar eigen keuze.

6. M
Op de een of andere manier kon het ook met een stoel ofzo maar hoe dat ging? Ik heb geen flauw idee.
Meestal moesten wij er aan geloven. Mijn broers en zussen en ik. Strengen garen moesten worden opgewonden tot een bol. Het is net zo'n soort herinnering als lakens opvouwen. Daar kan ik zelfs wel een beetje naar terugverlangen.
Ik moest zitten en de streng vasthouden. Zwaar werk was het want je moest je armen omhoog houden, ongeveer zoals je een menukaart voor je houdt. De streng wol moest strak maar ook weer niet te strak worden gehouden. Voor me stond mijn moeder die -lachend- van die slordige streng een keurig ronde bol maakte. En daarna veranderden de bollen weer in sokken, een enorme das, truien en ik herinner me plotseling zelfs de gebreide borstrok!

7. V
Mijn moeder was er zo'n eentje die
mijn vader hielp carrière te maken door ons op te voeden, het huis schoon te
houden en zo af en toe een fraaie trui te breien. De mooiste is een truitje,
mariniersblauw, met op de voorkant in witte brei-letters: KATRIENTJE. In
mijn herinnering prikte te trui aan alle kanten en was de trui zo groot dat
ook mijn enorme beer de trui aan kon.

Mijn eigen breien wilde nooit zo vlotten. Ik heb wel eens een sjaaltje
gebreid voor mijn muis Miepie. Ik was wel een fanatieke punnikster. Mooie
slierten in alle kleuren kwamen uit mijn punnikding. Achja. Ik zou nu ook
niet meer kunnen breien omdat dan een kat paraat staat met grote zwarte
pupillen om mee te helpen.

8. V
Ik ben van '53 en ik zie me nog zitten. In een snikheet klaslokaal, acht jaar oud en wij meisjes hadden kunstnijverheid. De jongetjes niet, die hadden handvaardigheid en mochten lekker vogelhuisjes zagen. Ik zat met klamme handjes breien te leren. Veel te strak. Insteken-omslaan ging nog wel, maar doorhalen-aflatengaan deed zo'n pijn. En voor straf trok de juffrouw zonder pardon steeds opnieuw alle naalden er uit en trok rrrrrrrr de hele kronkeldraad los. Huilend produceerde ik mijn eerste babysokjes. Door mijn vader dankbaar in ontvangst genomen en nog jaren gedragen. Toch sloeg ook bij mij de breiwoede toe. Wie het waagde te dicht in mijn buurt te komen, was de klos. Ik hoefde maar een beetje verliefd te zijn en het slachtoffer droeg binnen een week een verstikkende ierse kabeltrui. Hoe moeilijker het breiwerk, hoe leuker ik het vond. Ik had al rsi voor het was uitgevonden. Kabels, acht naalden, rondbreinaalden, ingebreide rondspringende herten, ik was verslaafd. En breien en roken gaat niet samen, dat was een bijkomend voordeel. Mijn studie financierde ik met in de trein gebreide kindertruien die ik verkocht aan een zweeds winkeltje in A'dam.

9. V
Mijn nichtje die op een verjaarsfeestje klunsig voor het eerst breit, terwijl mijn toen nog zevenzeventigjarige tante werkelijk wanhopig haar het probeert te leren het niet klunsig te doen, denkende (nog steeds)als dat kind niet leert breien wordt het nooit wat op de huwelijksmarkt. En dan het broddelwerkje achteraf, terwijl tante als klein kind al na school verplicht kousen moest breien voor de hele familie. Erg he? En ze waren niet eens arm ofzo. Het is ook niks geworden met mijn nicht op de huwelijksmarkt.
Zelf kan ik het allemaal uitmuntend, zowel breien als haken als alles verstellen etc. etc. want toen tijdens een vakantie bleek dat mijn oma en ik niets gemeen hadden heeft ze me maar alles geleerd wat ze wist. () Ik kan zelfs theedoeken onzichtbaar verstellen. Je weet maar nooit wanneer het weer oorlog wordt!

10. V
De mooiste gebreide trui zie je in het programma time team van het Discovery Channel.
Een streepjes trui. met alle kleuren daar wordt je toch verliefd op.
Hij draagt hem met zo'n gevoel, zonder zijn trui is het programma niet goed.
Ik kijk naar de show, gelukkig hij heeft de trui weer aan, de trui wordt de gespreksstof van de avond.
Als hij zijn trui niet aan heeft mis ik iets............
Wie heeft zijn trui gebreid .......... ik weet het niet..

Als voorzitter en enige lid van de jury kreeg ik een aantal uit advertenties geknipte foto's van voorwerpen te zien en moest ik raden naar de functie.

Bijgaand gewrocht gaf ik de Eerste Prijs in de categorie Tot Onherkenbaarheid Modern Vormgegeven Voorwerpen.

Tot op heden heb ik geen idee waartoe dit apparaat dient.

Ja, als ik in de Koningslaan woonde, zou ik vandaag zeker ook vlaggen.

Al pratend in een mobiel telefoontje, komt de man schuin tegenover me zitten. Hij legt meteen zijn voeten op de bank, mij afsluitend van het gangpad.
Hij spreekt luid en rad Frans.
Via de spiegeling in de donkere ruit zie ik dat hij te luchtig is gekleed voor de koude avond, een enkel overhemd met korte mouwen, sjaal om het middel geknoopt.

De stroom Frans gaat ongeveer zo:
‘...mais oui François c’est bien sûr hein oui c’est le Pen et Le Pen ah oui ce ne’st pas Chirac car Chirac ah ce n’est pas Le Pen et je suis maintenant à Amsterdam mais je vais demain à Paris Metz Paris Bordeaux et de Bordeaux à Paris et Amsterdam bien sûr ha ha ha mais oui François bien sûr c’est Le Pen hein et Le Pen ah oui c’est Le Pen et Le Pen n’est pas Chirac...'

Mij gaat opvallen dat zijn gesprekspartner geen seconde ruimte wordt gelaten iets terug te zeggen.

‘..et Le Pen ah oui mais demain je suis à Paris bien merci et au revoir salut François.’

De man steekt het mobieltje in de borstzak van zijn overhemd en zit enkele momenten met gesloten ogen.
Dan trekt hij het telefoontje weer tevoorschijn en steekt van wal:
‘...hey how are you I am fine yes indeed yes its great well I’m now in Amsterdam and tomorrow I’ll fly to New York yes I do ha ha ha you’re great...’

Doorratelend staat hij op, zet een paar snelle passen en neemt in het compartiment achter me plaats, waar ook één reiziger zit. Weer legt hij zijn voeten op de bank.

Het definitieve bewijs van ‘geen zuivere koffie’: de man aan de andere kant heet ook François!
‘...yes you are absolutely right François ‘cause Le Pen he is not Chirac and tomorrow I’ll fly to Paris and then to Bordeaux but then I am back in Amsterdam and Le Pen oh yes he is ha ha ha that’s great François...’

De stroom gaat door tot mijn halte.

Ik heb er goed aan gedaan elk oogcontact te vermijden. Er ging een onvoorspelbaar gevaar van de man uit.

Groot interview met Jan Peter Balkenende in de Telegraaf.

Fragment:

- Bent u wel een goede papa? Uw vrouw is vanwege uw drukke baan juist korter gaan werken!

‘Toen de crisis in het CDA er opeens was en ik de rol kreeg van CDA-leider heeft Bianca nooit nee gezegd. Zij zei toen: ‘we gaan er voor.’’

Laatste zin, tevens de kop boven het artikel:
‘Ik ga voor goud.’

Beste Bianca en Jan Peter,

Binnen de Gereformeerde wereld zijn jullie ongetwijfeld fijne, jonge, vlotte mensen, maar op grond van bovenstaande verkiezingsleuzen - ‘we gaan er voor’ en ‘ik ga voor goud’ - is het voor mij helaas onmogelijk geworden te stemmen op het CDA.

Sorry, ik kan het jullie niet uitleggen.
Veel succes!

WEER GEEN LINTJE GEKREGEN!!

Waarom zij wel en ik niet? Godverdegodver.

Die Jacques Herb... één hitje in 1902. Als koningin Juliana hem in 1960 had geridderd: soit, maar van Bea valt me dit bitter tegen.

George Baker... hoe heette dat nummer... Lolapalomablanco? En dat heeft Hare Majesteit behaagd?

Hans Dulfer. Van harte gegund, maar er wordt maar weer ’s bewezen dat je met een grote bek heel ver komt. Candy, ja, die mag van mij Ridder in de Hoogste Leeuw worden.

André Rieu... Ik dacht dat onze Koningin van kunst hield? Bij zo’n sjiek concert op het Paleis zit ze dus kennelijk te knikkebollen om na afloop onmiddellijk weer een cd’tje van die smijchelaar op te zetten.

Begrijp me goed: als ik ooit een lintje krijg, ga ik er niet mee voor aap lopen - ik wil het kunnen weigeren!

Ik wil kunnen zeggen: majesteit, u denkt toch niet dat ik ooit zal meedoen aan zo'n archaïsche, discriminerende schertsvertoning?
Smeer het lintje maar in uw haar!

Veel leuker lijken mij de lijsten met namen van hen die geen lintje kregen.

Waarom worden de afwijzingen - met redenen omkleed - niet gepubliceerd?
Wat moet je als afgewezene doen om volgend jaar tot de gelukkigen te behoren?

- Naar schatting een kwart van de in Nederland gewerkte uren verdampt in het vergadercircuit. Een manager is gemiddeld zestig procent van de week ergens ?in bespreking? onbereikbaar voor de buitenwacht. () Het Nederlands Vergaderkundig Instituut schat dat met het georganiseerde overleg ?enkele miljarden per jaar? is gemoeid. -
(Citaat uit de coverstory Nederland is vergaderziek van Vrij Nederland)

Lees hiernaast hoe de gemeente Dronten de vergaderitis bestrijdt.

Het kan beter.

1.
- Dames en heren, enkele minuten voor het begin van ons directietripje, moeten we 26 beslissingen nemen, waaronder de sluiting van de ontbijtkoekfabriek en de overbrenging van onze stroopwafelproductie naar de deelstaat Panjhib.
- (uit luidsprekers) Willen passagiers voor vlucht KL 306 naar Mexico zich naar Gate A16 begeven?
- Iemand bezwaren tegen de voorstellen zoals ze hier in mijn koffertje zitten? Niemand? Akkoord. Ach juffrouw De Ronde, wilt u dit koffertje nog even in een bagagekluis opbergen?

