Vanmiddag repeteerde het Bieslogkoor en voor het eerst nam de dirigent een lied op het repertoire uit het spirituele genre.

Dat het zingen van een swingende religieuze song moeilijker is dan menig koorlid veronderstelt, wordt al snel duidelijk.

De consumenten doen niet wat de overheid en het bedrijfsleven denken dat ze zouden doen.
De consumenten houden niet van grote rompslomp.

Niet alleen lopen de nieuwe plannen voor zorg en energie er stuk op, ook de opgewonden reclamecampagnes die de digitalisering omgeven sorteren geen effect, omdat ze één boodschap overbrengen: u krijgt er een heleboel rompslomp bij!
Je moet een kastje op je tv plaatsen en inregelen? Prijzen vergelijken, zodat je goedkoper internet, tv en telefonie kunt bundelen?
Rompslomp!

Hier doemt een nieuwe dienstverlening op: de rompslompcoach.
Komt een dagje bij je rompslompruimen.

Vult het zorgtoeslagformulier voor je in, gaat na of het voor jou voordelig is over te gaan naar een andere energieleverancier, vraagt het goedkoopste kabel- en telefoonabonnement voor je aan (zegt en passant de abonnementen op van rondslingerende mobieltjes) en zo heeft zich nog veel rompslomp in huis opgehoopt, die eindelijk eens wordt aangepakt.

En het mooie: de kosten van de rompslompcoach vallen in het niet bij de besparingen die hij je bezorgt!

Door de hoge beloningen van topmanagers voortdurend te vergelijken met het salaris van de minister-president, wordt de premier gedegradeerd tot de Jan Modaal (Malle Eppie) onder de veelverdieners.

Als het jaarsalaris van de MP zou worden opgetrokken tot 800.000 euro netto (plus bonussen na behaalde doelstellingen), kwam een einde aan de doorzeurende discussie en zou het aanzien van de politiek enorm worden vergroot.

Toen geprezen om zijn engagement, wordt hij nu verdacht van betrokkenheid.

In oktober vindt het Amsterdam China Festival plaats - het grootste Chinese kunst- en cultuurevenement dat ooit in Nederland is gehouden, dankzij de medewerking van de Chinese overheid en de enthousiaste en royale sponsoring van ons bedrijfsleven.

Zoekt organisator Martijn Sanders nog naar een stuntje ter promotie van zijn festival?
Hij kan op wereldwijde persaandacht rekenen als hij ook een ander stukje Chinese cultuur van alledag naar Nederland haalt.

Laat vóór het openingsconcert in het Concertgebouw, op het Museumplein, een openbare executie van misdadigers plaatsvinden, door een authentiek Chinees vuurpeloton!

Het schijnt dat in China het executeren in het openbaar - tussen de tien- en twintigduizend keer per jaar - tot kunst is verheven.
Zo?n virtuoos schietend Chinees vuurpeloton aan het werk zien op een plein in de stad, wordt daar beschouwd als een ultieme vorm van body-art.

Het moment in de lente dat door de dames als Bloesjesdag wordt gevierd (sinds enkele jaren ook wel Blote Naveldag genoemd), is voor de heren Onderhemdendag in de herfst.

Vanaf vandaag heb ik weer een t-shirt onder mijn overhemd aan.

Toen ik tijdens het halen van een frisse neus zijn huis passeerde werd er luid en dringend op het raam geklopt. Meneer Houtvast, mijn achterbuurman, wenkte me met snelle gebaren van zijn rechterhand.

Na het ontgrendelen van vijf nachtsloten nodigde hij me binnen en even later zat ik met een kopje zeer slappe koffie aan zijn tafel met Perzisch tapijt.

Ik begreep onmiddellijk waar de schoen wrong, toen ik de papieren zag liggen. Meneer Houtvast (92) deed een poging zijn aanvraagformulier voor de zorgtoeslag in te vullen. Ik had al gelezen dat vooral ouderen de grootste moeite hebben het formulier tot een goed einde te brengen.

Het basisidee van de gezondheidszorg nieuwe stijl - in 2006 een zorgverzekering voor iedereen - klinkt weliswaar als de simpelheid zelve, de uitvoering vergt maatregelen die tot de ingewikkeldste en chaoswekkendste uit de geschiedenis van de bureaucratie dreigen te gaan behoren.

'Waar gaat het mis, meneer Houtvast?', vroeg ik hulpvaardig en ik zag dat hij de voorkant van het formulier al had ingevuld.

'Bij punt 3a op de achterkant. Wat ze daar vragen is te stom voor woorden. Of ben ik een beetje seniel aan het worden?
Ik lees: 'Heeft u op 1 januari 2006 een echtgenoot, of woont op die datum bij u een vriend, vriendin, zus, broer, (groot)ouder of andere huisgenoot die uw toeslagpartner is?'
En dan moet ik kiezen tussen Ja of Nee. Maar hoe ken dat nou?'

'U leeft alleen,' legde ik uit, waarbij ik probeerde geen kleuterjuffrouwentoon aan te slaan, 'nou, dan vult u dus in Nee en dan bent u snel klaar, want bij 4a moet u tekenen en daarna het formulier insturen.'

'Ja, ho ho! Er staat 'Heeft u op 1 januari 2006 een echtgenoot' enzovoorts, maar dat is het toch nog lang niet? Dus hoe ken ik dat invullen dan?'

'Aha! U denkt dat u voor 1 januari 2006 nog wel een echtgenote zult kunnen krijgen?'

'Dat is niet geheel en al uitgesloten,' zei meneer Houtvast en het leek of hij mij van achter zijn halfvergane bril met een twinkeling in de ogen aankeek, 'ik heb namelijk vele visjes uitgezet!
Of misschien trekt voor 1 januari 2006 een vriend of andere huisgenoot bij me in.
Ik zeg maar 's iets geks: misschien wilt u wel mijn toeslagpartner worden....! Lijkt me ontzettend gezellig. Dat u dus bij mij intrekt - u zou de gehele bovenverdieping kunnen bewonen - en dat we heel veel samen doen, zoals alle papierrompslomp.
Pas als dat zo zou zijn, kan ik dit formulier naar waarheid invullen. U moet er nog een nachtje over slapen, neem ik aan?'

Om hem niet voor het hoofd te stoten, beaamde ik te zullen nadenken over ons eventueel toekomstig zorgpartnerschap en nam haastig afscheid.

'Goed bericht. Eindelijk gerechtigheid voor onze heksen.
Nu komen de tovenaars aan de beurt, naar ik mag hopen.
Ik volgde een cursus aan de Tovenaarsburcht in Roodeschool en ik heb veel kosten gemaakt die niet door de Belastingdienst als aftrekbare onkosten worden geaccepteerd.

Een schandaal!

De Tovenaarsburcht is een bonafide universitaire onderwijsinstelling, die in wetenschappelijk opzicht niet onderdoet voor Zweinsteins Hogeschool voor Hekserij en Hocus-Pocus.
Evenals die internationaal gerenommeerde onderwijsinstelling, bestaat de Tovenaarsburcht al ruim duizend jaar! Een beter bewijs van betrouwbaarheid is niet voorhanden.

Na mijn afstuderen geef ik overal in het land tovercursussen voor grote bedrijven, overheidsinstellingen en profit-organisaties, tot grote tevredenheid van mijn tovenaarsleerlingen.

Dat ik mijn toverstokjes (ik verslijt er tien per jaar!) en mijn toverhoeden niet mag aftrekken, terwijl heksenbezems blijkbaar wel door de beugel kunnen, is voor velen in dit land niet te verteren.

Als de Belastingdienst niet gauw bijdraait, heb ik de nare gevolgen - veel boze collega's zijn in staat zwarte magie te bedrijven - niet in de hand.'

