Toen ik de datum op de radio weer hoorde noemen, was ik me even bewust van mijn bevoorrechte positie.
Ik hoef vóór 1 november geen zorgtoeslagaanvraagformulier naar de belastingdienst te sturen.
Eén november? Morgen dus?

Geschrokken schoot ik mijn jas aan en holde naar mijn achterbuurman.
Ik had beloofd hem te helpen met het invullen van zijn aanvraagformulier (uit schuldgevoel?). We waren begonnen, maar nog niet ver gekomen. Was het te laat? Moest meneer Houtvast, door mijn laksheid, in december de eerste uitbetaling van zijn zorgtoeslag missen?

Nadat de nachtsloten waren opengedraaid en de voordeur was ontdaan van drie veiligheidskettingen en meneer Houtvast me na een argwanende begroeting en een hartelijke herkenning had binnengelaten, kwam ik meteen ter zake.

- Hebt u het zorgtoeslagformulier op tijd weggezonden, meneer Houtvast?

'Ikke nie. Neu.... Da's nie nodig, hè. D'r was een heul vrundelijke buurman hier en die hèt 't allemaal voor me uitgevogeld. Die hèt gezegd: meneer Houtvast, geen zorgen, doet u maar helegader niks niemandal, ik knap het voor u op. Krijgt u in december mooi uw zorgcentjes.'

- Aha! U hoefde het papier alleen maar te ondertekenen en toen hebt u het op de bus gedaan?

'Nee, hoor, hoefde ook niet. Buurman hèt alles zelf gedaan. Trouwens: tekenen doe ik nooit nie. Je moet niks tekenen, nooit en te nimmer, hè. Daar komt niks als hoei en broei van.'

- Maar wie was die buurman dan? Van hiernaast?

'Neu, van een straat verder, dach ik. Het is die... kom hoe heet die ookaweer. Zo'n lange grijze sladood... Enfin, hij lijkt wel een beetje op u!'

- Weet u zeker dat uw buurman het formulier heeft meegenomen? Ligt het hier misschien nog ergens?

'O nee, het is hier schoon en keurig net. De thuishulp hèt alle oude papier weggebracht.'

- Ja ja. Dag meneer Houtvast, een goedenavond, hoor.

'Gaat u al heen' Da's fluks. Welterusten, hè!'

Ik heb er een grote zorg bij gekregen, geloof ik.

De Volkskrant brengt vandaag een 6-kolomsinterview met een vrouw die zich op vrijwillige basis heel hard in haar kont heeft laten neuken.

Groot nieuws. En het is te hopen dat andere media - Netwerk, 2-Vandaag, Nova - er bovenop zullen springen.

Nu ik ze voor de foto bij elkaar heb gelegd, moet ik toegeven dat ik een mobiele junk ben geworden.
Er slingeren hier in huis acht afgedankte mobieltjes rond, waarvan meer dan de helft nog tot leven kan worden gewekt - er zit voldoende stroom in om de schermpjes te laten oplichten.

Ik beken. Ik ga helemaal mee in de mobiele opfokkerij. Ik verslind de paginagrote advertenties, waarin de nieuwe modellen worden gepresenteerd.

Het cameraatje in mijn huidige mobiel is er een van 1,3 megapixels, maar de nieuwere hebben allemaal 2.0-camera's.
Hoewel ik heel goed wist dat mijn contract nog niet was afgelopen, ging ik in de belwinkel vragen of ik al voor een gratis nieuw model in aanmerking kon komen.
Pas in augustus 2006 mocht ik terugkomen van de belwinkelchef. Als Eersteklas Jan Lul droop ik af.

Op etentjes en partijtjes haal ik mijn mobiel tevoorschijn om een foto van het gezelschap te maken en als ik ook maar de geringste belangstelling vermoed, demonstreer ik de beeldtelefoon - dat ik live kan bellen met mijn hoofd en dat van de ander tegelijkertijd op het scherm. Ik vertel er niet bij dat ik die functie alleen gebruik voor dit soort demonstraties, omdat ik niemand ken die ook zo'n toestel heeft.

Ik vraag ook gerust aan een tafelgenote of ik de foto die ik zojuist van haar heb genomen naar haar e-mailadres zal sturen.
'Kan dat dan?', vraagt ze verbaasd. En ik zit goed.

Mensen die zich in het openbaar uitsluitend met hun mobieltje bezighouden, heb ik altijd grote aanstellers gevonden, maar ook ik buig me nu gedurende een trein- of tramreis langdurig over mijn toestel. Om SMS-berichten te beantwoorden of te wissen en de foto- en videobestanden op te schonen.

Er staat me vaag bij dat er inzamelacties voor oude mobielen zijn geweest ter bescherming van het milieu en ten bate van goede doelen. Hebt u meegedaan? Ik ook niet.

Gisteren werd in Bergen de nieuwe poëziebundel van Elly de Waard ten doop gehouden in De Eerste Bergensche Boekhandel.

Opmerkelijk zijn de gedichten die zij heeft geschreven naar aanleiding van de moorden op Pim Fortuyn en Theo van Gogh.

In het lange gedicht 'De Ballade van de vermoorde politicus' wordt de naam Fortuyn niet genoemd, maar in de eerste strofe wordt al meteen duidelijk over wie het gaat:

Zes uur, zes uur heeft geslagen
het nieuws gaat over het land
met lichte stap komt naar buiten
een man - hij zakt naar de grond

In 'Theo van Gogh' vormen diens laatste woorden de kern van het gedicht.

Bij de presentatie van de bundel lichtte Elly de Waard toe waarom deze actuele gedichten niet moeten worden opgevat als politieke statements. Een fragment uit haar verklaring is hieronder te beluisteren.

De bundel bevat ook gedichten van een andere orde. In de afdeling Thuisland speelt Nederland en het leven en de woonomgeving van Elly de Waard een grote rol.

Speciaal voor Bieslog leest zij de gedichten 'Theo van Gogh' en 'Oorsprong'.

De volgende stappen zijn onvermijdelijk:

1. Onder de grootste politieke druk treden twee ministers af.

2. De gehele regering wordt het Binnenhof uitgezet.

3. Er worden nieuwe verkiezingen uit de grond gestampt.

Donner weet zeker dat hij het woord 'adequaat' niet heeft gebezigd.

Verdonk heeft gezegd dat één ding vaststaat: de hulpverlening was 'adequaat'.

Volgens Donner gebruikte zij het woord adequaat 'in een andere context'.

Zullen we hier weer 's een Kamerdebatje aan wijden?

Wat bedoelt minister Donner met de andere context waarin minister Verdonk het woord adequaat heeft gebruikt?

Na het uitmesten van kasten, laden en dozen kwam het uiteindelijk tevoorschijn: een geluidsbandje, met aantekeningen op de doos, waaruit bleek dat een verloren gewaand radio-interview met W. F. Hermans toch is vastgelegd.

Voor VARA's radioprogramma Uitlaat reisden Ewald Vanvugt en ik op 26 maart 1964 naar Groningen, de woonplaats van de door ons bewonderde schrijver.
Ewald Vanvugt, een jonge collega-schrijver (20), had de moeilijk benaderbare W. F. Hermans (toen 43) bereid gevonden een interview te geven voor het jongerenprogramma Uitlaat, dat ik (24) samenstelde.

