Foto 1

We staan klaar voor vertrek. We hebben veertien dagen gelogeerd op de boerderij in de Achterhoek. Mijn vader en moeder kwamen er ver voor de oorlog al en zijn er elke zomer blijven komen. Later met mij erbij en toen ook met mijn zusje.

Het was een klassieke boerderij, met een deel, een hooizolder, een washok voor de melkbussen, koeien in de wei, paard in de stal, rogge- en havervelden rondom, een moestuin, een boomgaard, een waakhond en een kippenhok.

We sliepen achter het linkerraam - de opkamer. De open deur rechts leidt naar de keuken, het grote houtfornuis is zichtbaar.
Links naast mijn moeder staat de boerin, de twee petdragers rechts zijn zoon Jan en een op het land meehelpende oom. De foto zal genomen zijn door de oude boer.

Waar het mij nu om gaat is de bepakking en de middelen van vervoer.

Foto 2

We gaan een grote thuisreis maken: helemaal van de Achterhoek naar Den Haag.
Eerst fietsen we naar Winterswijk, daar gaan we op de trein naar Arnhem, dan met de hele handel op een binnenvaartschip van Arnhem naar Rotterdam, en tot slot op de fiets van Rotterdam naar Den Haag. ?s Avonds laat zullen we thuiskomen. (?Ssst! Alle mensen slapen al!?)

Dit zal de goedkoopste manier van vakantievieren zijn geweest. Mijn ouders hadden het niet breed. We zijn nooit naar het buitenland geweest.

Mijn zusje zit in haar kinderzitje met een rugzak tegen het zadel geklemd. Mijn vader balanceert een grote plunjezak op het stuur.
En in deze vergroting zie ik nu pas dat ik een aktetas vasthoud, die ik tijdens de rit ook tegen het zadel geklemd zal hebben. Op mijn rechterbeen bungelt de tas van het boxje waarmee de foto is gemaakt.

De wankele, gammele fietsen... Die van mijn vader zonder kettingkast.
Ongetwijfeld zaten op de achteras steuntjes gemonteerd, waarop ik mijn voeten kon plaatsen. De eeuwige angst voor lekke banden. Ik weet ook zeker dat de vier binnenbanden vol met plakkertjes hebben gezeten.

In mijn herinnering is de afstand die wij op deze manier 's zomers aflegden, als gigantisch bewaard gebleven. We maakten een zeer vermoeiende wereldreis.

Een paar jaar geleden ben ik de boerderij gaan zoeken en vond hem (nog geheel intact).

Tot mijn stomme verbazing reed ik in anderhalf uur naar Winterswijk.