Toen ik tijdens het halen van een frisse neus zijn huis passeerde werd er luid en dringend op het raam geklopt. Meneer Houtvast, mijn achterbuurman, wenkte me met snelle gebaren van zijn rechterhand.

Na het ontgrendelen van vijf nachtsloten nodigde hij me binnen en even later zat ik met een kopje zeer slappe koffie aan zijn tafel met Perzisch tapijt.

Ik begreep onmiddellijk waar de schoen wrong, toen ik de papieren zag liggen. Meneer Houtvast (92) deed een poging zijn aanvraagformulier voor de zorgtoeslag in te vullen. Ik had al gelezen dat vooral ouderen de grootste moeite hebben het formulier tot een goed einde te brengen.

Het basisidee van de gezondheidszorg nieuwe stijl - in 2006 een zorgverzekering voor iedereen - klinkt weliswaar als de simpelheid zelve, de uitvoering vergt maatregelen die tot de ingewikkeldste en chaoswekkendste uit de geschiedenis van de bureaucratie dreigen te gaan behoren.

?Waar gaat het mis, meneer Houtvast??, vroeg ik hulpvaardig en ik zag dat hij de voorkant van het formulier al had ingevuld.

?Bij punt 3a op de achterkant. Wat ze daar vragen is te stom voor woorden. Of ben ik een beetje seniel aan het worden?
Ik lees: ?Heeft u op 1 januari 2006 een echtgenoot, of woont op die datum bij u een vriend, vriendin, zus, broer, (groot)ouder of andere huisgenoot die uw toeslagpartner is??
En dan moet ik kiezen tussen Ja of Nee. Maar hoe ken dat nou??

?U leeft alleen,? legde ik uit, waarbij ik probeerde geen kleuterjuffrouwentoon aan te slaan, ?nou, dan vult u dus in Nee en dan bent u snel klaar, want bij 4a moet u tekenen en daarna het formulier insturen.?

?Ja, ho ho! Er staat ?Heeft u op 1 januari 2006 een echtgenoot? enzovoorts, maar dat is het toch nog lang niet? Dus hoe ken ik dat invullen dan??

?Aha! U denkt dat u voor 1 januari 2006 nog wel een echtgenote zult kunnen krijgen??

?Dat is niet geheel en al uitgesloten,? zei meneer Houtvast en het leek of hij mij van achter zijn halfvergane bril met een twinkeling in de ogen aankeek, ?ik heb namelijk vele visjes uitgezet!
Of misschien trekt voor 1 januari 2006 een vriend of andere huisgenoot bij me in.
Ik zeg maar ?s iets geks: misschien wilt u wel mijn toeslagpartner worden....! Lijkt me ontzettend gezellig. Dat u dus bij mij intrekt - u zou de gehele bovenverdieping kunnen bewonen - en dat we heel veel samen doen, zoals alle papierrompslomp.
Pas als dat zo zou zijn, kan ik dit formulier naar waarheid invullen. U moet er nog een nachtje over slapen, neem ik aan??

Om hem niet voor het hoofd te stoten, beaamde ik te zullen nadenken over ons eventueel toekomstig zorgpartnerschap en nam haastig afscheid.