Al eerder schreef ik op Bieslog over dit bezoek en de kunstwerken die we van Hermans ten afscheid kregen (zie de link onderaan).

De uitzending van Uitlaat met het acht minuten durende interview is niet gearchiveerd.
Het bandje dat nu boven water is gekomen, bevat een tijdens de uitzending bij mij thuis gemaakte opname, waarbij ik een plastic microfoontje tegen de radio hield geklemd, vandaar de slechte kwaliteit.
Zo'n oude tweesporenband is op geen enkel hedendaags apparaat nog af te draaien, maar met behulp van W. N. en M. B. is het interview overgezet op CD.

De aanleiding van ons bezoek aan Hermans was het polemische boek Mandarijnen op Zwavelzuur, dat een maand tevoren in de handel was gebracht.
Wij hoopten dat Hermans gepeperde uitspraken zou doen, speciaal gericht op onze luisteraars ('Uitlaat - een programma voor twintigers').
We werden niet teleurgesteld.
Hermans legt eerst uit wat een mandarijn is en veegt vervolgens de vloer aan met het literatuuronderwijs.

'De jeugd op school zal bijvoorbeeld Ter Braaks De Nieuwe Elite moeten lezen en denken: 'Wat is dit voor kletskoek!?'

'Een typiste die het manuscript van Mandarijnen op Zwavelzuur had overgetikt zei: ja, dit is voor het eerst in m'n leven dat ik iets over literatuur heb gelezen wat me interesseert.'

Ter voorkoming van vogelgriep wordt ons aangeraden geen rauwe eieren te eten.

Rauwe eieren eten?

Ik ken niemand die rauwe eieren eet. Moeten ze worden uitgeslurpt?
Of met schil en al naar binnen gepropt?

Ter voorkoming van van-alles-en-nog-wat lijkt het mij beter mensen te mijden die rauwe eieren eten.

The New York Public Library biedt 376.000 digitale beelden aan -
manuscripten, kaarten, posters, zeldzame drukken, foto's en illustraties.

Op internet gaan alle archieven open.
Mooi! Prachtig!

Je opent 10 van de 376.000 plaatjes en dan surf je weer 's door.

Alleen de oorspronkelijke feta uit Griekenland mag feta worden genoemd.

Maar hoe moet de Deense feta nu voortaan heten?

Deta.
Geef het product de eerste letter van de betreffende Europese lidstaat.

En dat is wellicht de oplossing voor veel problemen rond Europese geografische merknamen.

Franse camembert mag die naam blijven dragen - camembert die in Nederland wordt vervaardigd gaat namembert heten.

Dreta = Duitse feta

Dramembert = Duitse camembert

Foudse = Franse Goudsekaas

Fopjes = Franse Haagse Hopjes

Dossche Dollen = in Denemarken gebakken Bossche Bollen

Hij is er!!

Lag ik vanmiddag wat te knikkebollen - een dipdutje - had ik bijna de bel gemist.

Is het een expressedienst met een pakje!
Die chauffeur zal wel gedacht hebben: die man is een ernstige alcoholicus - ik tekende met een bevende hand.

Omdat ik van de hoofdredacteur de naam niet zo overduidelijk mag noemen (teveel reclame, wat een ouderwetse gedachte!), heb ik het hele uitpakproces gefotografeerd en op mijn fotosite geplaatst.

Ik wil ook de minderbedeelden laten meegenieten van wat het is om een pakje te krijgen van deze firma.

Of je het meest exquise parfum uitpakt!

Ik ben vanavond niet bereikbaar.
Groetjes,
Driek

Een nieuw type haarbegroeiing heeft zijn intrede gedaan in de mannenwereld: het halvedagsbaardje.
De drager scheert zich niet 's ochtendsvroeg, maar aan het eind van de middag en nogmaals, indien noodzakelijk, aan het eind van de avond.

Gedurende de werkdag loopt de halvedagsbaarddrager rond met minieme stoppels op de kin (maar echte puntjes zijn het niet), die hem een stoer, lichtruig voorkomen geven.
Het halvedagsbaardje is nauwelijks waarneembaar, het is meer kaakschaduw dan baard.

De drager wil overkomen als een kerel, niet als een onverzorgde zwerver.
Zou de baard iets langer blijven staan, zodat de net-nietstoppels overgaan in kleine haartjes, dan bestaat het gevaar dat de man voor modieuze, verweekte driedagenbaarddrager wordt versleten.

Het halvedagsbaardje wordt gedragen door mannen die graag als onverschrokken stoere aanpakkers willen worden gezien en weet hebben van andere kanten van het leven dan de gemiddelde doorsnee burgerturf.

Favoriete beroepen: crimefighter, misdaadverslaggever.
Eerste dragers: Peter R. de Vries, Lex Runderkamp.

'ROTTERDAM - Een groot deel van de Nederlanders heeft wel eens een dip, voelt zich wel eens minder goed. Van de duizend ondervraagden geven de meeste mensen (18 procent) de politiek aan als oorzaak van hun dip. Op twee volgt de financiële situatie, op drie de werksituatie.
Een onafhankelijk onderzoeksbureau deed in opdracht van Cup-a-Soup onderzoek naar het welbevinden van Nederlanders. De dip in de namiddag herkent 40 procent van de ondervraagden.'
(Bron: www.nu.nl, vandaag)

We bellen met onderzoeker dr. Nak de Weert, directeur van het Nak de Weert Instituut.

- Meneer De Weert goedemiddag... 'Ja, goedemiddag, het is nu halfdrie, u belt net op tijd, over een kwartier zit ik in een forse namiddagdip, dus...'

- Sorry. Vlug dan even. We weten dat u ook een diponderzoek hebt gedaan. Klopt dat?'Ja, klopt, dat was in opdracht van Jongsma's Jonge Jenever Stokerij.'

- Wordt, net als in het Cup-a-Soup-onderzoek, ook in uw rapport de politiek genoemd als grootste oorzaak van een dip?'Nee, mijn onderzoekspanel noemt als grootste oorzaak de eigen lamlendigheid. Op twee volgt de verveling en op drie de 'night before'.

- Wat bedoelt men met dat laatste antwoord?'De overmatige consumptie van inferieure alcoholhoudende dranken tijdens de vorige avond. Als men 's avonds slechte borrels drinkt, komt men de volgende namiddag in een zeer zware dip terecht. Tenzij men heeft gekozen voor de betere drankjes.'

- Is er een tip uit uw rapport te destilleren hoe men zo'n dip kan voorkomen?'De belangrijkste antidiptip is, dat men bij de eerste dipsymptomen een goede borrel dient te nemen.'

- Met alcohol dus. Een kop Cup-a-Soup zou u niet aanbevelen?'Nee! Nooit! De naam alleen al bezorgt mij een dip van jewelste. Maar ik moet nu stoppen, want mijn namiddagdip is er nu, ik ga me gauw een jong jenevertje inschenken.'

- Meneer De Weert: proost!

Gemiddeld geef ik per maand duizend euro uit aan leuke dingen: het zoeken naar en het kopen van de nieuwste gadgets.
Dat lijkt veel, maar omdat ik niet doe aan uitgaan, funshoppen, buiten de deur eten, sport en gokken, valt het weer mee.
Wel word ik financieel gedwongen elke vierde week van de maand bij mijn moeder te gaan eten.

Zij ziet niks in mijn passie.
Als ik haar mijn nieuwste mobiel laat zien, trekt ze een zuur gezicht.

