• Voor ons is shoppen altijd fun, maar in de zomer helemáál. Want lekker weinig mensen!
• Geen botsingen. Waar wij nogal last van hebben in de winter.
• Want wij willen gewoon naast elkaar lopen, handje in handje, hè Ans?
• Ja nou, lekkere schattebout van me. Har kan niet van me afblijven, hè Har?
• Omda ge zo'n verdamd lekker wief zijt!
• Ha ha ha ha! Gaat'ie weer gek praten, zoals'ie van huis uit vroeger dee.
• Maar goed, dan lopen we 's winters samen door zo'n drukke winkelstraat te funshoppen, botsen de mensen constant tegen je an. Geen doen. En nou is het lekker leeg en lopen we heerlijk te flamsebakken!
• Ha ha haha! Wat zegt'ie nou weer?
• Da'k oe 's vet bij 't gat ken pakken!
• Ha ha ha ha! Oooo! Niet doen, Harry, ha ha ha!

• Wij spreken graag van vakantie in eigen tuin. Want mijn vrouw heeft van onze tuin een dusdanig weelderig lustoord gemaakt, dat wij in het begin van de zomer tegen elkaar zeggen: wat moeten wij in een ver buitenland, als we het paradijs onder handbereik hebben. Alle hulde aan mijn vrouw!
• Ach, het is een leuke hobby, je bent lekker buiten en...
• Bovendien heeft Titia helemaal geen tijd voor vakantie, zo gaat ze op in haar tuin. Er is zoveel te doen.
• Nou, hij zou klaar kunnen zijn als...
• Titia heeft groene vingers en ik heb gevoel voor de grote lijn. Dus als ik na een avondje schetsen en meten zeg: 'Tiets, ik geloof toch dat we de blauwe border meer naar achteren moeten verplaatsen, zodat we vanaf de patio een betere zichtlijn krijgen naar de witte hoek', dan kijkt ze me aan met een blik van 'Wat nou weer!', maar als dan eenmaal de blauwe border meer naar achteren ligt en een bezoeker, een kenner, prijst de zichtlijn naar de witte hoek, nou, dan staat Titia er bij te stralen!
• Ach, een complimentje op z'n tijd...
• En terecht, schat! Alle hulde!

• Wij maken dagtripjes naar de nieuwbouw.
• Kan van alles wezen, in eigen stad of het land in.
• Als het maar nieuw is. Wij houwen niet van ouwe gebouwen.
• Ouwe troep is niks voor ons. Ouwe gebouwen hebben vaak van die nauwe deurtjes.
• Of trappen van honderd trejen. Een kerk op, voor het mooie uitzicht... Joh, je komt gebroken weer beneje, hè Nick?
• Pijn in je kuiten, Greet. Nee, geef ons maar de nieuwbouw. Lekker schoon alles, en ruim.
• Je leest veel over vienertslokaliteiten... nou, wij gaan kijken hoe het daar d'rbij legt.
• Mooi, hoor. Rijtjeshuizen met zonder tuintjes nog. Puur natuur.
• Nick zegt: wij zijn de toeristen van morgen, hè Nick?
• Absoluut, Greet. Want in de toekomst is heel Nederland zo. Niet dan? Kennen wij de mooie plekjes al.

Ik schuif het gordijn open en kijk tegen de onderkant van een luchtschip aan dat, in verticale stand tegen de ruit geplakt, zit bij te tanken in de ochtendzon.

Ik ga mijn camera halen en na terugkomst is het luchtschip bezig het landingsgestel te checken.

Ik breng de lens tot op enkele millimeters afstand van het raam en druk af.
Nagenoeg op hetzelfde moment start het gevaarte, accelereert van nul tot tachtig kilometer per uur en laat mij verbouwereerd achter, gebukt en ingespannen turend door een camera naar een lege ruit.

Wegens ziekte van de hoofdredacteur (griep),
pruttelt Bieslog op een laag pitje door.

Het ging Jochem nu toch wel lang duren.
Nog twee weken in dat hete land...
En de Wilhelminapepermunt was ook al schoon op.

Ik lees de nieuwe Coetzee ('Elizabeth Costello') in de Nederlandse vertaling. Ik ben gevorderd tot bladzijde 161 en ik was geneigd het weer een prachtige Coetzee te vinden.

Tot ik vanavond in de krant las dat ik niet te maken heb met een wereldprimeur.
Wat een teleurstelling!

Is het boek wel zo goed als ik dacht?
Moet ik verder lezen?

Flip, links op de foto, werd geboren in 1905, zijn broer Henk in 1903.

Gedurende hun jeugdjaren moeten ze onafscheidelijk zijn geweest. Natuurliefhebbers, sporters (voetbal en atletiek), tuiniers (ze bouwden een druivenkas, hielden bijen), humorliefhebbers (kenden teksten van Dickens uit hun hoofd).

Flip werd mijn vader, Henk mijn belangrijkste oom.

Ikzelf heb het niet in mijn geheugen opgeslagen, maar mijn zuster gaf me onlangs het alleszeggende detail over wat de broers 'met elkaar hadden'.

Ze waren inmiddels in de vijftig, met gezinnen en werkkringen. Met verjaardagen zagen ze elkaar.
Maar soms moesten ze elkaar tussendoor verslag uitbrengen, per telefoon.

Het zwarte, bakelieten toestel hing bij ons in de gang. Als duidelijk werd dat mijn vader zijn broer aan de lijn had, zette mijn moeder een stoel uit de huiskamer achter mijn vader. Want zo'n gesprek zou, dat was zeker, heel lang gaan duren.

Mijn zuster vertelde, dat ze mijn vader nooit zo hard had horen lachen - met gierende uithalen, maar ook met stiltes van het lachen - als tijdens die gesprekken met zijn broer.

In een volgende druk van Van Dale's woordenboek der Nederlandse taal, kan het woord uitverkoop worden geschrapt en het woord sale opgenomen.

Gezien op de ruit van een Amsterdamse winkel voor tweedehands herenkostuums:

'Het is weer SALE!
1 hale dus en 2 betale!'

De kopstukken van de revolutie van de jaren zestig, die momenteel de schuld van alles wat er mis is in Nederland in de schoenen geschoven krijgen, zijn inmiddels allemaal dood, gepensioneerd, of doen 'het kalmpjes aan'.

Het zou veel meer zoden aan de dijk zetten als de generatie van de jaren negentig eens bij de lurven werd gegrepen.

Zij laat het land pas slechter achter dan dat ze het heeft aangetroffen: lelijk, ontwricht, geplunderd en onherstelbaar vernield.

Op de camping in Midden-Frankrijk stonden jaarlijks zoveel Nederlanders, dat op zondag een Protestantse en een Katholieke dienst in de Nederlandse taal werden gehouden.

Jochem bezocht, voor het eerst in dertig jaar, weer een Protestantse kerkdienst.

Raar, zo'n veld vol halfblote kerkgangers.
Zelfs de dominee was in korte broek en vrolijk geel t-shirt gekleed.

Gezang 73, De Heer is onze reisgenoot.
Aarzelend neuriede Jochem de eerste regels mee, allengs kreeg hij er plezier in en bij het derde couplet zong hij uit volle borst.

De Heer is onze reisgenoot,
Hij die ons gezelschap bood
en sprekend over kruis en graf
geduldig tekst en uitleg gaf.

Wat klonk het hier mooi, zo'n typisch Nederlandse kerkdreun, die werd begeleid door duizenden krekels.

Wij van internet - u en ik - wij hebben ja hoe zal ik het zeggen, een ruimere blik, meer universeel gericht, meer kosmischer misschien wel.

Al die mensjes die in hun door hard werken verdiende vakantie moeizaam een stukje over de aardbol trekken - ach, wij staan niet boven ze, maar wij zien het gedoe meewarig aan, gemengd met een tikje leedvermaak en een snufje medelijden.

En dan schakelen we weer over naar de satelliet, want wij moeten de hele boel in de gaten blijven houden.
Is dat een rookpluim, daar boven Alaska?
Moet de wereldbrandweer gewaarschuwd?

• Dag meneer, ik wilde graag een paar boeken uitzoeken, voor op vakantie.
• Dat kan. Wat voor soort boeken zoekt u?
• Nou ja, iets luchtigs. Voor mijn man en mijzelf.
• Dan gaan we even naar de computer. U mag vier begrippen uitzoeken en dan geeft de computer aan of er een boek is dat aan uw wensen voldoet.
• O, wat handig. Nou, ik wil voor mezelf graag een boek waarin gekke dingen gebeuren, zeg maar.
• Larger than life? Is dat iets?
• Klinkt goed. Ja, doet u maar larger than life.
• Nou en dan moet het wel goed eindigen, maar toch zo dat je niet van een kilometer afstand al het happy end ziet aankomen.
• We tikken in: optimistisch en onvoorspelbaar. Mag er sex in voorkomen?
• Ja, vind ik altijd wel gezellig.
• Prima. Nou, even kijken... Go! Ja, hoor, we hebben wel een boek voor u in huis.
• En dan graag een voor mijn man en... mag ik even meekijken? Doet u maar happy, funny, optimistic en no sex alstublieft.
• Dan klikken we go!... en ja hoor, de computer geeft aan dat we ook voor uw man kunnen slagen. Ik ga de boeken even zoeken. Momentje graag.

De revolutionairen van de zestiger jaren krijgen ongenadig op hun donder.
De sixties zouden 'niets goeds' hebben voortgebracht.

Wat een onzin!

Het zal niet lukken, want ik ben grijs en kalend, maar als ik het zou willen proberen, kan ik zonder problemen te krijgen mijn haar laten groeien.

