Al jaren verf ik mijn haar grijs.

Toen ik vijftig werd, bezat ik nog steeds een weelderige, donkerblonde haardos, die tot over het boord van mijn overhemd golfde. Grijze haren wilden maar niet verschijnen. Ik geneerde me tegenover leeftijdgenoten als ik weer ?s tien jaar te jong werd geschat.

Niet alleen verf ik sindsdien mijn haar grijs, ik vraag de kapper ook kale plekken op mijn kruin aan te brengen; zorgvuldig scheert hij een tonsuur uit, zijn behandeling geeft me mijn eigen leeftijd terug.

Mijn gezicht is me ook te jong, te babyface-achtig. Ik heb al ?s bij een plastisch chirurg geïnformeerd of het mogelijk is mijn kaaklijn operatief te verslappen. Er zou wat dijbeen onder mijn kin kunnen worden aangebracht, zodat ik er ,volgens de chirurg, tien jaar op vooruit ging.

Op vooruit? Ja, ik hoop ooit nog eens de status van oude, wijze man te bereiken. Een indrukwekkend uiterlijk is dan een eerste vereiste.

Vanmorgen, bij het afrekenen in de supermarkt, zocht ik iets te lang naar passende euromuntjes, en ik zei tegen de kassajuffrouw: ?Als je tachtig bent, wil het nog steeds niet wennen.?
Aan haar licht misprijzende blik zag ik dat het meisje me geloofde.