2.
- Hartelijk welkom in de koelcel van ons kantoor. Meneer Voordewind, wilt u de temperatuur aflezen?
- Het is nu - 33 graden, meneer Hoogvliet.
Dank u. Dan open ik de vergadering. We dienen te besluiten over de fusie met de firma Dungdeon Inc, waarbij we vierhonderd van onze werknemers moeten ontslaan. Doen? Dacht ik ook. Meneer Voordewind, wilt u zo snel mogelijk de deuren openen en de dekens uitdelen? Mevrouw, mijne heren, de cognac staat klaar!

Het is geen ochtendgymnastiek, toch vraag ik je even mee te doen, opdat je weet hoe het voelt.

Plaats het topje van de linkerwijsvinger op het topje van de linkerduim - maak een volmaakt rondje (terzijde: het doet mij denken aan Calamares à la Romana). Steek de overige drie vingers recht vooruit. Beschrijf met die linkerhand cirkels door de lucht, of maak, als ter onderstreping van een heftig betoog, met de linkerarm hakkende bewegingen op en neer.

Op dit moment bèn je even Paul Rosenmöller.

Of hij doet het onbewust, of het is tegen hem gezegd: niet met het vingertje!
En om te voorkomen dat hij met het vingertje priemt, zet hij het vast op zijn duim.

In het Srebrenicadebat, gisteren in de Tweede Kamer, werd uitvoerig gediscussieerd over het mediagedrag van sommige bewindslieden.

Had ex-minister De Grave in een interview gezegd, dat hij in een volgend kabinet graag weer minister wilde worden?

Had ex-minister Van Aartsen in een interview gezegd, dat de VVD-ministers eigenlijk niet wilden aftreden, maar dat omwille van Kok toch maar hebben gedaan?

En daar dan minutenlang met z'n allen over doorzagen in een zgn. scherp debat.

Waar hebben we het over? Over slachtoffers? Oorlog? Genocide?

Volstrekt begrijpelijk dat miljoenen in de wereld dolgraag in Nederland zouden willen wonen.

Gisteren signaleerde Bieslog de breirage in de VS.

Kijk even hoe Bieslog (Beislog) wordt ontvangen in de VS.
Met behulp van een woordenboekje (zie foto's) is de Nederlandse tekst ontcijferd.

(Bedankt, Hinke)

Nou, ’t is wel genoeg geweest. Over enkele uren word ik opgehaald (hoe dramatisch zou het lijken als ik schreef ‘weggehaald’).

De week vrijwillige, eenzame verbanning zit erop. Voor Bieslog is het beter als ik mij weer onder de mensen begeef. Ik kan proberen het licht te beschrijven, zoals het tegen achten ’s avonds de duinenrij in een dramatisch decor verandert, of bijhouden hoe de vergroening van een bosrand vordert, maar dat vergt een hogere schrijfkunst dan de mijne.

Er gebeurt hier te weinig opwindends voor de krant. Interesseert het iemand dat gisteravond mijn fietszadel afbrak? Ik heb twee uur moeten lopen. Niet erg, in de avondzon.

Ik kom niet verder dan de foto’s die ik maakte in de Van Speyklaan, waar men voorzichtig met vuur moet omgaan. Leuk? Gaat wel.

Klink ik somber? Daar is geen reden toe. Want het is hier godsallemachtig mooi en ik benijd de bewoners van dit huis - gehuurd van de Duinwaterleiding, er staat een handvol bewoonde huizen in de duinstrook - en ik knijp mijn handen dicht dat ik in vakantieweken op het huis mag passen. (Want zo steekt dit in elkaar, vragenstellers!)

Het mooiste en vergaandste gedicht over de duinen dat ik ken, bestaat uit één regel, geschreven door Chr. van Geel:

Eenvoudig, de duinen, eenvoudig.

Ja, zo voel ik mij hier: het leven dient eenvoudig geleefd en alle opgefokte drukdoenerij buiten dit reservaat verstomt en ebt weg in eenvoudigheid. Ho! Ik ga mooie gedachten formuleren. Zo is het wel genoeg.

In de verkiezingspeilingen wordt op de vraag Welke coalitie acht u denkbaar? steeds vaker de combinatie VVD-ANWB-De Telegraaf genoemd.

Gisteravond werd in het radioprogramma Met het oog op morgen een heftige en soms schokkende discussie gevoerd tussen Jan Tromp en Harry van den Bergh.

Tromp had eerder de Israëlische acties tegen de Palestijnen razzia's genoemd,
Van den Bergh verweet Tromp anti-semitisme, waarop het gesprek totaal uit de hand liep.

Als u alleen dit programma-onderdeel wilt beluisteren, kunt u de 'clipwijzer' van de RealPlayer een zetje geven - de discussie vindt plaats na 43 minuten.
(Met dank aan tipgeefster)

Breien is terug van weggeweest!

Ik kan me heel goed herinneren (opa Tingeling vertelt) hoe populair in de jaren zeventig het breien was. In de meest hippe en progressieve kringen werd door de meisjes gebreid.

Moeders en schoonmoeders, die van het 'moderne leven' misschien niet veel moesten hebben, onderhielden innige banden met dochters en schoondochters via het breien. Oude, ingewikkelde patronen werden doorgegeven, moeilijke steken geleerd.
Mannen (en ik bedoel niet de in wol geboren geitenwollensokkentypes) droegen eigentijdse truien, die of door hun moeders of door hun vriendinnen waren gebreid.

In Amerika is een ongekende revival van het breien op gang gekomen.
Er zijn honderden knittingblogs en een groeiende Knitting Webring.
Het tot truttigheid vervallen breien is weer trendy geworden.

Mag ik de Biesloglezeressen (heren ook welkom) vragen om breiherinneringen?

Toegegeven, ook ik smul van berichten over ruzies tussen kandidaten van de Lijst Fortuijn.
En al helemaal als er ‘ongewenste avances’ in het spel zijn.

Maar dan wil ik wel het naadje van de kous weten.

Toen ik in NOVA de vrouwen zag die klagen over avances, geloofde ik geen woord van hun relaas. Het leek erop, of zij een uit het hoofd geleerd lesje opzegden.

Waarom werden zij niet bestookt met vragen als: wat hielden die avances precies in? Wie deed de avances? Wat was het ongewenste in de avances?

Waarom zagen we vervolgens niet een van avances verdachte heer, stevig aan de tand gevoeld?

Journalisten mogen nooit laten blijken dat ze smullen van ruzies tussen kandidaten van de Lijst Fortuijn.

Een vriend belde:
‘En? Heb je de planeten gezien?’
‘De planeten... nee?’
‘Die moeten daar bij jou heel goed te zien zijn. Bij het vallen van de avond, in het westen. Vijf stuks: Mercurius, Venus, Mars, Jupiter en Saturnus. Uniek! ’t Duurt tot 2040 voor ze weer zo mooi bij elkaar staan.’
‘Kan jij ze niet zien?’
‘Vergeet het maar. Door het licht van Amsterdam wordt het hier nooit donker.’

Het afkicken van de bewoonde wereld gaat langzaam. Ik let meer dan gewoonlijk op het weer, kijk vaak naar boven alvorens te beslissen of de tijgerparaplu mee moet op fietstocht. Maar binnen is het overdag nooit langer stil dan een half uur. Dan moet of de radio aan, of een cd gedraaid; mijn krantenverslaafdheid is niet afgenomen - bij elkaar fiets ik dagelijks drie uur om de pakken ochtend- en avondkranten mijn hol in te kunnen slepen.

De paar bezoekers, die me na veel uitleg hebben gevonden, vragen bij het afscheid, als ze klaarstaan om in het aardedonker terug te gaan, of ik niet bang ben, zo alleen. Ik vind mezelf een hele piet als ik antwoord dat ik volstrekt niet bang ben.
Ik ben wel vaak midden in de nacht wakker - het kraakt, er tikt iets met regelmaat, de wind loeit door de bomen, maar ik geef me eraan over.
Vannacht schrok ik wel hevig van het gebrom van een auto. Omdat ik in het midden van een reservaat zit, waar na zonsondergang niemand in mag, betekent het geluid van een auto ‘foute boel’. Wat maakt schrik een stoot adrenaline vrij! Ik merkte dat ik me totaal niet had voorbereid op ongewenst bezoek, gespannen wachtte ik af.
Het gebrom stierf weg. Stropers?

Van flora en fauna weet ik niets af. Ik kan alleen constateren dat het groen doorbreekt, frisse blaadjes zonder gaatjes.
Ik heb te doen met het jonge groen. Het weet nog niet dat het maar voor een paar maanden is.

Als ik nou dadelijk de avondkranten eens achterwege liet en naar de planeten ging kijken?
De in mij huizende zonderling wordt wakker.

De joyrider die vannacht mijn fiets leende - en keurig op zijn oude plek terugzette - heeft enorm veel plezier gehad van mijn oude karretje.

Het zou een Olympische sport moeten worden. Miljoenen liefhebbers genieten van het moddergooien, maar deze edele sport krijgt nog steeds geen officiële erkenning.

Terwijl er op wereldniveau met modder wordt gegooid.
De Zweed Lennart Johansson, voorzitter van de Europese voetbalbond UEFA, heeft op magistrale wijze uitgehaald naar Sepp Blatter, voorzitter van de wereldvoetbalbond FIFA. Blatter was al eerder stevig in de modder gezet, nu lijkt hij de modder niet langer uit de ogen te kunnen wrijven.

In de Engelse competitie gaat men er nog steviger tegenaan. Moddergooien is er een nationale sport, waaraan ook de pers mag deelnemen.
De bondscoach van de Engelse ploeg, de Zweed Eriksson, heeft ‘een vermeende affaire’ met een televisiepresentatrice. 
In Engeland, de bakermat van het moddergooien, staan dan meteen honderden bakken modder klaar. En ‘de dame in kwestie’ is ook nog ’s een keer een blondine, die in Zweden is geboren! De verse modder druipt uit de krantenpagina's.

Met de Zweden Johansson (1), Eriksson (2) en de minnares (3) op het erepodium, zou Zweden, als er nu Olympische Spelen werden gehouden, 1x goud en 2x zilver hebben behaald.

