Wijnschenk heeft gelijk: het gedonder en gelazer moet nu afgelopen zijn.

Nieuwe verkiezingen graag.

De concurrentie tussen de twee groepen bestaat nog altijd: Paul McCartney verklaarde vanavond dat alle Beatlesopnamen in de jaren '60 te snel zijn weergegeven en dus opnieuw zullen worden uitgebracht.

En zo kan de noodlijdende CD-industrie weer jaren voort.
Maria Callas werd met een te lage snelheid opgenomen en klinkt 'verrassend anders'.
Elvis Presley had een piepstem.

(Dank aan allen die op de onzin in het artikeltje wezen. Een opname die op een lage snelheid is gemaakt, zal op een normaal spelende recorder sneller draaien en dus hoger klinken.)

- 't Staat vanmorgen in de krant: op dieverse basisscholen wordt les gegeven in normen en waarden. Naast me in de studio Piet Poulijn, leraar Normen en Waarden. Welkom. Het vak Normen en Waarden, wat en hoe?

'Mag ik u om te beginnen even corrigeren? U sprak van dieverse basisscholen, met de nadruk op di, maar de klemtoon dient op de tweede lettergreep te vallen: divèrse.

- O, sorry. Nou ja: een heleboel basisscholen dan

'Wel, van een heleboel is geen sprake, het zijn er momenteel vijf, dus het woord diverse lijkt me goed op zijn plaats. Enige, acht ik beter.
Voorts is het vak dat ik doceer niet Normen en Waarden - de juiste benaming luidt: Sociale Competentie.'

- Sorry, leraar Sociale Competitie dus..

'Competentie, en het woord leraar is niet erg gelukkig gekozen. Ik geef les op een basisschool en dan is onderwijzer een betere benaming voor het vak dat ik beoefen.
Staat u mij toe dat ik ook bezwaar maak tegen het woordje sorry, dat ik u tot tweemaal toe heb horen gebruiken. Wij leren de jongens en meisjes dat 'sorry' een te makkelijk uitgesproken, nietszeggende verontschuldiging is en wij staan erop dat onze kinderen leren zeggen: 'ik bied u hierbij mijn welgemeende excuses aan'.

- Okay, excuus dan. Piet Poulijn, wat houdt dat vak van jou nou allemaal zo'n beetje in

'Bij het betreden van deze studio heb ik u mijn kaartje overhandigd, waarop ik word vermeld als de heer P.M.J. Poulijn. Dat mijn eerste voornaam Piet zou kunnen zijn, lijkt mij een voorbarige conclusie uwerzijds.'

- O sorry eh... excuus. Op mijn papiertje staat Piet Poulijn. Had ik doorgekregen

'Mijn voornaam luidt Peter, maar dat lijkt me niet relevant voor dit gesprek, temeer daar wij elkaar nog geen wederzijdse toestemming tot tutoyeren hebben gegeven, dacht ik.'

- Bij deze dan. Peet, in verband met de tijd: ik ga jou een paar steekwoordjes opgeven en ik vraag je om daar snel even op te reageren. Paul de Leeuw

'Ik verkeerde in de veronderstelling dat u mij een vraaggesprek zoudt afnemen. Van een spelletje was in de aan mij gerichte uitnodiging geen sprake.'

- Nee, even gauw nou. Over normen en waarden dus: Paul de Leeuw. Ja of nee

'Alvorens ik een oordeel over iemand vel, is het mijn gewoonte me eerst grondig te verdiepen in leven, handel en wandel van degene over wie ik iets ga beweren.'

- Ferry Hoogendijk

'Ook hier dient mijns inziens een uitvoerige studie vooraf te gaan aan het uitspreken van een mening over de door u genoemde persoon.'

- Mooi. Nou sorry, de tijd is om. Piet, bedankt hè.

Zullen we ons vandaag massaal opgeven als kandidaat-leider?
Waarvan? Doet er niet toe.
Kandidaat-leider zijn we in principe allemaal.

In een kritische bui zou ik zeggen: gaan we de popart nog eens dunnetjes overdoen?
Maar ik ben geen kunstcriticus, dus ik treed Circus Cerný onbevangen tegemoet.

Op negen plaatsen in of rond de Witte de Withstraat staan werken opgesteld van de Tsjechische kunstenaar David Cerný (1967).

Spectaculair, niet helemaal 'mijn kunst', maar lekker om te fotograferen. En die baby-achtigen, tegen het kantoor van de Rotterdamse Gehandicapten Organisatie opklimmend, zouden altijd moeten blijven zitten. Heeft Rotterdam er een attractie bij.
Een oude vrouw achter een rollator, nam een grote bocht, de stoep af tot over de straat. 'Ze zijn mooi, maar ze kunnen zo van de muur vallen.'

De baby's en de Trabant hebben vriendelijke, vrolijke voeten. De kunstenaar doet soms wel heel stoer, met drie meter hoge pistolen (te zien in centrum TENT), maar de man die zulke vrolijke voeten maakt, is me sympathiek.

De herinnering aan het dertig jaar oudere werk van Claes Oldenburg is onweerstaanbaar, maar we moeten niet vergeten dat Cerný's beelden zijn gemaakt Na De Val Van De Muur, toen in Praag de openbare ruimte openging en alles mocht.

(Die vorige zin klinkt behoorlijk pedant en neerbuigend, geef ik toe. Spreekt hier toch een criticus? Zie zelf maar.)

In het Museumpark, vlakbij de Kunsthal, ligt een uniek gebouw. Villa Zebra is het enige kunstmuseum in Nederland dat zich geheel op kinderen richt.

Vanmiddag worden er vele exposities tegelijk geopend: striptekeningen van Wasco, foto's uit New York, Duisburg en Rotterdam gemaakt door kinderen met wegwerpcamera's, verzamelkastjes, kinderportretten, enzovoorts.

Ik word rondgeleid door de gedreven bedenkster en spil van het museum Jet Manrho.
De tocht gaat door gangen en ruimten met namen als Hazenpad, Pleinzigt en Dwaalzaal, langs kinderateliers, een beeldentuin en een theater. De kunstwerken zijn op kinderooghoogte opgehangen, of komen langs op elektrische treintjes!

Wat zal de gemeente Rotterdam trots zijn op dit initiatief en wat past dit museum goed in de nieuwe prioriteitenlijst, waarin de jeugd extra aandacht dient te krijgen.

O ja? Het ligt anders. Villa Zebra is niet zeker van haar gemeentelijke subsidie, waardoor ook andere sponsors aarzelen.
Jet Manrho legt het zelf beter uit.

We hadden het gehoord en gelezen: in Rotterdam zou zichtbaar worden hoe de Nieuwe Politiek in de praktijk ging uitpakken.
Berichten over rigoureuze bezuinigingen bereikten de landelijke media.
Ook het Nieuwe Protest zou in Rotterdam van zich laten horen.

Wat blijkt? De Nieuwe Politici worden op hun wenken bediend. De hoofden van de gemeentediensten hebben zo overijverig zitten schrappen, dat het de Nieuwe Politici zelfs een beetje te gortig werd. Wat een slijmballen!

Morgen komt op Bieslog een Rotterdamse aan het woord, die wèl voor haar zaak durft opkomen.

De andere, door Winny de Jong vergeten naam is die van Willem Drees Sr.
In de Tweede Kamer de rust zelve, maar thuis...
Onzin! (Laat ik het er maar bij zeggen, anders krijg je zo een kort geding aan de broek.)

Vooral na het optreden van De Jong, gisteravond in Barend&Van Dorp, kan nu het volgende scenario worden opgesteld:

2003: vervroegde kamerverkiezingen.
De LPF valt uiteen in twee partijen:
LPF 2003 en LWJ, de Lijst Winny de Jong.

LPF 2003 haalt twee kamerzetels: Ferry Hoogendijk en Jim Janssen van Raay
LWJ scoort eveneens twee zetels: Winny de Jong en Cor Eberhard

De vier volksvertegenwoordigers zullen de volledige regeringsperiode van het kabinet Zalm 1 voornamelijk gebruiken elkaar te bestrijden. (Ferry krijgt ook ruzie met Jim en Winny met Cor.)

In 2005 klinkt deze zin voor de laatste maal in het openbaar:
'Pim had het zo gewild.'

Bij de periodieke zolderschoning komen ze weer te voorschijn, dozen vol cassettebandjes. Voorbespeelde, variërend van de Eagles tot Ezra Pound Reading en eigen opnamen, radio-uitzendingen, kirrende baby's, chaotische verjaardagsfeestjes.

Ga je de interessantste en dierbaarste nog 's overzetten op CD, zoals je al lang van plan bent? Ach welnee, komt er niet van. Maar weggooien kan ook niet. Dus gaan ze terug in de doos, in de kast, tot ziens.

Op veel audiotorens zijn ze al niet meer af te spelen. Het medium verdwijnt.

Ik vond op internet één schimmig fotootje van het wonder uit 1963: de Philips cassetterecorder. Klein (kon mee in de vakantiebagage), handig (simpele eenknopsbediening) en als je ook nog een Kodak 8mm filmcameraatje bij je had, was je audio-visueel zeer bij de tijd.

Enkele cassettes in mijn doos hebben een beschreven inhoud, maar de inkt is aan het verbleken. Krekels in Zuid-Frankrijk, een half uur stilte op Ibiza (1969), kleinkinderen doen iets leuks op de 65e verjaardag van mijn moeder, een radio-uitzending van Michiel de Ruyter.