'Wees nou blij dat ik niks uitgeef aan uitgaan, funshoppen, buiten de deur eten, sport en gokken,' zeg ik dan, 'anders moet ik weer thuis komen wonen en heb je me dag en nacht over de vloer!'

Dan zegt mijn moeder maar gauw: 'Gut Driek, hoe bestáát het! Dat dat allemaal kán, met zo'n klein telefoontje!'

Driek de Gadgetfreak (49), bejaarde jongere

Evert heeft nog al zijn langspeelplaten.
Ze nemen een hele plank van de huiskamerkast in beslag en Jacqueline heeft al vaak aangedrongen op verbanning naar zolder. Of verkoop aan een tweedehands platenzaak. Maar Evert maakt dan zo'n misbaar dat Jacqueline de stoffige plank met die idioot grote hoezen dan maar weer voor een tijdje gedoogt.

Everts oude draaitafel vormde een probleem toen Jacqueline een nieuw, kek vormgegeven stereotorentje kocht, dat ook CD's met mp3-tjes kon afspelen. Een 'pick-upaansluiting' viel nergens te bekennen.
Er moest een bevriende techneut aan te pas komen, die een klein kastje aan de draaitafel verbond, zodat Evert af en toe weer een oude plaat kan opzetten.
Dat doet hij als Jacqueline niet thuis is, want Evert blijft beweren dat een oude LP beter klinkt dan "n'importe welke CD", maar Jacqueline wil die discussie echt nooit meer voeren.

Vanmiddag werd hun achttien jaar leeftijdsverschil weer 's manifest toen Evert ging vertellen over de aanschaf van zijn allereerste LP's.
'Die kostten toen een gulden of achttien, negentien, een heel bedrag. Als je het geld eindelijk bij elkaar had gespaard, ging je je aanstaande schat in de platenzaak eerst helemaal beluisteren, in een met gaatjesboard beklede luisterbox. Je mocht zelf niet aan de schijf komen, je moest de winkelbediende roepen, die de plaat dan heel voorzichtig omdraaide.'

'Eerst luisteren' Waarom nam je die plaat niet gewoon mee?', vroeg Jacqueline. 'Dacht je dat er technisch iets mee mis was, of zo?'

'Ik denk dat je hem tenminste één keer goed wilde horen, op een goeie installatie,' veronderstelde Evert, 'want thuis was het maar behelpen met dat blikken geluid uit je plastic pick-upje.'

'Mijn eerste plaat was een bandje', zei Jacqueline.

De Volkskrant van vandaag bevat een belangwekkend artikel.
Het staat op de voorpagina.
Het College Ziekenhuisvoorzieningen controleerde 1400 verpleeg- en verzorgingshuizen in Nederland, driekwart van het totaal, op minimale kwaliteitseisen.

Een citaat uit het vertrouwelijke rapport, dat maandag aan staatssecretaris Ross van Volksgezondheid wordt overhandigd:

'Er is vooral gekeken naar de gebruikskwaliteit van de gebouwen voor de bewoners. In de betrokken verzorgingshuizen, waar ongeveer 82.500 mensen wonen, voldoet 75
procent van het sanitair niet aan de minimumeisen. Bijna 62duizend bewoners zitten met een toilet waar geen rolstoel in past en waar geen ruimte is voor personeel om eventueel te helpen.

Een kwart van de ouderen in een verzorgingshuis heeft een kamer die kleiner is dan de 24vierkante meter die als minimaal wenselijk geldt. Verder moet de helft van de bewoners het doen met liften die niet toegankelijk zijn voor een brancard.
In de geïnspecteerde verpleeghuizen ''waar ongeveer 44duizend ouderen wonen die veel zorg nodig hebben'' is de situatie niet veel beter. De basiskwaliteitsnorm van minimaal één badkamer op vier bewoners, wordt voor 60 procent van de ouderen niet gehaald. Ook is de kamer van eenderde van de bewoners zo krap dat de ruimte voor het personeel om te assisteren ''''minder is dan minimaal noodzakelijk'', aldus het rapport.'

Kortom:
Tweederde van de bewoners van verzorgingshuizen woont in een kamer die niet voldoet aan de wettelijke minimale kwaliteitseisen. In verpleeghuizen is ruim de helft van de huisvesting onder de maat.

Stellen we het ons even voor?
Je verblijft in een verzorgingstehuis en je zit in een rolstoel.
Je moet naar het toilet, maar je rolstoel past daar niet in.
Er is geen ruimte voor iemand van het personeel om je te helpen.

Wat te doen?
Een goede bekende vragen of'ie jouw stront in een doos wil verpakken en opsturen naar:
Mevrouw Ross, staatssecretaris
p/a het Ministerie van Volksgezondheid, Welzijn en Sport
Parnassusplein 5
2511 VX Den Haag

Vooruitlopend op de herinrichting van de Publieke Omroep die, zeggen de critici, onvermijdelijk zal leiden tot een nieuwe verzuiling, is de NCRV voorzichtig begonnen.

Het christelijke Nederlands Dagblad brengt het nieuws op de voorpagina: 'Geloof weer een beetje terug bij NCRV'.

De nieuwe NCRV-slogan 'Durf te geloven in...' wordt gekoppeld aan 'de toekomst', 'in eigen kracht' en 'elkaar'.

Waarom is het geloof een beetje terug en luidt de slogan niet luid en duidelijk: 'Durf te geloven in God'?
Verklaart de 'manager herpositionering' van de NCRV:
'Omdat we meer de resultaten van het geloof willen laten zien. Mensen zijn de handen van God en dat willen we graag naar voren brengen.'

NCRV, KRO en EO hebben het maar makkelijk.
Moet de VPRO weer V.P.R.O. worden en op zoek gaan naar 'de nieuwe dominee Spelberg''

• Waar was tweemaal per week vis eten ook weer goed voor? Je hart? Je vaten? Je prostaat? Stond van de week in de krant.
• Nee, je hoofd. Vis eten remt dement worden. En tomatensap?
• Dat is tegen prostaatellende. En dan was er nog een onderzoek naar ventilatie....
• Ja, permanente ventilatie. Waar was dat ook alweer voor...
• Voor alles. Het probleem van vandaag: de verwijde buikslagader!
• Wat nu weer? Ik weet niet eens dat ik er een hèb.
• Gadver, die kan zomaar openbarsten. Je valt nog net niet in de risicogroep.
• Jakkie. Wat moet ik eten om te voorkomen dat mijn buik barst?
• Staat er niet bij. De mannenbuik moet onderzocht.
• Daar heb ik niks aan. Ik wil iets dóen. Pruimensap? Iets met vezels?
• Rooster maar een boterham. Lijkt me goed voor een mannenbuik, iets stevigs.

Regelmatig ontvangt de hoofdredacteur klachten over de geringe interactiviteit van deze webkrant.
Slechts via een e-mailadres is er de mogelijkheid tot commentaar op de postings, of feedback met de hoofdredactie (NB feedback en posting zijn Nederlandse woorden vlg. Van Dale).

De hoofdredacteur is zich terdege bewust van de beperktheid van zijn eigen kijk op de samenleving. Het solowerk in de eenzaamheid van het redactielokaal vergroot de kans op navelstaarderij.

Hoe hij dit dilemma op verrassende wijze weet te doorbreken, laat hij zien in bijgaand videopraatje.