NB Moddergooien heeft niets te maken met modderworstelen, een ordinaire, niet erkende schertssport, die uitsluitend nog in provinciale, louche discotheken wordt bedreven.

Meester Pimmewip heeft in Rotterdam de benoeming van het schoolbestuur rondgekregen.

De inwoners krijgen normen en waarden bijgebracht in een beschavings- of heropvoedingsoffensief, de Van Agt-term ethisch reveil is uit de mottenballen gehaald, bij wangedrag moeten aso-taks worden betaald en er komen camera's, heel veel camera's.

We gaan ervan uit dat Meester P. het goede voorbeeld geeft en camera's rond en in zijn woning zal laten installeren. Webcamera's graag, zodat wij via de site van Meester P. kunnen leren wat beschaving en normen en waarden precies inhouden. Wij zijn dat namelijk vergeten. Meester P. moet ze ons voorleven.

De tentoonstelling Icecones and Potatobags is
t/m 1 september door het gehele land gratis te bezichtigen.

22 april: ''Tot 1 uur 's nachts protesteerden er nog 10.000 mensen spontaan in het centrum van Parijs tegen de extreem-rechtse Jean-Marie Le Pen na diens verrassende tweede plaats in de eerste ronde van de presidentsverkiezingen'' (vrij vertaald)
16 mei: ''Tot halfdrie 's nachts vulden nog altijd tienduizenden Amsterdammers de straten om hun aversie tegen het premierschap van Pim Fortuyn kenbaar te maken. Fortuyn werd minister-president na het aftreden van Melkert en Dijkstal vanwege Srebrenica.'' (vrij verzonnen)

(Tekst van Tonie, zie zijn Weblog)

Door in Buitenhof zijn afschuw uit te spreken over één incident (een kwalijke, afkeurenswaardige gebeurtenis), maar niet te vermelden dat de grote pro-Palestijnse demonstratie, waaraan meer dan tienduizend demonstranten meededen, zonder moeilijkheden verliep, heeft Frits Bolkestein weer ’s een stuitend stuk ophitserij bedreven.

Het NOS-Journaal, dat dit Buitenhof-fragment in het Achtuur Journaal herhaalde, heeft deze uitlokking van onverdraagzaamheid honderdvoudig vergroot.

Komt de Buitenhof-redactie vanmorgen tevreden bijeen? Het is weer gelukt: door Bolkestein uit te nodigen is ‘de pers’ gehaald. Gefeliciteerd.

Dacht ik de tijdgeest te hebben gevangen in een koekzakje (zie Brief van zee (4)), word ik van alle kanten op de vingers getikt: speculoos is geen nieuwerwetse euroverbastering, het is simpel Vlaams voor speculaas!

Decennia gaan voorbij zonder dat het woord speculoos zich aan mij opdringt, of ik krijg het vandaag tientallen malen onder ogen.

Ik sta dus onmetelijk voor joker met het door mij tot grote betekenis opgeblazen zakje.
Maar zo gauw geef ik me niet gewonnen.
Want wat moeten we met een koekje dat speculoos heet?
Is een speculoosje iets anders dan een speculaasje?
Ik dacht niet dat in Vlaanderen wordt gesproken van Sinterkloos, reloos en heloos - waarom dan wel van speculoos?

Horecaheren, mag ik bij de koffie weer een specuLAASje? En dan bij voorkeur een molenspeculaasje?

Of begint integratie daar: op het schoteltje van ons heilige kopje koffie. Krijgen we, als het Belgische speculoosje is ingeburgerd, af en toe een stuk Turks fruit geserveerd?

Het kopje koffie is het meest conservatieve bolwerk van ons land. Italiaanse invloeden hebben we omarmd - de integratie is compleet als we de koffie krijgen opgediend in Marokkaanse kannetjes.

En of dit nu erg politiek-correct overkomt, interesseert me niets. Die koffie uit die kannetjes is namelijk veel lekkerder.

Ooit zullen de directeuren van de grote bierbrouwerijen voor de rechter staan en worden veroordeeld voor het aanzetten van jonge kinderen tot drankgebruik.

Terwijl de gehele goegemeente zich druk maakt over het alcoholmisbruik onder jongeren en de daaruit voortvloeiende ellende, proberen de brouwerijen met nieuwe flashy, vette drankjes in trendy flesjes kinderen vanaf veertien jaar aan de alcohol te krijgen.

Na het grote succes van Bacardi?s Breezer (5% alcohol) volgden Dommelsch, Vrumona, Smirnoff, Heineken en Grolsch met drankjes als Diablo, Xi Climax Vodka Ice, Desperados en Zinniz.

Alleen Bavaria doet niet mee.
Directeur Peter Swinkels in NRC-Handelsblad:

'Ik vind de manier waarop met name Bacardi en Smirnoff jonge kinderen alcohol opdringen, onverantwoord. Ze brengen hen te vroeg in contact met alcohol. Ik verkoop graag bier, maar hier doe ik niet aan mee. Dan maar minder omzet.'

Bavaria bravo!

Het is dat ik vandaag het feit herdenk in tien jaar geen druppel alcohol te hebben gedronken (na een bijna-ongeluk onder invloed, mijn moralisme is verantwoord), anders zou ik nu het glas heffen op deze uitzonderlijke brouwer die zijn verantwoordelijkheid neemt!

Als regeringspartij is de PvdA medeschuldig aan het slechte openbare vervoer.
De partij erkent haar verantwoordelijkheid en is begonnen met het opfleuren van de wachthokjes.

Positief resultaat blijft helaas uit: de leegstand/-zit van de abri's is de afgelopen twee dagen met 27% gestegen.

Dank aan alle canonliefhebbers die ons deze week bestookten met verzoeknummers.
Wat hebben we toch een rijk canonrepertoire! 
Onze canonclub beperkt zich dezer dagen strikt tot het concoursmateriaal; volgend jaar zal zij de opgegeven canons instuderen.

Zoals die mooie van Geertruida:

O, Geertruida, kijk eens naar oom Geert
die in de eendjesvijver ijvrig zwemmen leert.
Eerst doet hij de borstslag, dan de slag op zij,
dan duikt hij onder water, tegen ’t getij.

Er was veel vraag naar de meest klassieke van allemaal: het Klein Stationnetje. Onze club heeft er vorig jaar een derde prijs mee gewonnen.
In de canonwereld is een hevige discussie gaande over een tekstgedeelte. Moet het zijn ‘hakke puf’, of ‘hakke poef’?
Wij zijn aanhangers van de poef-stroming. In de klankkleur van de vierstemmigheid, doet poef het beter dan puf.
Hier is de volledige tekst:

Op een klein stationnetje, ’s morgens in de vroegte
staan de blikken wagentjes netjes op een rij.
Kijk de machinist eens draaien aan zijn wieltje
hakke, hakke, poef poef, weg zijn wij.

Wij eindigen, zoals al onze concerten, met die mooie, eenregelige canon Dona nobis pacem. We houden hem doorgaans tien minuten gaande, waardoor het publiek de zaal in vredige, meditatieve stemming verlaat, vaak het slotapplaus vergetend. Vinden wij helemaal niet erg.

(Alle canons staan bij elkaar in het dossier De Canonclub in de linkerbalk.)

Vandaag geprobeerd een visionair essay te schrijven, waarin ik met bevlogenheid en kennis van zaken een messcherpe, klinische, maar liefdevolle kijk op onze samenleving zou presenteren - een werkstuk, dat het publieke debat in Nederland de komende maanden beheerste en na enkele jaren zou worden gezien als het eigenlijke startpunt van de 21e eeuw.
Ik zou er Paul Scheffer mee naar de kroon steken.

Nou ja, dat lukt dus niet, met zo’n uitgangspunt.

Een diepzinnige beschouwing met de afmetingen van een kleintje-column gaat me al heel slecht af. Na drie zinnen denk ik: man, wat weet jij daar nou van. 
Iets met stelligheid beweren, sluit drieduizend andere mogelijkheden uit. En als je daarvan overtuigd bent, krijg je geen diepzinnigheid ooit nog uit de vingers.

Ik moet het hebben van de kleine waarnemingen. Wat ze betekenen? Vaak weet ik dat niet. Als je ze allemaal bij elkaar optelt, in die bekende rij ‘achter elkaar legt’, is er misschien een visie uit te destilleren. Maar het kan ook zijn dat ze niets betekenen. Zou ik niet betreuren.

In een cafetaria komt met de cappuccino een koekje mee. Het is een ‘soort van’ speculaasje in een zakje.
Op het zakje staat aangegeven dat ik Speculoos zit te eten.

Speculoos?

Een internationale versie van ons nationale speculaasje?

Achterop is aangegeven dat we te maken hebben met een:
Gekarameliseerd koekje
Caramelised biscuit
Karamelgebäck

Spreken we de naam van dit eurokoekje uit als Spikkuloes?

Heimelijk koester ik natuurlijk de hoop, dat men deze signalering van de speculoos ooit nog eens zal beschouwen als het startpunt van de 21 eeuw.
Ook met het inventariseren van kleine dingetjes, moet je grote doelstellingen voor ogen houden.

Om het verhaal van de duikboot af te maken:
dankzij de tip van een lezer en WL/delft hydraulics hebben we nu de dagelijks de beschikking over foto's van het bergingsgebied, die vanaf een hoge mast worden genomen.

En wat zien we? Zee, strand en een hijskraan. Geen duikboot.

Straks blijkt de operatie te worden geleid door kapitein Von Köpenick.

Morgen vinden in Frankrijk verkiezingen plaats.

Alle Nederlandse actualiteitenprogramma’s van radio en tv hebben de accordeon-cd's met de musettewalsjes weer klaarliggen.

Noodverordening - het onheilswoord staat op alle borden te lezen, die duinen en strand in een omtrek van 1800 meter rond de oude Duitse onderzeeër tot verboden gebied verklaren. Ook wordt vermeld dat de marine het ontploffingsgevaar van de torpedo’s als ‘zeer gevaarlijk’ classificeert. En dat recente aardbevingen het gevaar hebben vergroot. Het is in een halve eeuw niet zo spannend geweest in de duinen.