Volgende zomer? Er een week voor uit trekken?
Ja, hoor. Doe de doos nou maar weer dicht.

vanmorgen overwoog ik even grensverleggend bezig te gaan hoewel ik allang denk dat het grensverleggend bezig zijn zijn beste tijd heeft gehad kreeg ik toch signalen van anderen die zeiden van toch wel goed hoor grensverleggend bezig zijn er zijn heus nog veel mensen die er van opkijken in ver afgelegen gedeelten van achtergebleven provincies is het hard nodig dat iemand grensverleggend bezig gaat die mensen hebben ook recht op grensverlegging dus vandaag maar 's bedenken welke grenzen ik hoe ga verleggen

'Waar kijken we op uit bij de nieuwe foto in de kop van Bieslog?'

Op de Wijde- of Bovenste Blik (!), onderdeel van het Naardermeergebied.
Aan de horizon zien we de bovenleiding van de drukste spoorverbinding van Nederland: de Schiphollijn.

Lezers vroegen naar een mogelijkheid de afzonderlijke Bieslogstukjes los te kunnen maken uit het geheel.
Bij elk stukje is nu in de datum-tijdlijn een verstuurmogelijkheid aangebracht.

Ik stel uw reacties op hoge prijs, lees alle berichten, maar kan uit tijdgebrek niet alle post beantwoorden. Excuses van mijn kant, graag begrip van de uwe.

Die van politici zullen worden beschermd, mogen we aannemen. Maar geen minister zie je er nog mee, zelfs Donner laat hem roesten in het schuurtje achter zijn huis.

De vorige minister-president vertoonde zich er vaak op en gaf ooit nog eens een paar exemplaren weg aan collega-regeringsleiders op een Europese topconferentie, die dan ook buitensporig zwaar werd bewaakt.

Maar die van ons, gewone burgers, zijn vogelvrij verklaard.
De Procureurs-Generaal hebben besloten dat geen onderzoek meer zal worden gedaan naar fietsendiefstal.

Per jaar worden in Nederland 900.000 fietsen gestolen.
Raar idee dat die bijna-miljoen gestolen fietsen van vorig jaar nog allemaal op de weg zijn.

Aangifte doen - het was toch al een vervelend, zinloos en tijdrovend gedoe - nu hoeft het dus helemaal niet meer.

Een paar jaar geleden werd mijn fiets gestolen. Na twee dagen zoeken vond ik hem terug. In een verre wijk stond hij tegen de zijkant van een verveloos huis. Ik schopte tegen het slot tot het openging en reed de fiets terug naar zijn eigen thuis.
Naar de politie gaan om aangifte te doen? Ik dacht er toen al niet aan. Ik was eerder een beetje kwaad op mijn fiets. Wat een rotstreek mij twee dagen in de steek te laten!

Het besluit van de PG's is slecht voor de normen en waarden van onze fietsen. Ga maar 's kijken naar wat zich aan tweewielers ophoudt bij de stations. Grote kluwens van haveloze, aftandse fietsen, die dringend hulp nodig hebben. Een stalen ros wordt zelden nog gezien.

We laten de fietsen aan hun lot over.
Volgend jaar zullen er anderhalf miljoen gestolen worden.

Met grote regelmaat verschijnt op onze tv-schermen een ongeschoren zwerver, die zegt:

'Ik heb een enorm respect voor de zon.
Ik geloof in de zon.
Ik heb ook iets met bomen.'

We zien hem in de as van een kampvuurtje peuren en aan de oever van een schitterend meertje in een overweldigende natuur gezeten, zegt hij ook nog, dat ze hem wel eens een hippie hebben genoemd. Waarna hij een terreinwagen bestijgt en van het scherm verdwijnt.

Wie is deze zweefkees?
Het is het boegbeeld van Shell, dat met deze campagne het imago wil uitstralen van een natuurbeschermingsbeweging, groter dan het Wereld Natuur Fonds en Greenpeace samen.

Als ik personeelchef van een grote firma was en een sollicitant zou zich melden met de mededeling: 'Ik geloof in de zon en ik heb ook iets met bomen'' Ik zou hem vriendelijk uitgeleide doen met de verzekering 'dat hij nog van ons hoort'.

Bij Shell wordt'ie boegbeeld, belangrijkste man. Op hun site zag ik dat Shell ook 'huiswerkcursussen voor allochtonen' organiseert.

Hoe sociaal-maatschappelijker een firma zichzelf afschildert, hoe groter mijn wantrouwen.

Klik, zo vraag ik u, bijgaand artikel even groot en lees.
Mocht u eraan twijfelen of de Volkskrant Herbens woorden deskundig en to the point heeft weergegeven, luister dan naar onderstaand fragment van Business Nieuws Radio (link via http://www.tonie.net).

Mat Herben werd door zijn eigen fractie als partijleider de laan uitgestuurd. Helaas zijn ze vergeten hem ook de Tweede Kamer uit te knikkeren.

Mat Herben meent dat de Publieke Omroep een verlengstuk is van de Rijks Voorlichtingsdienst. Niet zo gek, als je bedenkt dat Herben zich in een vorig leven ten onrechte journalist noemde, maar in werkelijkheid voorlichter op het Ministerie van Defensie was.

Ik roep alle parlementaire journalisten van de Publieke Omroep op Mat Herben extra kritisch te volgen.
Een volksvertegenwoordiger die appeltjes te schillen heeft en persoonlijke aversietjes koestert en grammetjes wil halen, dient met camera en microfoon constant op de hielen te worden gezeten. Helaas, Herben, dat behoort tot de taak van de Publieke Omroep.

Dan wordt er maar elders extra bezuinigd, maar voor de journalistieke bewaking van Mat Herben, dient extra menskracht beschikbaar te komen. Voor 30 miljoen euro graag.

Mat Herben acht zich een machtig man, met 'de vinger aan de knip'; hem moet dringend worden duidelijk gemaakt dat hij zich vergist.
Met de vinger aan de enterknop, ga ik dit stukje nu naar Bieslog sturen.

We hebben het kritische rapport over de PvdA-verkiezingsnederlaag van Margreeth de Boer niet gelezen. Over het taalgebruik vellen we geen oordeel. Bovendien zijn we geen puristen of muggenzifters.
Toch is te hopen dat haar schriftelijk gebruik van de Nederlandse taal beter is, dan het mondelinge.

Zich beseffen.
Je hoort het zo vaak, dat binnenkort beseffen tot de wederkerende werkwoorden dient te worden toegelaten.

Ik hoop dat de schellen van hun ogen vallen.
Mooi hoor, een Bijbelse uitdrukking gebruiken (Handelingen 9:18), maar het kan beter.
Ik hoop dat hun de schellen van de ogen vallen.

Aanbeveling.
Wij raden mevrouw De Boer, burgemeester van Leeuwarden, aan, bij een inburgeringscursus in haar gemeente eens een lesje mee te pakken.

Afgesproken?
Ja, meneer.

In alle negatieve rapporten over de PvdA wordt vernietigend uitgehaald naar het bestuur, de politieke leiders en het campagneteam. Eén groep blijft buiten beschouwing: de kiezers.
Zij krijgen stroop om de mond gesmeerd: 'de partijleiding had naar de mensen in het land moeten luisteren'.

Nou, liever niet.

Waarom valt nergens te lezen dat die oude vaste PvdA-kiezers een stelletje ontrouwe honden zijn?
Labbekakken, die zich laten leiden door de waan van de dag en de wind van het moment.

Na de desastreuze verkiezingsnederlaag hoorde je veel van die oude getrouwen brommen dat ze spijt hadden van hun vreemdgaan. Ja zeg, wordt tegen de tijdgeest in zo'n partij met man en macht op de been gehouden, is men te bedonderd er op te stemmen.

Opheffen die boel. Hoeven ze ook niet meer tegen heug en meug naar die ledenvergaderingen. Gaan ze maar klaverjassen, of naar Life & Cooking kijken.

In de wereld der klassieke muziek wordt vandaag de 70e geboortedag van de Canadese pianist Glenn Gould (1932-1982) herdacht.

Fenomeen Glenn Gould trok zich al vroeg in zijn carrière terug uit het openbare muziekleven. Het gespannen spelen onder het toeziend oog van honderden concertgangers was hem onmogelijk geworden.

Teruggetrokken in een platenstudio heeft hij fantastische uitvoeringen laten vastleggen op plaat en video. Zijn eigenzinnige Bach-vertolkingen staan nog steeds volop in de belangstelling. De legende leeft voort.

Wie hem nooit heeft zien spelen en over een Windows Mediaplayer beschikt, kan ook op internet terecht. Enkele Goldberg Variaties zijn op een AVRO-site gezet.

Gezeten op zijn speciale lage stoeltje, meedirigerend, maar ook meezingend (hij was er berucht om) is Goulds geconcentreerde manier van spelen opzienbarend.

In het grote Canadese archief van Glenn Gould zag ik dat het beroemde stoeltje geen zitting heeft! Wist ik niet.

Maar goed, alle excentriciteit terzijde: het gaat om zijn pianospel. En dat is prachtig.

Kwam zojuist deze fiets tegen. Zij stond niet ver van een kleuterschool geparkeerd.

Even heb ik nog gewacht op moeder en kinderen, maar dat werd me toch te dirtyoldman-achtig.
'Dag mevrouwtje, zou ik een foto van u en de kleinen mogen maken? Goh, wat een schatjes zijn 't, enzovoorts.'

Dus: gewoon een mooie rooie fiets zonder meer.