'We scoren publicitair gezien enórm,' zegt gemeentelijk voorlichter Pjet van Dalem, 'de Zeldense Kunstmanifestatie trok nauwelijks pers, de plannen voor pretpark Good Heavens vielen kennelijk niet op, maar nu wordt onze gemeente volop in de landelijke pers genoemd. Bij voorbaat is het een groot succes!'

Pjet van Dalen doelt op de gemeentelijke plannen tot aanpak van de criminaliteit onder 'asocialen van buitenlandse komaf'.

'We gaan ze keihard aanpakken,' zegt burgemeester J. H. Dopperom, 'het is een klein stelletje klootzakken dat het voor de rest verpest. Rotschoften, kuttekoppen, dat zijn het.'

Het plaatselijk politiebureau is op alles voorbereid.
'Desnoods doen we er vijf op een cel,' zegt adjudante Paula van Morsel, 'helaas hebben we maar één cel, maar als het moet, kunnen op de wc ook wel drie gedetineerden ondergebracht.'

Er is nog een probleem.
De gemeente Zelden heeft geen inwoners van buitenlandse komaf.

'Daar gaan we over praten met de buurtgemeenten,' zegt de burgemeester, 'in Zaghum worden asielzoekers op straat gezet - ze kunnen er best een paar in Zelden loslaten.'

In de Haagse besluitvorming die leidde tot politieke deelname van Nederland aan de Amerikaans-Britse acties tegen Irak, speelde ook 'de eigen informatie' een rol.

Uit betrouwbare bron vernamen wij dat de MIVD, de Nederlandse militaire inlichtingendienst, over vertrouwelijke informatie beschikte, waaruit zou blijken dat - als Nederland zou meedoen - de Amerikaanse minister van Buitenlandse zaken Colin Powell bereid was ten overstaan van de wereldpers handenschuddend op de foto te gaan met onze minister Jaap de Hoop Scheffer.

Als je er op doorreis, naar de vakantiebestemming in Frankrijk, terecht zou komen, drink en eet je hooguit wat op het terras van De Hommelhof.

Er lijkt geen aanleiding te bestaan langer te blijven in het 'vergeten' dorpje op de grens van België en Frankrijk.
Schijn bedriegt.
Het is de moeite meer dan waard een uitvoerige voettocht door Watou te ondernemen.

Een ontdekkingstocht door verlaten huizen, gebouwen, stallen en boerderijen, waar beeldende kunst is opgesteld en gedichten zijn te lezen of te horen.

Het was mijn tweede bezoek en de magie werkte opnieuw.
Dat je een dorpshuisje binnen mag en door de lege kamers kunt dwalen is op zichzelf al bijzonder. Maar de ervaring wordt onvergetelijk als je een deur op zolder opent en je treft een mooi, raar, of schokkend beeld aan.

Beeldende kunst en poëzie uit de context van museum en zaalvoordracht gehaald - het werkt in Watou.

De videofilm probeert 'iets van de sfeer' over te brengen.
Maar ik beveel eigen onderzoek van harte aan.

Watou - Poëziezomer 2003
tot 7 september
dagelijks geopend van 14.00 - 19.00 uur
(zondags vanaf 11 uur)

We hebben onderweg gezocht naar andere stortplaatsen, maar de afvalbakken waren uitsluitend bestemd voor reisafval.

Ons tuinafval, huisvuil, neusvuil, grofvuil (een oud bankstel) en licht radioactief afval, hebben we toen maar in de berm geflikkerd.

De redactie van Bieslog reist vandaag af naar het Belgische dorpje Watou, tegen de Franse grens aan, 'op de rand van het Nederlandse taalgebied'.

Wederom wordt daar de Poëziezomer gehouden, een tentoonstelling waarbij werk van 25 dichters en beeldend werk van 35 kunstenaars met het dorp en het landschap in contact worden gebracht.

De hoofdredacteur versloeg de manifestatie vorig jaar (zie dossier BieslogKunst, 17 t/m 19 juli 2002) en het verblijf heeft toen zo'n grote indruk gemaakt, dat hij vandaag de reis naar het ver afgelegen dorpje verwachtingsvol opnieuw onderneemt.

Het wordt nachtwerk. Een verslag op Bieslog wordt morgenochtend verwacht.

Ons hoofd staat niet naar politiek. En de hoofden der politici staan niet naar ons. Het parlementaire leven ligt plat en iedereen heeft vakantie.

Toch moeten we waakzaam blijven.
Er zijn politici die juist nu hun kans ruiken ongecontroleerde onzin uit te kramen.

Geert Wilders bijvoorbeeld.
Het VVD-Tweede-Kamerlid, dat al eens de vernietiging van Volendam door Iraanse raketten aankondigde en dat waarschuwt voor het ronselen van jongeren in de moskeeën zonder ooit één voet in een Nederlandse moskee te hebben gezet, laat in Trouw van zich horen.

Zijn drijfveer om de politiek in te gaan is niet om Nederland te waarschuwen tegen het moslim-extremisme. Hij is politiek actief geworden door zijn 'afkeer van links'.
Volgt een waarschuwing voor het linkse gevaar dat Nederland bedreigt, zoals in het fragment hiernaast is afgedrukt.

Dat Geert Wilders met zo'n betoog als vijfderangs standup comedian in een bovenzaaltje van Café Neutleut de handen op elkaar krijgt is al niet waarschijnlijk, als Tweede Kamerlid maakt hij zich met zo'n karikaturale omschrijving van zijn politieke tegenstanders, voor de zoveelste keer onsterfelijk belachelijk.

Iedereen heeft recht op zijn eigen ideeën, ook al zijn het abjecte, Telegraafachtige 'geestigheden' uit de oude doos.

Geert Wilders wil de polarisatie terug? Die kan hij krijgen.

Nog een aanvulling op het bericht dat Fons van Westerloo de programmering van de SBS-zenders totaal seksloos wil maken en het machtige medium televisie wil gebruiken om de mensen wijzer te maken.

Plastische chirurgie!
Er zijn wachtlijsten in deze sector van de gezondheidszorg. Hoog tijd voor een onthullende serie over de duistere praktijken in de schimmige privéklinieken.

Maar die moet maar eens snel door de Publieke Omroep worden gemaakt, want Fons heeft andere plannen.

Sorry Fons, wij zien toch liever recht op en neer neuken dan gesnij in gezonde borsten.
En liever een blowjob dan een nosejob.

Fons van Westerloo, directeur van SBS, verklaarde bij de presentatie van de nieuwe programmering, dat alle programma's volledig van seks zullen zijn ontdaan.

'Televisie is een machtig medium dat we onder meer moeten gebruiken om mensen wijzer te maken.'

SBS neemt Veronica over, zonder het ranzige gerampetamp dat - tot verbijstering van programmadirecteur Bert van der Veer - nauwelijks kijkers trok.

Wat gaan we komende winter bij de SBS-zenders te zien krijgen?
Inzicht verschaffende documentaires over vraagstukken die leven in de maatschappij?
Een cursus Filosofie voor Beginners?
Politieke debatten?

Speerpunt van de SBS6-programmering wordt het 'unieke multimediale programma' Sterrenbeurs.

'Het Nederlands publiek krijgt met Sterrenbeurs de mogelijkheid om te handelen in aandelen van bijvoorbeeld bekende muzikanten, filmsterren, soapies en andere beroemde Nederlanders. Een speciale internetsite zal hierbij als virtuele beursvloer fungeren.
() Stijgt de koers van een ster, dan verdienen de kersverse aandeelhouders extra punten, waarmee ze in de speciale online Sterrenbeursshop een groot aantal gevarieerde producten kunnen aanschaffen of kortingen kunnen krijgen.'

Godsammenaken. Geen seks, wel Bekende Nederlanders.
Als Sterrenbeurs niet aanslaat, geen kijkers en reclame-inkomsten trekt, zullen de SBS-programma's volledig van Bekende Nederlanders worden ontdaan.

Televisie zonder die ranzige BN-koppen - kijk, daar zouden we een stuk wijzer van worden, Fons.

Ten gevolge van een technische storing liep de bezorging van de ochtendeditie van Bieslog tot onze spijt grote vertraging op.

Vandaag bezoeken we het Hoogste Virtuele Gebouw ter Wereld.

We zouden er zelfs een appartement kunnen huren, gebouwd en ingericht naar eigen smaak.

Als de buitenlandgangers straks terugkomen, vertellen wij interessantere vakantieverhalen dan zij, met hun duffe praatjes van hoe warm het was, hoe ver, hoe vies en hoe duur.

Arriveert een heer in gezelschap van een collega-dame bij de beveiligde poort van de gezamenlijke werkkring, dan vraagt de heer aan de dame of zij haar pasje aan hem ter beschikking wil stellen; de heer opent vervolgens met het pasje van de dame de veiligheidpoortjes c.q. het draaihek, c.q. de slagboom, verleent met een hoffelijk armgebaar aan de dame de toegang tot het bedrijfsterrein, waarna hij vervolgens aan zijn eigen beveiligde toegangsprocedure begint.
(Dus niet samen, op het pasje van de heer, even snel door poortje, hek of slagboom glippen!)

In een vraaggesprek, vanmiddag op Radio 1, antwoordde PvdA-Tweede Kamerlid Agnes van der Linden op de vraag wat de kiezers in de komende parlementsperiode van haar werk konden verwachten:

'Ik hoop dat men na afloop zegt: het was goed dat Agnes van der Linden op die plaats zat en niet Pietje Puk.'