Na mijn mislukte poging van gisteren, besluit ik de gevaarlijke plek niet via de duinen te benaderen. Ik mag aannemen dat, als ik weer word gepakt, de autoriteiten niet nog een keer zo zachtzinnig met me zullen omspringen. Ik ga te voet, via het strand, poolshoogte nemen.

Bij foto 1
Na een tocht van enkele kilometers bereik ik het eerste obstakel: een bord dat me moet ontmoedigen verder te lopen. Maar het woord ‘gEvaar’ schrikt me niet af. Als ik word aangehouden en verhoord, kan ik altijd zeggen dat ik niet wist wat ‘gEvaar’ betekende.

Bij foto 2
Na nog enkele honderden meters lopen, waarbij ik me zo onzichtbaar mogelijk maak door me hoog op het strand tegen de duinenrij aan te bewegen, bereik ik de definitieve versperring. 
In een eerste verkenning merk ik het wachthuisje in het verboden gebied op. De bewakers hebben mij waarschijnlijk al gespot met hun verrekijkers. Ik ga over tot een snelle actie. Van de duinenrij af, tijger ik naar het gele bord, richt mijn camera en druk af. Eén stap over de afzetting en de kogels zullen me om de oren fluiten. Gebukt ren ik terug naar de relatief veilige beschutting van de duinen.

Bij foto 3
Met behulp van een sterke telelens leg ik de bewakingspost vast. Duidelijk zijn de lopen van de mitrailleurs te zien. Ik schat dat zo’n vijftien man in het onderkomen zijn gelegerd.

Een uur later zit ik op een strandterras achter een cappuccino. Veel wandelaars koesteren zich in de warme zon. Ze moesten eens weten wat voor explosief materiaal ik in mijn fototas bij me draag.

Op vijf mei zullen de torpedo’s onschadelijk worden gemaakt en de duikboot gelicht.
Ik hoop dat het niet de laatste keer is dat de zee een dergelijk gevaarlijk object ‘teruggeeft’.
Ik heb vandaag in geen jaren zo fijn soldaatje gespeeld.

In het Algemeen Dagblad van vanmorgen, veronderstelt de Zutphense longarts Ernst Lammers namelijk dat ik ernstig ziek ben.

Ooit heb ik in een sketch gezegd dat ik niet overdreven veel rookte. 'Nog geen drie pakjes per dag. En alleen mentholfiltersigaretten.’

Longarts Lammers gebruikt mijn quote om aandacht te vragen voor zijn methode om rokers te doen stoppen.

Het is jammer dat dr. Lammers sketch en werkelijkheid door elkaar haalt.

Mijn tekst sprak ik uit in plat-Haags, in de rol van Clicheemannetje.
In werkelijkheid heb ik nimmer één sigaret gerookt!
(Op mijn veertiende beloofden mijn ouders mij honderd (!) gulden als ik tot mijn achttiende niet zou roken - de methode werkte.)

Raar, om na een leven lang geen sigaretten te hebben gerookt, door een longarts in het openbaar voor doodziek te worden verklaard.

Longarts Lammers maakte een grapje, weet ik ook wel, maar afgedrukt in de krant is het een onheilstijding.

'Zo, en nu steek ik een sigaartje op. Die rook ik niet overdreven veel. Zes dozen in de week. En alleen tuitknakjes.'

Heren! Mag ik raden?
Hebt u vanmorgen een overhemd aangetrokken met kleine blauwe ruitjes? Strikte u een zalmkleurige das met extra grote strop?

Dan gaat u vandaag die sukkels van kiezers uitleggen waarom u in de Tweede Kamer moet worden gekozen.

Ben ik ’s even uit de stedelijke randstad weg, kijk ik ’s in een regionale krant, kom ik dit bericht tegen.
Excuses, ik heb er niet naar gezocht.

Een man wordt min of meer betrapt. Min of meer? Hij had de broek op de enkels, nee, dan ben je toch echt de klos.

Ach, het is een oud ritueel - ‘achter een pony staan’, in oudtestamentische tijden maakte men zich er al druk over - nieuw is, dat het in de krant komt, de dader wordt aangehouden en vermoedelijk voor jaren in een therapiecircuit ondergebracht.

Aan het eind van de middag trok de regenlucht open. Bij een eerste wandeling door het duin, werd ik prompt staande gehouden door een groen geüniformeerde duinbewaker.
‘Wat zijn wij aan het doen?’, de klassieke opening. 
‘Aan het wandelen’, zei ik schaapachtig.
‘Dan moeten wij een bekeuring uitdelen. Kunt u een geldig toegangsbewijs tonen?’
Godzijdank kon ik het tonen.

Wat bleek? Even verderop is een Duitse onderzeeboot na zeven en vijftig jaar, vlakbij het strand, boven water gekomen. In afwachting van het onschadelijk maken van twee zware torpedo’s - vijf mei aanstaande - zijn duinen en strand in een straal van twee kilometer tot verboden gebied verklaard.

Ik veinsde totale onwetendheid - ‘O ja? Is dat echt waar?’ - de wachter bleek uiterst vriendelijk - ‘Dan doen wij voor deze keer ook niet moeilijk, meneer Van Kooten’ - en ik keerde gezagsgetrouw op mijn schreden terug.

Morgen wordt een spannende dag. Ik ga dwars door het sperrgebiet om vanaf een hoge duintop de Duitse onderzeeër te bespieden. Ik zal proberen foto’s te maken en die naar Bieslog door te spelen. Als jullie gedurende twee dagen niets van mij horen, hebben ze me te pakken gekregen en zit ik vast.
Als ze me maar niet aan Duitsland uitleveren...

'Onthou, meid, gij stof zijt poeder maar Alssepoedster moet gij wederkeren (waar ben jij haar mouw voor aan het beroven, Ruby? En haal je tong naar binnen, Polly!) Aap dat tienerkerig na, allemaal. De knul die geen broek verdraagt verheft het wicht die in sloof is met de snijder.’

Het leek onmogelijk, maar 63 jaar na verschijnen is een eerste Nederlandse vertaling van ‘Finnegans wake’ uitgekomen. Dit magnum opus van James Joyce werd onvertaalbaar geacht - Erik Bindervoet en Robbert-Jan Henkes hebben de gigantische klus geklaard.

Na publicatie van ‘Ulysses’ (1922) schreef Joyce zestien jaar aan ‘Finnegans wake’, dat in 1939 werd uitgegeven. In 1941 overleed de schrijver.

‘Finnegans wake’ is een bijna onneembare taalberg. Een ogenschijnlijk chaotische opeenstapeling van associatieve, experimentele taalbrouwsels, vol citaten en verwijzingen.

In een brief aan zijn dochter schreef hij:
‘De hemel mag weten wat mijn proza betekent. Maar het is plezierig voor de oren. () Dat is genoeg, volgens mij.’

Er bestaat een geluidsopname van James Joyce, die een fragment uit ‘Finnegans wake’ voorleest.

Als ik mijn fiets uit de stationsstalling rijd, begint het te regenen. Te miezeren. Fijne drizzel die geen kringen in de plassen maakt, maar overal doorheen dringt.

Nadat ik in de dorpshoofdstraat de eerste elementaire boodschappen heb gedaan, zijn mijn knieën doornat en dat is niet lekker fietsen. In de Etos vraag ik naar een paraplu; er is alleen een klein model in tijgerprint te koop. ‘Dat is heel modern’, zegt de verkoopster.

En zo fiets ik even later de duinen in, met in de linkerhand de tijgerparaplu geklemd, die ik in de bewoonde wereld voor geen goud zou durven opsteken. Ook draag ik de riem van mijn notebooktas schuin voor de borst, zodat de computer op mijn rug enigszins beschermd wordt tegen de motregen. Een schoudertas staat hoog op mijn lijst ‘Streng Verboden’.

Om voor gek te staan heb je andere mensen nodig. En in de duinen zijn er, als het regent, geen anderen.

Er steekt een konijn op twee meter met topsnelheid het fietspad over. Kreeg een doodsschrik van die tijger op wielen.

Ik mag hier een week verblijven in een oud, eenzaam huis, op drie kwartier fietsen van de bewoonde wereld.
Als je dit leest, heeft de computer de reis goed doorstaan.

Willen makers van radio-Sterspotjes geen telefoongeluiden meer gebruiken?

Hoewel het gerinkel en gebeltoon mij niet bekend in de oren klinkt, grijp ik in een schrikreflex toch steeds weer naar een van mijn negen toestellen.

Deze link zwermt momenteel over het internet uit.
Een fascinerend bericht: er is een superkolonie van Argentijnse mieren ontdekt, die zich via samenwerkende nesten uitstrekt over Spanje, Frankrijk en Noord-Italië.

Ik weet niet wat we met deze wetenschap aan moeten. Ik geef het bericht maar door, zodat iedereen voorbereid is.

Hij belde zojuist, om trots te melden dat hij heel hoog had gescoord in de Nationale Humor Test. Verbaast me niets. Als lid van onze Canonclub heeft hij vaak de lachers op zijn hand. Gisteravond, op de repetitie, was hij weer goed op dreef.

Met de komst van erotisch centrum de ‘City of Love’ in de Haarlemmermeer blijkt, in tegenstelling tot wat de seksuologen altijd hebben beweerd, dat het hebben van een grote of een kleine in de seksualiteit wel degelijk van belang is.

Een man met een grote lul en een kleine beurs kan straks langs de A4 terecht in twintig eenvoudige peeskamers, terwijl de man met een pikkie-maatje-pink en een ‘grotere portemonnee’ in een luxe club aan zijn gerief mag komen.

B en W van Haarlemmermeer moeten hier nog eens goed naar kijken, alvorens zij toestemming verlenen tot de bouw van de City of Love.

Misschien kan een subsidie worden verstrekt, zodat ook de kleine man met de kleine beurs in staat wordt gesteld luxueus klaar te komen.

Het is binnenlands nieuws als wij buitenlands nieuws zijn geworden.

Wilt u weten of u heimelijke nationalistische gevoelens koestert? Ga dan bij uzelf te rade wat er door u heen gaat als het Journaal laat zien hoe de buitenlandse media onze kabinetscrisis verslaan.

Een BBC-verslaggever doet een standupje aan de rand van de Hofvijver. Het Torentje is op CNN te zien. Een Duitse verslaggever legt uit, met de Ridderzaal op de achtergrond. Zelfs de Franse TV verslaat het aftreden van Wiem Cocque.