Jesajas Appelpunt, tovenaar

Vanavond leest de hoofdredacteur vijf stukjes uit Bieslog voor in het VPRO-radioprogramma Music-Hall (21.00-22.00 uur, Radio 747 AM).

De Australiërs krijgen een meerderheidsbelang.

Mocht de Betuwelijn dus ooit winst maken - gaat binnen vijf jaar gebeuren belooft het consortium dat naar de exploitatie dingt - dan verdwijnt het meeste geld naar Australië.

Dan kloppen de ontruimingen en boerderij-afbraken alsnog.
Ruimte scheppen. Typisch Australisch.

Zou het spoorwegpersoneel dat op de Betuwelijn komt te werken een Australisch tintje kunnen krijgen?
Dat men bijvoorbeeld wordt uitgedost met kakikleurige hoeden, waarvan de rand aan één kant omhoog is gevouwen.

Evert had van de interne bedrijfscursus opgepikt dat je in je voorkomen, je verschijning, je presence zeg maar 'een statement moest verwerken'.

Wat was zijn statement?

Tot voor kort vormde zijn nieuwe UMTS-mobiel zijn voornaamste statement.
Hoe vaak had hij 'm in gezelschappen niet achteloos op tafel gelegd, waarna men zich opgewonden over het toestel boog, hij kon demonstreren hoe je foto's en video maakte, waarbij hij een foto van het gezelschap ter plekke verstuurde naar een in de kamer aanwezige computer en de ooh's en aah's niet van de lucht waren.

'Evert is zeer goed bij de tijd - hij houdt de nieuwe ontwikkelingen scherp in de gaten', zo ongeveer luidde zijn statement.

Maar het statement is inmiddels achterhaald door mobieltjes met betere camera's en een veel geilere vormgeving. Zwart en kleiner en dunner dan die knol van hem.

Evert is op zoek naar een nieuw statement.
Als hij 's een hoed ging dragen?
Geen Stetson - al jaren geen statement meer - maar een zeer bijzondere.
Een Australische, kakikleurig, met de rand aan één kant omhoog gevouwen?

Bij het begin van het laatste schooljaar van de middelbare school verhuisde ik naar een kamer boven.

Het interieur diende aan de modernste maatstaven te voldoen.

Ik schilderde een oud houten bureau kanariegeel, de muren kregen een hardroze waterverflaag, het gordijn voor het opklapbed een Picassomotief en aan de muur hing ik een abstract schilderij - 'Beweging' - van Max Boekholt, de beste abstract schilderende jongen van de hele school.

Voor het raam hingen geen gordijnen, maar ik had met een vakantiebaantje - twee maanden winkelbediende in een Brunahal - het nieuwste van het nieuwste bij elkaar verdiend: lichtgroene Luxaflex.

Toen het wondergordijn eenmaal hing, besloot ik met de zelfontspanner een zelfportret te maken.

Ik neem aan dat ik het streepshirt van iemand heb geleend; het zit belabberd, maar de horizontale balken vormen een meesterlijke artistieke eenheid met de Luxaflex.

Al die mannen die worden herdacht en geëerd.

Leefde Heintje Davids nog maar. Konden we op nationale schaal eindelijk weer 's afscheid nemen van een vrouw.

'Ruim 50 minuten kwijlen...', mailde Johannes van Blue Note, de jazzwinkel in de Amsterdamse Gravenstraat.
Hij berichtte een exemplaar voor me klaar te hebben liggen van DE jazzsensatie van het jaar: een onbekende concertopname van het Thelonious Monk Quartet met John Coltrane uit 1957.

Ik had mijn jas al aan, 'sprong in de trein' naar Amsterdam, kwam buiten adem in de Gravenstraat aan, waar Johannes mij breedlachend in de deuropening stond op te wachten.

Hoe moeten we de betekenis van het nieuws adequaat overbrengen op niet-jazzliefhebbers?
In de cantorij van Bremen is een onbekende cantate gevonden van Johann Sebastian Bach.
Op de zolder van een antiquariaat in Ludwigshaven werd een verloren gewaande sonate van Ludwig von Beethoven aangetroffen.
Een pianostemmer in Milaan heeft onbekende repetitieopnamen vrijgegeven van Maria Callas.

In februari van dit jaar rommelt Larry Appelbaum, functionaris van de Library of Congress in Washington, in een stapel oude acetaatbanden en vindt een doos waarop staat genoteerd:
'T. Monk'.
Tijdens het afluisteren krijgt Appelbaum bijna een hartaanval - hier zijn Monk en Coltrane in topvorm aan het werk!
De opnamen van een concert in Carnegie Hall, op 29 november 1957 gemaakt door het radiostation The Voice of America, klinken technisch briljant.

Van de negen maanden durende samenwerking in 1957 tussen Monk en Coltrane was slechts een gebrekkige opname overgebleven, gemaakt in club The Five Spot.
De jazzgeschiedenis heeft er met de vondst van de vijftig jaar oude banden een hoogtepunt bijgekregen.

Het stukje dat hier oorspronkelijk zou worden gepubliceerd, is vanmorgen voorgelegd aan een panel, dat was samengesteld uit de lezers van Bieslog, een site van de Publieke Omroep.

De tekst werd niet interessant bevonden voor de doelgroep van Bieslog en deswege afgekeurd.

'Ze hebben me altijd geïntrigeerd - die gangetjes tussen twee huizenblokken door.
Straatjes zonder naam.

Vaak voeren ze naar binnenplaatsjes, of fietsenhokken.
Vaak ook zijn ze afgesloten met deuren of hekken.
Dat zijn 'achteroms' en die bedoel ik eigenlijk niet.

Mijn belangstelling gaat uit naar de gangetjes die van de ene naar de andere straat lopen.
Ik ben bezig ze allemaal te fotograferen en in te tekenen op een kaart van mijn woonplaats.

Want ooit heb ik ze nodig - de vluchtweggetjes. Als ik in tijden van nood moet rennen voor mijn leven.

'Is het weer zover? Wat een paranoia, Driek!'

Ja ja, kan wel zijn, laat mij maar.
Ooit komt mijn wetenschap van pas.
Ik zal jullie helpen ontsnappen door die stadsdelen where the streets have no name...?

Driek de Photofreak

Als de verspreiding per vuurpijl populair gaat worden, zal de luchtverontreiniging fors toenemen en overlijden binnenkort de eerste patiënten aan het inademen van een overdosis as van overledenen.

Prof. dr. Ernst van de Wetering heeft vanavond een nieuw schilderij van Rembrandt gepresenteerd.

Afbeelding 1 toont het zelfportret van een 19e-eeuwse onbekende zondagsschilder, dat door een particuliere verzamelaar in 2001 op een veiling in Apeldoorn werd gekocht voor honderd euro.

Bij nauwgezette bestudering kwam de nieuwe eigenaar tot de conclusie dat zich wellicht een oudere schildering onder de verflaag bevond.

Hij gaf het paneel door aan Ernst van de Wetering, leider van het Rembrandt Research Project (RRP), die erin slaagde, na uitvoerig dendrochronologisch, röntgen- en infraroodonderzoek, vast te stellen dat het hier ging om een overgeschilderde studie voor een zelfportret van Rembrandt uit 1660 (afbeelding 2).

Vannacht wordt het paneel grondig gerestaureerd, waarbij alle 19e-eeuwse verflagen worden verwijderd, waarna de nieuwe Rembrandt vanaf morgen tentoongesteld zal worden in het Rembrandthuis te Amsterdam.

Ernst van de Wetering hoopt nog dit jaar zeker tien schilderijen aan Rembrandt te kunnen toeschrijven.

We kunnen de toekomst zonnig tegemoetzien, wordt ons van hogerhand voorgehouden.

Maar de voorzichtigen, de nuchteren, de met beidebenenopdegrondstaanden, weten beter.