Volgens het CBS is het consumentenvertrouwen gedaald naar het laagste peil sinds eind 1983. De vertrouwensindex staat op -31.

'Ik heb er het volste vertrouwen in dat de vertrouwensindex binnen drie maanden op +67 zal uitkomen,' zegt onderzoeker professor Nak de Weert, directeur van het Nak de Weert Instituut.

- Waar baseert u deze positieve prognose op

'Nergens op, maar herstel van vertrouwen begint met het uitspreken van vertrouwenwekkende prognoses. Als je beweert dat het vertrouwen nog verder zal dalen, gebeurt dat ook inderdaad.'

- Maar daarmee kunt u die stand van -31 toch niet uitpoetsen

'Nee, maar wel opkrikken. Kijk, dat meten van vertrouwen is in feite grote flauwekul. Weet ú nog hoeveel vertrouwen u had in 1983?
Neemt u van mij aan: als we ophouden met het meten van volstrekt subjectieve begrippen als vertrouwen, gaat het met de economie meteen beter.
Maar dat zit er niet in, dus kom ik daags na het CBS met z'n vertrouwensindexrapportage, steevast met mijn vertrouwensprognose-indicatie.
In december, pakjesmaand, gezellig, +67 en eind 2003, als het oorlogje met Irak achter de rug is, zitten we met +105 weer op rozen! Vertrouwt u mij nou maar!'

September 24, 2002
Americans can depend on mainstream media to present the case for a war with Iraq without dissent. This AM, CNN gave us Tony Blair's speech in its entirety. When the questions from the opposition arose --and they seemed credible questions -- Ms. Zahn interrupted the broadcast and began an inane questioning of the CNN reporter in England. Thus, America has gotten a good dose of the pros and not heard the cons. How can Americans arrive at a decision if we don't hear the full debate? Objectivity long ago left the scene, biased opinion is what we get from mainstream media.

Uit: Barbara's Daily BuzzFlash

Gelet op de structureel dalende beurskoersen en de onafwendbare oorlog met Irak in het vooruitzicht, is de beste investering van dit moment de aanschaf van een allesbrander.

Alle andere kranten hadden aangekondigd dat er een petitie in zou worden gepubliceerd, dus was Sijmen vanochtend al om kwart over acht in het station om een Volkskrant te kopen.

'Stop de bezetting', heette het initiatief van Gretta Duisenberg. Het telefoonnummer van de Duisenbergs had hij niet kunnen vinden, maar van Gretta's eerdere persrel herinnerde hij zich waar ze woonden - kon niet missen: de vlag hing weer van het balkon.
Het briefje dat hij gisteravond halfeen in hun bus had gedaan (alle ramen waren donker, aanbellen durfde hij niet) luidde kort en krachtig:

'Hierbij verklaart Sijmen van Woelgeest, dichter, dat hij achter het initiatief van Stop de Bezetting staat.'

Op het stationsplein sloeg hij haastig de krant open, maar moest lang bladeren voor hij de petitie gevonden had. Teleurstellend klein - de namen van de ondertekenaars waren zonder loep nauwelijks te lezen. Gelukkig stonden ze alfabetisch gerangschikt.

Harry de Winter, producent en programmamaker; Aleid Wolfsen, 2e kamerlid; Jan Wolkers, woord- en beeldkunstenaar...
Wel sodeju, daar had hij toch tussen moeten staan?

Weer niet gelukt. Weer had hij de wereld niet kunnen laten weten hoe hij het Midden-Oosten-conflict graag opgelost had gezien.

Hij bekeek nog eens de namen. Ronald Giphart, Karel Glastra van Loon, altijd dezelfde schrijvers. Als er een nieuwe petitie in de maak is, spelen ze elkaar allemaal de bal toe.
De voorlaatste naam, ook een dichter: Harry Zevenbergen. Who the fuck was Harry Zevenbergen?

Als hij nou zelf eens het initiatief tot een petitie nam?
Briljant idee. En het barstte tegenwoordig weer van de onderwerpen, dus dat kon het probleem niet zijn.

Nu over het verschijnsel Weblog nagenoeg alles is gezegd en geschreven, dient een nieuwe golf internetpublicaties zich aan: het photoblog (fotolog).

Door het grote succes van de digitale camera wordt alles vastgelegd wat los en vast zit. Het fotograferen zelf kost immers niets?

Je eigen internetkrant maken is een fluitje van een cent - via Blogger bijvoorbeeld lukt dat in vijf minuten en krijg je gratis de beschikking over onbeperkte schrijfruimte.
Een fotolog is iets ingewikkelder, maar voor 10 dollar per maand levert Blogger (er zijn veel andere adressen) een kant en klare, makkelijk te bedienen formule.

Duizenden foto's zijn het resultaat: van artistieke pogingen, tot kiekjes van de poes, de buren en de baby. Fotodagboeken. 'Nu pas word ik me bewust van mijn eigen omgeving', meldt een photoblogger (de vrouw die haar eigen hand fotografeert!).

Ik zal 's een stelling opperen:
nooit eerder in de geschiedenis van de mensheid zijn zoveel bloemen en planten vastgelegd als in de zomer van 2002.

A picture a day keeps the apple away, heet een Photoblog.

Sinds een paar maanden draag ik ook altijd een digitale camera met me mee, dus ik denk te begrijpen waarom dat zo leuk is.

We zijn de klos. Aziz is boos.
Waarom onze minister van Buitenlandse Zaken zich met Irak bemoeit?, vroeg hij streng.
De Nederlandse reporter wist het ook niet.

Onze Jaap was in Washington en mocht met mister Powell op de foto.
(Jaap 'hield er de indruk aan over', dat Amerika niet meteen los gaat, maar op 'het VN-spoor wil blijven'.)

Misschien vertelt Aziz vandaag aan Saddam over Jaap.

Kunnen onze sirenes niet nog een keer proefdraaien?

En mogen we zien hoe het trio waarmee wij de oorlog in moeten er vandaag bijzit in de commandobunker?
Benk, Jaap en Jan Peter - in militaire pakken en helmen op het hoofd.
Jan Peter wil graag de racehelm weer op waarmee hij heeft gekart en gescheurd in Zandvoort, maar dat mag niet van Benk.

En we willen zien hoe Jan Peter, staande voor een immense stafkaart, wordt ondervraagd door Katja en Bridget, in de strakste camouflagepakjes die voorhanden zijn.

Ze zijn er weer: sigaren van het merk Moeder Natuur.
Tot mijn tiende was ik eraan verslaafd.
Het was de kunst de kop met een brandglas te laten gloeien, waarna je er gewichtig paffend mee rondliep.

(Zodra je een jeugdherinnering opschrijft, begint de overdrijving.
Verslaafd aan die sigaren? Ik zal er wel 's een geprobeerd hebben aan te steken.
Met een brandglas? Kan ik me niet echt herinneren. Hier begint de romantische vertekening.
Daarom vertrouw ik een autobiografie waarin een leven in fraaie geuren en kleuren wordt geschilderd voor geen cent.
Uit het geheugen doemen vage, rafelige beelden op, die verre van betrouwbaar zijn.)

1.
Mel Gibson maakt een film in het Latijn, ter verkrijging van meer authenticiteit.

2.
Helaas heb ik geen Gymnasiumopleiding, dus ik moet raden wat hier staat:

Iraquiani Nationibus Unitis nuntiaverunt inspectores armorum statim et sine condicionibus in Iraquiam reverti posse.

De zin zegt iets over de VN-wapeninspecteurs die Irak weer bezoeken, zoveel is me duidelijk.

Op initiatief van de Finse Omroep verschijnt op internet een weekoverzicht in het Latijn van internationaal nieuws.

Een groot voordeel van het heidendom is dat je er niet 'aan hoeft te werken'.
Je kunt je heidense opvatting niet verdiepen, want je wordt nooit méér heiden dan je al bent.

Heeft al een onderzoek plaats gevonden waaruit blijkt dat heidenen gemiddeld veel ouder worden dan godsdienstigen?

De dichter Sijmen van Woelgeest was vanavond somber gestemd. Het leegmakende gevoel te zijn verbannen uit de Eigen Tijd had bezit van hem genomen.
Hij had een boot gemist.

Zoveel petities, verklaringen en oproepen waren de afgelopen dagen in de media verschenen en zijn naam stond er niet bij.
Graag had hij meegedaan aan het nieuwe beschavingsoffensief en opgeroepen tot bescherming van het vrije woord, mogelijke oplossingen aangedragen, het wij-gevoel versterkt. Maar hij was niet gebeld, aangeschreven of gemaild.

Waarom hadden ze hem niet gevraagd?
'Ik begrijp het niet,' mompelde Van Woelgeest en hij schonk zich een derde dubbele Nijptang in, 'ik ben toch ook een van ons?'

De drank ontplofte van binnen.
'Laat ik morgen echt 's beginnen! Al die lui lullen wel mooi, maar wat doen ze eraan.'
Sijmen wist nu al dat hij morgenochtend niet in staat zou zijn uit bed te klimmen.

Hij stond op om naar het toilet te gaan, maar de duizeligheid overviel hem en hij sloeg bijna tegen de grond.
'Ik ga morgen naar Wijk Zandhoek,' wankelend greep hij net op tijd de tafelrand, 'ga ik gewoon een beetje kijken of alles netjes is. En zo niet, zeg ik er wat van. En ik ga een allochtone familie een hand geven. Heb ik ook nog nooit gedaan. Ik ga ze iets vertellen van onze geschiedenis. En ik ga een paar van mijn gedichten voordragen. Ergens moet een begin gemaakt.'