Ja, we telden even mee. Jammer dat in al die berichten steeds dat aantal doden wordt genoemd.

Hoe gaat deze kabinetscrisis de geschiedenis in? Als de Week van Pronk?

Om te onthouden:
al in juli 1995, enkele weken na de ramp van Srebrenica, gebruikte Jan Pronk het woord genocide. Hij werd zwaar bekritiseerd, vooral door het CDA.
Dat Jan Pronk zeven jaar wachtte met aftreden, is een raadsel.

Voorspelling:
rond kerstmis verschijnt het eerste van de 87 delen Memoires van Jan Pronk.

2035, veertigers kijken terug:

- Noodlokalen werden ze genoemd, van tijdelijke aard dus, maar ik heb er de hele basisschooltijd in gezeten.
- Ik ook. Foeilelijk waren ze, die houten dozen.
- En benauwd! Als de zon erop stond, werden het ovens.
- Waarom zaten we eigenlijk in dat soort oorlogsopvang?
- Er was geen geld voor echte scholen, of zoiets.
- Dat onze ouders dat pikten! Ik neem het ze nog steeds kwalijk.
- Ik ook. Mijn psychiater weet het zeker: al mijn problemen komen voort uit het jarenlange verblijf in die barakken.

Als Paul Rosenmöller vanmiddag Wim Kok naar de Tweede Kamer heeft geroepen voor tekst en uitleg over de Pronkcrisis, kan hij dan ook even vragen hoeveel miljoen euro deze regering ter beschikking stelt voor de wederopbouw van Srebrenica en voor het Fonds ter Ondersteuning van de Weduwen van Srebrenica?
Dan kan dit voor aanstaande vrijdag nog even geregeld worden.

Veel geld is er niet mee gemoeid - het zal minder kosten dan een Dutchbatuitzending, of een NIOD-rapportage.

Toevoeging van hedenmiddag: te laat! 
Een volgend kabinet zal niets meer van Srebrenica willen weten.

Jan Pronk zit nu thuis in zijn studeerkamer koortsachtig te bedenken wat hij morgen zal zeggen/niet-zeggen. 
Als hij voorzichtig door een kiertje van de gordijnen kijkt, ziet hij hoe beneden in zijn voortuin, bij het licht van een zaklantaarn, een paar tentjes worden opgeslagen. Hij herkent een radioverslaggever en een fotograaf.

Idee! Als hij nu eens Israël bij de horens vat? Dat hij zich al jaren geleden heeft uitgesproken tegen de Israëlische politiek ten aanzien van de Palestijnen?
Dat hij niet langer politieke verantwoordelijkheid kan dragen voor het feit dat Nederland wapens levert aan Israël? Dat hij al veel eerder dan de Mensenrechtencommissie van de VN van mening was, dat Israël genocide aan het bedrijven is?

Hij zou zich een weg moeten banen door een nog grotere kluwen mediabedieners dan vandaag. En hij zou morgenavond weer op het torentje moeten verschijnen voor een donderspeech van Kok. Maar hij had het er graag voor over.

Ferry Mingelen had gelijk: het is nog lang geen vrijdag. Voor het einde van de week zal hij alles wat zijn geweten belast eruit kwakken.
Voor woensdag staat Somalië op het programma. Donderdag: onze slaafse pro-Amerikahouding na de elfde september 2001. Vrijdag, de apotheose: de politionele acties, waarvoor we allemaal collectief schuld dragen. Dan kondigt hij zijn aftreden aan.

En zo verlaat hij het Binnenhof. Hij heeft boete gedaan. Wij zijn van onze zonden bevrijd.

Professor Rutten heeft gelijk gekregen. Er is een wonder geschied. De Ridderzaal is in de nacht van zaterdag op zondag wit geworden. Maagdelijk, stralend wit.

De laatste keer dat Jan Pronk de eerste wil zijn.

- Met Annemarie van Westeren.
- Hoi An, met Louise, dag schat!
- Dag liefje, hoest met jou?
- O fijn, alles wel. Zeg, wat ik je wilde vragen, ik zit momenteel zonder hulp en ik hoorde op tennissen van Kathy dat jij zo tevreden bent.
- Klopt. Wij hebben een schat van een Ghaneesje en dat bevalt prima. Heel proper, heel goedkoop en altijd maar lachen, hè.
- Klinkt erg ideaal. Heeft ze nog een dagje over, denk je?
-Denkniet, we hebben haar namelijk elke dag. Maar ik zeg het tegen haar en dan trommelt ze in de Bijlmer zo iemand voor je op.
- Trommelen? Is dat niet erg onrustig in huis? Dansen ze er niet ook bij?
- Nee, was 't maar waar. Dat dacht ik eerst ook: dat ze een beetje Afrika mee brachten. Maar toen ze hier op de stoep stond, had ze een alledaags kloffie an. Een ouwe spijkerbroek en zo. Dus dat komt er wel bij, de bedrijfskleding.
- Hoe bedoel je?
- Nou, ze krijgt 9 euro per uur, het kostuum is voor onze rekening. Ik heb een paar meter heel kleurrijke stof gekocht - veel bloemen in felle kleuren - en daar wikkelt ze zich in als ze ’s ochtends begint met cleanen. Hoofddoek om, nou, zo exotisch! Edward zei: binnenkort kom ik met relaties eten en dan moet ons Ghaneesje in die outfit bedienen. Doe ik er mijn witte zomerkostuum bij aan. Enig, hè?
- Fantastisch! Ach, vraag je of ze voor mij ook iemand wil optamtammen?

Welk dagelijks actualiteitenprogramma durft volgende week elke uitzending te besluiten met de zin:

‘En ook vandaag is Wim Kok niet afgetreden.’?

Geen.

Een vast onderdeel van de verkiezingsuitzendingen van Netwerk is Het Taaltribunaal. President Henk Spaan spreekt zijn oordeel uit over het taalgebruik van een lijsttrekker; Paul Rosenmöller zat vanavond in de beklaagdenbank.

In zijn vonnis gebruikte magistraat Spaan ongeveer tienmaal de meest gebruikte Nederlandse stoplap van dit moment: Uuuuuuuuhhmm!

Bij welke instantie kunnen we in hoger beroep?

We zetten enige woorden gereed voor afvoer naar rusthuis Versleten Taal.
Ditmaal beperken we ons tot kwalificaties zoals gebruikt in recensies, ter aanduiding van het komische in een kunstwerk.

1. krankjorum
Oud woord, dat weer opduikt in kritieken op absurde of postmoderne romans, films en toneelstukken.
‘Het verhaal is te krankjorum om na te vertellen.’
‘Het scenario is ronduit krankjorum.’
2.
2. geinig
Ter aanduiding van volkse, lichtplatte grollen en grappen.
‘De regie legde alle nadruk op de geinige tekst.’

3. ongein
Wordt vaak in positieve zin gebruikt, in combinatie met meligheid.
‘Het repertoire bestond zoals altijd weer uit een heerlijke portie ongein en meligheid.’
NB De melige humor is duidelijk op zijn retour.

4. geestig
Bescheiden woord. Toch houden wij ons hart vast als een voorstelling, film of boek geestig wordt genoemd. Meestal is de humor dan voorspelbaar, keurig en aan de flauwe kant.

5. grappig
Een boek dat grappig wordt genoemd, kan a priori ongelezen blijven.
Het woord overstijgt overigens alle grenzen. Wordt te pas en te onpas gebruikt en is op radio en tv dagelijks tientallen malen te horen.

Wij danken de woorden voor het langdurig gebruik dat wij van ze mochten maken en wij wensen hun een mooie levensavond toe.

'ATTENTIE!! ATTENTIE!!
Willen alle meerkoeten nu het water verlaten en zich aankleden?
De bus vertrekt over zes minuten!'

Luisterend naar het vrolijke gerollebol van de eitjes in het kokende water van de steelpan,
lag hij op zijn knieën te kijken door het ruitje van de oven naar het zwellen der croissants.

Begin mei vindt in Weert het Nationale Canon Concours plaats.

Ik heb er nooit een geheim van gemaakt een groot liefhebber te zijn van deze vorm van samenzang. Al jaren ben ik lid van een Canon Groep; wekelijks komen we bij elkaar en oefenen wij in het canonzingen.

De komende dagen zal ik laten horen hoe onze groep repeteert voor het grote concours. Nimmer vielen we in de prijzen; misschien gaat het dit jaar lukken en brengen wij de Canon Wisseltrofee mee naar huis.

Wij heten u eerst welkom met een begroetingscanon, gevolgd door het paradepaardje uit het canonrepertoire.
In wat voor soort bomen zat de uil? Op welk tijdstip?

Elke inburgeringscursus zou met canonzingen moeten beginnen.

Al jaren verf ik mijn haar grijs.

Toen ik vijftig werd, bezat ik nog steeds een weelderige, donkerblonde haardos, die tot over het boord van mijn overhemd golfde. Grijze haren wilden maar niet verschijnen. Ik geneerde me tegenover leeftijdgenoten als ik weer ’s tien jaar te jong werd geschat.

Niet alleen verf ik sindsdien mijn haar grijs, ik vraag de kapper ook kale plekken op mijn kruin aan te brengen; zorgvuldig scheert hij een tonsuur uit, zijn behandeling geeft me mijn eigen leeftijd terug.

Mijn gezicht is me ook te jong, te babyface-achtig. Ik heb al ’s bij een plastisch chirurg geïnformeerd of het mogelijk is mijn kaaklijn operatief te verslappen. Er zou wat dijbeen onder mijn kin kunnen worden aangebracht, zodat ik er, volgens de chirurg, tien jaar op vooruit ging.

Op vooruit? Ja, ik hoop ooit nog eens de status van oude, wijze man te bereiken. Een indrukwekkend uiterlijk is dan een eerste vereiste.

Vanmorgen, bij het afrekenen in de supermarkt, zocht ik iets te lang naar passende euromuntjes, en ik zei tegen de kassajuffrouw: ‘Als je tachtig bent, wil het nog steeds niet wennen.’
Aan haar licht misprijzende blik zag ik dat het meisje me geloofde.

?Als ik het voor het zeggen krijg... Wat ik wil veranderen...?, zegt Fortuijn voortdurend.

Maar hij krijgt het niet voor het zeggen. Hij heeft niets te willen.