Zij nemen hun voorzorgsmaatregelen.

Want het donker komt onherroepelijk.

Morgen begint de herfst.

Wil Nederland de concurrentie met nieuwe economieën aankunnen, dan moet er volgens Van Aartsen simpelweg 'hard worden gewerkt'.

Maar dan moet er in de weekends ook simpelweg 'goed worden uitgerust'.

Verplicht de basisscholen ook zaterdag en zondag buitenschoolse opvang te garanderen.

Beter: laat de kinderen van vrijdagavond half zeven tot maandagmorgen half acht overblijven.

Nog beter: maak van elke basisschool een internaat.

Ja! Hoi! Hoi! Ik heb minister Donner in mijn binnenzak!

Toen ik las dat de minister van Justitie een eigen weblog heeft gekregen waarop hij ook podcastbestanden plaatst, was ik er als de kippen bij.

Ik heb zijn praatje in mijn iPod geladen en ik kan nu overal - in de trein, in het café en in bed voor het slapengaan - naar hem luisteren.

Hij zegt onder meer:

'Zo zie je maar dat ook de minister die het meest achterloopt, in één klap voorop kan lopen.'

Verder bespreekt hij lopende justitiezaken, waarbij hij geruststellend constateert dat het goed gaat, maar dat het beter kan.

De opname klinkt alsof de minister vanaf de maan spreekt.
Graag beveel ik het gebruik van een betere microfoon aan, zodat Piet Hein zich closer en intiemer in mijn oren kan nestelen.

De rijtoer kan een spannender tv-gebeurtenis worden als de training met de paarden op het strand van Scheveningen, daags voor Prinsjesdag, achterwege wordt gelaten.

Welke communicatiedeskundige heeft geadviseerd dat alle mannelijke ministers er goed aan zouden doen hun kostuum van één verhuurinrichting te betrekken?

Is het dezelfde deskundige die bedacht dat alle kritische vragen vanuit de media standaard moesten worden beantwoord met de zin: 'Ik begrijp de kritiek, maar ben het er toch niet mee eens?'

De balkonscène zou tienmaal zoveel publiek trekken als de leden van het Koninklijk Huis besloten elkaar tussen het zwaaien door ook te zoenen.

Wegens werkzaamheden buitenshuis kon ik eerst vanavond van de troonrede kennisnemen.

Heb ik een mededeling van de RVD gemist?

Is de vernieuwing die zou leiden tot een sprankelende troonrede uitgesteld tot volgend jaar?

'Weet je wat helpt als je, zoals ik gisteren, in een sombere bui verkeert?

'Wat moet ik met mijn leven en niemand houdt van mij' - zo'n stemming?

Tik je eigen naam in Google in.

Vroeger gold de beroemde uitspraak van Andy Warhol:
'In the future everyone will be famous for fifteen minutes.'
En die korte roem kreeg je - daar kwam het op neer - als je kop op tv werd vertoond.

Dat is hopeloos ouderwets.
Het gaat er nu om hoe vaak je eigen naam op internet voorkomt.

Ik schrok me te pletter.
'Driek de Gadgetfreak?'
673 keer! Vijf volle pagina's!

Mijn verpieterde ego veerde op en sprong via mijn oren bijna naar buiten.
Ik ga alle 673 sites bezoeken.

Probeer het ook 's.
Ieders naam wordt op internet minstens 1 keer genoemd.
Lekker gevoel. Iemand houdt van mij.'

Driek de Gadgetfreak

Niet alleen zal het taalgebruik van de Troonrede anders dan anders zijn - 'sprankelender dan alle voorgangers' - ook de wijze van voordracht wordt afgestemd op een gangbaarder uitspraak van het hedendaagse Nederlands door de burgers.

Een zinsnede als 'de maatregel is genomen teneinde de burger meer te betrekken in...', is vervangen door 'eigenlijk komt het erop neer dat wij gezamenlijk..' en dient te worden uitgesproken als 'agenlek komp ut d'ropneer dattuwemeezunallen...'.

De koningin spreekt een archaïsch jarenvijftignederlands dat uitsluitend in hofkringen opgeld doet.
Ze heeft spraaklessen moeten nemen teneinde 'gewoon' te leren spreken en dat is haar niet meegevallen.
Het is haar, na een intensieve training onder leiding van Gordon en Paul de Leeuw, toch gelukt en dat dwingt diep respect af.

'Harstikke bedank, hè!?, zei ze na afloop tegen haar leermeesters.

Veel lezers vragen een vervolg op mijn bangige aankondiging van een optreden in Antwerpen, op het Zuiderzinnenfestival.

Ik werd door een volle zaal niet onthaald op boegeroep en ik ben niet de stad uitgejaagd.
Ik trof een uiterst vriendelijk, lachgraag en alert reagerend publiek.

Misschien is dit een wezenlijk verschil tussen Vlaanderen en Nederland:
zij hebben Kabouter Plop voortgebracht en wij Kabouter ButtPlug.

Wat is het Nederlands Dagblad - 'Christelijk betrokken' - toch een verademing in krantenland.
Op maandag bevat de krant één bescheiden sportpagina, waarop uitsluitend het zaterdagvoetbal wordt verslagen (Spakenburg-Bennekom 5-1).
Geen shownieuws, tv-sterretjesgeneuzel of flut van de dag.

Naast het compacte binnen- en buitenlandse nieuws is er een keuze uit inheemse berichtgeving, die nergens anders aan bod komt.

'De vrijgemaakten krijgen nieuwe, eigentijds verwoorde doopformulieren.'

'De generale synode van de Gereformeerde Kerken (vrijgemaakt) heeft vijfenvijftig liederen uit het Liedboek voor de Kerken goedgekeurd. Twintig voorgestelde liederen werden weggestemd.'

'Een verslag van de Christelijke boekenbeurs in de Zwolse IJsselhallen.'

'In Nederland is sprake van een 'ongezonde polarisatie' tussen evangelische groepen en de gereformeerde gezindte, signaleert B. van den Toren.'

De redactie voorkomt dat de Christelijke lezers voor het hoofd worden gestoten. Tot in het kleine nieuws.
Neem het berichtje over de omstreden Kabouter van Rotterdam.
Heel Rotterdam kent het controversiële beeld Santaclaus van de Amerikaan Paul McCarthy als Kabouter ButtPlug.
Maar in het Nederlands Dagblad wordt het zes meter hoge kunstwerk beschreven als een 'tuinkabouter met in zijn hand een gestileerde kerstboom'.

Wat is een butt plug?
Ik geef ruiterlijk toe dat ik dat, tot niet zo lang geleden, ook niet wist. Ik heb nog nooit een butt plug nodig gehad. En ik waardeer de beslissing van het Nederlands Dagblad de butt plug uit de krant te houden.

Maar in tegenstelling tot het Nederlands Dagblad wil ik de onwetende Biesloglezer wel een discrete gelegenheid geven enige kennis op te doen.
In het dossier 'Voorlichting: De liefde bedrijven gaat als volgt' heb ik ditzelfde stukje opgenomen, maar nu voorzien van een nuttige link.

Zonder ironie: het Nederlands Dagblad is een schoolvoorbeeld van 'pluriformiteit in de media' en ik hoop van harte dat de krant nog lang zal blijven bestaan.

Mooie zonnige nazomerdag, het wordt 20 graden.
Nog even genieten?
Ja, dat had je gedacht!

Het actueel dreigingsniveau in Nederland is vandaag:
SUBSTANTIEEL!

Op de website van de NCTb - de Nationaal Coördinator Terrorismebestrijding - staat onder meer wat burgers moeten doen bij een terroristische aanslag.