Hij was vergeten waarvoor hij was opgestaan, liet zich weer in zijn stoel vallen en schonk nog 's in.

Gisteravond weer eens buiten de deur moeten eten en op een etiquetteprobleem gestuit.
Het mandje, dat al op tafel klaar staat, of dat onmiddellijk na het zitten gaan wordt opgebracht - wat doe je er mee, hoe hoort het?

Of het mandje bevat een paar haastig afgesneden schijfjes stokbrood en een paar hard bevroren minipakjes boter, of er zijn enkele zachte, heerlijk geurende warme broodjes op een servet in gevlijd en er wordt een kuipje pittige kruidenboter mee geserveerd.

Het mandje van gisteravond behoorde tot die laatste categorie. Al pratend at ik het in enkele minuten leeg. Erger nog: voor het eerste gerecht op tafel stond, had ik de inhoud van twee mandjes soldaat gemaakt.

Mag je vooraf brood uit het mandje eten, of is het brood bedoeld als bijgerecht bij de maaltijd?
En hoeveel mandjes mag je bijbestellen, voordat bedenkelijk wordt gekeken door het bedienend personeel?

Het bestaan van een restaurant, waar je na het eten van twee mandjes brood kunt afrekenen en vertrekken, zou voor mij het eten buiten de deur een stuk aantrekkelijker maken. Hoef ik niet langer uren te zitten schreeuwen. Want daar komt eten-buiten-de-deur toch vaak op neer.

Vanmiddag gezien op de tentoonstelling 'Per Saldo' - een selectie uit de ABN AMRO kunstcollectie in het Noordbrabants Museum, 's-Hertogenbosch:

Helen Frik
The permanently upset
1998, geverfd brons

In de supermarkt gezien:de borden waarop de afdelingen worden aangegeven.

VLEES
om te eten & te snoepen

(Ik heb nog gezocht, maar kon het niet vinden: snoepvlees)

BROOD
nooit meer gewoon!

(Zou een verkoopsucces kunnen worden: Gewoon Brood. Als ik een Gewone Bakker wist, werd ik onmiddellijk klant.)

Eerder deze dag publiceerden wij een foto waarop de heer J. P. Balkenende en mej. K. Schuurman zijn afgebeeld.

De vele reacties hebben ons genoopt een nader onderzoek in te stellen naar de herkomst van deze fotografie.

Gebleken is dat de gepubliceerde foto niet, zoals door ons vermeld, gisteren in Den Haag is genomen, maar dat het een bewerkte still betreft uit een videofilm, die door zendgemachtigde BNN eerder dit jaar is uitgezonden. Wij drukken de complete foto, zonder trucage of montage, hierbij nog een keer af.

Wij hebben ons onvoldoende op de hoogte gesteld van de herkomst van de foto en de antecedenten van de man die zich als de fotograaf voordeed.

Wij bieden alle betrokkenen onze oprechte excuses aan, met name de heer en mevrouw Balkenende. Met hen hebben wij inmiddels een schikking getroffen.

Vandaag wordt herdacht dat honderd jaar geleden de dichteres Stevie Smith werd geboren (1902-1971).

Dit is haar beroemdste gedicht:

Not waving but drowning

Nobody heard him, the dead man,
But still he lay moaning:
I was much further out than you thought
And not waving but drowning.

Poor chap, he always loved larking
And now he's dead
It must have been too cold for him his heart gave way,
They said.

Oh, no no no, it was too cold always
(Still the dead one lay moaning)
I was much too far out all my life
And not waving but drowning.

De man die gisteravond laat het Bieslogredactielokaal betrad, hadden wij niet eerder gezien. Hij droeg een lange zwarte leren jas en de klep van zijn pet overschaduwde zijn ogen.

'Saap van Morkel, fotograaf,' stelde hij zich voor, 'en ik heb belangrijk materiaal.'

De man ging op de middentafel zitten en stak meteen van wal.
'Jullie weten dat Katja en Bridget Balkenende gaan interviewen, ja? Wisten jullie dat Balkenende steeds vaker met Katja in Den Haag wordt gezien? Ik heb foto's genomen na afloop van de Algemene Beschouwingen - dat zij hem kussend feliciteert in het Torentje!'

Wij rezen op teneinde de heer Van Morkel het gat van de deur te wijzen.
'Nee, wacht nou even,' verweerde die zich, 'ik ben spotgoedkoop. De hele serie kost 1000 euro, neem je er één, betaal je mij 100 euro handje contantje en praten we nergens meer over.'

Snel overwogen wij voors, tegens, ins en outs. Dienden wij met publicatie het algemeen belang? Waren wij bereid de gevolgen te dragen van de schokgolf die dit nieuws in Nederland zou teweegbrengen?

Wij trokken onze portefeuille en overhandigden de man een biljet van 100 euro.

'Okay makker, geluk ermee,' zei de fotograaf. Hij haalde uit zijn binnenzak een CD-Rom te voorschijn, die hij op tafel legde.
In de deuropening draaide hij zich nog eenmaal om.
'Je begrijpt zeker wel dat ik niet Saap van Morkel heet, hè?'

De nieuwe regering heeft aangekondigd een open beleid te gaan voeren. Achterkamertjespolitiek en torentjesoverleg behoren tot het verleden.
Met die uitgangspunten als basis, hebben wij besloten de onthullende foto in Bieslog te plaatsen.
De kiezer heeft er recht op te weten hoe de eerste burger van ons land invulling geeft aan zijn eigen normen en waarden.

Heinsbroek heeft nu bedacht dat het goed zou zijn crèches te vestigen in bejaardenhuizen. Bejaarden die op kinderen passen, kunnen een bonus krijgen.

Heinsbroek slaat een stap over. Werf eerst met een bonus verzorgsters die de bejaarden willen verzorgen. Slecht verzorgde bejaarden kunnen geen kleine kinderen verzorgen.

Hoe moet die bonus worden gefinancierd? Weer met het kwartje van Kok?

(Laten we die erin houden: elke luchtballon wordt betaald met het kwartje van Kok.)

Hoi!

Als ik dit tik is het nog licht buiten. Ik kan bijna niet wachten tot donker. Ga ik namelijk fietsen met m'n nieuwe lichtwielen.

Heb ik in Amerika via internet besteld en ze zijn vanmiddag aangekomen!

Ik heb drie verschillende van die bladen , die je alledrie tegelijk tussen je spaken kan steken en als je dan aan het fietsen bent, wordt een computertje in die bladen in werking gezet, zeg maar, waardoor de kleuren en motieven gaan oplichten.

Helemaal precies weet ik niet hoe het zit: okay, je gaat fietsen en de verlichting van een blad gaat aan - wordt een tweede motief en kleur zichtbaar als je harder fietst? Nog harder en nummero drie komt te voorschijn?

Hoe zou je zoiets kunnen controleren?
Want dat is het punt: als je fietst, kun je moeilijk zelf naar je wielen kijken. Moet je helemaal schuin uit je zadel naar rechts of links leunen om een glimp van je eigen wielen op te vangen. En voor je het weet ben je tegen een auto aangeknald. Zie je ook wat in het donker oplichten, namelijk sterretjes! Wat niet helemaal de bedoeling is!!

Eén ding is zeker: de mensen die mij vanavond voorbij zien flitsen, zullen helemaal uit hun bol gaan. En dat is toch het belangrijkste. Daar doe je het voor.

Het zou fijn zijn als er iemand met mij mee kon fietsen en precies vertelde van: nu gaat dat licht aan en nu dat... en jeetje, Driek, wat is het hartstikke mooi!
Maar ik weet zo gauw niemand. En mijn broer moet naar een vergadering en mijn schoonzusje heeft geen zin.
Nou ja, dan gaan we er toch alleen op uit!

Hoi allemaal!
This was Driek the Gadgetfreak

PS Te gek: ik heb een eigen dossier gekregen (zie linkerbalk).
Bedankt, De Bie!

Gezien het verkoopsucces van het Playboynummer met Katja (niet aan te slepen), is het duidelijk hoe 'de meiden' er tijdens het interview bij moeten zitten.

('De jongere doelgroep' bestaat volgens BNN en de RVD namelijk uit jongeren die te stom zijn om voor de duvel te dansen.)

En mogen de kijkers ook zien wat er na afloop met de MP wordt gedaan?

Na de eerste redevoering van de nieuwkomer werd hij, naar goed gebruik, door alle aanwezigen gelukgewenst.
De live tv-uitzending van het ritueel liet zien, dat het geven van een rechterhand en het uitspreken van een gelukwens lang niet voldoende is om aan alle gevoelens uiting te geven.

Vrouwen en mannen van de eigen fractie, omhelsden en kusten de debutant.
Interessanter is het gedrag van de anderen.

Na meer dan honderdvijftig felicitaties is ons opgevallen dat ruim driekwart van de feliciteerders tijdens het schudden van de rechterhand, met de linkerhand de rechterarm van de ontvanger beroerden.
Of men streek tweemaal vluchtig over boven- of onderarm, of men gaf er enkele klopjes op. Vriend of vijand - men hield zich in, maar men zou het liefst ook tot omhelzen en kussen zijn overgegaan.

Ligt het aan de klimaatverandering dat wij heftiger met elkaar omgaan?

Tot zover deze algemene beschouwing.

Bij een meubelzaak die mini-zeilboten in de etalage heeft opgesteld, is mijn slaagkans 0 %.