Deze week is het woord passie (Google: 1.320.000) toe aan een tandje minder.

Passie kan in de meeste gevallen worden vervangen door hobby, ik heb lol in, wel leuk is, geil op.

Uiteraard ook even gekeken of de woorden die uit eigen koker zijn gekomen ook deze druk hebben overleefd.
Bij enkele van die uit ons tv-werk overgebleven woorden zijn zelfs onze namen vermeld:

doemdenken
regelneef
arro
fijns
van Wippenstein
dameswensen
Clavan
Akkermans

Hartelijk dank, Van Dale-redactie, dat doet de ijdeltuit goed!

Maar bij enkele andere opgenomen, door ons bedachte woorden of begrippen zijn onze namen niet vermeld:

geilneef
wibocri
positivo
krasse knarren
oudere jongeren
nieuw flinks

Als rechtgeaarde arro vraag ik: kan dat in een volgende druk veranderd worden, dames en heren?

Dat het Engels oprukt in de Nederlandse taal is een opendoortje.
Zijn 'fuck' en 'shit' in de nieuwe druk van Van Dale opgenomen?, vraagt columnist Rob Schouten zich af in Trouw.

Jazeker!

En met behulp van de meegeleverde CD-ROM is dat snel te controleren.

hatemail
lovedrug
shortlist
building
challenge
environment
technologyassesment
e-mail
googelen
gangbang
fucken
fistfucken
deleten
shoppen
fotoshoppen

Je tikt het maar in en je weet dat al deze woorden de Van Dale hebben gehaald. Dat scheelt een hoop geblader.

Zo kom je er ook snel achter dat in de advertentie die vanmorgen op de voorpagina van de Volkskrant is geplaatst, het woord 'advertentie' niet het enige door Van Dale goedgekeurde Nederlandse woord is.

Elke dag meet satelliet OMI de luchtvervuiling boven West-Europa: ozon, fijnstof, stikstofoxiden en uv-straling
Op een site van het KNMI worden die metingen nu elke dag aanschouwelijk gemaakt.

Gisteren heb ik de gehele dag in ernstig vervuilde lucht verkeerd. Maandag ook en vandaag zal het niet minder zijn.

Op zondag gaat 't nog, is er geen rode zone boven Nederland, maar op elke andere dag zal ik - en met mij miljoenen anderen in het westen en midden des lands - in die luchtvervuiling doorbrengen.

Als ik deze site dagelijks ga volgen, moet ik me elke keer realiseren hoe dom ik ben om niet te besluiten in de kop van Groningen te gaan wonen.

Het lag voor de hand de boerderij, die gedurende zeventig jaar zo'n grote rol in mijn familie heeft gespeeld, nog een keer te bezoeken, bijna een kwart eeuw na het filmpje dat destijds op tv is uitgezonden.

Vandaag ging ik er kijken en de situatie die ik aantrof is kenmerkend voor veel van de kleinere boerenbedrijven in Nederland.

De boer geeft niet op. Hij gelooft dat het goed komt.

Wat heeft de nieuwe Dikke van Dale met losse woorden gedaan die, onder invloed van internet, steeds vaker aan elkaar worden geschreven?
Ik heb de 14e editie niet in huis, maar ik weet bijna zeker dat zekerweten er niet in staat.

'Zeker weten.'
Een vreselijke uitdrukking, die terrein aan het verliezen is. Je komt 'm hooguit nog eenmaal per week tegen.
Google vindt 1.970.000 plekken op internet voor zeker weten.

Zekerweten scoort 34000-maal in zinnen als: 'Ik ga die cd zekerweten kopen.'

Nu heeft KPN zich het woord ZekerWeten toegeëigend. In een reclamecampagne is er een copyrightteken achter geplaatst.

Moet de redactie van Van Dale de KPN betalen, als ze ZekerWeten in de volgende editie wil opnemen?

RaarHoor ®

Boerderij 't Nijhuis ligt in het Woold, een buurtschap bij Winterswijk.
Mijn ouders kwamen er al in de dertiger jaren en sloten vriendschap met de boerenfamilie Stemerdink.

Ik ging als driejarige voor het eerst mee en tot mijn vijftiende heb ik er vele zomervakanties doorgebracht.

Ik koester levendige herinneringen aan deze 'totaal boerderij' - er waren koeien en pluimvee, er werden diverse graansoorten verbouwd, er was een grote moestuin en een boomgaard. Bestaat zo'n gemengd boerenbedrijf nog ergens?

In het boek Schoftentuig heeft mijn alter ego Walter de Rochebrune zijn herinneringen - die dus de mijne zijn - als volgt verwoord:

'Ik heb weet van een wereld die nog heel en ongeschonden is. Ik zie... een boerderij in het onbedorven groen van de hele wereld. Ah! Het is de boerderij van mijn jeugd.
De Achterhoek... de zomervakanties met mijn ouders op de boerderij. De moestuin, de boomgaard, de kippen, het omwassen van de melkbussen, de knapperende houtblokken in het fornuis, de bruin-gele vliegenvangers aan het plafond van de keuken, het ochtendlicht door het raam van de opkamer, het gesnuif van de koeien op de deel, het gegil van de varkens en hun gebonk tegen de troggen tijdens voedertijd, de blauwe koffiekan van de boerin die rondgaat in de rusttijd van het maaien, de korenschoven in groepen van tien, mijn hand geborgen in de grote eeltige hand van oudste zoon Jan aan de ploeg, de dampende kont van het paard.
Ja, ik herinner mij de ongedeelde boerderij en daarom mag ik vergelijken. Moordenaars!... Schoftentuig!.. De boeren van nu hebben slechts contact met de dieren via het beeldscherm van hun computer! Koe 418 moet zijn opfokpreparaat nog naar binnen werken! Varken 803 zet de enige stapjes in zijn te korte bestaantje als hij de vrachtwagen in wordt geslagen, die hem als levend slachtvee naar Duitsland transporteert.'

Voor mijn gevoel lag Winterswijk zeer ver weg van Den Haag, een uitputtend lange dagreis. Op Bieslog schreef ik er het stukje Op Wereldreis over (zie dossier Autobieografisch, 14 juli 2003).

In 1982 maakte ik die reis in anderhalf uur opnieuw, samen met een filmploeg, en zag ik na tientallen jaren de boerderij weer terug.

In de kranten en op de radio is sprake van 'duidelijke signalen' die zijn afgegeven.
Een nieuwe week breekt aan en we hebben er zin in.
We gaan signalen afgeven, overduidelijke.

In de bossen van L. was het buitengewoon druk met wandelende families.
Aan het begin van de herfstvakantie hebben de ouders er zin in - samen met de kinderen werden zakken vol eikels en kastanjes geraapt.

Een halfuur lang volgden we een grillig spoor, waardoor we ongezien de hut konden aandoen, die er ongeschonden bijlag.

Nadat we onze proviand soldaat hadden gemaakt (boterhammen met gebakken ei!), trokken we in westelijke richting en toen de zon ter kimme neeg, bereikten we veilig de boswachterswoning, waar de geurige tomatensoep al op het houtvuur stond te pruttelen.

Meestal moet ik een aarzeling overwinnen als ik melding maak van perikelen in en om het redactielokaal.
Zijn het niet al te kleine, private berichten vanuit de gegoede burgerij?
Maar nou ja, sus ik mezelf dan met een stokoude gedachte: het persoonlijke is ook politiek (nieuws).