'De NCTb maakt tal van producten die op strategisch niveau van belang zijn voor de bestrijding van terrorisme. Eén van die producten is het Dreigingsbeeld Terrorisme Nederland (DTN). Daarnaast maakt het NCTb dreigingsanalyses, bijvoorbeeld voor het Alerteringssysteem Terrorismebestrijding.'

Als ik vandaag in de zon ga zitten, smeer ik een zonnebrandcrème met beschermingsfactor 12 op mijn gezicht. Dat product is in elke drogisterij te koop.
Op de NCTb-website vind ik geen enkel product tegen angst en bangmakerij.

Vanmiddag leest de hoofdredacteur stukjes van Bieslog voor op het Zuiderzinnenfestival in Antwerpen.
Op dit 'festival van het woord' worden tienduizend bezoekers verwacht en vele schrijvers uit Nederland en Vlaanderen die, verspreid over twintig podia, uit hun werk zullen voordragen.

Om actueel uit de hoek te kunnen komen, heb ik enkele Vlaamse kranten doorgenomen en daaruit het bericht gedestilleerd dat uitgerekend vandaag Kabouter Plop jarig is!
Hoe oud hij is geworden weet ik niet, maar zijn verjaardag wordt groots gevierd in zijn eigen pretpark Plopsaland.

Nederlanders en Vlamingen, we wonen naast elkaar, wij spreken dezelfde taal, maar wat weten wij van elkaars cultuur, in diepste zin en kleinste detail?

Als ik voor een Nederlands publiek de naam Kabouter Plop laat vallen, kan ik voorspellen wat er gaat gebeuren - een makkelijke lach wordt mijn deel.
Maar als ik de Vlamingen confronteer met hun eigen culturele ster, ben ik niet zo zeker.

Durf ik het Antwerpse publiek vanmiddag hartelijk te feliciteren met Kabouter Plops verjaardag en allen verzoeken een gezamenlijk Lang Zal Ze Leven aan te heffen?

Of word ik dan onthaald op massaal boegeroep en zal men mij smadelijk de stad uitjagen?

Van: het Secretariaat van H.K.H. Prinses Máxima
Aan: J. Th. Zorgwijk

Geachte heer,

Hierbij bevestig ik de ontvangst van uw verzoekschrift.

Helaas kunnen wij niet tot behandeling van dit verzoek overgaan.
De Internal Security Service van ons Secretariaat heeft uw brief onderzocht en in beslag genomen.

Een eerste onderzoek wijst uit dat de naam J. Th. Zorgwijk niet als zodanig voorkomt in de analen van Scouting Nederland of de voormalige NPV.
Wel is duidelijk geworden dat u de functietitel oûbaas ten onrechte voert.
In de Nederlandse Oûbaas Database, die de namen van alle 789 in Nederland geregistreerde oûbazen bevat, wordt de naam Zorgwijk niet vermeld.

Wij brengen u onder de aandacht dat uw brief is doorgezonden naar de Rijksrecherche.

W.g.
Mej. H. M. T. G. van Halen
Secretariaat H.K.H. Prinses Máxima

Koninklijke Hoogheid,

Tot onze grote vreugde hebt u zich bereid verklaard Beschermvrouwe te willen zijn van de nog immer grootste jeugdorganisatie van ons land, Scouting Nederland.

Wij, oud-leden van de voormalige NPV (Nederlandse Padvinders Vereniging), zijn blij dat daarmede de continuïteit van de warme belangstelling die het Koninklijk Huis door de jaren heen voor de padvinderij heeft getoond, wordt gewaarborgd.

Wij wenden ons tot u met een verzoek.
Zoude het mogelijk zijn reeds tijdens de aanstaande Prinsjesdag uw nieuwe functie publiekelijk te benadrukken, middels het dragen van een padvindersuniform?
Wij veronderstellen dat dit gebaar de populariteit van de Scoutingbeweging in Nederland een enorme lift zal geven.

Mogen wij u een suggestie aan de hand doen?

Onlangs woonde Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Mabel een Koninklijke trouwplechtigheid bij, gekleed in een oude garderobe van Hare Koninklijke Hoogheid Koningin Beatrix (haar verlovingsjurkje!).

Wij achten de veronderstelling gewettigd, dat veel kleding die door de leden van het Koninklijk Huis in het openbaar is gedragen, gedurende lange tijd in de Koninklijke kledingkasten blijft geconserveerd.

Naar onze mening is het zeer de moeite waard te onderzoeken of Hare Koninklijke Hoogheid Prinses Irene het uniform heeft bewaard dat zij in 1949 droeg, toen bijgaande prentbriefkaartfoto werd gemaakt.

Wij, oud-padvinders van de mannelijke kunne, zouden het zeer op prijs stellen als u dit uniform aanstaande dinsdag tijdens de nationale plechtigheden zoudt willen dragen.

Wij zijn ervan overtuigd dat u daarmede niet alleen Scouting Nederland, maar ook de miljoenen senior-padvinders van ons land een grote dienst zult bewijzen.

Wij danken u voor de te nemen moeite.

Met padvindersgroeten,
Oûbaas J. Th. Zorgwijk,
Hoofdcommissaris van de oud-voortrekkers der ex-NPV

Voor het eerst in de driejarige geschiedenis van Bieslog, richt de hoofdredacteur zich vanuit het redactielokaal tot zijn lezers.

In dit hoofdredactionele praatje vertelt De Bie hoe hij omgaat met de verantwoordelijke taak die op zijn schouders rust.

Wat komt er zoal kijken bij het uitoefenen van dat mooie, maar onbeschermde beroep van hoofdredacteur?

Vroeger werd een minister die een motie van wantrouwen overleefde, gedurende de tijd die hem in het kabinet nog restte, 'aangeschoten wild' genoemd.

Donner aangeschoten?
Ja, gisteravond misschien, nadat hij een oude klare had gedronken op de goede afloop.

'Is'ie niet schitterend mooi?

Zou je zo'n luxe pc best wel willen hebben?
Of als iemand jarig is, of het bedrijf verlaat, met z'n allen cadeau willen doen?

Ik weet een adres in Rusland - de site hou ik nog even geheim - waar je ze kunt laten maken.

Omdat ik geen Russisch kan lezen, lukt het me nog niet contact te krijgen.
En ik kan ook nog niet ontcijferen hoeveel ze gaan kosten, maar bij voldoende belangstelling wilde ik die lui daar voorstellen dat ik hun agent voor West-Europa word.'

Driek de Gadgetfreak, jonge ondernemer

Op 1 september 2005 werd de Haagsche Courant opgeslokt door het Algemeen Dagblad. Binnen de nieuwe formule paste geen opiniepagina, zodat de vaste columnisten geen platform meer hadden. Vier van hen besloten hun columns op een eigen website te publiceren.

'De krant als de ziel, het kloppende hart van een stad. Vertel mij niet dat de dingen onwrikbaar moesten gaan zoals ze zijn gegaan, dat de ondergang van de laatste krant van Den Haag een onontkoombare fataliteit was waar we ons lijdzaam bij hadden neer te leggen. Het had ook anders kunnen gaan en moeten gaan, want het is een schande dat een grote stad als Den Haag geen eigen krant meer heeft.' (Paul van Velthoven)

'Het zal politieke moed vereisen van de staatssecretaris om te besluiten het plan 'Met het oog op morgen' in te trekken. En het zal politieke wijsheid vereisen van de volksvertegenwoordigers om haar daarvoor niet te veroordelen maar te prijzen.

Om die moed en wijsheid te stimuleren hebben ondergetekenden dit plan opgesteld. Het is bedoeld als een uitweg uit het moeras waarin de besluitvorming dreigt weg te zakken.

We laten dit plan vergezeld gaan van een klemmend beroep op alle directies en besturen van alle omroepen in Hilversum hun meningsverschillen ondergeschikt te maken aan hun gemeenschappelijke belangen en eensgezind te werken aan de overleving van een sterke, vernieuwde publieke omroep.'