Maandag beëindigde de Parlementaire Enquêtecommissie Bouwnijverheid haar openbare verhoren.
De ondervragingen hebben echter zoveel nieuwe vragen opgeworpen, dat de commissie besloten heeft een aantal aanvullende extra-hoorzittingen te houden.

Een voorbeeld van een kwestie die nader onderzocht dient te worden.
Meerdere malen is naar voren gekomen dat werknemers van bouwondernemingen bordelen zouden hebben bezocht, in gezelschap van overheidsambtenaren.

Wat gebeurde daar? Wie betaalde de rekeningen, die soms bedragen van 10.000 gulden te zien geven?

Gisteravond werd mevrouw Sonja van Leuzen, directrice van Huize Sonja, onder ede verhoord.
(Het verhoor werd live uitgezonden in VPRO's Music Hall, op Radio 747.)

Gisteren is er extreem veel afgerekend. Radio en tv-reporters die bewindslieden interviewden eindigden vele malen met de vraag:
'Allemaal mooi, die plannen, maar wanneer mogen wij u erop afrekenen?'

De bewindslieden legden meestal zelf het hoofd op het hakblok:
'Over een half jaar mag u mij hierop afrekenen.'

Een agressieve uitdrukking. Maar de dreiging is loos. Want wat stelt de afrekening voor? Staat de interviewer na een half jaar daadwerkelijk op de stoep van de bewindspersoon? Of laat hij de afrekening over aan professionals?

De Koningin wil in de toekomst warmer en menselijker overkomen.
Wanneer mogen wij Haar erop afrekenen?

De Troonrede eindigde met de zin:
'Ik wens u daarbij Gods zegen toe.'
Als die zegen uitblijft, mogen we Hem erop afrekenen?

De heer Ten Bruggenbrink is sinds 1986 Algemeen Secretaris van de Nationale Overkoepelende Bond van Oranje Verenigingen en in die hoedanigheid een groot kenner van Haagse mores en Koninklijk ceremonieel.

Gezeten naast een tv-monitor geeft Robert Pieter ten Bruggenbrink fris van de lever zijn audio-commentaar op alles wat hij ziet en hoort tijdens het uitspreken van de Troonrede door H. M. Koningin Beatrix.

Gaan we modern doen? Nu nog moeder willen worden? Op die leeftijd?

Waarom niet de titel gekozen die zoveel warmer en menselijker klinkt en waarmee ze nog jaren voort kan:

Oma des Vaderlands

Behalve naar hun nieuws op halve uren en naar Barend&VanDorp, heb ik geen enkele reden naar de commerciële tv te kijken. Er is verder niets voor mij bij. Zonde van mijn tijd.

Aan het begin van een nieuw seizoen prik ik wel hier en daar, om kennis te nemen van de nieuwe formules.

Gisteravond op Veronica gestuit. Die zender ga ik deze week even volgen. Want wat daar te zien is, is zo erg, dat het weer interessant wordt.

Het programma 'Men's talk' versloeg de aankomst van de Quote Challenge - 110 superrijken scheurden in 53 bolides( Ferrari's, Porsches, Lamborgini's) heen en terug naar Thessaloniki (5000 kilometer).

De belangrijkste vraag in de gesprekjes met de makelaars, handelaren en party-organisatoren: 'Ben je nog gepakt, onderweg?'
Want uit de auto's is alles gehaald wat erin zat: vanaf 200 kilometer per uur werd het pas een beetje geinig. Dan praten we in Nederland over 10 kilometer overschrijding, in het buitenland mag namelijk alles.

Nog geiniger: enkele deelnemers gingen verkleed - als maffiosi en Arabieren.

De finish lag voor de hoofdingang van de oude AVRO-studio in Hilversum, vanaf nu het nieuwe Veronica-hoofdkwartier. Op het grasveld stond een pick-up, geladen met ijsblokjes, waaruit tientallen flessen champagne staken.

Een paar agenten van onze verkeerspolitie stonden schaapachtig toe te kijken, in plaats van het hele zootje in te rekenen en op te sluiten. (Alle auto's meteen door de shredder graag.)

De aanblik van één Heinsbroek is moeilijk te verdragen, bij honderd Heinsbroeken stroomt de adrenaline! Een programma met een hoge opwindingsgraad dus.

Veronica heeft godzijdank het oude piratenimago afgeschud. Als 'Men's talk' een afspiegeling is van de nieuwe doelgroep, valt er nog veel te genieten.
Proleten-tv. Vanavond weer.

In regeringskringen is grote beroering ontstaan nu een tweede embargo geschonden blijkt.
Niet alleen zijn de ANP-voorpublicaties naar aanleiding van de Troonrede op internet te lezen, ook heeft een onbekende geheime details over het uiterlijk van de Koningin op het net gezet.

Het belangrijkste nieuws dat voortijdig uitlekte, behelst het feit dat koningin Beatrix aanstaande dinsdag een hoed zal dragen.

De RVD verklaarde hedenmorgen dat het embargo op het tenue van de koningin onveranderd van kracht blijft tot dinsdag 12.31 uur, nadat Hare Majesteit in de Gouden Koets heeft plaatsgenomen.

Over kleur en vorm van het hoofddeksel zijn nog geen details uitgelekt.

Jochem wilde zich dit weekend weer 's helemaal bijlezen.

Op basis van hun plaats op de Top Tien en de juichende recensies had hij zaterdag de nieuwe Palmen, de nieuwe Van Dis, de nieuwe Bernlef en de biografie van Multatuli gekocht. Duizenden pagina's voor tientallen euro's.

Maar het was geen leesweer.

Aanstaande dinsdag, na de troonrede, zal de LPF haar eigen regeringsverklaring bekendmaken.

Alles wat verboden is
wordt een beetje toegestaan.

Een paar kilometers snelheidsovertreding,
een veegje om de oren,
een greepje in de kassa,
een steekje in de rug
een diefstalletje (half rolletje pepermunt),
blijven ongestraft.

Directeuren van grote bedrijven
wordt malverseren tot 5 miljoen euro
oogluikend toegestaan.

Mooie zondagmorgen.
Lees om de goede stemming erin te houden bijgaand artikel.

In een land met zo'n minister-president wil ik wel leven.

En waren het niet de Canadezen die minstens zo'n groot aandeel in de bevrijding van ons land hadden als de Amerikanen?
Ik ga vandaag emigratie overwegen.

Wat ga ik daar doen?
Ik kan een beetje pianospelen.
Misschien vind ik werk in een achteraf barretje op het platteland.

Helemaal opnieuw beginnen.
Je kunt op z'n minst toch even spelen met de gedachte?

'Speel 's een stukje!'
'Nee, sorry, dat kan ik niet.'
'Ja, ha ha, jij speelt meesterlijk piano. Heb ik zelf wel 's op tv gezien.'
'Nou, stelt niet veel voor, hoor.'
'Ja, dag! Jij met je valse bescheidenheid. Kom op. Mensen, even uw aandacht. De Bie gaat voor ons een stukje piano spelen!'

Op elk feest waar een piano aanwezig is, hangt de ontmaskering me boven het hoofd. Ze dwingen me achter de piano en de onthulling is onthutsend.
Pijnlijk wordt duidelijk dat mijn gehele pianorepertoire uit drie, beschamend simpele akkoordjes bestaat, waar ik hooguit vijf minuten mee kan vullen.

Ik beken. Onbeschaamd - het is waar - heb ik het op de televisie doen voorkomen of ik een gevorderd pianist was. Steeds verpakte ik de drie akkoordjes in een ander tempo, waardoor het gekruk niet zou opvallen. En omgeven door echte muzikanten leek het soms heel wat.

Al een halve eeuw leid ik het verborgen leven van een fake-pianist.
Op mijn achtste, na één en het enige jaar pianoles, speelde ik Le Petit Carnaval. Op mijn tiende leerde een vriendje me de drie basisakkoorden van In the mood, van Glenn Miller - akkoorden die ook passen op een eenvoudig R&B-schemaatje.

Sindsdien is er weinig bijgekomen. Jarenlang zat ik bijna dagelijks achter de piano en speelde mijn riedel. Steeds dezelfde. Leuk om te doen, een plaag voor huisgenoten. Ik speelde dus tijdens hun afwezigheid.

Onlangs werd de last van de leugen te zwaar om te dragen. Ik wilde schoon schip maken.
Ik heb weer pianoles genomen!

Mijn leraar heet Jeroen Thijsen (27); hij studeert volgend jaar af aan het Utrechts Conservatorium en hij kent honderden akkoorden en weet ze prachtig te gebruiken (luister naar de voorbeelden op zijn promosite
www.triple-treat.com).
Hieronder vindt u een opname van zijn eerste les aan de fake-pianist.

Ik denk zelf dat mijn honderdste verjaardagspartijtje de gelegenheid wordt waarop ik mijn fake-status kan afleggen en de gasten een weergaloos huisconcert zal voorzetten. (Maak je borst maar nat, Wibi!)
Jeroen denkt dat het iets eerder kan.

Deze zomer ben ik niet 'op vakantie geweest'. Ik ben gezellig thuisgebleven en heb verschrikkelijk gelachen. Vooral bij het zien van krantenfoto's van overvolle Schipholhallen en Franse snelwegen met files van meer dan honderd kilometer.

Nu blijkt dat ik genoot van een Frits Bom Vakantie.
Als reizen zo vervelend is en de bestemming er niet toe doet, kun je het beste thuisblijven.

