Bij het begin van het laatste schooljaar van de middelbare school verhuisde ik naar een kamer boven.

Het interieur diende aan de modernste maatstaven te voldoen.

Ik schilderde een oud houten bureau kanariegeel, de muren kregen een hardroze waterverflaag, het gordijn voor het opklapbed een Picassomotief en aan de muur hing ik een abstract schilderij - ?Beweging? - van Max Boekholt, de beste abstract schilderende jongen van de hele school.

Voor het raam hingen geen gordijnen, maar ik had met een vakantiebaantje - twee maanden winkelbediende in een Brunahal - het nieuwste van het nieuwste bij elkaar verdiend: lichtgroene Luxaflex.

Toen het wondergordijn eenmaal hing, besloot ik met de zelfontspanner een zelfportret te maken.

Ik neem aan dat ik het streepshirt van iemand heb geleend; het zit belabberd, maar de horizontale balken vormen een meesterlijke artistieke eenheid met de Luxaflex.