Zo?n debat Melkert-Fortuijn is Amerikaatje spelen - alsof we het doorslaggevende gevecht volgen tussen de Republikeinse en de Democratische presidentskandidaat aan de vooravond van de verkiezingen in de VS.

Dat Dijkstal vandaag publiekelijk afstand heeft genomen van de PvdA, is vele malen belangrijker voor de toekomstige Nederlandse politieke verhoudingen, dan een half uurtje tv-gehakketak.

Vanaf zondag in de Rotterdamse Kunsthal: Zwart Bloed, een tentoonstelling van het werk van Yrrah, pseudoniem van de tekenaar Harry Lammertink (1932-1996).

Yrrah publiceerde duizenden tekeningen o.a. in Het Parool, Vrij Nederland en de Amerikaanse Esquire.

Ter gelegenheid van de tentoonstelling verschijnt het boek Zwart Bloed bij Uitgeverij De Harmonie.

Weer is een topman uit het bedrijfsleven gearresteerd op verdenking van omkoping en belastingfraude (de ex-directeur van de Konmar-supermarkten). 
En ook deze topman zou ‘luxe vakantiereizen en dure auto’s hebben geïncasseerd’.

Binnenkort moet ik enkele topmannen benoemen (als Bieslog naar de beurs gaat).
De headhunters krijgen de opdracht te zoeken naar topmannen met een voorliefde voor ‘kamperen in eigen land’ en ‘fietsen naar de zaak met een doosje Simson bandenplakspullen en een regenponcho in de fietstassen'.

Er zijn plannen van de Hoofddirectie uitgelekt. De conducteur op de trein gaat verdwijnen. Duizenden banen staan op de tocht.

Nee toch? Niet weer ? Jazeker. Het bekende vakbondenhoofd verscheen al op tv. ‘Onze achterban zal beslissen wat wij gaan doen…’

We gaan ze weer zien, de boze, samenhokkende spoorwegmannen en vrouwen, die de wilde staking bespreken, in hun donkerblauwe schonkige jacks, op de lege perrons.

Mogen wij, vermoeide treinreizigers, ook eens wat zeggen?

Wij zouden graag de Stationschef in ere hersteld willen zien. Hij zetelt in een ruim kantoor op perron 1. Hij draagt een kek uniform en een pet met gouden lovers. Om het kwartier maakt hij zijn ronde over de perrons. Hij heet ons welkom. Toont zich verheugd, dat wij bereid bleken veel geld te willen betalen, om door zijn maatschappij te worden vervoerd. Hij helpt ons bij het instappen en met het sjouwen van onze bagage.
Hij fluit en zwaait met zijn spiegelei. En als de trein zich in beweging zet, salueert hij ons correct goedereis.

Zet onderstaande adressen in twee schermpjes naast elkaar.

Begrijpt u nu waarom wij altijd onze GRANÖ 2-zitsbanken in Duitsland kopen?

Gauw terug naar de problemen van bij ons op de hoek.

‘Onze dienstverlening blijft. Maar verandert.’
Jip en Janneke-taal in een paginagrote advertentie van ‘postkantoor’.

Over het verminderen van het aantal postkantoren in Nederland:
‘De reden hiervoor is dat het aantal bezoekers van het Postkantoor de laatste jaren sterk is teruggelopen.’

Hè?

Als ik een postzegel ga kopen en op het postkantoor nummertje 73 trek, is op dat moment nummer 21 aan de beurt. Stampvol! Ik heb niet anders meegemaakt.

‘Er komen 1300 servicepunten veelal in kantoorboekhandels en supermarkten.’

De postkantoren zijn leeg (zegt ‘postkantoor’), DUS komen er meer servicepunten.

Om deze redenering te kunnen begrijpen, wachten we op de aankondiging van een nieuwe ontslaggolf.

1. NOVA toonde een videofragment van een Dutchbatoefening, vóór uitzending naar Srebrenica.
Een groepje Dutchbatters zit op de knieën en speelt dat het bidt. Overdreven worden de handen ten hemel geheven waarna men tot op de grond buigt, onder het luide prevelen van namaak ‘Joegoslavies’.

2. Uit het hoofdartikel van NRC-Handelsblad:
‘Dutchbat ging zodoende slecht voorbereid naar Srebrenica. Hoewel er volgens het NIOD geen aanwijzingen zijn dat de blauwhelmen bovenmatig geïnspireerd waren door ‘rechts-extremistische’ opvattingen, lieten ze zich ter plaatse wel leiden door stereotiepe denkbeelden over vreemdelingen in het algemeen en de plaatselijke bevolking in het bijzonder.’

3. De overbekende uitspraak van Karremans - 'no good guys, no bad guys' - en zijn openlijke bewondering voor ‘veldheer’ Mladic.

4. Alle ‘keuzen die moesten worden gemaakt’ vielen ten nadele uit van de moslims.

5. Xenofobie = afkeer van alles wat vreemd is.

We kunnen blijven onderzoeken tot we een ons wegen, de xenofobe factor in het drama zullen we nooit meer boven water krijgen.

Waarom zit vanavond in al die tv-panels en gesprekskringen geen van de Moslimvrouwen uit Srebrenica die vanmorgen wegliepen tijdens de presentatie van het NIOD-rapport?

Ze zouden de gespreksonderwerpen moeilijk begrepen hebben: een verdwenen filmrolletje, een doofpot, de waarheidsvinding van Van Kemenade, het op dit moment wel- of niet functioneren van De Grave, de minister-president die iedereen in de ogen kan kijken...

Voordat ze vertrekken, houden de vrouwen morgen een stille protesttocht.

Als de uitslag van de Parlementaire Enquête naar het Sebrenica-drama is voltooid, zijn alle politiek verantwoordelijken niet meer in de politiek werkzaam.

Men doet er daarna het beste aan de onderzoeken te vervolgen tot alle betrokkenen zijn overleden.

We vragen een mandaat van de VN en blauwgehelmd gaan we, met alles wat we militair in huis hebben, terug naar voormalig-Joegoslavië, en we zoeken en we knokken net zo lang door, tot we ze in Scheveningen hebben afgeleverd: Radovan Karadzic en Ratko Mladic.

De foto's in de Albert Heijn-krant van deze week zijn weer van een ongekende schoonheid.

Een lezer schrijft dat het vorige stukje, Zwemmen met dames, grote overeenkomst vertoont met een liedtekst van George Formby.

Ik ken een paar songs van Formby, deze niet. Even zoeken op het web bracht de tekst boven water. En ja, het thema is hetzelfde. Het lied van Formby heeft alleen geen satirische ondertoon en dat is maar goed ook. Gewoon een leuk lied.

Ik hoor zijn stem erbij en de klank van de banjo ukulele, waarmee hij zichzelf begeleidde.

Vanmorgen trof ik in het zwembad uitsluitend dames te water. Wel meer dan twintig!
Hier had ik lang naar uitgezien: zwemmen met de dames.

Het eerste dat me opviel was hoe gemakkelijk ze me toelieten in hun wereld. Onverstoorbaar trokken de dames hun baantjes. Sommigen zwommen twee aan twee, waarbij ze signalen uitwisselden, die ik niet kon verstaan. Ik wilde ook niet al te dichtbij komen; je moet elke inbreuk op hun natuurlijk gedrag zien te voorkomen.

Langszij zwemmend, onder ze door duikend, probeerde ik contact te maken met de dames. Omdat het een eerste keer was, lukte dat nog niet zo. Volgens mij keek een dame wel even mijn kant uit, maar die enkele blik mocht ik niet uitleggen als een signaal om samen te spelen in het water. Je moet niet teveel tegelijk willen.

Na een half uur kwam een ongelooflijke rust over me. Door het zwemmen met dames ging ik ervaren, dat het eigenlijk gaat om verbinding maken met het meest wezenlijke in jezelf.

Na een uur verliet ik met moeite het water. In het kleedhokje wist ik al, dat ik een onvergetelijke ervaring rijker was geworden.
Zwemmen met dames raakt voor mij aan de basisvoorwaarden van menszijn: openheid helderheid, leven vanuit je hart.

Ik ben de dames erg dankbaar voor hun liefde en wijze lessen.

Op de grote internationale persconferentie spraken de buitenlandse journalisten beter Nederlands, dan onze kandidaat-premier Engels.

Planet News brengt een uitgebreid interview van Thomas von der Dunk en Pieter van Twisk, met SGP-lijsttrekker Bas van der Vlies. Die o.a. zegt de binnenkomst van niet-Christelijke godsdiensten in Nederland te betreuren. Tekst, beeld en geluid.

De SGP weert de vrouw 'uit het regeerambt'. De interne strijd woedt al jaren.
Op Urk, SGP-bolwerk bij uitstek, gooit men de kont tegen de krib.
Vier van de vijf SGP-stemmen in de gemeenteraad werden uitgebracht op de Urker CDA-kandidaat voor het wethouderschap - een vrouw!

Het streven naar religieus leiderschap is een besmettelijke ziekte.

Het lijsttrekkersdebat, gisteren in Buitenhof gevoerd tussen zes partijleiders, is door 450.000 kijkers gevolgd.

Voor hen die andere dingen in de zon te doen hadden, is het gehele debat nu online op te vragen.

Prof. dr. Nak de Weert van het Nak de Weert Instituut:

Onze metingen tonen aan, dat het debat van j.l. zondag 8.9 scoorde op de schaal van Onverstaanbaardoorelkaarheenpraten.
(Beluister (opnieuw) het Biesloginterview met prof. De Weert van 25 maart j.l.)

Jan Marijnissen (SP) behaalde 9.3 in de subcategorie Overalbovenuittetterentijdenshetonverstaanbaardoorelkaarheenpraten.

Hans Dijkstal (VVD) blijft met zijn 5.6 in de meting van Tochjemeninglatenhorenookalwordteronverstaanbaardoorelkaarheengepraat aan de lage kant.

Robert Jensen, directeur, DJ en TV-presentator van Yorin, vanmorgen in De Telegraaf:

'...ik haat school, het is oncreatief en verschrikkelijk naar. Mijn hele middelbare schooltijd is mijn Auschwitz.
() Het laatste boek dat ik gelezen heb was volgens mij Calimero. Boeken lezen vind ik compleet nutteloos.'

Zullen we proberen een paar uitdrukkingen te verbannen naar de uithoeken van ons taalgebied?
We moeten ergens beginnen met de grote schoonmaak.