Een volgende keer moet ik minder gezellig verschrikkelijk lachen, anders wordt mijn huis opgenomen in de reisgids van Frits Bom.

Zullen we afspreken iets minder vaak de uitdrukking 'te kort door de bocht gaan' te gebruiken? De beeldspraak is te zwaar voor hetgeen we er mee willen zeggen.

'Dat is mij een beetje te kort door de bocht.'

Vertaling: 'U trekt voorbarige conclusies.'
Of: 'U zaagt van dik hout planken.'

Ooit ging ik te kort door de bocht. De fietsreparatie kostte 450 gulden (toen nog).

Zelfs serieus bedoelde nieuwsrubrieken brengen vandaag deze flauwekul:

'Onze stelling luidt:
Houdt u rekening met het feit dat het vandaag vrijdag de 13e is'
SMS uw reactie naar nummer: ...
Of mail naar: ...'

Een overtuigend bewijs van de stelling: Nederland verveelt zich onverminderd te pletter.
Als we alle vormen van bijgeloof nu ook als nieuws gaan behandelen, is het einde van de journalistiek in zicht.

Op deze vrijdag de 13e stak vanmorgen een zwarte kat voor mij de straat over, vervolgens liep ik onder de ladder van een glazenwasser door, maar ik peins er niet over om op Bieslog daar versl

Jurgen Vries is niet de enige nieuwe Nederlandse naam die opduikt in het internationale dj-circuit.
De Engelse dj Mike Turner heet al sinds februari Klaas Pieters. Na zijn naamsverandering steeg zijn single Here I Am van de tachtigste naar de eerste plaats.

De New Yorkse dj Taddy Muff veranderde zijn naam in Benno Jans en behoort sindsdien tot de top.

DJ Angie-T draaide in een shabby clubje in Londen. Nu zij Angela Muis heet, is zij de ongekroonde dj-queen van Ibiza.

Ook in het Duitse clubcircuit doen Nederlandse namen het goed; dj Heino Zwo noemt zich nu Jopie Veerman en kan het vele werk niet aan.

En uit Nederland komt het bericht dat dj Piet Bakker, die als Daddy Ruff'O weinig succes boekte, zijn eigen naam weer heeft aangenomen. Exemplaren van zijn single Now Its Me vliegen over de toonbank.

Uit één artikel (in NRC-Handelsblad) naar boven gehaald:
baggersoap
baggergevechten
baggerdivisie Ballast
baggerbelang
baggerfusie
baggeronderdeel
baggeraar Boskalis
baggerpoot
baggerstrijd
bagger en bouw zouden bij elkaar blijven

Zie de eerste regel van Bieslogs motto:
overal zanikt bagger

Premier Balkenende citeerde in zijn 11-9 herdenkingstoespraak de regel:
alles van waarde is weerloos

President Bush eindigde zijn toespraak voor de VN niet met de eerste regel van het gedicht Vrede:
na de grote slag eten wij gehakt

Eén lichtpunt wordt ons nu gelaten:
de Senaat is van de Democraten.

Bord 1
Gezien in Naarden. Waar ze wel degelijk normen en waarden handhaven.
In deze no go-area wordt niets meer getolereerd. De huizen worden binnenkort gesloopt.

Bord 2
Rubberstraat, een flexibele halte. De bus komt af en toe langs, maar stap niet in: hij gaat nergens naar toe.

Bord 3
Voor de twijfelaars.

Bord 4
Dood is dood. Moet daar zo ingewikkeld over worden gedaan?

Bieslog is onderzocht door een professional.
Een bepaald systeem voor kwalitatieve beoordeling is op de site losgelaten - de boel is doorgelicht - en er is een score uitgerold.

Nou, het is niet zo best!
Op bijgaande dia stelt het blauwe blok de huidige score voor: gemiddeld een 5.
Maar er zijn ook suggesties gedaan ter verbetering - van blauw naar groen - en dan haalt Bieslog een dikke 8.

Let wel: het betreft een kijkoperatie, een demonstratie van mogelijkheden. Niets moet - als de hoofdredacteur wil dat alles blijft zoals het is, verandert er niets.

Open-minded als we zijn, willen we graag weten wat eraan schort (volgens dat bepaalde onderzoekssysteem dan).

Een waslijst:
de sitestructure is not clear to its users
de options are not clustered
er is no personalisation
de systemstatus isn't clear
het is not visible were you are or were you came from
en ga zo maar door.

Voordat we eventueel besluiten tot renovatie, gaan we ons eerst laten uitleggen wat een en ander betekent. Door een professional.

Eén beslissing is al genomen: de aanmerking dat het not visible is were you are or were (is hetzelfde als where?) you came from, beschouw ik als zeer positief en deze optie blijft gehandhaafd. Een beetje vervreemding en onthechting kan nooit kwaad!

Jochem heeft vanmorgen weer 's geprobeerd zijn kam op te vouwen.

Aan de vooravond van deze belangrijke gebeurtenis in de Nederlandse literatuur kunt u hier luisteren naar een unieke opname.

De band werd gemaakt voor een film van Hans Keller.
Eerst leest Lucebert op zijn onovertroffen wijze het gedicht er is alles in de wereld. Vervolgens begint hij aan verdediging van de 50-ers, een vroeg gedicht uit 1949, maar we kunnen duidelijk horen hoe de dichter gaandeweg zijn belangstelling verliest.
Tot hij stopt met lezen en hartelijk lachend publiekelijk afstand neemt!

er is alles in de wereld het is alles
de dolle hondenglimlach van de honger
de heksenangsten van de pijn en
de grote gier en zucht de grote
oude zware nachtegalen
het is alles in de wereld er is alles

allen die zonder licht leven
de in ijzeren longen gevangen libellen
hebben van hard stenen horloges
de kracht en de snelheid

binnen het gebroken papier van de macht
gaapt onder de verdwaalde kogel van de vrede
gaapt voor de kortzichtige kogel van de oorlog
de leeggestolen schedel
de erosie

er is alles in de wereld het is alles
arm en smal en langzaam geboren
slaapwandelaars in een koud circus alles
is in de wereld het is alles
slaap
( uit: Apocrief. De analphabetische naam, 1953)

In het nieuwe nummer van Vrij Nederland: het dossier Rotterdam 'Broeinest van de nieuwe politiek'.

Chris Dercon, directeur van Museum Boijmans van Beuningen:
'Wij durven in Nederland nog steeds niet hardop te zeggen dat het heel erg verkeerd gaat, dat dit een uiterst rechts land wordt, met als proefstation: Rotterdam.'

Een raadslid van Leefbaar Rotterdam op de site van zijn partij:
'De terreur van de kunstbaronnen, wiens taak het is, de grootst mogelijk rotzooi, tot kunst te verheffen, moet worden aangepakt. Geloof deze lieden niet langer, als het gaat om wat kunst is. Bepaal dat zelf, dat doen zij ook, dat echter alleen op de centen van de gemeenschap. Mensen geld laten betalen voor wat niet om aan te zien is, dat is geen kunst.'

Tip voor dit raadslid:
Organiseer een gratis tentoonstelling van tot kunst verheven grootst mogelijke rotzooi die niet om aan te zien is.

Bewezen is dat dan heel veel mensen komen kijken. Kunnen ze het met eigen ogen zien!

Op de vraag 'Wat deed u vorig jaar op de 11e september toen u hoorde van de aanslag?' is nog slechts één antwoord interessant:

'De 11e september? Wat was er dan? Een aanslag zegt u?'

Twee lezers mailden me gedetailleerde aanwijzingen waar ik bijzondere vrije zitplaatsen kon vinden. In Amersfoort, schreven beiden, onafhankelijk van elkaar.

Voor mij voldoende reden om naar Amersfoort uit te rukken.

De eerste plek was snel gevonden, niet ver van het station.
Dient deze bank een tweeledig doel? Open de kettingsloten en hij kan dienst doen als wegafzetting.
Rare plek overigens. Het kale stationsgebied met kantoorkolossen en snelweg, nodigt niet tot vrij zitten uit.

Onderweg naar de andere bank, passeerde ik een kantoor met dit bord naast de deur:

Hospitality Consultants
Adviseurs voor Gastvrijheidsmanagement

De gordijnen waren dicht. Geen flauw idee wat er zich afspeelt. Een butleropleiding?

De tweede bank bleek meer kunstwerk dan zitplaats. De kussens zijn van metaal (brons?). Grappig, niet?
(Al eerder gesignaleerd: het woord grappig rukt verder op - het valt nu ook in officiële verklaringen. 'Ter illustratie heb ik hier een paar grappige cijfers.' 'Een grappige ontwikkeling is in dit verband...')

Vervolgens liep ik het oude centrum in, op zoek naar het onverwachte.
Dat viel tegen. Op een grijze dinsdagmorgen leveren de standaardetalages van de standaardwinkelstraten van Amersfoort niet veel uitzonderlijks op.

Hoewel...
In de etalage van een Snufjesshop (echt waar), zag ik een beeldje van twee mannetjes die heel in de verte Stan Laurel en Oliver Hardy moesten voorstellen. Binnen was een grote collectie L&H-prullaria uitgestald. Ik kocht de allerergste, om aan u te laten zien.
'Hardy' staat met zijn blote kont hoog geheven, boven een wc, 'Laurel' knijpt zijn neus dicht. Bedoeld voor de badkamer, met spiegel en een tandenborstel die in de waterpot kan worden gestoken.
'Enig hè,' zei de snufjesmevrouw, 'ze komen uit China.'

