In De Breirevival (zie woensdag) vroeg ik naar breiherinneringen.
Hierbij een selectie uit de reacties. Bij dit onderwerp leek het me relevant de sekse te vermelden (M/V).
Dank aan alle inzenders.

1. M
Met het schaamrood op de kaken moet ik bekennen dat ik als jongetje op de lagere school (dus gelukkig wel onder dwang) heb gebreid. Pannenlappen (voor moederdag, breed van boven en dan taps toelopend naar onderen), onderzetters en shawls (ook weer voor moeder) waren de meest geliefde voorwerpen van vlijt.
Dieper wegzinkend in schaamte door herinneringen besef ik ineens dat dat niet alles was. Naaien (kussens met motief), haken (alweer een pannenlap) en punnikken waren ook vakgebieden waar een hele generatie 30 jaar later nog steeds mee rondloopt.
Gelukkig werd ik vrijgesteld van dienstplicht want ik weet niet of ik deze dan in combinatie met bovenstaande ervaringen in geestelijke gezondheid had kunnen overleven.

2. V
1959, ik was eerstejaars studentje in Groningen en had nog nooit
gehandwerkt, laat staan gebreid.
maar plotseling zag ook ik het licht. een hele week heb ik
achterelkaardoor zitten breien aan wat een 'slobbertrui' moest worden,
zwart natuurlijk ;0). wáát trots was ik toen 'ie af was. na een week of
wat bracht ik de trui mee mee naar Den Haag, waar onze werkster mijn
product heeft opgepakt, mee naar huis genomen en 'netjes' heeft
overgebreid.
een echte tuttrui was het geworden, die ik uiteraard nooit meer heb
gedragen.
ik heb ook nooit meer gebreid.

3. M
Toen ik zo'n elf, twaalf jaar was kreeg ik (nu 55) voor het eerst te
maken met het breivirus. Samen met een vriendje zaten we op mijn kamer
lange sjaals te breien. Mijn moeder schaamde zich voor ons en maande
ermee te stoppen, maar wij deden dat niet. Ook later heb ik nog vaak
gebreid. Maar toch al tientallen jaren niet meer.
Zal ik de pennen maar eens opzoeken? En een trui maken in de dubbele
patentsteek?

4. V
I am sorry I did not retain much Dutch from visiting Holland, but I just
wanted to thank you so much for linking to my site today. I was ever so
suprised! I love the Netherlands, so it was an extra special treat to see my
sock on your page!
Thank you! Bedankt!
http://www.dangerouschunky.com

5. M
In mijn herinnering was mijn moeder altijd aan het breien. () Want dat kon ze, mooie truien breien met ingewikkelde kabel- en andere patronen. Ik was altijd zeer onder de indruk van die er vervaarlijk uitziende ?works in progress? met drie of vier breinaalden. Ik kan me ook herinneren wel eens per ongeluk de verkeerde naald uit de breimand te hebben getrokken, een ontredderde lap met losse lusjes achterlatend. Gelukkig kon mijn moeder de schade altijd weer zonder al te veel moeite herstellen. () Ik heb de truien die ze voor mij gemaakt heeft nog steeds in de kast liggen en heb zelfs een trui die ze voor een oom van mij heeft gebreid na zijn overlijden in mijn bezit gekregen. Haar laatste project, voordat ze een hersenbloeding kreeg, was voor alle kleinkinderen een trui breien met een patroon en afbeelding naar eigen keuze.

6. M
Op de een of andere manier kon het ook met een stoel ofzo maar hoe dat ging ? Ik heb geen flauw idee.
Meestal moesten wij er aan geloven. Mijn broers en zussen en ik. Strengen garen moesten worden opgewonden tot een bol. Het is net zo'n soort herinnering als lakens opvouwen. Daar kan ik zelfs wel een beetje naar terugverlangen.
Ik moest zitten en de streng vasthouden. Zwaar werk was het want je moest je armen omhoog houden, ongeveer zoals je een menukaart voor je houdt. De streng wol moest strak maar ook weer niet te strak worden gehouden. Voor me stond mijn moeder die -lachend- van die slordige streng een keurig ronde bol maakte. En daarna veranderden de bollen weer in sokken, een enorme das, truien en ik herinner me plotseling zelfs de gebreide borstrok!