1. Aangeschoten wild
Werd gebruikt als aanduiding van politici die beschadigd waren geraakt (averij hadden opgelopen).
De uitdrukking verlaat de politieke arena. De leider van een dansgroep werd tot aangeschoten wild verklaard (stervende zwaan?).
Nu de jacht langzamerhand als overwonnen menselijke bezigheid wordt gezien, kunnen jachttermen ook maar beter vertrekken.
(Geven we beschadigd, averij en arena, zoals gebruikt in de politiek, meteen mee.)

2. Elk nadeel heb zijn voordeel
Wordt nog steeds gebruikt door columnisten die geen leuk slotje aan hun column kunnen breien. In wanhoop wordt het Johan Cruijff-leuk geleend. 'Om met Johan Cruijff te spreken:.....'
Nu weten we het wel, nu hebben we lang genoeg onze eigen superioriteit gedemonstreerd, nu dient deze uitdrukking naar het Rusthuis van Versleten Taal te worden gebracht.

(wordt vervolgd)

Aanstaande donderdag, 11.00 uur, maakt minister Jan Pronk in Perscentrum Nieuwspoort bekend, dat hij met onmiddellijke ingang zal aftreden.

Na zijn eerder gedane uitspraken inzake het Sebrenica-schandaal - Pronk erkende al regeringsschuld, ruim voor de publicatie van het NIOD-rapport - is zijn positie onhoudbaar geworden.

’s Middags zien we Pronk met opgeheven hoofd de trappen van paleis Ten Bosch bestijgen, waar hij de Koningin zijn ontslag gaat aanbieden.

Een magistraal einde - het Paarse Geweten neemt Schuld op zich en trekt consequenties - van een lange, glorieuze politieke carrière.

Wordt er donderdagavond in het Catshuis net zo’n feestje gevierd als toen, zeven jaar geleden, toen we de compound schoon en leeg achter hadden gelaten?

Moeten er niet dringend belangrijke onderwerpen worden aangesneden? Discussies op gang gebracht? Hete hangijzers gesmeed? Sociale betrokkenheid getoond? Rekenschap afgelegd?

Wordt Bieslog niet al te licht? Te gezellig? Te glimlachjesleuk?

Ik lees nog ‘s na wat Martin Ros in de Volkskrant van zaterdag zegt, in de rubriek Op zoek naar verdieping:

‘Dit is een lugubere wereld die heeft afgerekend met alle hoop en verwachting. Tegen het demonische kwaad van het nationaal-socialisme en het stalinisme kon het christendom zich nog wapenen. Maar tegen de hedonistische stompzinnigheid, dat verfoeilijke bijproduct van de Pax Americana, staat het machteloos.
Het is voorbij, echt, het is voorbij.’

Een verdieping? Een afgrond. Heb ik vandaag geen zin IN.

Ik fiets door de stille zondagochtendstraten, camera in de aanslag, op zoek naar afvalbakken die gefotografeerd willen worden.
Ik mag aannemen dat ik op dit moment de enige verslagever ben, die eropuit is getrokken om te onderzoeken hoe de vuilnisbakken erbij staan. Niemand heeft mij de opdracht voor deze reportage gegeven. Ook de bakken hebben er niet om gevraagd.

Wát een onzin! Wát een vrijheid! Wát een mooie dag!

Per abuis is gistermiddag in het redactielokaal een microfoon open blijven staan.

Kunt u 's horen hoe heftig het hier soms toegaat.

Biesloglezers onderschrijven de stelling (zie Bakken, woensdag 3 april), dat de afvalbakken der mensheid of VOOR staan of ACHTER.

Gelukkig blijken er dissidenten en minderheden te bestaan.

De bakken OPZIJ , BOVEN (balkon), ONDER (kelder),of BINNEN ('wij vonden het zo zielig, altijd maar buiten in regen en wind, dat we ze in huis hebben genomen') - het komt allemaal voor. Andere variant: 1-VOOR 1-ACHTER.

Gedenk de bakken die het moeilijk hebben.

(Bieslogfoto's kunnen opgeklikt tot groot formaat)

In de hal van het Haagse stadhuis verblijven enkele families uit Somalië en Irak. Het zijn asielzoekers, die al vijf jaar in Nederland verblijven. Een verblijfsvergunning is afgewezen.

De gemeente Den Haag 'voert de regels uit'.
De families zijn deze week uit hun huizen gezet (tijdens een korte afwezigheid werden de deursloten vervangen!), ze mogen hier niet blijven, maar kunnen ook niet terug naar de landen van herkomst.

Laten we het volgende afspreken:
als staatssecretaris Kalsbeek (PvdA) niet onmiddellijk alles in het werk stelt om deze en soortgelijke gevallen, generaal pardon te verlenen, dan stemmen wij - zo we dit van plan waren - NIET op de PvdA.

'Peloton... halt! Op de plaats... rust! Rust!

Mannen, we staan hier op punt X en daar in verte ligt het aanvalsobject, het Prinses Juliana Huis en wij gaan dit verpleeghuis innemen en geschikt maken voor het bataljon Geneeskundige Troepen, dat vanavond de boel overneemt.

Van Heugten en De Klerk - jullie blazen op uur U de voordeur eruit, Diepenveen en De Wit geven dekking.

Bootsma en Van Dalen verschaffen zich toegang via het balkon aan de achterkant, zij zuiveren de bovenverdieping en Van Maren en Holbeen kiezen met de .50 positie in de hal.

De bewoners dienen in hun kamers te blijven en te wachten op nadere orders betreffende bewassing en voedselverstrekking.

Mannen, knoop dit goed in je oren: de meeste mannelijke bewoners zijn ex-dienstplichtigen, mogelijk verbergen zij wapens. Doorzoek alle kasten en draai de matrassen op de bedden om. Ja?

Nog vragen? Dan zetten wij de horloges gelijk - het is nu vijf minuten voor twaalf - om twaalf uur exact gaat het loos. Okay. Posities kiezen en de radiostilte gaat NU in!'

Gedenktekentje Ter Herinnering aan de Gouden Toekomstdromen van een Voorbij Decennium

Xzxze vcroegennnn oppppppppppppppp se TV 0fg uk my wwwwwwwwilddu inbbbbbbbreelden wat hjet issd omm ghehaandicpppppt yte zuijnnnn
hhret vaaalt njijet mneeee

Wil ik de dienst van Albert Heijn raadplegen?
Nee.
Wil ik de dienst van de ANWB raadplegen?
Nee.
Wil ik de dienst van het ANP raadplegen?
Nee.
Wil ik de dienst van de Telegraaf raadplegen?
Nee.
Wil ik de dienst van Radio 538 raadplegen?
Nee.
Wil ik de dienst van Shell raadplegen?
Nee.
Wil ik de dienst van de Postbank raadplegen?
Nee.
Wil ik de dienst van de Rabo raadplegen?
Nee.

Wil ik i-mode?
Voorlopig niet.

Het Algemeen Dagblad publiceert vandaag een interview met de dames Cor en Koos van der Meulen, die zondag 104 jaar zijn geworden - de oudste tweeling ter wereld.

Een leuk gesprek. Ze koesteren twee passies: reizen en muziek. Samen hebben ze de hele wereld gezien. Op de vraag van de verslaggever wat de mooiste plaatsen zijn op aarde, antwoordt Koos: ‘Dat moet je zelf maar ontdekken, jongeman. U moet uw ogen flink de kost geven.’

Na een opsomming van het vele dat ze in hun lange geschiedenis hebben meegemaakt, komt Cor tot een prachtig slot. Zij vat hun filosofie in een paar zinnen samen en het is de mooiste levensles die ik ooit zwart op wit heb zien staan. Ik schrijf dit zonder een spoor van ironie.

‘Dan denk je wel eens, wat heeft het allemaal voor zin gehad. Waarom zijn we op aarde gezet, wat is je opdracht? De dominee kan erover vertellen maar hij weet er net zoveel van als de poesjes en de hondjes. Het is een mysterie, maar ik ben ongelofelijk blij dat ik daar een onderdeeltje in ben.’

Zo is het! Daar staat het!

Ik ben nog lang niet zo ver als deze dames (pas op de helft!), maar een paar jaar geleden kwam ik al tot het voorzichtige inzicht dat, als je toch geen antwoord krijgt op de vraag naar de zin van het leven, het misschien beter is die vraag niet te stellen!

Ik maakte er een lied van, dat ik, ter ere van Cor en Koos van der Meulen, via Internet nog een keer wil zingen.

(NB Het heeft wel zin te mailen!)

Ja! Toen ik ’m in de advertentie zag, wist ik meteen: hebben! Hier ga ik komende zomer vier weken mee op de camping staan - een Murmeltent, in de vorm van een wesp.

Is niet alleen geinig, ook doeltreffend. We hebben altijd veel last van wespen op de camping, met deze Reuzenwesp jaag je de plaaggeesten schrik aan. Kunnen we eindelijk ongestoord genieten van onze bammen met jam.

Kijk ik nog ‘s goed - is het een bij! Dat staat erbij. Met een bijentent trek je juist bijen aan, denk ik. Heb je voor je het weet een zwerm in je tent.

Als er niet bij had gestaan dat het een bij was, had ik de wesp zeker gekocht.

Als ik software van Kazaa zou hebben gedownload, wordt binnenkort de ronselaar uit zijn winterslaap gewekt.

In de Volkskrant lees ik, dat miljoenen computers wereldwijd ‘de laatste maanden stiekem zijn voorzien van een digitale ‘ronselaar’. Het plan is om alle besmette pc’s te bundelen tot een netwerk voor commerciële activiteiten.’

Het Kazaa-programma met de stiekeme ronselaar is alleen al vorige week 2,6 miljoen keer gedownload.

Kern van het idee: het versturen van reclamebanners vanuit een centrale server is kostbaar, de stiekeme ronselaar pikt een ‘parkeerplaats’ dichterbij uit, waardoor de banner sneller en goedkoper op je pc verschijnt.

Maar: de gebundelde pc’s kunnen ook worden ingezet voor wetenschappelijk onderzoek!
O, gelukkig. En wat gaan we onderzoeken?
‘Kosmische ruis op sporen van buitenaards leven.’

Ik heb geen software van Kazaa gedownload. En ben niet van plan dat ooit te doen.