Begrijpt u waarom ik besloot snel rechtsomkeert te maken, voordat de herfst bezit van me kon nemen?

In de trein lag een Financial Times van vandaag. Zo'n roze krant had ik niet eerder in handen.
Goede artikelen, niet alleen economisch nieuws. Gedegen onderzoek naar de kernwapens die Saddam Hussein wel of niet zou bezitten. Conclusie van de FT: nog in geen jaren!

Op de kunstpagina een opvallend hoofd. Mooie intense blik, met die half openstaande mond.
Een schilderij op een tentoonstelling in Kopenhagen (Woman Painters in Scandinavia 1880-1900).
Hanna Hirsch Pauli schilderde in 1880 haar vriendin, schilderes Venny Soldan-Brofeldt, gezeten op de vloer van haar Parijse atelier. Een schilderij dat toen door de kritiek als lelijk en onfatsoenlijk werd ervaren. 'Respectabele vrouwen zitten niet zo.'

Thuisgekomen de foto's bewerkt, dit stukje geschreven, op Internet het schilderij gezocht, er achter kunnen komen wat Hospitality Consultants doen en het geheel naar Bieslog gezonden.

Vanavond om acht uur word ik op Radio 1 geïnterviewd in het programma Radio OnLine.

'Wat doet u zoal op een dag?'

Links en rechts linkend klik ik zomaar een eind weg.

Propaganda is overal.
Een overstroming of een treinramp - dat zijn harde nieuwsfeiten. Maar verder is er nauwelijks nog een bericht of reportage te ontdekken waar propaganda geen rol speelt. De propaganda wordt met de dag openlijker en brutaler.

Een artikel in de Volkskrant. Limburg wil de eeuwenoude pelgrimsroute naar Santiago de Compostela met borden en gedenkstenen nieuw leven inblazen.

Behoud van de cultuurhistorische waarde van de pelgrimage? Nieuwe religieuze devotie?
Welnee. Roermond rekent op een toestroom van 35 duizend toeristen per jaar (= zeshonderd per week!)

Ik ben er niet geweest. Ik tel 'eigenlijk niet meer mee'. Ik moet dus als de sodemieter op weg.

Ik heb gebeld met de VVV in Roermond, maar er is geen ezel meer te krijgen!

Hij zei het eergisteren in Netwerk en vandaag in het Journaal. Het is dus een tekst die hij zelf erg goed vindt en uit het hoofd heeft geleerd.

Om de verhoging van de ziekenpremies te rechtvaardigen, zegt minister Bomhoff van Volksgezondheid:

'Als iemand moet kiezen tussen de premies van 1960 en wat de dokters tóen konden, of de premies van nu en wat de dokters nú kunnen, dan kiest iedereen toch voor de premies van nu?'

Stel dat je toch kiest voor de premies van 1960, zou je dan tegen je dokter kunnen zeggen: behandelt u mij met de kennis die u in 1960 had?

De heer Bomhoff houdt ons voor infantiele domkoppen. (Ook in zijn omschrijving van de medische wetenschap als 'de dokters'!)

Voorspelling:
aan het mediagedrag en de slogantaal van de heer Bomhoff gaan we veel lol beleven.

'U moet hardlopen! U moet fietsen! U moet meer bewegen!'
Decennialang is ons ingeprent dat het onze gezondheid ten goede zou komen als we meer bewogen.
Met de dood op de hielen snelden we voort, in dure pakken, op peperdure sportfietsen en superdure loopschoenen.

En daarmee werd het buitenzitten in Nederland gedegradeerd tot een minderwaardige bezigheid.
Ja, in ons eigen zitje in de achtertuin, waar niemand ons zag. Of op terrasjes, met dure drankjes voor de neus, daar mochten we zitten en gezien worden.

Maar het vrije, openbare zitten is 'not done'. Op een bank zitten oude, gepensioneerde baasjes - we gaan toch niet zomaar zitten zonder consumptie?

Waarom niet? Van het zitten-om-te-zitten is niemand nog dood gegaan.

Nederland heeft prachtige openbare zitgelegenheden, waar slechts zelden gebruik van wordt gemaakt. En de komende maanden zal de bezettingsgraad niet stijgen (''t Is ons te frisjes!' ''t Trekt koud op!' - de verwende nufferds!)

't Is dat we momenteel genoeg schandalen aan ons hoofd hebben, anders wist ik er nog een.

Brandweerauto's en ambulances bleken tijdens de oefening niet in staat het rampterrein te benaderen, de communicatie tussen de hulpdiensten faalde wegens technische storingen en door de enorme (nep)rookontwikkeling werden tientallen slachtoffers over het hoofd gezien.

Alleen de acteurs die de gewonden speelden, waren bijzonder succesvol. Hun gekerm en van pijn vertrokken gezichten maakten diepe indruk.
De meesten van hen kregen onmiddellijk werk aangeboden in de vele nieuwe ziekenhuisseries die het komende seizoen op tv te zien zullen zijn.

Gisteravond, op het Ministerie van Buitenlandse Zaken.

'Mister president, good evening, oh no!, good morning for you, I'm sorry.
Here is Jaap de Hoop Scheffer speaking, the new minister of Foreign Affairs of the Netherlands.

Difficult name? Yes... Sggggeffer.. But call me Djeep the Hope. Yes, please.

Well, as you know our new government stands behind you - yes, I have said to the Tweede Kamer that it is good that you are gonna listen to the VN, but that was for the form, the VN doesn't matter, everything you do is okay for us...

Thank you very much, mister President.
Djeep... Djeep the Hope is the name.

But I'm so sorry, I have a couple of questions. Can you help me, so when they call me to the Tweede Kamer again I know exactly what I have to say in your spirit.

Yes? Well, here are the questions:
You only talk nowadays about Saddam Hussein, but what about Osama Bin Laden? Do you know where he is? And what about the War on Terrorism? Did you win that war? Or are we gonna fight two wars?

I see... not talk about Bin Laden... Only about Saddam.. Yes...massdestruction, I know. They begin to become afraid here... yes, we will do that.
Well, thank you very much mister President. And good luck for you and all the members of the Administration.

Djeep... yes. Djeep the Hope. No, not Iceland... The Netherlands... Yes, thank you and God bless.'

In Nederland zijn 30 miljoen kippen aan het werk om u van eitjes te voorzien; 25 miljoen verblijven in legbatterijen, de rest scharrelt.

Mooie column van Koos van Zomeren in het Zaterdags Bijvoegsel van NRC-Handelsblad (Mazzelkippen).
Ik leerde dat het verschil in welzijn tussen legbatterij- en scharrelkippen klein is. In beide systemen wordt nog steeds snavelkappen toegepast - het afknippen van de snavel, net voor het neusgat, pijnlijk en een dagelijkse hinder voor de kip. (Vanaf 2006 wordt een begin gemaakt met verbieden; in 2011 behouden alle kippen hun snavels.)

In ons land worden 150.000 kippen gehouden in optimale omstandigheden, met hele snavel. Van de gehele kippenbevolking mogen we dus een half procent 'gelukkige kippen' noemen.

De meeste pluimveehouders laten de opfok over aan het speciale broedbedrijf.
'Dat kuikens van de kloek leren hoe het is om kip te zijn, zie je alleen nog bij hobbyisten,' schrijft Koos van Zomeren.

Trots toont Bieslog de nieuwste aanwinsten die hier rond het redactielokaal scharrelen: drie gelukkige kuikens.

Al weken is de moeder bezig met haar kip-lessen. Graaft zij iets eetbaars uit de grond, dan roept zij de jongen, die zich piepend op het wormpje of zaadje storten.
's Nachts neemt de moeder haar kinderen nog onder haar vleugels, maar ze worden er te groot voor, ze steken met hun koppen onder het dekbed uit.
Kijk's goed: er bungelt een veer aan moeders vleugel. Heeft ze gevochten? Is een passerende kat te dicht in de buurt gekomen? Moeder-kloek is er als de kippen bij om haar jongen te verdedigen; de kat schrikt hevig van deze explosie van kippendrift en maakt dat'ie wegkomt.

In de bio-industrie zouden kuikens van deze leeftijd al tot zwaargewichten zijn opgefokt en opgegeten.

Gelukkige kippen kunnen tussen de vijftien en twintig jaar oud worden.

Dit stukje dient niet ter demonstratie ('O, o wat zijn wij toch goed voor dieren!').
Maar gelukkige kippen zijn zo zeldzaam dat ze best eens in de krant mogen.

Als de Amerikanen, met onze politieke steun, erop losgaan, zullen ze vroeg of laat toch onze medewerking vragen - manschappen en materieel.

Om te kunnen beoordelen of dat wenselijk is, zouden we graag nu al een foto willen zien van minister Korthals van Defensie in camouflagepak en een helm op het hoofd.

De vraag luidt: welke televisiegrootheid spreekt hier?

Wie vindt zichzelf beter dan de beste televisie-interviewer van ons land?
Wie meent zich te kunnen meten met de leukste schrijver en de interessantste verzamelaar-verteller van Nederland?

Het is Beau van Erven Dorens, winnaar van de Gouden Lifetime Achievement Windbuil Award 2002.

Wij verzoeken u bij het verfilmen van zgn. kus- of zoenscènes enige terughoudendheid te betrachten.

De wijze waarop uw personages momenteel in elkaar happen, de tongen diep in elkaars monden steken en er vervolgens draaiende bewegingen mee maken, wekt bij menig toeschouwer niet de erotiserende gevoelens op, die u tijdens de verfilming voor ogen had.