We hadden in lange tijd zijn naam niet horen vallen. Reden om hem eens te bellen.

- Meneer Puk, goedenavond. U werd genoemd, vanmiddag op Radio 1

'O, is het weer zover. En niet in positieve zin, neem ik aan?'

- Ik ken Agnes van der Linden niet, maar zij vond zichzelf beter dan u, moet ik toegeven

'Ziet u wel? Altijd kom ik er slecht af. En dat denigrerende Pietje... Ik heet Pieter. En dat klinkt meteen heel anders: dokter Pieter Puk.'

- O, u bent dokter

'Nee, dat niet, maar ik noem mij voor mezelf wel eens dokter Pieter. Om mijn ego wat op te vijzelen. Dokter Pieter - daar knapt mijn achternaam Puk enorm van op, vindt u niet?'

- Die blijft toch iets komisch houden, sorry. Hebben al uw familieleden last van hun naam

'Nee, onder de Pukken zit maar één Piet, en dat ben ik.'

- En al heel lang is Pietje Puk een soort nationale zondebok

'Ach, al die media-aandacht - ik ben eraan gewend geraakt. Maar ik kan me heel goed voorstellen hoe het is, als iemand van de ene dag op de andere tot nationale zondebok wordt uitgeroepen. Die Engelsen... wat een vreselijk volk is het toch!'

- Ik begrijp op wie u doelt. Maar u hebt nooit met de gedachte gespeeld..

'Nooit! Ik denk altijd: ooit waait het over. De jongste generatie heeft nog nooit van Pietje Puk gehoord. En de jongeren van allochtone afkomst al helemaal niet.
Maar weet u met wie het niet goed gaat? Met Piet Snot. Die gaat er onder gebukt dat'ie nooit meer wordt genoemd. Als iemand voor gek staat, zei men vroeger altijd: hij staat voor Piet Snot. Nu zegt men meestentijds: hij of zij staat voor joker. Dat kan Piet Snot niet uitstaan. Snot geniet van het bekende Nederlanderschap. U moet eens met hem gaan praten.'

- Doen we. Meneer Puk, goedenavond

'Zeg maar tegen Snot dat Puk je gestuurd heeft.'

De audio- en videolinks werken weer!
Met excuses voor het ongemak.

Vandaag is het veel te warm voor kathedraal- of museumbezoek.
Om toch onze noodzakelijke vakantieportie Cultuur te halen, bezoeken we thuis een virtuele tentoonstelling over Vermeer.

Dat is een groot voordeel van thuisreizen op internet - je kunt lekker in je zwembroek voor de computer zitten, met je voeten in een teiltje koud water en een frisdrankje onder handbereik.

Dit is een site met een overvloed aan Vermeer, waarvoor één dag misschien te kort is.

'Maar er gaat toch niets boven een echt schilderij van Vermeer?'
'Ja hoor 's, dáárvoor gaan wij van de winter nog een keer naar het Mauritshuis in Den Haag. Afgesproken?'

Als je het Engelse nieuws volgt, ben je weer dik tevreden met het eigen land.

Wat fijn, dat wij geen enkele rol van betekenis spelen op het wereldtoneel.
Balkenende en De Hoop Scheffer zitten vandaag in een overhemd met korte mouwtjes van het vakantiezonnetje te genieten.

Nu maar hopen dat de 1100 soldaten die we naar Irak hebben gestuurd, geen haar wordt gekrenkt.
Want dan zijn ook bij ons de rapen gaar.
Wie heeft ooit gezegd dat het daar rustig en veilig was?

Tot mijn spijt constateren veel bezoekers (waaronder nieuwe: hartelijk welkom!) dat de video- en audiofragmenten momenteel niet op te vragen zijn.

We gaan er morgenochtend direct werk van maken!

• Dag meneer, mevrouw. U wenst?
• Wij wilden graag een ijsco, mijn vrouw en ik.
• Wilt u hoorn of bakje? Voor hier of thuis?
• Eh... wat wil jij, Lies? Een bakje?
• Nee, zo'n ijsco, met zo'n wafel zeg maar...
• Een hoorntje? Goed. Wij willen graag twee hoorntjes, ijscoman.
• Eén, twee of drie bolletjes?
• Ah! Wat wil jij, Lies? Eén bolletje? Twee? Drie is misschien te veel.
• Ik wil gewoon een ijsco zeg maar.
• Met één bolletje dus. Hoe groot zijn de bolletjes tegenwoordig, meneer?
• Zo groot!
• O, Lies kijk 's naar de schep van meneer? Wil je één zo'n schepje, of zeg je: nou, als ik dat opheb, blief ik nog wel een bolletje. Mijn vrouw is 96 meneer, vandaar... Twee bolletjes dan maar, Lies? Nee, het is heel erg warm... drie bolletjes! Ach, welja! Doet u maar twee ijsco's met drie bolletjes.
• Welke smaak had u gedacht?
• Lies, meneer vraagt wat voor bolletjes je wilt?
• IJs, wil ik.
• Ja, natuurlijk, maar welke smaak ijs wil je: vanille, of eh..., of..., nou ja, wat er allemaal nog meer is.
• Ik wil gewoon een lekkere ijsco.
• Maar Lies, er staat nu een hele rij mensen te wachten. Weet je wat? Meneer doet u maar twee hoorntjes met drie bolletjes vanilleijs. En wat krijgt u dan van me?
• Dat is 2x 2,20 is 4 euro 40, graag.
• Wat zegt u nu? 4 euro 40? Dat is toch zo ongeveer tien gulden? Voor twee ijsco's? Maar dat heb ik helemaal niet bij me! We gingen even wandelen, toen vond ik dertig eurocent in mijn broekzak en ik zei: Lies, wil jij een lekkere ijsco? O jee...! Ik ben heel lang niet in een ijssalon geweest, moet u weten. Ik dacht: een ijsco kost vijftien cent... Maar vijf gulden voor één ijsco... tjonge, jonge. Nou, dan gaan we maar weer. Kom mee, Lies, de mensen worden nu boos.
• Ik wil een ijsco!
• Even doorlopen, Lies. Als we thuis zijn doe ik wat blokjes ijs uit de ijskast in een beker. Heb jij ook een ijsco. Goed?

Nu Jochem een 'lekker kleurtje' heeft gekregen, wordt zijn gedrag ook een stuk vlotter.

Zo paradeert hij op de rand van het hotelzwembad, met een zonnebril, zijn portefeuille, een pakje sigaretten en aansteker (om aan te bieden, hij rookt zelf niet), een flesje sportdrank en de sleutel van zijn kamer, in de bovenrand van zijn zwembroek gestoken.

Het wordt wederom broeierig warm.

Voor het onweer uit, zullen in de loop van de dag veel jarenlang opgebouwde burenruzies knetterend tot ontlading komen.

Om het de omroepgidsen in de zomer wat makkelijker te maken, zouden we kunnen afspreken dat alle tv-uitzendingen herhalingen zijn.

Die enkele niet-herhaling kan dan worden aangeduid met Orig.

Het experiment schijnt door de BBC te zijn uitgezonden. Ik heb het toen niet gezien, het is mij verteld, maar ik oogstte in gezelschap al menig succesje met doorvertellen.

'Je meent 't! Dat kan niet waar zijn!'

Je moet het zo vertellen:

'In een natuurprogramma van de BBC is een wetenschappelijk experiment met een kraai uitgezonden.
Stel je voor: in een klein mandje met een hengseltje zit wat kraaienvoedsel. Het mandje is in een glazen buis geplaatst.
Een kraai probeert het lekkers te bereiken; hij steekt zijn snavel in de glazen buis, maar alle gepik heeft geen effect - hij kan er niet bij.

Nu ligt er naast de glazen buis een stukje ijzerdraad.
De kraai komt op het idee met dat stukje draad in de buis naar het mandje te hengelen. Maar na enkele pogingen begrijpt hij dat hij het mandje zo niet naar boven krijgt.

En nu komt het.

De kraai trekt de draad uit de buis, kijkt om zich heen, steekt de draad in de ruimte tussen muur en voederplaats en begint het ijzerdraad te buigen!

'Nee, het is niet waar! Doet'ie dat uit zichzelf?'
'Ja, echt waar! Het is een wetenschappelijk experiment.'
'Je gaat me nou toch niet vertellen...'

Ja! De kraai buigt een keurig haakje aan het draad, steekt het weer in de buis en slaagt er nu in het mandje aan zijn hengseltje naar boven te trekken. Eet smakelijk!

Het gezelschap barst nu in bewondering uit, die ook op jou als verteller afstraalt.

'Hoe bestaat 't!'
'Wat speelt zich allemaal in zo'n koppetje af.'
'Bedankt voor dit verhaal.'

Tot mijn vreugde heeft een lezer een videofragment opgestuurd en nu heb ik het ongelooflijke zelf ook gezien.

De clip (in QuickTime) begint als de kraai al met het nog niet gebogen ijzerdraad in de buis zit te hengelen.

'Mijn vrouw is alweer aan het werk en nu ben ik nog een paar weken huisman.

Bevalt me uitstekend. Maar ik merk nu toch goed het leeftijdsverschil tussen Jacqueline en mij.

Mijn vrouw (m'n derde) is namelijk achttien jaar jonger.
Dus als ik de was niet in de droger droog, maar lekker ouderwets aan een lijn in de tuin hang, is ze stomverbaasd.

'De was buiten hangen? Wie doet dat nou? De buren kunnen ons ondergoed zien!', roept ze gechoqueerd uit.

Maar ik vind het een prachtig gezicht: een rijtje theedoeken, wapperend in de wind.