Vandaag breng ik u groot nieuws vanuit de achtertuin.

Over mijn kippen heb ik eerder uitvoerig bericht. Ook over hun tragische dood (zie: 'Ik ben schuldig aan moord', in het dossier BiesBeesten).

De rouwperiode voorbij, werd het tijd voor nieuwe bewoners van het prachtige modelkippenhok. Een dikke laag tuinaarde in het buitenhok en vers stro in het binnenhok heette hen van harte welkom.

Via internet en een paar telefoontjes bleek bij een pluimveefokker in Leidschendam een mooi toompje beschikbaar: vijf Noord-Hollandse krielkippen en een haan.

Enge berichten over vogelgriep kwamen toen nog van ver weg, uit Azië.

De afspraak luidde, dat vanmorgen om half tien de kippen in Leidschendam zouden worden opgehaald.
Maar de kranten van gisteren bevatten alarmerend nieuws - de vogelgriep komt angstwekkend dichtbij. Door intensief contact met besmet pluimvee kan het dodelijke H5N1-vogelgriepvirus op mensen worden overgebracht.
Een raadgeving uit de krant: 'Vermijd direct contact met watervogels en pluimvee.'

Ik belde een bevriende vogelkenner.
'Ik ga morgen kippen halen en ik wilde je vragen wat jij...'
'Nee! Niet doen!', riep hij luid en duidelijk.

Ik belde de fokker in Leidschendam. Zijn vrouw nam op.
Ik legde uit dat de kippenkoop niet doorging, vanwege het slechte nieuws.
'Welk nieuws'', zei ze. 'Wij weten van niets.'

Toch ben ik tevreden over mijn besluit.
Stel je voor dat mijn nieuwe kippen bij toeval het dodelijke virus bij zich hadden gedragen. Het eerste geval van besmet pluimvee in Europa! Met het H5N1-virus!
De pandemie die, zeggen ze, miljoenen mensen het leven gaat kosten, zou in mijn achtertuin zijn begonnen.

En zo neemt de burgerjournalist met zijn weblogje deel aan het grote wereldnieuws.

Morgen verschijnt het nieuwe Groene Boekje en alle publiciteit concentreert zich weer op de tussen-n.
Was vorig jaar de pannenkoek het meest in trek, nu wordt de paardenbloem op de voorgrond geschoven.

Maar een woord dat het waard is veel genoemd te worden, trof ik vanavond in NRC-Handelsblad:

ideeëloos

Het schijnt echt waar te zijn: ideeënloos wordt ideeëloos.

We zijn sprakenloos.

(klop klop)

• Binnen.
• Dag meneer Boeiemans, een zeer goede middag gewenst.
• Van den Aaienmaar, ga zitten. Ja, vrijdagmiddag, het is weer tijd voor onze wekelijkse prestatie-evaluatie. Hoe vond je zelf dat het ging, deze week?
• Nou, ik heb zelf wel de indruk dat het lekker ging. Met gisteren misschien een klein dompertje, maar verder... ja, wel lekker gepresteerd, dacht ik.
• We zullen eens kijken... Allereerst: de Prestatiedwang. Ik zie hier 3 punten staan. Niet al te hoog, Van den Aaienmaar.
• Klopt, de dwang was wat minder. Terwijl de prestatie an sich hoog was, was er minder dwang. Wat wel lekker was, want altijd maar onder de hoge Prestatiedwang werken, geeft veel stress en dat moeten we ook niet hebben.
• Nee, ik zie hier dat je Stresslevel op 6.5 uitkomt en dat is heel redelijk. Vergeet volgende week niet een betere balans in te stellen. Het Stresslevel kan naar 7.4 - zit je nog onder de rode streep van 8.9 - en de Prestatiedwang mag best naar 5 punten opgeschroefd.
• Ik zal erop letten, meneer Boeiemans.
• Mooi. En dan de Beleving. Oei! Een Beleving van 64? Hoe komt dat nou in hemelsnaam, Van den Aaienmaar?
• Ai! Dat is niet misselijk... Omdat ik er de kop niet helemaal bij had, ben ik bang. Meer kan ik er ook niet van maken.
• Terwijl als ik het vergelijk met 14 oktober 2004... hier heb ik het: een Beleving van 83! Wat is er aan het handje, Van den Aaienmaar? Beleef je het werk en de firma niet meer zo intens als vroeger?
• Nou het was deze week zo: dinsdag overleed mijn schoonvader, mijn zoontje kreeg een fietsongeluk, mijn vrouw stortte in en we moesten ook nog de hond laten inslapen.
• Ja, ja. Een heftige Thuissituatie dus. Die een Beleving op de zaak toch niet in de weg mag staan. Het is juist goed de Thuissituatie een beetje te neutraliseren met een extra hoge Beleving op de zaak. Ik reken erop dat de Beleving komende week weer omhoog gaat?
• Zeker weten, meneer Boeiemans. We gaan weer hard aan de Beleving trekken. Een zeer fijn weekend, meneer Boeiemans.
• Een goed Relaxmomentum, Van den Aaienmaar.

Als het kabinet akkoord gaat, willen minister Kamp en staatssecretaris Van der Knaap van Defensie vandaag aankondigen dat ze Tomahawkkruisraketten gaan aanschaffen.
Daarmee wordt onze krijgsmacht 'een speler in het hoogste geweldsspectrum'.

Staat de Tweede Kamer toe dat twee mannen, die overduidelijk worstelen met ernstige penopauzeproblemen, hele dure kruisraketten gaan aanschaffen?

Met wat pillen, of apparaten (vacuümpompjes), die via internet makkelijk in huis zijn te halen, kunnen de heren hun wapens toch veel goedkoper een stukje verlengen?

Als je iemand vraagt koffie of thee te gaan zetten, kun je dan zeggen: 'Steek de ketel even aan', of vraag je correct: 'Steek het gas aan'.
Vervolgens over het gebruik van die twee zinnetjes een hoogoplopende ruzie maken.

Een dialoogfragment uit The Dumb Waiter (De Dienstlift), een van de eerste eenakters van Harold Pinter.
De criminelen Gus en Ben wachten in een kelder op een nieuwe opdracht. Steeds nerveuzer wordend, doden zij de tijd met geruzie over niks.

Wie met zulke eenvoudige taal zo'n grote spanning kan creëren, verdient de Nobelprijs voor Literatuur van ganser harte.

Dagelijks en overal kom je het meisje Die tegen. Je leest en hoort over haar, je verwondert je al niet meer over haar aanwezigheid, je gaat zelf ook over haar spreken.

Maar vanmorgen drong de vraag zich ineens op:

Leeft het meisje Dat nog?

Er gaat iets niet goed met de RSS-feeds van Bieslog.
We gaan uitzoeken waar de fout zit.

De hoofdredacteur wilde het bericht eigenlijk niet plaatsen.
'Sorry Driek, zet het op je eigen site, ik ga op Bieslog geen reclame maken.'
Ik zei nog:
'Maar man, op dit nieuws zit de hele internetwereld te wachten en jij haalt je neus ervoor op?'
Hij:
'De hele internetwereld' Die paar freaks met teveel geld, die zich laten opnaaien door een firma in luxe speeltjes?
Ik:
'Maar jij doet je best de nieuwe media bij te benen en dit verstrekkende nieuws laat je liggen' Begrijp je het dan niet? Naast de podcasting breekt nu ook de vodcasting door. Jouw videopraatjes als hoofdredacteur dragen de lezers binnenkort in hun binnenzak mee en ze kunnen je afdraaien waar en wanneer ze maar willen!'
Hij:
'Eh.. ja... heb je 'm al gezien? Hoe is het beeldscherm? Blijft mijn kop zichtbaar bij fel zonlicht?