Werkloze zestigers dienen binnenkort verplicht te solliciteren.

Minister Vermeend heeft het advies van de Raad voor Werk en Inkomen overgenomen.

SOLLICITATIEGESPREK

- En u weet dat voor deze baan een VWO-opleiding wordt vereist?
- Dat is mij bekend. Ik heb mijn diploma meegebracht. Alstublieft.
- Maar ... dit is een HBS-diploma!
- Klopt. Heb ik in vijf jaar met goed gevolg doorlopen.
- HBS-b. En u deed in 1958 eindexamen?
- Dat is juist. Ik heb ’t op het nippertje gehaald. Met veel bijlessen trigonometrie. Werd wiskunde toch nog een zeven min.
- Trigono... dat vak is mij niet bekend. Ik moet u, vrees ik, teleurstellen. Een HBS-b diploma is niet meer geldig.
- Niet geldig?
- Al sinds 1965 niet meer. Als u nagaat dat alle kennis zich elke tien jaar geheel vernieuwt, dan begrijpt u dat dit een waardeloos papiertje is geworden. Alstublieft, u mag het weer meenemen, maar ook in de prullenbak deponeren.
- Dus in feite heb ik alleen Lagere School?
- Mits u dat type onderwijs hebt genoten na 1955 - en dat hebt u... even kijken... niet! Dat diploma is dus ook waardeloos.
- Dus ik heb helemaal niks?
- Kwa papieren is het huilen met de pet. Komt u uitsluitend voor zeer eenvoudig handwerk in aanmerking. Maar gezien uw leeftijd wordt omscholing heel moeilijk, om niet te zeggen onmogelijk.
- Dus de dertien jaar dat ik op school heb gezeten, gezwoegd, geblokt... al die jaren... zijn volstrekt nutteloos geweest?
- Weggegooid! Vermorst! Ach, u draagt geen bril, u zit nog redelijk goed in het haar, u hanteert geen rollator - het kan altijd nog erger, moet u maar denken.

Fijn, dank u wel. Juffrouw Van Haaften, laat u meneer even uit en mag ik de volgende kandidaat?

De mensheid is te verdelen in twee categorieën:
zij die de afvalbakken VOOR plaatsen en
zij die de afvalbakken ACHTER zetten.

Deze scheiding loopt dwars door alle samenlevingen - andere indelingen van de mensheid - naar werk, inkomen, opleiding, afkomst, intelligentie, welvaart en genensamenstelling - zijn hiermee overbodig geworden.

Eerder onthulde Bieslog de identiteit van Rollatorman (Kamagurka) - dank aan alle lezers die De Bende van de Rollator-Oma's herkenden als de remake van een Monty Python-sketch.

De meeste mannen willen wel meer in huis doen, maar het komt er niet van. Ze willen niet minder werken, of hun hobby's eisen teveel tijd.

Er is weer ’s een onderzoek gedaan naar de eigenthuiszorg bij mannen en vrouwen.
Onderzoekster van het NIZW (Nederlands Instituut voor Zorg en Welzijn):
‘Mannen die meer willen zorgen, bedoelen meestal dat ze meer voor hun kinderen willen doen. Voor wc's boenen is weinig belangstelling.’

Werkende man, die thuis kookt, schoonmaakt en opruimt:
‘Alleen de was raak ik niet aan, die doet mijn vrouw - ik houd me aan het klassieke model.’

Altijd weer die wc's en de was...
Als man en vrouw geen zin hebben in de was, zijn er wasserijen.
Maar de wc's? Die moeten nog altijd eigenhandig worden ontkoekt.

Gouden idee! Ontlast de vrouw van deze onaangename taak:
De Toiletten Schoonmaak Centrale.

Twee keer in de week komt een team de toiletten in huis een grote beurt geven. 
In overalls, grote borstels over de schouder, wc-eenden en doorraggers aan de riem. Binnen een kwartier staan de twee potten in het huis er weer piekfijn bij!

Nederlanders van allochtone afkomst (want zij zullen ook dit werk wel weer moeten opknappen): hier ligt uw kans!

nieuwe doctorandus - Master

ideetje - Masterplan

leuke oom die de bruiloft van zijn nichtje leidt - Master of Ceremonies

ouderslaapkamer - Masterbedroom

premier - Master-President (2006)

Een paar dagen geleden meldde ik dat Rollatorman door het land trekt en kerngezonde mensen aan een rollator 'helpt'.

In Winschoten opereren de Rollator-Oma's. Schuifelend achter hun karretjes gaan zij stelend en rovend door de supermarkt.

Het bericht is te vinden in het Dagblad van het Noorden, dat vandaag voor het eerst verschijnt.
De frisse, jonge redacteuren hebben ferm uitgepakt om de schanddaden van 'de oudjes' krachtig aan de kaak te stellen.

De zangeres Britney Spears heeft bekend gemaakt hoe zij denkt over het leven na de dood.

Al geruime tijd was ik razend benieuwd naar haar visie (wie niet?), de Telegraaf geeft vanmorgen uitsluitsel.

God draagt een lange witte baard en ‘waart hoog in de hemel rond’.

‘Alles is er vredig en iedereen is blij en hopt van wolk naar wolk. Je wordt herenigd met iedereen die je lief is en God wandelt overal tussendoor.’

Waarom hebben Bob Dylan, John Lennon en Mick Jagger, begin jaren zestig, dat soort dingen nou nooit gezegd? 
Was ik zeker theologie gaan studeren. Woonde ik nu in de gezellige pastorie van Avezathe. Zat ik op het terras in de zon, aan de tafel met het blauwgeruite kleed, de catechisatie van vanmiddag voor te bereiden. Kopje sinaasappelthee erbij, bammetje oude kaas.
Op de fiets (een hoge Gazelle) ging ik voor het eten (puree met stoofpeertjes uit de boomgaard) nog even een bezoekje afleggen aan een ziek gemeentelid en vanavond vroeg te bed met een goed boek (Kierkegaard).

In OntbijtTV een reportage over de grote beroering die is ontstaan in kringen van historici.
Een Italiaans onderzoek toont aan dat het leven van Jezus Christus zou zijn gebaseerd op dat van Julius Caesar.
‘Sommigen zien hierin de bevestiging dat hij nooit bestaan heeft.’

Moeten alle werknemers de vrije Christelijke feestdagen inleveren, met terugwerkende kracht tot het jaar nul?

Reikt de fraude binnen de Christelijke Kerken tot in de top van het Vaticaan?

Kunnen de nieuwe feiten nog voor Kerstmis tot op de bodem worden heronderzocht?

Nu had ik een tip gekregen van iemand die me een beetje kent. ?Dit is in zijn genre de beste Paasmeubelshow voor mensen zoals jij', had hij mij verzekerd.

De tip bleek een vriendendienst, want bij aankomst bleek de show te bestaan uit een enorme collectie leegte. Twaalfhonderd vierkante meter meubelen, die er niet stonden!

Wat hebben we intens genoten van deze show! We dwaalden door de doodstille, lege ruimten, we hoefden geen meubeltje te kopen - we hadden ten onrechte een imperiaal op de auto geschroefd - we hielden het gauw voor gezien en we waren nog voor de eerste files weer thuis.

Mag ik nog een keer aandacht vragen voor het interview met Marcel van Eeden?

Misschien heb je op deze dag meer tijd voor kunst dan doordeweeks.

Scroll deze pagina, of klik op het dossier 'Interview: Marcel van Eeden' in de balk hiernaast.

1.
Man, moederziel alleen in pannenkoekenhuis. Bestelt een pannenkoek-naturel. 
Wordt gebracht met poedersuikerstrooier en fles stroop. 
Man ontdopt de stroop, kijkt schichtig om zich heen, schrijft sierlijke M op koek. 
Keurt kunstwerk. Glimlacht tevreden.

2.
Misstanden in het pannenkoekenhuis.
Hoe worden ‘vandaag de dag' pannenkoeken gegeten? Men begint door vanuit het midden een segment te snijden, die op te rollen en als 1-haps pannenkoek naar de mond te brengen. Met andere woorden: de pannenkoek wordt behandeld als pizza! Dit is ontoelaatbaar.

Een pannenkoek dient in zijn geheel te worden opgerold, waarna parten van de rol kunnen worden afgesneden. De dikte van deze roldelen kan aan de eter worden overgelaten.

Doorgaans schrok ik de pannenkoek in vier kwartrollen naar binnen. Vertoef ik echter temidden van een sjiek gezelschap in een luxe pannenkoekenhuis, dan gaat mijn koek in zes keurige partjes.

3.
‘Wij hadden ’s een professor binnen, een heel geleerde kerel, Nobelprijs natuurkunde dacht ik, en die had een brainwave gekregen. Een ingeving, in de vorm van een formule. 
Wat had die man gedaan? De formule bij gebrek aan potlood en papier met stroop op z'n pannenkoek geschreven! Een ingewikkelde toverspreuk met getallen boven en onder de streep, met isjes en tweetjes en pi's en tekens die ik niet op school heb gekregen - enfin, die man komt in opperste staat bij het buffet: of we de pannenkoek konden inpakken, zonder dat de stroop uitliep. 
Met die formule namelijk had hij zo'n beetje neergeschreven hoe het heelal in elkaar zat, wat leven was en waarom wij op aarde zijn. Zo opgewonden klonk'ie. 
We hebben er voorzichtig een stuk zilverpapier om gewikkeld en het pak in een doos laten zakken, maar ik zag dat het eerste deel van de formule al behoorlijk aan het vervagen was. De man verliet stante pede het pand. Nooit meer iets van gehoord. 
Zou'ie thuis de pannenkoek, met het plasje stroop waarin de oplossing van het wereldraadsel was uitgewist, toch nog opgegeten hebben?’

4.
Gelezen op het menu:
N.B. Wij verzoeken onze cliënten, die bij het binnentreden van ons restaurant het voornemen koesteren meerdere pannenkoeken te gaan verorberen, de koeken een voor een te bestellen. M.a.w. de beslissing tot het bestellen van een nieuwe pannenkoek dient bij voorkeur te worden genomen na nuttiging van de voorgaande koek. Zo voorkomen we afbestellingen (‘het oog was groter dan de maag') en houden we de tafels, zonder opeenhoping van te vroeg gearriveerde borden, overzichtelijk