En het ondergoed van Jacqueline mag naar mijn mening best gezien worden!'

Tony Blair maakt het nu toch al te bont. 'De geschiedenis zal ons vergeven.'

Voor je daden van nu aan God vergeving vragen vind ik al dubieus, maar mensen die nog geboren moeten worden ermee opzadelen, getuigt van een ongehoorde arrogantie.

'De geschiedenis zal ons vergeven.'
Politici die na zo'n uitspraak gaan staan om de handen stuk te klappen, mogen we toch gerust als 'niet geheel goed snik' bestempelen.

We hebben ook nog even met de geschiedenis gebeld, maar men vond het daar nog te vroeg om een reactie op Blairs uitspraak te geven.

Hoe controleren ze bij de receptie van het kamerverhuurbedrijf waar jij om een super de luxe kamer komt vragen, dat je vergezeld bent van een EIGEN vriendin?

Want als je komt aanzetten met een jou onbekende vrouw, of met de vriendin van iemand anders, dan verspeelt het kamerverhuurbedrijf haar nette imago.

Met EIGEN vriendin is het een sjieke relaxclub - met zomaar-een-vrouw een ordinaire hoerenkast.

En dan zeggen ze dat er niets gebeurt in de vakantieperiode - flinterdunne kranten, vederlichte journaals.

2003 wordt een uitzondering op de regel.
Er gebeuren de meest verschrikkelijke dingen.

Vakantievierders in het buitenland: jullie zullen bij thuiskomst het land niet meer herkennen

Je durft het bericht niet te lezen, de nieuwsgierigheid wint, maar het is te gruwelijk:

Vuursteen gaat snijden in de bijbanen!

Gadverdamme!

Ja, nog walgelijker: hij gaat zijn EIGEN bijbanen afsnijden!

Het zal zeker op tv komen - Vuursteen gaat er veel publiciteit uitslaan - en we zien het voor ons:
Vuursteen hakt en zaagt en de vonken, de bloedspatten en de klodders bijbaan vliegen in het rond.

Vuursteen raakt zijn bijbanen kwijt, op advies van Tabaksblat. Die dus niet vrijuit gaat.
Kan Vuursteen alvorens hij zichzelf mutileert, niet eerst Tabaksblat onder handen nemen? Daar moeten nog heel wat bijbanen af.

Toen meneer Foppe de afwas had gedaan, het bord en de beker van de middagbam had afgedroogd en opgeborgen, nam hij het aanrecht af met een doekje.

Toen hij alweer op weg was naar de stoel bij het raam en zijn bibliotheekboek, schoot hem zijn laatste handeling te binnen. Hij bleef halverwege een pas even roerloos staan en het zou kunnen zijn dat hij zelfs van kleur verschoot.

Wat had hij met het gele vaatdoekje gedaan?
Hij had het met één hand uitgeknepen en het daarna teruggelegd op het aanrecht.
'Wringen! Met twee handen!,' hoorde hij zijn moeder zeggen, 'een doekje moet je niet knijpen maar wringen!'

Ze had het meerdere malen gezegd als hij 's avonds hielp met afwassen en een enkele keer vergiste hij zich nog.
'Wat heb ik nu gezegd',' zei moeder, want ze kon streng zijn, 'niet met één handje knijpen, ben jìj nou een grote kerel?'

Sindsdien had hij altijd het doekje gewrongen. Dag in dag uit, jaar in jaar uit, decennium in decennium uit.
Moeder was er al elf jaar niet meer, maar meneer Foppe hield zich nog nauwgezet aan haar regels. En nu had hij een overtreding begaan. Hoe kwam hij er nou bij het doekje uit te knijpen? Dat hoorde toch niet?

Waarom hoort het eigenlijk niet?, vroeg meneer Foppe zich af.
Wat kan het schelen? Het doekje wordt toch net zo goed droog na knijpen als na wringen?

De aarzeling duurde misschien vijf seconden.
Toen ging meneer Foppe terug naar het keukenblok, pakte het vaatdoekje in beide handen, wrong het met een fikse ruk in elkaar, legde de vaatdoekrol weer terug en begaf zich opnieuw naar de stoel bij het raam.

Beter zo, dacht meneer Foppe. Moeder had gelijk. In een vaatdoekje knijpen is iets voor domme jongens die niet weten hoe het hoort.

Het pleidooi van Prins Charles voor een nieuwe figuratieve kunstopleiding zal pas echt effect sorteren, als de kroonprins bij de opening zelf poseert in zijn blote koninklijke kont.

En als hij ooit tot koning wordt gekroond, dan zien we graag ook een totaal naaktportret vervaardigd, dat in alle officiële gebouwen komt te hangen.

De nieuwe kleren van de koning.

Donkere wolken voor de zon. Gewaai in de bomen. Het onweer komt.
Ik houd niet van onweer.

Met mijn vader maakte ik een fietstrektocht rond het IJsselmeer. (Van Den Haag naar Amsterdam gefietst, achter het Centraal Station op de nachtboot naar Friesland gestapt,
aankomst in Lemmer 's ochtends vijf uur.)

We hadden de tent in een weitje bij een Friese boerderij mogen opzetten.
Middenin de nacht werd ik wakker geschud. 'Vlug de tent uit. Rennen naar de boerderij!', zei mijn vader met gejaagde stem. Harde, striemende regen, felle bliksemschichten.

Op de deel van de boerderij stond de complete boerenfamilie. Volledig aangekleed, klaar om bij een inslag en brand te vluchten.

De volgende ochtend zag ik koeien met stramme poten omhoog op hun rug liggen. De door de bliksem gevelde bomen.

Sindsdien houd ik niet van onweer.

Ik ga de computer loskoppelen van stopcontacten en telefoonaansluiting.

Nu hoorde ik net in het radionieuws, dat de kans op een botsing van een meteoriet met een doorsnede van een kilometer en de aarde, die een kwart van de wereldbevolking zal wegvagen, kleiner is dan gedacht.
Komt eens in de 700.000 jaar voor!

Zal ik me dan druk maken over een onweersbuitje?
Ik ga de ramen openzetten en genieten van het schouwspel. Zo!

In het Bieslogstukje 'Wassen met de hand' (zie dinsdag 15 juli jl.), vroeg ik me af wat het wassen van verpleeghuisbewoners inhield.
Een lezeres stuurde mij een inside-verhaal, waaruit dit fragment:

'Met de hand wassen is makkelijker en sneller. Zeker als het gaat om
kattenwasjes: hoofd, oksels, kruis en billen. Eén keer per week een
totale wasbeurt op bed.
De meest mobiele en heldere bewoners maken de meeste kans op een bad.
Verder worden alleen vieze plekken gewassen - iemand die in bed
geplast heeft wordt uitgebreider gewassen dan iemand die 'droog'
gebleven is.

Ik ben zelf in deze sector opgehouden toen ik me realiseerde dat het
heel normaal was dat iedereen uren per week overwerkte om in elk geval
een minimum beetje zorg te kunnen bieden.'

Op haar eigen site staat het complete verhaal (onder woensdag 16 juli).
Een schokkend inkijkje.

Op het strand van Almere treden speciale politie-eenheden op tegen vrijende hetero's; in Beerta wordt politie te paard ingezet tegen in het openbaar parende homo's - ons land wordt deze zomer getroffen door een vrijendeparenplaag.

En met tropische temperaturen voor de boeg is het zeker dat het gepaar vandaag niet van de lucht zal zijn.

Wordt het niet tijd dat Balkenende de noodtoestand afkondigt?
Is een rampenplan beschikbaar?

De vraag rijst waarom het eeuwenoude paardenmiddel tegen openbaar paren niet van stal wordt gehaald: gooi er een emmer water overheen.

Alvorens de ME, of het leger landelijk worden ingezet, zouden de plaatselijke brandweerkorpsen een snelle uitkomst bieden.

Last van vrijende paren? Spuit ze weg!

Tot niets in staat dan het allerdomste.
Plop, plap, plup.
Het domste van het stomste wordt doorgegeven op honderden sites.
En de makers komen er rond voor uit: het ging ons erom iets enorm stoms te maken.

Het stukknijpen van de kussentjes uit een stuk bubbelplastic - iedereen die wel 's is verhuisd (ikzelf elf keer) heeft z'n omgeving ermee kapot verveeld.
En dat je het nu virtueel kan doen, maakt het alleen nog maar stommer.

Dus kom jij er ook maar rond voor uit. Zit jij morgen nog als een der weinigen op een halfleeg kantoor, zet dan, indien aanwezig, je speakertjes open en plop er even lustig op los.
Maar kijk uit dat je geen zware plakbandhouder of nietmachine naar je hoofd geslingerd krijgt.

Want het is hemeltergend dom.
Maar in deze hitte is dit het enige waar ik nog toe in staat ben.
Ik laat met mijn muis de bubbels klappen. Gottegottegot.

De klimaatverandering, die nu definitief is ingezet, zal niet alleen leiden tot overstromingen en voedselschaarste - de verdomming van de mensheid is een van de ergste gevolgen.

Sterkte!
Jullie Driek, The King of Bubbelplastic

PS Wel leuk: vergeet niet die Manic Mode een keer aan te zetten.

Nu het binnen en buiten het hotel even verzengend warm is, zoekt Jochem voor vijf minuten verkoeling door op bed te gaan liggen en zich te bedekken met de ongeopende (peperdure) flesjes uit zijn minibar.

'Bewoners worden nu op hun kamers met de hand gewassen.'

De vraag rijst wat met-de-hand-wassen inhoudt.
Wordt de gehele buitenboel eerst in de zeep gezet en daarna schoongeboend?