Om!

Nee, ik heb 'm nog niet gezien, maar de eerste berichten circuleren al op het net: Apple heeft vandaag de iPodVideo gelanceerd.
Naast muziek, en foto's kunnen nu ook videoclips, eigen filmpjes, tv-programma's en videopodcasts (vodcasts) in een 30GB of een 60GB iPod worden opgeslagen.

Ik wil ook deze weer onmiddellijk hebben. Het wordt mijn vijfde iPod. Ik bewaar alle oude modellen, want ooit ooit wordt de complete range heel heel veel geld waard.
Ik betaal niet, ik investeer.

Driek de Gadgetfreak, die vanavond moeilijk de slaap zal kunnen vatten

De hoofdredacteur leest vijf stukken voor uit het dossier 'Evert, 50+papa'.
(Fragment radioprogramma Music-Hall.)

1. Liefde en inlegzolen
2. Geheime liefde
3. Toekomstvoorzieningen
4. Generaties
5. Kijkgedrag

Voorziet het Levensloop Totaalpakket ook in mijn begrafenis en kan ik me bijverzekeren voor extra dragers, een luxe kist en meerkeuze van belegde broodjes na afloop?

Nederland, 2005

'In de vroege morgen van donderdag 16 juni jl., midden in de toetsweek op het PENTA college CSG "Jacob van Liesveldt" te Hellevoetsluis, werden Ali (17 en leerling van 5-gymnasium) en Nurlan (16 en leerling van 4-VWO) door een grote politiemacht van hun bed gelicht. Zij werden samen met hun jongere broertje en zusje en hun geboeide ouders op transport gesteld naar het uitzetcentrum Zestienhoven.

Klasgenoten, die het busje van de vreemdelingenpolitie zagen wegrijden alarmeerden de schooldirectie; de school ligt naast het asielzoekerscentrum, waar de Azerbeidzjaanse familie Agayev woonde.

De docentenvergadering besloot later de toetsen van die dag ongeldig te verklaren aangezien de emoties bij de klasgenoten te hoog waren opgelopen om nog rustig te kunnen werken; tevens werden Ali en Nurlan op grond van hun uitstekende jaarcijfers "bij verstek" bevorderd verklaard. De beide jongens volgden het onderwijs in het Nederlands als hun tweede taal en hadden voor het vak Nederlands zelfs hoge cijfers!'

Het Internationaal VN-Verdrag voor de Rechten van het Kind wordt in Nederland regelmatig geschonden.
Leerkrachten schreven een zwartboek en een manifest.

Jacqueline heeft alleen 's ochtends om zeven uur even tijd televisie te kijken.

Zij vindt het fijn de dag te beginnen met een apenfilm op AnimalPlanet - hoe verwaarloosde, aandoenlijk zielige chimpanseetjes worden gered uit de kooien van handelaars in de grote Afrikaanse stad, per jeep naar een opvangcentrum worden overgebracht, om later weer in de jungle te worden losgelaten.

Evert kijkt mee. Naar de presentatrice/apenhulpverleenster, die een minuscuul hemdje draagt en naar het geredde aapje dat, op de achterbank van de jeep, zijn kopje ingelukkig tegen haar bijna blote borsten vleit.
Ook Evert vindt het fijn de dag zo te beginnen.

Maar dan moet kleine Evert snel aangekleed, boterhammetje eten en naar crèche gebracht.

Zoals voorspeld: een verlenging van de doodsstrijd van de NPS, maar doorgang van de catastrofale, onbegrijpelijke en onuitvoerbare regeringsplannen voor de Publieke Omroep.

De laatste hoop: traineren. In Tweede en Eerste Kamer lang over het wetsvoorstel blijven urmen. Tot de verkiezingen in 2007.
Waarna een nieuwe regering de plannen van tafel kan vegen, naar de programmamakers gaat luisteren en met een helder en eenvoudig plan de Publieke Omroep probeert te redden.

11 uur 30 - vijf minuten schorsing

Na het beluisteren van het gehakkel van CDA-woordvoerder Atsma is de moed me nu al in de schoenen gezonken.
Er is geen redden meer aan: de grondslagen van de regeringsplannen zullen worden gehandhaafd.
Het CDA omhelst de uitgangspunten. De omroepverenigingen moeten doen wat de leden willen ('meer eigentijds, meer herkenning' noemt hij dat!) en programma's maken die op de achterban zijn gericht.

Er zit dus voor de VPRO niets anders op dan leden te gaan werven. Het is verschrikkelijk, maar het moet.
NCRV, KRO en EO, met hun hechte, missiegerichte achterbannen, gaan dat ook doen en zullen uitgroeien tot de grootste en machtigste omroeporganisaties met de meeste zendtijd.

Als de contributie van de nu voorgestelde 24 euro omlaag gaat naar 5 euro, moet het toch mogelijk zijn een grote groep mensen te mobiliseren die hoogwaardige, journalistiek onafhankelijke documentaires, drama, grensverleggend amusement, kunst- en cultuurprogramma's op tv, radio en internet gewaarborgd wil zien en aan de VPRO 'de opdracht' geeft die te vervaardigen?

Op dit moment luister ik live naar het debat over de Publieke Omroep vanuit de Thorbeckezaal van de Tweede Kamer.

O ja, die komen er.
Ouders die hun kind(eren) van half negen tot half vier naar school laten gaan en dus een extra toeslag eisen omdat ze de buitenschoolse opvang zelf verzorgen.

'Maak dat de kat wijs, De Bie! Dat is geen handschrift van een meisje van acht, negen jaar. Je hebt dat briefje vervalst.'

Nee, mailschrijvers, ik verklaar met de hand op het hart dat ik de liefdesverklaring van Wiesje ruim een halve eeuw in een doos heb bewaard.
Maar ik geef toe, dat u gelijk kunt hebben. Hier klopt iets niet.
Heeft een oudere zus van Wiesje of haar moeder haar een handje geholpen?
Ah! Vandaar dat ik me geen raad wist met deze te heftige liefdesbetuiging.

Op de foto - gedateerd 29 mei 1948 - sta ik in het midden en ik heb de welpenbelofte afgelegd aan mijn akela. We hebben elkaar zojuist de linkerhand gegeven, nadat ik hardop en plechtig heb gezegd:

'Ik beloof mijn best te zullen doen mijn plicht te doen tegenover God en mijn land en de wet van de welpenhorde te gehoorzamen en iedere dag een goede daad te doen.'

Hier klopt iets niet.
Ik heb beloofd normen en waarden te respecteren (ik heb ook geleerd dat ik 'rein in woord en daad' moest zijn) en nog in datzelfde jaar beklad ik de woning van een meisje met onwelvoeglijke schuttingtaal.

Als je nooit iets belooft, kun je ook nooit in de fout gaan.
Hè, wat kom ik daar pas laat achter!