7. V
Mijn moeder was er zo'n eentje die
mijn vader hielp carrière te maken door ons op te voeden, het huis schoon te
houden en zo af en toe een fraaie trui te breien. De mooiste is een truitje,
mariniersblauw, met op de voorkant in witte brei-letters: KATRIENTJE. In
mijn herinnering prikte te trui aan alle kanten en was de trui zo groot dat
ook mijn enorme beer de trui aan kon.

Mijn eigen breien wilde nooit zo vlotten. Ik heb wel eens een sjaaltje
gebreid voor mijn muis Miepie. Ik was wel een fanatieke punnikster. Mooie
slierten in alle kleuren kwamen uit mijn punnikding. Achja. Ik zou nu ook
niet meer kunnen breien omdat dan een kat paraat staat met grote zwarte
pupillen om mee te helpen.

8. V
Ik ben van '53 en ik zie me nog zitten. In een snikheet klaslokaal, acht jaar oud en wij meisjes hadden kunstnijverheid. De jongetjes niet, die hadden handvaardigheid en mochten lekker vogelhuisjes zagen. Ik zat met klamme handjes breien te leren. Veel te strak. Insteken-omslaan ging nog wel, maar doorhalen-aflatengaan deed zo'n pijn. En voor straf trok de juffrouw zonder pardon steeds opnieuw alle naalden er uit en trok rrrrrrrr de hele kronkeldraad los. Huilend produceerde ik mijn eerste babysokjes. Door mijn vader dankbaar in ontvangst genomen en nog jaren gedragen. Toch sloeg ook bij mij de breiwoede toe. Wie het waagde te dicht in mijn buurt te komen, was de klos. Ik hoefde maar een beetje verliefd te zijn en het slachtoffer droeg binnen een week een verstikkende ierse kabeltrui. Hoe moeilijker het breiwerk, hoe leuker ik het vond. Ik had al rsi voor het was uitgevonden. Kabels, acht naalden, rondbreinaalden, ingebreide rondspringende herten, ik was verslaafd. En breien en roken gaat niet samen, dat was een bijkomend voordeel. Mijn studie financierde ik met in de trein gebreide kindertruien die ik verkocht aan een zweeds winkeltje in A?dam.

9. V
Mijn nichtje die op een verjaarsfeestje klunsig voor het eerst breit, terwijl mijn toen nog zevenzeventigjarige tante werkelijk wanhopig haar het probeert te leren het niet klunsig te doen, denkende (nog steeds)als dat kind niet leert breien wordt het nooit wat op de huwelijksmarkt. En dan het broddelwerkje achteraf, terwijl tante als klein kind al na school verplicht kousen moest breien voor de hele familie. Erg he? En ze waren niet eens arm ofzo. Het is ook niks geworden met mijn nicht op de huwelijksmarkt.
Zelf kan ik het allemaal uitmuntend, zowel breien als haken als alles verstellen etc. etc. want toen tijdens een vakantie bleek dat mijn oma en ik niets gemeen hadden heeft ze me maar alles geleerd wat ze wist. () Ik kan zelfs theedoeken onzichtbaar verstellen. Je weet maar nooit wanneer het weer oorlog wordt!

10. V
De mooiste gebreide trui zie je in het programma time team van het Discovery Channel.
Een streepjes trui. met alle kleuren daar wordt je toch verliefd op.
Hij draagt hem met zo'n gevoel, zonder zijn trui is het programma niet goed.
Ik kijk naar de show, gelukkig hij heeft de trui weer aan, de trui wordt de gespreksstof van de avond.
Als hij zijn trui niet aan heeft mis ik iets............
Wie heeft zijn trui gebreid .......... ik weet het niet..