In dat geval is wassen-met-de-hand tijdrovender dan douchen.

Of is het een kwestie van regelgeving: vakantiehulpen mogen niet helpen bij douchen, maar wel met de hand wassen.

Het zal er op neerkomen dat met een natte washand even over het gezicht wordt geaaid en dat is het dan.

Ach, je moet maar denken dat die bewoners heel oud zijn. Die gingen vroeger hooguit eenmaal per week onder de douche. Doordeweeks wasten ze zich altijd met de hand.

Ja, met hun éigen hand...
Dat is toch wat anders dan gewassen worden door de hand van een vakantiehulp.

Help!

Foto 1

We staan klaar voor vertrek. We hebben veertien dagen gelogeerd op de boerderij in de Achterhoek. Mijn vader en moeder kwamen er ver voor de oorlog al en zijn er elke zomer blijven komen. Later met mij erbij en toen ook met mijn zusje.

Het was een klassieke boerderij, met een deel, een hooizolder, een washok voor de melkbussen, koeien in de wei, paard in de stal, rogge- en havervelden rondom, een moestuin, een boomgaard, een waakhond en een kippenhok.

We sliepen achter het linkerraam - de opkamer. De open deur rechts leidt naar de keuken, het grote houtfornuis is zichtbaar.
Links naast mijn moeder staat de boerin, de twee petdragers rechts zijn zoon Jan en een op het land meehelpende oom. De foto zal genomen zijn door de oude boer.

Waar het mij nu om gaat is de bepakking en de middelen van vervoer.

Foto 2

We gaan een grote thuisreis maken: helemaal van de Achterhoek naar Den Haag.
Eerst fietsen we naar Winterswijk, daar gaan we op de trein naar Arnhem, dan met de hele handel op een binnenvaartschip van Arnhem naar Rotterdam, en tot slot op de fiets van Rotterdam naar Den Haag. 's Avonds laat zullen we thuiskomen. ('Ssst! Alle mensen slapen al!')

Dit zal de goedkoopste manier van vakantievieren zijn geweest. Mijn ouders hadden het niet breed. We zijn nooit naar het buitenland geweest.

Mijn zusje zit in haar kinderzitje met een rugzak tegen het zadel geklemd. Mijn vader balanceert een grote plunjezak op het stuur.
En in deze vergroting zie ik nu pas dat ik een aktetas vasthoud, die ik tijdens de rit ook tegen het zadel geklemd zal hebben. Op mijn rechterbeen bungelt de tas van het boxje waarmee de foto is gemaakt.

De wankele, gammele fietsen... Die van mijn vader zonder kettingkast.
Ongetwijfeld zaten op de achteras steuntjes gemonteerd, waarop ik mijn voeten kon plaatsen. De eeuwige angst voor lekke banden. Ik weet ook zeker dat de vier binnenbanden vol met plakkertjes hebben gezeten.

In mijn herinnering is de afstand die wij op deze manier 's zomers aflegden, als gigantisch bewaard gebleven. We maakten een zeer vermoeiende wereldreis.

Een paar jaar geleden ben ik de boerderij gaan zoeken en vond hem (nog geheel intact).

Tot mijn stomme verbazing reed ik in anderhalf uur naar Winterswijk.

Is het inderdaad zo merkwaardig dat een miljard eurocenten aan het geldverkeer zijn onttrokken?

Het Nak de Weert Instituut, dat wij een uur geleden vroegen om een nader onderzoek, heeft na een kleine telefonische steekproef berekend, dat het aantal centenpotjes in Nederland de vijf miljoen overschrijdt.

Nak de Weert peilde eveneens de redenen van oppotting.

37% van de ondervraagden gaf aan dat zo'n pot met blinkende munten 'mooi staat in het interieur'.

44 % krijgt van de aanblik van een volle pot 'een gevoel van rijkdom'.
('Het gaat slecht in de economie, maar bij ons valt het best mee.')

19% potte de centen op uit onvrede en laat protest tegen de invoering van de euro.
('Ik heb er niet om gevraagd; wat moet ik met zo'n zware kwak klotemuntjes in m'n zak.')

Beste Henny,

Je las gisteren 'voor de laatste keer' het Acht-uur Journaal en zoals gewoonlijk deed je het foutloos en legde je geen enkel accent verkeerd. (Vooral dat laatste is een zeldzaamheid.)

We zijn nu een dag verder en we kunnen alleen maar zeggen:

ZO IS HET WEL LANG GENOEG GEWEEST, HENNY!

Je hoeft niet meteen maandag weer te beginnen - ga er lekker een paar weken met man en caravan op uit en dan zien we je graag per 1 september weer op het scherm.

Niemand zal je straks zo'n comeback kwalijk nemen. Je hebt nu begrepen hoezeer je wordt gewaardeerd en bewonderd en dat willen we allemaal op zijn tijd wel eens horen. Begrijpen we.
Maar dan er weer fris tegenaan!

Zonder verklaring of persbericht zit je er gewoon weer, presenteer je even rotsvast als altijd, met stijl, taalgevoel, autoriteit en betrouwbaarheid en zijn we allemaal tevreden. Jij ook, Henny. Want je afscheid komt nu veel te vroeg.
Enfin, daar kom je nog wel achter, in de laatste week van augustus, want dan heb je er weer veel zin in, wedden?

En anders MAAK je maar zin.

Henny, kom terug.

Fijne vakantie,
Wim

Het lijkt prachtig weer te worden. Trekt u er vandaag met een partner op uit en krijgt u op een gegeven moment 'zin', dan raad ik u aan het degelijke gezegde 'bezint eer ge begint' in acht te nemen.

Omdat ik het onderwerp ongeschikt acht voor jeugdige lezers, heb ik het bericht niet op deze voorpagina geplaatst.

U kunt het vinden in het dossier 'Voorlichting: de Liefde bedrijven gaat als volgt' in de linkerbalk.

Wat is het geheim van de evergreen? Wat maakt een liedje tot een melodie die in miljoenen hoofden blijvend zit opgeborgen?

En als we het recept zouden ontdekken, zijn we dan in staat een Nieuwe Evergreen te maken?

Op onze zoektocht stuitten we ditmaal op een eeuwenoude melodie, die zo springlevend is gebleven, dat je na het horen van de eerste maten meteen meeneuriet. De titel? Bekend!

Er hoort een tekst bij, maar de herkomst is discutabel en er zijn zoveel varianten dat we hem hier buiten beschouwing laten.

Pianist Jeroen Thijsen ontleedt de melodie. Beginnende pianisten kunnen na vergroting van bijgaand muziekstukje meteen meespelen.

(Correctie: Jeroen hoorde dat hij in het begin spreekt over d-groot, terwijl het lied is genoteerd in d-mineur. Dat wordt later in het gesprek duidelijk, toch stoorde hem die d-groot (= d-klein). Waarvan akte.)

De evergreen-to-end-all-evergreens is op duizenden manieren gespeeld, geparafraseerd en mishandeld.
Evenzoveel zangers hebben door de eeuwen heen het nummer op hun repertoire gehad - in de recente popmuziek kennen we versies van Marianne Faithfull en Rod Stewart.

In 1961 zorgde John Coltrane in jazzkringen voor opschudding door het volkswijsje op sopraansax te spelen.
'Kán helemaal niet,' zeiden de puristen. Nu is het een jazzklassieker.
Ik laat een drie minuten durende opname horen (met McCoy Tyner, piano; Jimmy Garrison, bas; Elvin Jones, drums), die speciaal voor de 45-toerenplaat werd gemaakt.

De onbetwist allerslechtste versie uit de ruim vier eeuwen durende geschiedenis van dit lied, dateert van dit jaar - een ringtone, voor op de mobiele telefoon.

Jochem moest gisteravond op de EHBO-post van de camping zijn kleine hoofdwond laten verzorgen.

Even tevoren werd hij op het middenterrein, lopend van zijn tent naar de wasplaats, getroffen door een wegwerpcamera.

wij gaan dit jaar met dezelfde kroes als vorig jaar want die is ons goed bevallen kwa eten en drinken en dat is toch het belangrijkste op een kroes je eten en je drinken en de ambians natuurlijk want wat wij doen is eigenlijk voornamelijk sjuffelboorden dat wij twee jaar geleden op een kroes hebben leren spelen en dat vinden wij nu wel het leukste van de kroes dat we de hele dag kunnen sjuffelboorden op volle zee spelen we grote toernoojen maar ook als we ergens aanleggen gaan de anderen op ekskurzie maar wij gaan door met sjuffelboorden dus is het heel erg belangrijk dat op je kroes de ambians en de akkomedaatsie voor het sjuffelboorden top is plus dat het eten en drinken werkelijk in een woord af is daarom zien wij er erg naar uit naar deze kroes want daar hebben we alles

Ik hoorde dat de heer en mevrouw Van den Berghe niet naar Italië op vakantie gaan, uit protest tegen het gedrag van premier Berlusconi.

Nu zijn beiden ver in de tachtig en zeer slecht ter been, dus het was de vraag of ze op vakantie konden gaan, maar mochten ze wel in staat zijn te gaan, dan gaan ze niet naar Italië.

'En als we thuisblijven, eten we uit protest voorlopig geen spaghetti en vermicellisoep meer,' zegt een zeer besliste mevrouw Trude van den Berghe-Lodewijks.

In de Volkskrant wordt voor vanochtend een marathoninterview aangekondigd met tekenaar Peter Vos.

Maar er klopt iets niet.

De Zeurkalender wordt toch getekend door Peter Woldhek?