Volgens de laatste gegevens van het CBS worden in Nederland dagelijks ruim drie miljoen bakjes met nootjes geserveerd. Op party's, recepties, borrels, of huiskamerbijeenkomsten.

In de Oude Etiquette werd één bindend voorschrift gedicteerd - 'Zo hoort het!'
In de Nieuwe Etiquette wordt ons een aantal mogelijkheden gegeven, die we, afgestemd op ons eigen normen- en waardenstelsel, naar eigen inzicht kunnen gebruiken.

Hoe benaderen wij het bakje met nootjes volgens de Nieuwe Etiquette?

1) Wij wachten tot het bakje ons door gastvrouw of -heer wordt voorgehouden en dan nemen we 1 nootje.

2) Als het bakje vast op tafel staat, nemen wij 1 nootje in het kwartier.

3) Als het bakje vast op tafel staat, nemen wij 3 nootjes per twee minuten.

4) Als het bakje vast op tafel staat, bedekken wij het bakje met de bovenkant van onze rechterhand, zodat niemand ziet dat wij een fikse handvol nemen.

Wat doen we met onze handvol nootjes?

1) We brengen de nootjes (minimaal 10!) over naar de linkerhand, die wij onder tafel houden, zodat we met de rechterhand verstolen kunnen snoepen van onze hamstervoorraad.

2) We leggen de nootjes open en bloot voor ons op tafel, zodat iedereen kan zien welk deel van de nootjes wij ons hebben toegeëigend en door de voorraad tijdig aan te vullen, zorgen wij ervoor dat we, als het bakje op tafel leeg is, toch nog over voldoende eigen nootjes beschikken.

Schrijven voor een weblog is een paradoxale aangelegenheid.
Je hebt een idee voor een stukje, je tikt het in en vrijwel onmiddellijk staat het online.
Snelcolumnisme heb ik het 's genoemd.

Het paradoxale is, dat zo'n snel geschreven, vluchtig stukje voor 'de eeuwigheid' op het internet blijft staan. Naderhand weggooien is tegen de code - alle stukjes blijven in de archieven bewaard.

Gisteren besloot ik een eerder op Bieslog gepubliceerd Meneer Foppe-verhaal voor te lezen in het radioprogramma Music Hall.
Toen ik het herlas, dacht ik dat het beter kon en ik herschreef het op diverse plaatsen, waardoor het, meende ik, scherper en beeldender was geworden.

Mocht u zijn geïnteresseerd zijn in een kijkje in mijn keuken, dan kunt u in een nieuw venster de oorspronkelijke tekst op uw scherm openen - te vinden in de linkerbalk, in het dossier 'Meneer Foppe op Bieslog' onder de titel 'Ramp of peulenschil' - waarna u de audiolink hieronder aanzet.
Door mee te lezen hoort u de veranderingen.

Tenzij u dit ijdele praat vindt en uitsluitend naar het eindresultaat wilt luisteren.
Kan, maar moet niet.
Want dat is nou weer het mooie van publiceren op internet - niets 'moet', de Bieslogbezoeker beslist zelf wat hij of zij met het aangebodene doet.
Kijk maar.

Meer excuses hoeven niet te worden aangeboden - morgen, tijdens het spoeddebat in de Tweede Kamer, zal de enige juiste conclusie worden getrokken uit de onthulling van alle OM-missers, die leidde tot de grootste gerechtelijke dwaling uit de justitiële geschiedenis.

Uiteraard zal de verantwoordelijke minister van Justitie zijn ontslag aanbieden.

Het is noodzakelijk dat een nieuwe minister, die veel puin moet ruimen, snel wordt gevonden.

Lastig moment, enkele dagen voor Prinsjesdag.
Misschien kan de vrouw van de nieuwe minister van Justitie de hoed van mevrouw Donner overnemen.

Vanmiddag begon ik te schrijven aan een stukje onvervalste satire - een flaptekst voor een boek dat zogenaamd net was verschenen.
Het zou een heel dik boek moeten zijn dat alles met alles verbond, zich afspeelde op vele, ver van elkaar verwijderde plaatsen in de wereld, een nagenoeg onontwarbare kluwen verhaallijnen uitzette en bij eerste lezing nauwelijks te volgen sprongen in de tijd maakte. Echt dat je zegt een modern boek.

Halverwege mijn stukje ging ik, op zoek naar voorbeelden, even in de boekwinkel kijken en ik stuitte op een dikke pil.

- 'ZWERM. Geschiedenis van de wereld' is een liefdesverhaal, een oorlogsverhaal, een film die een stervende man voor zijn ogen ziet voorbijflitsen, een boek waarin mythen en verhalen tal van gedaanteverwisselingen ondergaan. Maar bovenal is het een poging om een nieuwe taal te vinden voor de schoonheid en het geweld waartoe de homo sapiens in staat is. Een zoektocht naar een nieuwe ideologie voor de Nieuwe Mens.
In 'ZWERM. Geschiedenis van de wereld' duiken echo's uit het collectieve bewustzijn op: het napalmmeisje van Vietnam, de student die tanks in bedwang houdt op het Plein van de Hemelse Vrede, lichamen in de gaskamers, de jongen die een bloem in een geweerloop schuift... Op die manier keert het boek in de tijd terug, tot aan de oerknal zelf. Misschien om een sprankel hoop te vinden, een ding dat de toekomst een andere wending kan geven. -

Het nieuwe boek van Peter Verhelst is zojuist verschenen.
Bovenstaande flaptekst heb ik via internet overgeschreven.
Mijn stukje blijft onafgemaakt.

Vanavond leest de hoofdredacteur het Meneer Foppe-verhaal 'Ramp of peulenschil' voor in het VPRO-programma Music Hall (21.00 - 22.00 uur, Radio 747 AM).

'In 2018, zo voorspelt men, komt er geen papier meer aan te pas - een krant wordt dan uitsluitend elektronisch vervaardigd en verstuurd.

Als abonnee trek je een velletje uit je mobiele telefoon, een oprolbaar beeldschermpje, en daarop worden de artikelen die jij hebt uitgekozen leesbaar gemaakt.
Het verkleinen van de krant - nu volop aan de gang met de tabloidisering van alle kranten - heeft dan een eindpunt bereikt.

Vindt u het fijn, die kleine kranten?
Ik niet. Ik kan niet wennen aan die benauwde, volgestouwde paginaatjes.

Daarom blijf ik aandacht vragen en reclame maken voor mijn grote supermobiel. Want misschien zijn de krantenabonnees in 2018 allang afgeknapt op die kleine k..krantjes.

In 2018 trek ik uit mijn telefoon een Extra Large oprolbaar scherm tevoorschijn, waarop een Extra Large prachtkrant wordt vertoond.
Met lekkere lange lappen tekst, grote reportages met schitterende kleurenfoto's, bijlagen vol kunst en cultuur, reisreportages, opinie en polemiek en pagina's met de nieuwste winkelsnufjes, laatste mode en glimmendste gadgets .... jaaah!'

Teleman

Als ik twee jaar zou zijn - wat ik best zou willen - en ik werd dagelijks in een achterzitje op de fiets van papa of mama getild, dan zou ik met veel jengel- en brulwerk eisen dat ik een voorzitje kreeg.

Als kleine fietspassagier heb je voorop natuurlijk het mooiste uitzicht.
Een windschermpje voor je hoofdje is helemaal tof en aan het stuur een speeltje... man, ze mochten me naar het eind van de wereld fietsen.

Maar er zijn plenty volwassenen die zonder kindje in voorzitje, toch een stuurspeeltje nemen...

Met een nieuwe serie op mijn Flickrsite vervolg ik mijn StreetMOBservationsProject.