Zo langzamerhand moet ik gaan toegeven dat ik veel fouten in mijn leven heb gemaakt.
Pijnlijke tekortkomingen, schrijnende lompigheden, ze rijen zich aaneen.
Ja, zeker ook op liefdesgebied (want dat willen jullie toch het liefste horen).

Sinds vanmiddag weet ik dat het in het begin al helemaal niet goed zat.

Eerder heb ik al verteld hoe ik een eerste schriftelijke liefdesverklaring heb achtergelaten op het huis aan de Laan van Meerdervoort waar Wiesje Parlevliet woonde, een meisje uit mijn klas.
Hoe ik op het betonnen dakje boven de buitendeur van haar flatgebouw met onbeholpen hanenpoten had geschreven:
kut
lul
Decennia later waren die woorden nog leesbaar en kon ik er een foto van maken (zie afbeelding: Liefdesverklaring 1, of tik in de linkerbalk de zoekterm Liefdesverklaring in).

Ik vond het wel een stoer verhaal, geloof ik. Op etentjes en feestjes liet ik de foto regelmatig zien, in de hoop dat de aanwezige dames zouden denken: zo, dat kereltje stond al heel vroeg zijn mannetje!

Vanmiddag kwam uit een vergeten archiefdoos een met potlood beschreven velletje papier tevoorschijn (afbeelding: Liefdesverklaring 2).

2-10-'48
Ik, Louise (Carolina) Margaretha, Carolina
verklaar aan
Wim de Bie
openlijk dat ik hem liefheb!
Dat de Liefde wederkerig
moge zijn.
Hierbij teken ik,
zeer achtbare liefst lieveling
Wies Parlevliet

Wat me nu al uren bezighoudt, is de mogelijke volgorde waarin de verklaringen zijn uitgewisseld.
Heeft eerst Wiesje haar papier in mijn jaszak gestopt en reageerde ik met mijn schandelijke agressieve twee drieletterwoorden?
In dat geval moet ik een psychiater zoeken, die mij alsnog uitleg kan verschaffen.

Of ontdekte Wiesje mijn tekst boven haar voordeur, waarna ze haar hartstochtelijke brief is gaan schrijven.
Als dat zo is, vraag ik of Wies, mocht ze dit stukje onder ogen krijgen, mij eens wil e-mailen.

Omdat ik me niet kan herinneren dat het tussen ons iets is geworden, vrees ik dat de eerste volgorde de waarschijnlijkste is.
Goed, we waren acht jaar, 'het leven moest nog beginnen', maar zo'n begin is belangrijk (zal de psychiater mij ongetwijfeld uitleggen).

Van Wiesje heb ik nooit meer iets gehoord, maar ik vermoed dat het met haar wel goed is gegaan. Ik hoop het zo.

De kinderboekenweek is in volle gang. Door het hele land worden - tot en met 15 oktober - activiteiten ontwikkeld rond het thema 'De Toveracademie - Boeken vol magie'.

We hoeven er geen doekjes om te winden: in feite staat de kinderboekenweek dus in het teken van Harry Potter.

Over anderhalve maand is het opnieuw Kinderboekenweek.
Op 19 november komt het zesde deel in de Harry Potterserie uit en dat wordt weer een gebeurtenis in de boekenwereld - winkels 's nachts open, drommen verklede kinderen voor de deur, enzovoorts.

Is Het Boek op z'n retour? De jongste generaties zijn dankzij Harry Potter verslingerd geraakt aan lezen.

Het verschijnen van de nieuwe Potter wordt altijd met veel geheimzinnigheid omgeven. Niemand mag de Nederlandse vertaling inzien, voor de boekwinkels gelden strikte embargoafspraken.

Bieslog besloot een poging te wagen de geheimzinnigheid te doorbreken en het embargo te omzeilen.

Op enkele plaatsen in Nederland wordt er koortsachtig aan gewerkt de gigantische eerste oplage (800.000 exemplaren!) op tijd in de boekwinkels te krijgen. Volgens onze inlichtingen zou er bij drukkerij Hooiberg in het Gelderse Epe in ploegendienst gedurende weken dag en nacht worden gedrukt.

We besloten het pand met draaiende camera binnen te gaan.

Het kostte enige overtuigingskracht, maar als enige nieuwsrubriek in de wereld gunnen we onze lezers een blik op 'Harry Potter en de Halfbloed Prins'!

De D66-staatssecretaris wordt nu gedwongen om een andere oplossing te vinden?

De beste oplossing zou zijn dat zij zich niet langer laat dwingen.

De beste oplossing is, dat zij de plannen voor de Publieke Omroep, die door een grote meerderheid van de bevolking en door een overgrote meerderheid van de programmamakers niet worden gesteund, intrekt.
Waarna zij aftreedt als CDA en VVD blijven volhouden.

Maandag aanstaande, tijdens het debat in de Tweede Kamer over de omroepplannen, zal een extra tv-camera een close shot maken van de rug van Medy van der Laan.

Laatste nieuws:

British Prime Minister Tony Blair says evidence points to Iranian ties to bombings in Iraq, although Britain does not have definite proof.
"We cannot be sure," Blair told a news conference Thursday, but "there are certain pieces of information that lead us back either to Iranian elements or to Hezbollah." Tehran has denied allegations of involvement. (CNN)

Bot!
Laat zien dat je spijt hebt van je loslippigheid en waarschuw Iran dat we eraan komen.

Hè, wat jammer nou!
We twijfelden even, maar Ben Bot is toch de bangige, bekakte Jan Doedel waar we hem altijd voor hielden.

Zelfs de Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Powell heeft toegegeven dat hij een potje heeft zitten liegen ter rechtvaardiging van de oorlog.

Een parlementair onderzoek naar de Nederlandse besluitvorming is nu toch echt op zijn plaats.

Den Haag - De Amerikaans/Britse invasie in Irak was, achteraf oordelend 'misschien niet verstandig'. Dat zei minister Bot van Buitenlandse Zaken woensdag in de Tweede Kamer. Volgens Bot was het langer doorzetten van diplomatie en verder onderzoek naar massavernietigingswapens 'verstandiger geweest'. (ANP-bericht)

Kan niet missen: daar komt een spoeddebat van.
's Kijken hoe Bot zich eruit redt.

1.
'Ik noemde de invasie in Irak 'niet verstandig', maar 'wel hoogst noodzakelijk' en helaas is dat deel van mijn uitspraak niet in de media terechtgekomen.'

2.
'Met de wijsheid achteraf was het verstandiger geweest door te zoeken naar massavernietigingswapens. Maar op dat moment moest er handelend worden opgetreden vanwege het grote gevaar dat de eventuele aanwezigheid van massavernietigingswapens opleverde.'

3.
'In een oorlogssituatie vinden uitzonderlijke gebeurtenissen plaats. Die kun je nu eenmaal niet met 'verstandige' maatstaven meten.'

4.
'Ik ben bereid een stapje verder te gaan. De inval in Irak was niet alleen onverstandig, hij was ook illegaal en de VS hebben de bondgenoten op onvergeeflijke wijze om de tuin geleid en wij zijn er met open ogen en met boter en suiker ingetuind. Ik vind dat ik de consequenties van mijn uitspraak moet aanvaarden en dien hierbij mijn ontslag in, in de verwachting dat het voltallige kabinet mijn voorbeeld zal volgen.'