En in Het Parool tekent Peter Collignon.

Peter Behrend tekent sinds mensenheugenis in Vrij Nederland.

Wie is deze Peter Vos?

Volgens mij is Peter Vos een pseudoniem van Peter Kamagurka, die vogeltekenaar.

'We hebben deze vakantie al wel meer boerderijen bezocht waar ze leuke dingen organiseren - een kaarsenmakerij, een boerderij waar je oosterse massages kon leren, of aquarelleren in de open lucht - maar de boerderij van vanmiddag was wel heel bijzonder.

Je kon daar deelnemen aan allerlei boerenactiviteiten!
Zo hadden ze een paar koeien op stal staan die je mocht melken, de varkens en de kippen moesten gevoerd en je kon balen hooi naar de hooizolder brengen.

Heel bijzonder - een boerderijboerderij!'

Over de inhoud van de Bieslogstafvergadering, die vandaag op het strand ter hoogte van Egmond achter gesloten deuren plaatsvond, kunnen helaas geen nadere mededelingen worden verstrekt.

De bespreking betrof het onlangs verschenen evaluatierapport van de lezersadviesraad.

In niet mis te verstane bewoordingen wordt hierin scherpe kritiek geuit op wat wordt genoemd 'de voortschrijdende infantilisering' van het internetorgaan.

Bieslog zou afglijden naar totale kinderachtigheid.
In een interview met Nieuwe Revu noemt de voorzitter van de lezersadviesraad, Peuke Zaaldijk, deze week Bieslog zelfs 'een kinderkrantje op Bobo-niveau'.

Hoewel er dus ernstige zaken aan de orde kwamen, verliep de vergadering toch geanimeerd.
Tussen de besprekingen door, werd de onderlinge band versterkt met gezellige strandactiviteiten.
Het mini-glijbaantje van een nabijgelegen strandtent werd veelvuldig bezocht, maar bleek niet bestand tegen het gewicht van een volwassene. De glijbaan brak in vele stukken, een geval van total loss. Met de eigenaar werd een schappelijke schikking getroffen.

Heel wat heftiger ging het toe bij het namaak-scheepswrak, dat bij wijze van speelattractie gebouwd is op de grens van zee en strand.

Gevaarlijk Zwemmen is een tak van sport die snel aan populariteit wint.

De resten van het houten wrak met zijn gemene, puntige uitsteeksels, halfverborgen onder het water en het zand, maken het zwemmen daar extra gevaarlijk en menige schaafwond moest ter plekke worden behandeld.

Al met al: een nuttige en geslaagde dag!

De hoofdredactie heeft voor vandaag een strandvergadering belegd.

Met de uitslag van de zomerprijsvraag (zie Apparaten die ik heb gekend (12)) hoef ik niet langer te wachten. Hoewel de oplossingen nog binnenkomen, ging het erom wie de eerste zou zijn.

De winnaar is Hugo Quené geworden, die binnen twintig minuten na plaatsing van het morsebericht, de door mij verzonden boodschap decodeerde:

SOS SOS HET ZWEMBADJE IN DE TUIN VAN DE BUREN IS LEK EN LOOPT LANGZAAM LEEG

Mail je adres, Hugo, en ik zend een DVD van Van K. & De B..

Onderstaande inzending van Ben Bolscher is zonder twijfel de leukste.

- Het bericht luidt als volgt:
'Er was eens heel lang geleden in een land hier ver vandaan een koningin. Een heel erg lelijke koningin. Tjonge, tjonge wat was die koningin lelijk. De koning vond haar ook niet mooi maar dat liet hij aan niemand blijken. Gelukkig waren er weinig mooie mensen in het land zodat het niet erg opviel. De koning zelf was ook niet moeders mooiste....'
*hier volgde een stukje waar ik niet helemaal uit kwam maar het eind had ik weer*
'..leefden nog lang en gelukkig.'

In de gemeente Nijeborg werden dit jaar zoveel bubbelbaden geïnstalleerd (mond-tot-mond-reclame!), dat bij gelijktijdig aanzetten van alle baden de waterdruk niet alleen in Nijeborg, maar in de gehele regio wegvalt.

Daarom heeft de burgemeester van Nijeborg, R.M. Koeters, op advies van waterleidingbedrijf Hukon, besloten een wisseltijd in te stellen.

Om vijf uur 's middags gaan eerst de bewoners van de huizen met even nummers in postcodegebied HJ in het bubbelbad, een half uur later mogen de oneven bewoners bubbelen, pas daarna wordt het de inwoners met postcode HK toegestaan de kranen open te draaien.

Een dergelijke regeling wordt ook overwogen met betrekking tot het barbecuen.
Bij gelijktijdig barbecuen van alle inwoners van Nijeborg worden de toegestane milieunormen voor rook- en stankontwikkeling ver overschreden, waardoor een acuut gevaar voor de volksgezondheid dreigt.

Op het gemeentehuis wordt hard gewerkt om deze onverwachte, zomerse problemen het hoofd te kunnen bieden.

'Voorkomen moet worden dat het barbecueschema botst met de bubbelbadregeling,' zegt een vermoeide burgemeester Koeters.
'Mensen die net genieten van een bubbelbad, mogen, louter vanwege de schema's, niet gedwongen worden na vijf minuten bubbelen te gaan barbecuen.
De meeste Nijeborgers willen het liefst gaan barbecuen nà het bubbelen, maar dat kunnen we niet iedereen beloven. In enkele gevallen zal er gebarbecued moeten worden vóór het bubbelen. Helaas. Ik weet uit ervaring dat het niet prettig bubbelen is met een gevulde maag.
Maar ach, met een beetje schikken en passen, komen we er wel uit.'

Als men mij wil testen op mijn kennis van de nieuwe media met de vraag: 'En hoe lang houdt u zich al bezig met internet?', wil ik, om een verpletterende indruk te maken, wel eens antwoorden: 'Al vanaf mijn tiende!'
'Hè wat? Hoe bedoelt u?'
'Toen bracht ik boodschappen over met Morse.'

Want zo is het, dames en heren.
Om mijn Tweede Ster te behalen, leerde ik als tienjarige welp het Morse-alfabet uit het hoofd en was ik in staat met fluitsignalen een boodschap over te brengen.
Nu u weer!

Morse - de voorloper van de elektronische snelweg, werd officieel in 1999 ten grave gedragen, na 155 dienstjaren.

Even doceren, kennis die ik ook heb moeten opzoeken:
De portretschilder Samuel Morse (1791-1872) kwam in de jaren dertig van de negentiende eeuw op het idee elektrische pulsjes door een metalen draad te sturen en die te gebruiken voor communicatie over grotere afstand.

Bij zijn dood lag over Amerika een netwerk van een miljoen kilometer telegraafdraad en nog eens 50.000 kilometer onder water.

Rond 1900 bedacht Marconi, dat de pulsjes ook draadloos over de gehele wereld, via de korte golf, konden worden verstuurd.

Noem je dat een elektronische snelweg?
Jazeker, want of je een boodschap nu verstuurt in een code met eentjes en nulletjes of in punten en strepen (kort-lang) - het idee is hetzelfde.

Iedereen kent het SOS-signaal (... ? ...) en de letter V (...-), het Victory-symbool van de geallieerden in de Tweede Wereldoorlog.

De Canadese Morse-seinsleutel, die ik 's kocht uit een collectie WO2-spullen, hangt in het Bieslogredactielokaal naast de computer, bij wijze van eerbetoon aan het Morsesysteem, waarmee miljoenen boodschappen zijn verstuurd. Marconisten in doodsnood (Titanic!) zonden er hun laatste noodkreten mee uit.
Heeft een Canadese militair met mijn sleutel om versterking gevraagd bij een onverwachte Duitse aanval?

Ik hou niet van prijsvragen, maar vooruit, het is zomer.
Op internet vond ik een Morse Vertaler, die tekst in Morse-signalen omzet en omgekeerd.

Met onderstaand audiobestand zend ik een boodschap in Morse en de eerste lezer die mij de vertaling in tekst mailt, krijgt 'iets'.

Luchtig, blinddate, de juiste, schattig, leuk, romantisch, komedie, makkelijk, wegkijken, erg geschikt, meidenavondje, je vriend...

Er zijn jongeren die voor geen goud naar een 'culturele manifestatie' gaan, die op een dergelijke kleutertoon wordt aanbevolen.

Voor hen zou een speciale kortingspas moeten worden ingesteld: CJPPlus, die gratis toegang geeft tot moeilijke, hersenuitdagende, zielrakende voorstellingen.
(Zìjn die er dan? Drie per jaar.)

Fragment uit een gedicht van de Amerikaanse dichter Billy Collins:

Consolation

How agreeable it is not to be touring Italy this summer,
wandering her cities and ascending her torrid hilltowns.
How much better to cruise these local, familiar streets,
fully grasping the meaning of every roadsign and billboard
and all the sudden hand gestures of my compatriots.

There are no abbeys here, no crumbling frescoes of famous
domes and there is no need to memorize a succession
of kings or tour the dripping corners of a dungeon.
No need to stand around a sarcophagus, see Napoleon's
little bed on Elba, or view the bones of a saint under glass.

How much better to command the simple precinct of home
than be dwarfed by pillar, arch, and basilica.
Why hide my head in phrase books and wrinkled maps?
Why feed scenery into a hungry, one-eyes camera
eager to eat the world one monument at a time?

De scheidingsoperatie van de Iraanse Siamese tweeling is mislukt. Beide 29-jarige vrouwen zijn overleden.
Dit schrijnende bericht roept vragen op over de medisch-ethische kant van de chirurgie.