Hoi!
Driek de Photofreak

De herenwintermode van 2005 valt dermate bont, gestreept, geblokt, gekleurd en geruit uit, dat ik voor het vijfde aansluitende jaar heb besloten de nieuwe herenwintermode aan mij voorbij te laten gaan.

Mike van der Molen reed vanmorgen onder een signaleringsbord boven de snelweg door en las:

i love afstand houden

Hij dacht: 'Who the fuck heeft het lef mij dat te zeggen, I hate die slappe I love-signs' - trapte op het gaspedaal en gaf de bumper van de auto die voor hem reed een zetje met zijn traliehek.

Evert noemt de adapter van Jacquelines mobiel een transformator.

Het bekende zaterdagse verschijnsel: ik heb een paar pakken weekendkranten in huis, maar de kunst- en cultuurbijlagen van donderdag en vrijdag liggen nog ongelezen op tafel en ook die van de vorige week grijnzen me dichtgevouwen maar verwachtingsvol aan.
Lukt het me dit weekend alle achterstand weg te werken?

Eerste idee
Eenmaal per maand verschijnt de weekendkrant met slechts één bijlage - een extra dunne.
Op vier pagina's worden het nieuws, de achtergronden, de trends en tendensen samengebald. (Een moeilijk journalistiek karwei - een gecompliceerd onderwerp in honderdvijftig woorden behandelen, eist grote schrijfvaardigheid.)

Die bijlage bevat geen nieuwe onderwerpen, geen grote onderzoeksstukken, geen entertainment, opinies of servicerubrieken. Kortom: deze bescheiden krant stelt de abonnee in staat eindelijk bij te lezen en geeft hem niet het gevoel tekort te schieten.
Voorlopige naam: de TimeOutkrant.
Ik weet het: dit scheelt de krant advertentie-inkomsten, maar ik ben bereid voor deze extra service (andere naam:'de Inhaalbijlage') extra te betalen.

Tweede idee
Een stap verder. Eenmaal per maand bevat de weekendkrant geen enkele bijlage - op zaterdag vind je slechts dat vier pagina's tellende TimeOutKrantje in de bus.

Na een halfuur geconcentreerd lezen voel je je opgelucht.
'Ik ben bij!'
En kun je beginnen aan het opgehoopte achterstallige:
de kranten, de boeken, de e-mail, de CD's, de DVD's, de telefoontjes, de goede gesprekken en de liefde.

Op een paar honderd meter afstand van het redactielokaal rijdt wekelijks een nachtelijke chloortrein langs.

Hoe moet ik me minder druk maken over een mogelijke ramp, in de wetenschap dat dit gevaar in het niet valt bij het risico dat het redactielokaal door het water kan worden weggespoeld?

Met Prozac en Mogadon?

Volgens mij gingen we vrij snel na de opening van een nieuw schooljaar al op werkweek, in de gebouwen van een Brabantse vakantiekolonie.
De meisjes op de foto, aan de werktafels in de grote zaal, hebben truien aan - misschien was het eind september.

We kregen 'gewoon' les, maar maakten ook excursies- naar de BATA-schoenfabrieken bijvoorbeeld - waarover we verslagen moesten schrijven.
We schilden gamellen vol aardappels tijdens de corveediensten en we leerden tussendoor versjes van Annie M. G. Schmidt en Kronkels van Carmiggelt uit het hoofd voor de Bonte Avond.
En de jongens bestudeerden de meisjes en de meisjes bespraken de jongens.

Om van deze foto van de meisjes op werkweek in volle pracht te kunnen genieten, heb ik 'm extra groot geplaatst (1x klikken op de foto, 1x rechtsonder in het venster).

Het mooie licht dat de meisjeshoofden omglanst; de geur van het herfstbos die door het open raam naar binnen golft.

Links, het eerste meisje in het licht, is Didy, een lang, slank, zich zeer vrouwelijk voortbewegend meisje, dat bij de jongens hoog stond genoteerd.
Een jaar lang was het hevig aan tussen haar en mij. Maar omdat ik het eindexamenjaar moest overdoen en zij toen al van school af was, hebben de jongens helaas nooit geweten dat ik met Didy ben gegaan.

Elke doordeweekse dag mocht ik van mijn ouders tijdens het avondeten een kwartier eerder van tafel opstaan.
Ik fietste als bezeten de Laan van Meerdervoort af, want om kwart over zes kwam zij op haar fiets van haar baantje in de stad aan op de hoek van het Pomonaplein.
Daarna bleven we nog een uur lang staan praten op het portiek van haar bovenwoning in de Vlierboomstraat.

Ik heb al eerder hier beweerd dat ik volstrekt geen last heb van nostalgie - het verlangen terug te keren naar vroeger.
Maar als ik deze foto van de meisjes op werkweek iets te lang bekijk, komt een diepe, weekmakende melancholie door het open raam mee naar binnen.

Ik wil aanstaande maandag op werkweek.

Minister Van der Hoeven van Onderwijs krijgt een 4,4 voor haar beleid en uitvoering tijdens de eerste twee jaren van Balkenende 2. Dit blijkt uit een rapport dat is gebaseerd op een onderzoek uitgevoerd door de Radboud Universiteit Nijmegen.
Voor dit onderzoek gaven ongeveer 500 mensen uit het basis-, voortgezet- en hoger onderwijs hun mening over het beleid van de bewindsvrouw, aldus de Algemene Onderwijsbond donderdagochtend vroeg. (www.nu.nl)

We hebben de onderzoeker dr. Nak de Weert aan de telefoon.

- Een 4,4 is niet zo best, meneer De Weert

'Dat kunt u wel zeggen. Het contra-onderzoek dat ik met mijn instituut heb uitgevoerd, komt zelfs lager uit - de minister krijgt van mij een 3,9.

- Wat moet de minister nu doen, volgens u

'Bijles nemen. Als ze een 5,5 of 6- had gekregen, dan had ze door wat eigen extra inspanning nog voor het eind van deze kabinetsperiode een voldoende kunnen scoren. Maar u zult zich wel herinneren uit uw eigen schooltijd: een rapport met een 4,4 erop, zou je het liefst niet aan je ouders willen laten zien. Bij een 4,4 'zwaaide er wat'.'

- Het beleid van een minister met een cijfer waarderen - heeft dat zin

'Nee, volstrekt niet. Bij wie zou ze bijles moeten nemen? Kan helemaal niet. Laten we het een soort van onderwijshumor noemen.'

HOI JOEP!

BEN VANDAAG HELAAS VERHINDERD.

IK KAN NAMELIJK ALLEEN IN MIJN EENTJE DANSEN
ALS NIEMAND HET ZIET!

DUS OP HET MARKTPLEIN VAN EMMEN
GAAT HET NIET GOED LUKKEN.

SCHOON ZAL MIJN DANSEN IN IEDER GEVAL NOOIT ZIJN.

WAT IS SCHOONDANSEN EIGENLIJK?

MOET JE AL DANSEND HET VUILNIS VAN HET
MARKTPLEIN SCHOPPEN?
LIJKT ME MOEILIJK!

IK VOND HET VROEGER AL MOEILIJK ALS JE
MET EEN MEISJE MOEST DANSEN TERWIJL ER
EEN APPEL TUSSEN ONZE VOORHOOFDEN WAS GEKLEMD.

DAT WAS ZOGENAAMD OOK REUZE GEZELLIG.
MAAR JOUW HOOFD KWAM DAN ZO DICHT BIJ HET HOOFD
VAN HET MEISJE DAT JE GING TRILLEN EN DAN VIEL DE APPEL METEEN.

NOU JOEP
DANS HEEL NEDERLAND SCHOON
EN HOU HET GEZELLIG!!

WIM DE BIE

'Ik kan maar beter helemaal niet meer de straat opgaan,' dacht meneer Foppe vannacht om drie uur, rechtop in zijn bed zittend omdat hij de slaap niet kon vatten, 'maar hoe moet ik dan boodschappen doen?'