'Google opent de aanval op de gehate gigant.
Maar als ze zo doorgaan, wordt Google groter dan Microsoft.
Komen we van de regen in de drup. Hebben we weer een andere firma om tegenaan te schoppen.
Vanaf vandaag gebruik ik Google niet meer. De patsers!'

Driek, computerfreak van het eerste uur

Mooi omslag van de bundel van Wim Brands - heldere vormgeving (van Volken Beck), schitterende tekening (van Marcel van Eeden).

Zoals de omslag zijn de gedichten: helder, geraffineerd eenvoudig, veel weglatend, veel oproepend.
Omdat in dit gedicht mijn herkenning het grootst is, ben ik geneigd het ook maar meteen het mooiste te vinden:

BOODSCHAPPENTAS

Ze hangt als een boodschappentas
aan mijn arm en ik bedenk
wat er met haar

uit mijn leven verdwijnt: Buisman,
een stoof, de theemuts.

Niets houdt haar trouwens
nog warm.

Bevelend wijst ze naar
de supermarkt en
vraagt me

wat ik zie:
ik noem een naam.

Nee, idioot,
dat is de overkant
en hoe komen wij daar?

Ik wil haar nooit meer ontstemmen,
zeg me hoe.

Maak je maar klaar,
we zullen moeten zwemmen.

Wim Brands, Ruimtevaart (Uitgeverij Nieuw Amsterdam 2005)

- Hee Gerrit, hoe is deze Dierendag verlopen

'Rustig! Ik kreeg vanmiddag een extra volle bak verse vis. Man! Ik heb me ongans gegeten en ik lig hoog in de kussens op de bank even uit te buiken.'

- Maar verder? Van Dierendag niets gemerkt

'Godzijdank niet. Vroeger kreeg ik nog wel 's een strik om m'n nek geknoopt, vonden zìj leuk, maar ik niet. Weet je wat ook erg is' Als ze eters over de vloer hebben en ze aan het eind van het diner boven hun theewater zijn geraakt en mij een servet om gaan knopen bij wijze van hoofddoekje. Ik hou dan mijn nagels in, maar het moet niet te lang duren.'

- Terug naar vandaag. Gaan de collega's nog wat doen

'Ja, er schijnt vanavond een feestje in de tuin van nummer veertien te zijn. Het moet een dierendagverbroederingsfeest worden. Dus komen er ook eekhoorns, egels en muizen. Nou heb ik genoeg vis op, zodat ik me in kan houden, dus misschien ga ik wel even kijken. Maar ja, dan slaat de kerktoren twaalf uur en gaan we weer loos. Weet je wát lekker is' Eekhoornvlees!'

Uit een grootschalig onderzoek door TNS Nipo blijkt, dat tv-kijkers er van alles naast doen.
Onderzoeker dr. Nak de Weert kraakt een kritische noot.

'Niet interessant, dat onderzoek,' zegt de directeur van het Nak de Weert Instituut, 'dat de kijkers praten, lezen, strijken, breien en vrijen, kan iedereen met een tv in huis zelf wel invullen. Veel interessanter is de vraag: wat doen de Nederlanders NIET tijdens het tv-kijken?'

- Dat hebt u onderzocht

'Met een kleinschalig onderzoekje, waar leuke dingen zijn uitgerold. Zo wordt er bijvoorbeeld GEEN aanvraagbiljet voor de zorgtoeslag ingevuld als het tv-toestel aanstaat. Nagel- en haarknippen, bridgen, Sinterklaasliederen zingen, behangen en kwartetten - activiteiten die NIET plaatsvinden als de tv speelt. Ook zeer opvallend: er wordt NIET gefiguurzaagd tijdens het tv-kijken.'

- Figuurzagen? Wordt er in Nederland dan nog gefiguurzaagd

'O jazeker, ik mag af en toe nog graag de figuurzaag hanteren. Ik heb onlangs nog een hele mooie Bambi klaargekregen. Helaas zijn figuurzaagjes bijna niet meer te krijgen.'

- Figuurzagen en tv-kijken gaan niet samen

'Nee, je moet geconcentreerd zagen. Als je even opkijkt, zit je er zo naast en dan kun je zo'n hele plaat triplex wegdonderen.'

- De tv moet uit blijven. Wat hebben we aan zo'n onderzoeksresultaat

'Geen idee. Ook aan de wetenschap dat er gebreid en gevreeën wordt met de tv nog aan hebben we niks. Dat zeg ik: het is pure wetenschap die wij onderzoekers bedrijven.
Overigens: het verwerken van onderzoeksresultaten gaat uitstekend samen met tv-kijken.'

Op dit moment zijn negen cameraploegen onderweg naar Den Haag.
Vanaf tien uur is een satellietverbinding operationeel, zodat het laatste nieuws live in een van de journaals kan worden uitgezonden.
Zesendertig journalisten en vijfenzestig fotografen hebben zich reeds voor de deur van de vergaderzaal van de VVD-fractie geposteerd.

De heren Hofstra en Van Aartsen gaan vandaag weer 's een lekker ouderwets potje ruziemaken.

De redacties van de papieren kranten doen hun uiterste best in contact te komen met hun lezers, die in de watten worden gelegd en elke verandering uitvoerig krijgen uitgelegd.

Ook de hoofdredacteur van deze 'krant' op internet probeert de achterban 'bij het product te betrekken' en hij gunt de lezers, door middel van een videopraatje vanuit het redactielokaal, graag een kijkje in zijn keuken.

Wat maakt een internetkrant goed leesbaar?

Wat zijn de verschillen met de oude, papieren krant?

Al eerder werd hier uiteengezet, dat lezing van het papieren tabloidformaat tot fysieke problemen leidt. In deze video-opname wordt dit euvel aanschouwelijk gemaakt.

'Wij waren er gisteren bij, op de veiling van de olifantjes van prins Bernhard. Wij wilden dolgraag een olifantje van de prins in handen krijgen. Wij zijn namelijk van plan een museumpje te beginnen van kleine dieren en dan zou een olifantje van de prins natuurlijk een grote publiekstrekker zijn.

Maar we zaten helemaal achteraan, dus hebben we niet goed kunnen zien, op wat voor olifantjes we een bod uitbrachten.
Het lukte! Voor tweeduizend euro werden we eigenaars van twee koninklijke olifantjes!

Maar toen we thuiskwamen schrokken we wel een beetje. Zijn dat olifantjes? Het lijken wel nijlpaarden.

Nu willen we onze olifantjes van de hand doen. We weten dat veel kopers van olifantjes zondag met lege handen kwamen te staan. Misschien dat onder hen liefhebbers zijn die genoegen nemen met slecht lijkende olifantjes. Die wel degelijk van prins Bernhard zijn geweest!

Daarom bieden wij onze olifantjes te koop aan. Voor drieduizend euro zijn de olifantjes van u! Wij doen er een gratis certificaat van echtheid bij.'

De heer en mevrouw Vleeshouwer
Museum 'Diertje Pleziertje' i.o.

De hoofdredacteur van het Nederlands Dagblad voert de klacht terug op 'overspannen antidiscriminatiedenken'.
En gelijk heeft hij.

Stel ik zou een reclamecampagne starten met de slogan - 'Bieslog, een webkrant voor zeer intelligente lezers met een groot gevoel voor relativiteit en humor!' - dan zal toch geen lezer zich gediscrimineerd voelen?

Of krijg ik een buitengewoon domme klacht aan mijn broek?