De overlevingskans van de zusters Bijani was 50%, beweerde het chirurgenteam in Singapore. Maar neurochirurgen elders in de wereld beoordeelden de ingreep als veel risicovoller.

Was de operatie een mediastunt, of een verantwoorde medische handeling?

Hoever mag en kan de (plastische) chirurgie gaan?

De vraag is des te klemmender, omdat een nieuwe tak van chirurgie aan populariteit wint, de satisfactie-chirurgie, die aan iedere wens van de patiënt (cliënt) gehoor lijkt te geven.

Zo houdt de Nederlandse chirurg dr. P. M. Stoutendijk zich bezig met 'siametisatie', het blijvend samenvoegen van echtparen, die de wens te kennen hebben gegeven voortaan 'alles samen te willen doen'.

Droefheid in Singapore, (misplaatste?) vrolijkheid in Nederland.
Het wordt hoog tijd voor een internationaal debat over wat kan en mag in de medische wetenschap.

Zelfs de verslaggevers van Radio 1 verslaan de Toer de Frans, in plaats van de Tour de France.

Vanmiddag kregen we bezoek van een groep boomchirurgen die volgende week een operatie op onze Blauwe Regen wil uitvoeren.

Onze Blauwe Regen bestaat in feite uit twee Blauwe Regens, die met stammen en takken ineengegroeid zijn, zeggen de chirurgen.

Of we het een bezwaar vonden dat de wereldpers getuige zou zijn van de urendurende 'stamseductie'.
Een mannetje of vijfhonderd zou in onze tuin worden gestationeerd, met satellietschotels voor de deur en antennes op het dak.

Voorlopig hebben we toestemming kunnen weigeren. We zijn zeer gehecht aan onze Blauwe Regen(s) en de boomchirurgen garanderen een kans van slechts 50% dat een van hen het er levend afbrengt.

De Blauwe Regen staat er al decennia zo bij en bloeit twee keer per jaar overweldigend. Dus we krijgen niet de indruk dat ze problemen heeft.

Alleen Barnes and Noble tippen is om mail vragen.
Reclame maken voor een gigant, die alle leuke, kleine boekwinkels en antiquariaten opslokt?
Die ook nog eens een fikse toeslag op de prijzen legt?

Valt ons tegen, meneer De Bie
AntiQbook is veel beter!

Boekenzoekmachines test ik altijd op 'Ik heb altijd gelijk' van W. F. Hermans.

Ingevoerd bij Barnes and Noble: geen succes.

Bij AntiQbook: te kust en te keur, waaronder een eerste druk uit 1951.

Op zoek naar boeken die niet meer leverbaar zijn? Eerste drukken? Gesigneerde exemplaren? Kostbare of betaalbare boeken?

Een lezer attendeert mij op de fantastische mogelijkheid te zoeken in een verzameling van dertig miljoen boeken.

Klik op de site van de Amerikaanse boekhandel Barnes and Noble het tabblad 'Used and Out of Print' aan. Titel en auteur invoeren en je wordt gelinkt naar antiquarische boekhandels in de gehele wereld die het gezochte boek per post kunnen leveren.

Ook Nederlandse titels zijn hier te vinden.

'We zoeken een reis naar een plaats waar geen Telegraaf te krijgen is.'

Een museum dat 's avonds open is - goed idee.
GEM, het Museum voor Actuele Kunst, dat in Den Haag naast het Gemeentemuseum staat, is geopend van twee uur 's middags tot tien uur 's avonds. En het werkt: velen gaan 'na het eten een tentoonstellinkje pakken'.

Momenteel is werk te zien van Marcel van Eeden, Elke Krystufek en de Prix de Rome-prijswinnaars.

Ik wist niet wat ik meemaakte: een vol, geanimeerd terras, tot laat in de avond - in Den Haag!

Gisteravond werd een catalogus gepresenteerd, waarin tekenaar Marcel van Eedens gehele oeuvre van de afgelopen tien jaar is opgenomen: ruim tweeduizend tekeningen.

Van Eeden is voor Bieslog geen onbekende (zie het dossier: Drie tekenaars op internet); de meeste Bieslogbezoekers kennen de sites van Van Eeden.

Op zijn tentoonstelling hangen honderden tekeningen, zaal na zaal, in rijen boven elkaar.
Een indrukwekkende ervaring - Van Eedens heroïsche poging 'de wereld van voor zijn geboorte' te tekenen.

De hoofdredacteur van Bieslog vond het een eer dat hem werd gevraagd het eerste exemplaar van het boek van deze belangrijke kunstenaar ten doop te houden.
Maar het was de ijdele redenaar kennelijk naar het hoofd gestegen, want wie houdt er nu een lezing met de titel:

'De afwezigheid, als leidraad voor een nieuwe uitgangspuntendiscussie over de kunst van toen en nu en de positie van de kunstenaar en het museum in de 21e eeuw.'

Wij hebben het betoog hier beperkt tot de passages over Van Eeden in relatie tot internet.

Er ontstond na afloop van de lezing grote verwarring onder de toehoorders.
De hoofdredacteur had met stelligheid beweerd, dat Marcel van Eeden niet op de opening van zijn eigen overzichtstentoonstelling aanwezig was ('Waarmee hij een statement wil afgeven!'), maar velen signaleerden de kunstenaar in de hal van het gebouw, terwijl hij boeken signeerde en zich onderhield met zijn talrijke bewonderaars.

Gaat dat zien! Op internet, in het boek en in het museum.
Toegegeven: de tekeningen in het echt zijn toch wel het mooist...

In Amsterdam stinkt het op dit moment, vanwege een hevige brand.

Een loods aan de Tijmmuiden in het westelijk havengebied brandde vannacht af.
'Wat zich in de loods bevond, is niet bekend.'

Waar ruikt het naar, in Amsterdam?
Zijn er mensen die het 'best wel een lekker luchtje vinden'?
Wordt het nog wat met die geurentelevisie?

Omdat we bij het lezen van bijgaande onderzoeksresultaten de kluts volledig kwijtraakten, legden we ze voor aan onze eigen onderzoeker, prof. dr. Nak de Weert, van het Nak de Weert Instituut.

'Ja, dit zogenaamde schattingsonderzoek is een omstreden nieuwe richting in de onderzoekswetenschap. En ik moet u zeggen, ik heb zo mijn bedenkingen.'

- Een categorie consumenten wordt gevraagd naar wat zij denken dat die consumenten consumeren. Ingewikkeld

'Ja, het presenteren van deze schattingen als wetenschappelijke, exacte feiten schept verwarring. Een onderscheid maken tussen de menselijke denkwereld en de concrete werkelijkheid is wat mij betreft uit den boze.
Onderzoek naar wat de mensen denken hoort thuis in andere disciplines - de psychologie, de psychiatrie, de parapsychologie voor mijn part - de onderzoeksbureaus dienen zich te beperken tot de werkelijkheid. Daar hebben wij de handen al vol aan.'

- Een schatting houdt het drankgebruik op 37 glazen, in werkelijkheid zijn het 8 glazen. En dan staat er: 'De overschatting kan ertoe leiden dat jongeren meer gaan drinken.'
Maar die overschatting komt toch uitsluitend tot stand, omdat de onderzoekers ernaar vragen?

'Nou ja, dat is mijn bezwaar. Schattingen leiden al gauw tot self filling, nee... eh...selfprofetys... nee, kom, self-fulfilling prophecies. Sorry, het is nog vroeg.'

- De glazen vullen zichzelf, bedoelt u. Volgens mij werkt het NIGZ allesbehalve gezondheidsbevorderend

'Van dit soort onderzoek gaat men aan de drank. Klopt. Helaas.'

Het raakte aan op de laatste dag van de werkweek, dus het was allemaal nog pril toen de vakantie begon.

Pril maar hevig. Want ze had een vakantiebaantje als winkeljuffrouw in een kantoorbenodigdhedenwinkel aangenomen en je fietste als een bezetene 's avonds na het eten naar de hoek van de Vlierboomstraat om haar op te wachten en dan stond je nog wel een half uur op haar portiek te praten voor ze binnen werd geroepen.
Je zoende haar. 'Tot morgen hè.'

Het praten op het portiek ging langer duren en het zoenen ook. Ze moest wel twee, drie keer worden geroepen.

En toen ging ze met de familie van een vriendinnetje mee op vakantie naar Frankrijk. Kamperen.
Je hield je groot. 'Heb het fijn!'

En je wachtte. Je zou het liefst de hele dag op een stoel in de vestibule willen zitten, met je ogen op de brievenbus gericht.

Na een week kwam een kaart.

Fantastisch!!!

Eén woord maar. Wat moest je ermee?
Je suste jezelf.
Ze mag het toch wel fijn hebben? Zonder jou?
Nee, eigenlijk niet.

Ze had je het adres van de Franse camping gegeven, dus je schreef een uitvoerige brief.
Zo leuk en luchtig mogelijk. Met jullie eigen grapjes. Je liet niets merken van je groeiende ongerustheid en je op niets gebaseerde, toch de kop opstekende jaloezie.

En je wachtte weer, dagen en dagen.

Tot de lichtblauwe envelop kwam. Eindelijk. Een dikke brief!
Je scheurde hem open en de aanhef was veelbelovend. Ze noemde je bij haar koosnaampje en je was heerlijk en lief. Maar je wilde meer.

Je ogen renden langs de regels, op zoek naar de zinnen waar je op hoopte.

Zes kantjes. Het was allemaal geweldig daar. Fantastisch. Er was sprake van jongens. Teveel jongens, Nederlandse en Franse.