Zonder te slapen, kwamen er toch nachtmerrie-achtige beelden in zijn hoofd op.

In de open deur van zijn appartement stond een politieagent met een grote pet op, die ter hoogte van zijn gezicht een stel handboeien heen en weer zwaaide.

'Meneer Foppe? U moet meekomen. Er is gisteren een roofoverval op de supermarkt gepleegd en er zijn een paar DNA-sporen van u gevonden!'

Twaalf jaar lang hebben ze rond het Bieslogredactielokaal gescharreld - drie kippen en een haan. Eerder deed ik hier verslag van hun dagelijkse besognes (zie het dossier BiesBeesten) en daarom mag ik u het recente drama niet onthouden.

Gisterochtend om zeven uur wilde ik het kippenhok openen om de bruine vrienden vrij te laten, zodat ze hun urenlange voedselzoektochten door de tuin konden beginnen, toen ik bij het zien van het hok op slag wist dat het gevreesde was gebeurd.

Ik was kennelijk de avond tevoren vergeten de deur van de buitenren te sluiten (laat geworden, hoofd niet helemaal fris).
Niet alleen die deur, maar ook de deur van het binnenhok stond wagenwijd open. En dat hoort niet. Dat is een heel slecht teken.

Ik kwam met knikkende knieën dichterbij. Er lag zaagsel op de grond. In het binnenhok had een gevecht plaatsgevonden. Van de kippen restten een paar uitgerukte veren.

Bezoekers wilden het vaak niet geloven, als ik vertelde dat het hok voor de nacht zorgvuldig gesloten moest worden, vanwege de rondsluipende vossen.
Vossen? In een bebouwde kom, met veel huizen rondom?
De pootafdrukken elders in de tuin namen alle twijfel weg.

Ik voel me schuldig. Ik had bescherming moeten bieden. Eén vergeetachtigheid en het noodlot sloeg onverbiddelijk toe.

Hoe ze op het warmst van een zonnige dag zandbaden namen.
Hoe ze water dronken - kleine, delicate slokjes nemend, die ze proevend, met geheven kop, naar beneden lieten zakken.
Hoe ze aan het eind van de middag om een boterham kwamen vragen.
Hoe ze op hun stok zaten te dommelen als ik 's avonds het hok ging sluiten.

Vanmiddag zag ik op RTL4 een kookshow van 'topkok' Jamie Oliver, waarbij hij voor een zaal vol van adoratie kwijlende huisvrouwen een gebraden kip in stukken brak.
Hij en ik, we zijn allebei even grote klootzakken.

Waarom is het huidige debat over de toekomst van het publieke omroepbestel van het grootste belang?
Waarom zou iedereen moeten weten wat er nu op het spel staat?
En waarom moeten we hopen dat de regeringsplannen geheel van tafel verdwijnen?

Een goed inzicht in de complexiteit van het onderwerp verschaft het programma Tegenlicht (aflevering: 'De media en de markt, de kijker en de macht'), dat zondag j.l. op de VPRO-tv was te zien en dat via internet vandaag en komende dagen meerdere malen op het HollandDoc-kanaal wordt uitgezonden.

Als alle telefoonverkeer nu toch een jaar wordt bewaard, wil ik dat telefoontje van 4 oktober 2004 nog wel eens horen, waarin Jelle me toen waarschuwde dat Inge was gesignaleerd met Hans en dat het heel duidelijk was dat... maar enfin, dat gaat niemand wat aan.

Kunnen de telecombedrijven daar geen mooie nieuwe dienst van maken?
Al uw telefoongesprekken van het afgelopen jaar als mp3-tjes op één CD. Daar heb ik best wat geld voor over.

We hadden onze seniormedewerker, tevens achterbuurman, de heer Houtvast (92) gevraagd afgelopen zaterdag naar de eerste programma's van de seniorenomroep MAX te kijken.

- Er is nu een omroep die zich op u richt, de niet-zielige 50-plusser, hoe is de kennismaking u bevallen

'Nou, ik dacht eerst Max... Max? Leeft die nog? Dus ik had een paar leuke Sam&Moosbakken verwacht. Maar die kwamen niet.

- O, u bedoelt Max Tailleur

'Ja, die ja, met die wijkende ogen. Wat hebben we gelachen met die man. Maar deze Max was lang zo leuk niet. Hij zat maar te grijnzen van dat'ie zo blij was met z'n tachtigduizend leden. Ja, dank je de koekoek, hij had er een mooi kantoor van laten neerzetten.'

- U doelt nu op de directeur van Max, de heer Jan Slagter

'Die met die grijze kop. Volgens mij geverfd, dat haar. Ik schat deze Max op hooguit veertig en dus heeft'ie zich grijs haar laten aanmeten, zodat'ie nog een beetje senior lijkt. Nou en dan had je nog twee vrouwen... ja, wat zal ik zeggen... beetje stijfjes.

- U bedoelt Catharine Keyl en Medy van der Laan

'Ja, ja... laat ik het zo zeggen: ik werd er niet warm of koud van.'

- Hebt u om tien uur nog gekeken naar het eerste echte programma van Max: Super Senioren

'Eventjes, want om kwart over tien ga ik altijd naar bed. Dan wordt het mij te laat. Ik zag een heleboel uitgezakte en uitgelubberde mensen heel gek aan het doen.'

- Dat wordt een serie: senioren die met z'n allen een theatervoorstelling aan het maken zijn

'Geen lekker wijf te zien! Als ze voor ouwe mensen tv willen maken, moeten ze natuurlijk geen ouwe mensen laten zien. Weet u wie ik leuk vind? Die Britsjut. Kijk ik altijd naar.
Die was ik even kwijt, maar die zit nou bij Tulpa. Ik vind Britsjut het eerste leuke ding na BB.'

- BB? O, u bedoelt Brigitte Bardot

'Die ja. Die zal nou in de zeventig zijn, BB. Nou, die zie je ook niet bij de Franse Max, zeg maar. Die weet best waar ouwe mensen graag naar kijken. Naar frisse meiden als Britsjut. Niet dat we daar vieze gedachten bij hebben, die tijden zijn voorbij, maar gewoon... het is goed voor je cholesterol. Kijk en daar gaat het om. Als ik een tv voor 90-plussers zou oprichten, mag Britsjut van mij elke dag op de buis. Nou en dan heb ik zo honderdduizend leden en een mooi kantoor, hoor.'

Enveloppen van de Postbank blijven gratis.
Dat mag als een wonder worden beschouwd, want aan die beslissing zijn ettelijke conflictueuze vergaderingen voorafgegaan, die bijna tot een directiecrisis hebben geleid.

In het oorspronkelijke plan ter definitieve ontmoediging van papieren overschrijvingen, zouden enveloppen drie euro per stuk moeten gaan kosten, bij wijze van 'symbolische bijdrage' in de kosten.

'Dat nog niet al onze klanten zijn overgestapt op internetbankieren, heeft alles met de gratis enveloppen te maken', analyseerde een deel van de hoofddirectie. 'Er worden meer gratis enveloppen gehaald dan er overschrijvingen terugkomen - met andere woorden onze enveloppen worden voor privé-doeleinden gebruikt en dat kan natuurlijk niet.'

'Je kunt onze enveloppen ook zien als vormen van reclame en pr - we moeten ze opzichtig bedrukken met ons logo en onze naam', aldus een tegenstroming, die vooralsnog op punten heeft gewonnen.
Maar dat vanaf januari 2006 een pakje enveloppen van twintig stuks bij de Postbank zestig euro gaat kosten, staat vrijwel vast.

Op dat tijdstip zullen ook alle pinhandelingen geld gaan kosten. Bedragen tot honderd euro kunnen voor vijf euro uit de pinautomaten worden getrokken, geldopnamen boven de honderd euro zullen extra worden belast met vijftien euro.

Een verbod op het door cliënten telefonisch benaderen van Postbankkantoren is al langer van kracht.
Het betreden van de Postbankkantoren is strafbaar gesteld en kan leiden tot een onvoorwaardelijke gevangenisstraf van drie maanden, of een boete van dertigduizend euro per overtreding.

Vijf radio- en drie tv-zenders - de publieke omroep zou best met minder toekunnen, zeggen de critici.
Onzin!
Ter beteugeling van de commerciële wildgroei moet het aantal publieke zenders juist worden uitgebreid.

Naar de radio van de publieke omroep luisteren via internet - voor de radioliefhebber de beste manier om te genieten van het medium.

Kijk nu toch eens hoe overzichtelijk en weldadig niet-commercieel meer dan tien zenders van één publieke omroep hier bijeenstaan.

En luister nu toch eens naar de kwaliteit van de met grote zorg gemaakte programma's.

Ja, u weet best met welk paradepaardje ik u ga doorverbinden, maar ik kwam de site weer tegen en ik was opnieuw zwaar onder de indruk.

Ik sta in de boekwinkel en ben van plan een boek te kopen.
Mijn oog valt op een stapel exemplaren van het nieuwste boek van een bekende schrijver, waarover veel is geschreven.
Ik neem er een van de stapel.
Ik draai het om en om.
Opzettelijk heb ik de krantenrecensies overgeslagen. Al eerder dacht ik dat ik het misschien wel wilde kopen en dan wil ik van tevoren niets over de inhoud weten.
Ik lees op de achterflap dat het boek 'zowel diep inzicht in de menselijke drijfveren als in de belangrijke vragen van onze tijd' verschaft. Ja, hoor, 't is goed.
Ik heb jaren geleden een boek van deze schrijver gelezen en dat vond ik toen wel mooi, geloof ik.
Nu sla ik het boek op een willekeurige pagina in de eerste helft open en begin te lezen:

'In de dromen van haar dochter weidde Pamposh Kaul uit over alles wat Frirdaus Noman niet had willen horen, ze vertelde haar over de ongeketende toekomst, die glansde aan de horizon als een beloofd land dat ze nooit kon betreden, het visioen van vrijheid dat haar hele leven aan haar had geknaagd en haar innerlijke onrust had verstoord, hoewel niemand dat wist omdat ze nooit ophield met glimlachen, nooit haar leugenachtige façade van tevreden kalmte liet varen...'

Ik test een tweede, willekeurige passage, zo ongeveer op tweederde:

'Toen Peggy Ophuls, alleen in het appartement in New York, de telefoon had opgenomen en van een van haar informanten had gehoord dat Steven Wood was voorgedragen om naar India te worden uitgezonden, bonsde haar hart en gooide ze het grote glas Pellegrino in haar hand zo hard ze kon min of meer in de richting van 'ZOOMMM!!!', het breedbeeldportret van haar man in de Bugatti Racer dat Liechtenstein in opdracht van haar had gemaakt, als liefdesgeschenk, en dat aan de lange muur van de zitkamer in hun ruime huis aan Riverside Drive hing, wanneer het niet...'

Ik sla het boek dicht en overweeg.
Dit is onmiskenbaar een boek van VEEL (veel lange zinnen, veel taal) en ik hou van GESTOKEN (korte uitgebeende zinnen, waaruit veel is weggelaten).
Gevoelsmatig zou ik het niet moeten doen.
Maar ik ben in een tegendraadse bui. 'Doe het nu maar eens wel. Vermijd je eigen vooroordelen. Geef je de moeite en wie weet krijg je echt inzicht in de belangrijkste vragen van onze tijd', zegt de binnenstem.

Ik aarzel, maar begeef me toch schoorvoetend naar de kassa en koop 'Shalimar de clown', van Salman Rushdie.
Ik hoop er het beste van.

De vakjury, onder voorzitterschap van senior-onderzoeker Nak de Weert, heeft het Trendboxonderzoek naar 'waaraan mannen denken' genomineerd voor de titel Onnozelste Onderzoek 2005.

- Meneer De Weert, waaraan dankt dit onderzoek haar nominatie

'Omdat er sprake is van 'doorvragen'. Het panel bestond uit 501 mannen en vrouwen (500 mannen en 1 vrouw? we weten het niet). De vraag die aan de mannen werd voorgelegd luidde: 'Waaraan denkt u voornamelijk?' Ze dachten, zeiden ze, aan familie, partner en werk.
De onderzoekers namen hier geen genoegen mee en vroegen door.'

- Met welke vragen

'Ja, ook dat weten we niet. Vermoedelijk toonden zij de ondervraagde mannen een foto van een naakte vrouw op de motorkap van een nieuw model auto, waarna zij vroegen:
'Ik herhaal: waar denkt u aan?' Ja, en dan laten de antwoorden zich raden.
Maar de klap op de vuurpijl vormt de vraag die aan de deelnemende vrouw(en) werd gesteld: 'Waar denk je dat mannen het meest aan denken?'

- Wat is er mis met die vraag

'Omdat het een vraag is uit een geheel ander onderzoeksveld: hoe denken mensen dat andere mensen denken. Zeer interessant, maar weinig relevant voor de opdrachtgever van Trendbox, het mannenblad Men's Health.'

- Hoewel... ook hier konden de woorden seks en auto's worden genoteerd..

'...en door De Telegraaf op de voorpagina geplaatst, o zeker. Maar een wetenschappelijk verantwoord onderzoek wordt vaak terzijde geschoven.
Zo heeft het Nak de Weert Instituut een groot onderzoek uitgevoerd onder 3050 vrouwen tussen de 25 en 40 jaar ten behoeve van een Gender Gap Researchprogramma van de Universiteit van Dinant.
De kernvraag luidde: welke zijn de meest geactiveerde, expliciete concentratievelden in de subconscious gedachtewereld van de moderne jonge vrouw anno 2005?'

- En?

'Seks, mannen en auto's. Kijk, dát is nou eens opzienbarend!'

Op de eerste bijeenkomst van de nieuwe politieke partij PCP werden Dries van Agt en Bert de Vries met een overweldigende meerderheid gekozen tot duo-voorzitter.

In de eerste meting van Maurice de Hond stond de PCP (Progressief Christelijke Politiek) vanmorgen op 23 zetels.

PCP-kiezers zijn voornamelijk ex-CDA-stemmers, die zich niet meer kunnen vinden in de 'neoconservatieve' koers en het afbraakbeleid van het kabinet Balkenende.
Ze onderschrijven de vernietigende kritiek die de beide PCP-voorzitters op dit beleid hebben geleverd.

De nieuwe krant zal in tabloidformaat als ochtendkrant in verschillende edities verschijnen:
NRCPlus-VK, bevat een katern dat zal worden gemaakt door de resterende redactie van de voormalige Volkskrant,
in NRCPlus-TR is een katern opgenomen dat aan het voormalige Trouw doet denken
en NRCPlus-AD is een krant met veel reacties van lezers in een apart katern.

De eigenaar van de nieuwe krant, de Letlandse investeringsmaatschappij Opikranski, wil de NRCPlus uiterlijk 1 januari 2009 naar de beurs brengen.

De firma kwam eerder dit jaar in het nieuws toen ook De Telegraaf aan het Letlandse krantenimperium werd toegevoegd.

Van: de politie

Volgens de gegevens van uw telecomaanbieder bevond u zich gisteren op of rond het Malieveld te Den Haag.
Bij een actie van havenarbeiders braken rellen uit.
Was u betrokken?
Hebt u iets gezien?
Voor 12.00 uur dient u zich te melden op het dichtstbijzijnde politiebureau.