'We hebben zo ontzettend gelachen om Jan van Aken. Die was helemaal kachel. Oh, je had hem moeten zien! We hebben blauw gelegen. (Zal je alles wel vertellen over 15 dagen.)'

Je vloog door naar het slot van de brief.
En daar stond het. Pas in de laatste zin. In hoofdletters.

P.S. IK HOU ZOVEEL VAN JOU!!!!!!!!!!

Met tien uitroeptekens.

Hoe kwam je in godsnaam de volgende weken door.
Twee weken, waarin nog van alles kon gebeuren op een camping in Frankrijk.

Artikel in de Guardian.
(Via Project Laurens Jz. Coster)

Vergelijkingen met de Tweede Wereldoorlog zijn volstrekt uit den boze.
Bovendien is er geen behoefte aan de zoveelste speelfilm over de oorlog.

Nee, wij moeten een Nederlandse versie van de Hulk maken.

Een vreemdeling reist naar Nederland en komt in aanraking met het vreemdelingenbeleid. Als hij onmenselijk wordt behandeld, slaat hij groen uit en wordt 'razend'.

Rutger Hauer is benaderd voor de rol van hulk.

Voor de rollen van kampusbewakers en uitzetmarechaussees hebben we genoeg kandidaten.

George Bush zei vandaag, aan het begin van zijn rondreis door Europa, in een vraaggesprek met TF1:

'Ik heb nog niet besloten of ik een vredesmacht naar Italië zal sturen. Het enige dat ik wil bereiken, is de eenheid van Europa bewaren.
Voorwaarde daartoe is, dat de heer Berlusconi vrijwillig zijn land verlaat.'

Het Algemeen Dagblad bericht vandaag in een groot artikel dat tienduizenden AOW'ers de eindjes niet langer aan elkaar kunnen knopen.

Hun maandelijkse tekort kan oplopen tot meer dan 200 euro.

Twee straten verder woont meneer Houtvast, die ik elke ochtend rond elven achter zijn rollator voorbij zie schuifelen.

Vanmorgen liep ik een stukje met hem op.

- In de krant staat dat mensen die alleen van hun AOW moeten leven, het niet redden. Hebt u daar ook van gehoord?

'Ach, je moet niet geloven wat de kranten schrijven, m'n jong. Daarom heb ik de krant ook de deur uit gedaan. Ik hoef die flauwekul niet in de bus. Met al die magazienen erbij over lekker eten en drinken en waar naar toe en zo.'

- O, dus u blijft op de hoogte van het nieuws via de televisie

'Die heb ik ook de deur uit gedaan, de televisie. Met al die harde reclames en blote dames... daar is niks voor mij bij. Weet u wie leuk was? Die lange.. kom hoe heet'ie... Boudewijn... Berend... Berend Boudewijn! Met die quiz. Kon je een stoel winnen! Dat waren leuke programma's. Die zijn er niet meer.'

- Als ik u vragen mag: bent u zo'n AOW'er die geld tekortkomt

'Ja en nee, m'n jong. Ik ben een AOW'er en ik kom niks tekort. Nee, ik hou elke maand over! Vierenveertig uuroos, om precies te zijn. Allemaal dankzij de oude Drees.'

- Maar dan moet u zich toch veel ontzeggen? Hebt u telefoon

'Ook niet. Wie moet ik bellen? Alle familie, alle vrienden zijn allang kassiewijle. Dus is er ook niemand die mìj hoeft te bellen. Nou en verder zijn de kat en m'n vrouw overleden en hoef ik niet alle dagen vlees te eten. Op vrijdag een bokking... lekker!'

- En het geld dat u overhoudt, wat doet u daarmee, als ik zo vrij mag zijn

'Sparen. Ik heb namelijk een droom. Ik wil niet van de armen begraven worden.
Ik wil in een luxe kist naar het kerkhof, met een koets en vier paarden ervoor. En vijf koetsen erachteraan, waar dan wel niemand inzit, maar dat doet er niet toe.
Ik wil dat ze hier in de buurt zeggen: zo, die oude Houtvast die gaat in grootse stijl. En op mijn graf komt een marmeren steen, waarop staat:

H. J. Houtvast, leefde van 1909 tot zus en me zo. En daaronder, in grote letters:

Een AOW-er is geen plebejer!

Voelt u wat ik bedoel? Dat zal ze leren, de mensen.'

Hoe we onze ironie ook aanspreken, we kunnen geen enkele filmrol bedenken waarvoor Silvio Berlusconi een geschikte kandidaat zou zijn.

Een dromer ontwaakt.

Uit het persbericht van de gemeente Zwolle:

Het college van B&W van Zwolle heeft besloten geen bod uit te brengen op voetballer Patrick Kluivert. Alhoewel de voetballer '' naar voetbalmaatstaven '' voor een schappelijke prijs te koop is, acht het college de 'exploitatie' van de voetballer financieel onhaalbaar.

Wethouder Jaap Hagedoorn deelt het collegestandpunt.
"Ik sta weer met mijn voeten op aarde", aldus de wethouder.
"Als sportwethouder heb ik de ambitie Zwolle als sportstad op de kaart te zetten. Met dat soort ambities droom je soms wel eens van de kans een topvoetballer voor het bereiken van je doelen in te kunnen zetten. Als die kans zich dan voordoet '' doordat zo'n voetballer plotseling in de aanbieding is '' dan is het logisch dat je je ambities en dromen daarover in het openbaar uit. En hoewel je als stadsbestuurder uiteraard realistisch moet blijven, vind ik dat ook een wethouder af en toe mag vertellen wat zijn dromen zijn en mag proberen die dromen te realiseren. Als je iedere droom op voorhand laat sneuvelen, wordt het leven wel erg grijs."

Zwolle doet er nu het beste aan even te wachten tot David Beckham weer vrij is.

Op zijn tweede vakantiedag beleefde Jochem enkele benauwde momenten.

Het enige rots- en stenenvrije zandstrand van het eiland werd beheerd door een chique, exclusieve nudistenkolonie, waar een ballotagecommissie besliste over toelating.

De commissie kwam in Jochems geval niet tot een eensluidend eerste oordeel, zodat hij nog een keer voor de commissietafel heen en weer moest paraderen.

Toen mocht hij alsnog een plekje zoeken.

Eenmaal opgenomen in de gemeenschap, was het leed gauw geleden.

Veel internetgebruikers weten nog niet dat nagenoeg alle radiozenders via de computer zijn te ontvangen (en veel tv-programma's).

Als de internetverbindingen nog beter worden - hogere snelheid, met goedkopere abonnementen - is het afgelopen met de pedante, klantvijandige kabelmaatschappijen.

Gedupeerde liefhebbers, beluister hier BBC 3.
(Klik op Listen Live, bovenaan de pagina met alle programmagegevens en archieven.)

Komt Patrick Kluivert in dienst van de gemeente Zwolle, als bezoldigd ambassadeur?

Wethouder Jaap Hagedoorn is van plan een bod op de speler van F.C. Barcelona uit te brengen.

Ook in Zwolle moet bezuinigd worden (het filmhuis gaat bijvoorbeeld dicht).

Daarom blijft de wethouder bescheiden en zal hij het bod op Kluivert onder de vraagprijs van 1,8 miljoen houden.

Geen poldersatire, maar Zwolle-zonder-dollen.

Een laatste stuiptrekking uit de Crazy Negentigerjaren van de vorige eeuw.

'Laatste nieuws: ze zenden vandaag de keuring van David Beckham in Madrid NIET live uit op tv! Jammer, jammer, jammer!?'

Mijn broer Nick, in opperste staat van opwinding, aan de telefoon.

- En waarom is dat jammer, Nick

'Omdat Beckham de grootste ambassadeur voor
ons vak is. Het meest begeerde mannenlichaam van de wereld, is het beste visitekaartje van onze branche dat er ooit is geweest! En dat zou wereldwijd getoond worden op tv. Maar helaas.

Gelukkig voor Nederland: in het Algemeen Dagblad van vandaag staan al zijn tattoo's op een rij.

En dan zeggen ze wel dat die Beckham geestelijk een nitwit zou zijn, z'n tattoo's spreken een andere taal: Latijn!
Daar zullen die intellectuele lezers van jouw krantje van opkijken.'

- Kan ik doorverwijzen naar de site van het Algemeen Dagblad, Nick

'Daar staan z'n tattoo's helaas niet op. Dus als je mij een plezier wil doen: knip ze uit en plaats ze op jouw site.
En zet erbij, dat in mijn zaken - Nicks TattooShops, door het hele land - alle Beckhamtattoo's kunnen worden nagemaakt, met alleen vandaag een speciale korting van tien procent.

En nog wat: ik zet ook teksten desgewenst in het Grieks, op welk lichaamsdeel dan ook. Maar de klant moet dan wel de correct en duidelijk geschreven spreuk op een papiertje bij zich hebben, want ik heb geen Gymnasium.'

De prangende vraag wordt in de Volkskrant op voor- en kunstpagina vetgedrukt gesteld:

Is één van de Elisabeth Taylor-lookalikes op een affiche van het Filmmuseum de GroenLinks-leider Femke Halsema?

Halsema zelf ontkent niet.

Goed werk van de Volkskrant.
Maar de krant laat een vraag liggen.
Wie is de Liz Taylor-lookalike naast Femke Halsema?

Bieslog waagt een gok.

Dominee Jacobine Geel is de Elisabeth Taylor van de Nederlandse televisie.

Journalistiek gezien belooft deze zomer zeer interessant te worden.