Een 'liefdeskus' uitwisselen is iets anders dan het verorberen van een loempia.

Het bericht dat op het achterhoofd van de 20-jarige Engelse prins Willem een kale plek is waar te nemen, heeft in binnen- en buitenland voor grote consternatie gezorgd. Het gebouw van de Daily Mail, de krant die het waagde een foto van de kale plek te publiceren, is gisteren bestormd, geplunderd en in brand gestoken door een woedende volksmenigte.

In Groot-Brittannië is een rouwperiode van drie weken afgekondigd.

Wederom is de troonopvolging een precaire zaak geworden. In Engeland mogen koningen, zo wil de traditie, geen enkele kale plek vertonen. Dat is ook de reden waarom kroonprins Charles, die al kaal werd op 28-jarige leeftijd, nooit de troon zal kunnen bestijgen.

De fotograaf die het koninklijke achterhoofd vastlegde na twee maanden posten in een boom voor het prinselijk huis, is gisteren door een volkstribunaal veroordeeld tot twaalf jaar tuchthuis.

De Daily Mail heeft een verschijningsverbod opgelegd gekregen van zeshonderd jaar.

Speciale politie-eenheden hebben hedenavond op diverse plaatsen in Nederland honderden burgers gecontroleerd op vuile nagels.

Achtennegentig passanten kregen een procesverbaal en moeten morgenochtend op het bureau hun schone handen komen tonen.

Twee bewoners uit dezelfde streek die elkaar kennen en willen groeten, doen zulks langs de lijnen van een tamelijk ingewikkeld ritueel.

Men nadert elkaar tot op korte afstand, maar in plaats van het geven en drukken van handen, slaat men elkaar stevig om de oren. Met de rechterhand geeft men de ander een dusdanige slag in het gelaat, dat een petsend geluid waarneembaar wordt. De getroffene mept prompt terug met een zo mogelijk hardere pets.

Het aantal van die slagen is onbepaald en kan uitgroeien tot een ware regen, waarbij het tempo wordt opgevoerd en de petsen een cadans krijgen, die de benen aanzetten tot een dans. Het slaan krijgt een ritmisch-muzikale dimensie - het hoofd blijkt uitstekend te kunnen fungeren als snaardrum. Er zijn virtuozen die de slagenwissel tot grote snelheid kunnen opvoeren, waardoor de dansbaarheid van deze 'petsmuziek' toeneemt. Zo draait men al slaand en bewegend enkele minuten om elkander heen.

Bij dit ritueel wordt de vriendschap als het ware getest - door elkaar uitsluitend op de wangen te slaan, wordt bevestigd dat men elkaar dermate hoogacht dat bij deze ontmoeting het gebruik van vuisten en voeten met stompen en schoppen achterwege kan worden gelaten. Is men elkaar daarentegen onvriendelijk of vijandig gezind, dan wordt vrijwel direct overgegaan tot trappen in de maagstreek en het breken van ledematen.

Na dit eerste deel zoeken de beide kennissen of vrienden met hoogrode konen een beschutte plaats in huis of café, waar men overgaat tot het tweede deel van het begroetingsritueel: de bestudering van elkaars geslachtsdelen.

3 petroleumlampen
1 pak extra lonten
10 kg meel
1 mud aardappelen (geen bintjes!)
20 stuks zeep
10 pakken waspoeder
10 tubes tandpasta
10 pakken toiletpapier
3 paar wollen sokken
5 rol isolatietape voor de ramen
gasmaskers van zolder halen
informatie inwinnen over emigratie naar Duitsland

'Smakeloos'. 'Niet gepast.'
Cultuurwethouder Hulman (VVD) van Rotterdam wil de tentoonstelling niet verbieden, maar spreekt op persoonlijke titel (Waarom? Een wethouder is geen criticus - de mening van de heer Hulman interesseert ons niets.)

Him, het geruchtmakende beeld van een biddende Adolf Hitler, van de Italiaanse kunstenaar Maurizio Cattelan, is vanaf vandaag te zien in Museum Boijmans Van Beuningen.

Het beeld maakt deel uit van de Trilogie van de Macht.
Het gehele werk is te bezichtigen in het dossier BieslogKunst (in de linker balk), maandag 13 mei 2002.

Als er één klassiek muziekstuk geschikt is om er rappers in te gebruiken, dan is het de Mattheus Passion van Bach.
De evangelist, Jezus, de koren... een kleine honderd rappers kunnen meedoen.

Of het lukt daarmee een brug te slaan naar 'een nieuw publiek' is de vraag. Het nieuwe publiek begint - net als het oude publiek - schoon genoeg te krijgen van die gasten in hun enkele hemmetjes met die petten op en hun gespuug in de microfoons en hun nu al vijftien jaar durende kwasi-swingende herkauwen van steeds weer dezelfde clichés in woord en gebaar.

Alleen de directeuren van de grote orkesten en concertzalen denken nog met iets zeer 'moderns' bezig te zijn.

Een prettige bijkomstigheid van een oorlog tegen Irak is, dat als we die oorlog gewonnen hebben - en dat doen we! - onze vluchtelingen uit Irak naar een veilig land teruggestuurd kunnen worden. Mooi meegenomen!
Een suggestie van Jaap de Hoop Scheffer in een brief aan de Tweede Kamer.
(Met dank aan tipgever.)

Om te onthouden:
5 september 2002 - Jaap de Hoop Scheffer heeft het startschot gegeven. Nederland doet mee aan de Amerikaanse oorlog tegen Irak.

Het is goed dat Jaap de knoop heeft doorgehakt. Wij hebben geen tijd om over onze oorlogsdeelname te discussiëren. Wij hebben het te druk met het herstel van normen en waarden. En wij moeten voor Prinsjesdag nog uit het probleem van de eventuele terugkeer van de Bede in de Troonrede zien te komen.

Laten we de Bede maar wel opnemen. In tijden van oorlog hebben we God dringend nodig.

- En Masja, wat is jou opgevallen in het nieuws?

- Ja, wat is wat is mij zo'n beetje opgevallen zeg maar dat is dat is dat is die kliklijn zeg maar dat je ik bedoel dat je als je iets van iets niet goed is dat je dan maar een beetje dat zou ik ik bedoel ik ik ik ik zou zelf niet zo gauw een beetje maar dat is misschien misschien persoonlijk zou ik niet vind ik ik ik toch een beetje raar zeg maar.

- Daar praat ik dan graag met je over door, maar nu eerst het Sportjournaal met Tanja van Wevenberg.

Vond vandaag een dikke speelgoedgids in de bus.
Nee hè, niet nu al?

Jawel. Heel voorzichtig, op pagina 110, de eerste kleine cadeautjes voor in de schoen!
En twee pagina's kerstcadeau's.

Nou, vooruit dan maar. We hebben lootjes getrokken en ik heb een verlanglijstje gemaakt.

Bovenaan staat: Een Electrische Auto. Hij rijdt 4,5 km per uur - voor in de file snel genoeg en hij heeft een 'werkende autoradio' aan boord, dus we hoeven ons niet te vervelen.

Dit is de juiste auto voor deze kinderachtige betutteltijd.

In de Volkskrant een artikel over het Rotterdamse proefproject Stadsetiquette.
'Buurtbewoners werden aangemoedigd hun eigen omgangsregels te ontwikkelen' en daar ook naar te handelen.
Leider van het project is psycholoog René Diekstra.

Bij het lezen van de resultaten - Rotterdammers gaan elkaar vriendelijk groeten, zij zetten de vuilnis op tijd buiten en zij wijzen elkaar beleefd en rustig op fouten - rees bij mij gaandeweg de vraag:
WAAR HEB IK DIT EERDER GELEZEN?

Pas toen ik begreep dat René Diekstra als adviseur preventief jeugdbeleid eerst een gedragscode voor jongeren had helpen opstellen, waarna hij er volwassenen in ging betrekken, wist ik het:

in het WELPENBOEKJE, geschreven door Lord Baden Powell, de grondlegger van de padvinderij, zijn precies dezelfde regels opgesteld!

Ik weet dit maar al te goed, omdat ik als achtjarige veel van die regels kreeg ingeprent.
De overeenkomsten zijn treffend. In de passage over het belang van het elkaar vriendelijk groeten hoeft het woord welpen maar te worden vervangen door Rotterdammers en de gelijkenis is saillant.

En wat te denken van het volgende fragment uit het honderdjaar oude welpenhandboek:
'Als de Verkenners en Welpen groter worden, zullen we hopen dat er geen mensen meer zijn, die papieren zakken, oude kranten, bananenschillen en cigaretteneindjes zo maar wegwerpen. Ze zullen de moeite nemen om al die rommel in de daarvoor bestemde bakken te gooien.'

Heeft René Diekstra uit oude padvinderijgeschriften geciteerd, zonder zijn bronnen te noemen?

Morgen zal een van de dagbladen openen met deze kop:

Heinsbroek:
CD-pulp moet
uit de schappen

Minister Heinsbroek vindt dat muziek van inferieure kwaliteit niet meer in de platenzaken mag worden aangeboden.
'De goedkoopste verzamel-cd'tjes worden op de markt geflikkerd en vaak worden - om de kosten te drukken - de oorspronkelijke hits op erbarmelijke wijze nagespeeld.
Smakeloosheid leidt tot meer smakeloosheid - mensen die naar slechte muziek luisteren zijn al gauw geneigd het niet zo nauw te nemen met normen en waarden.'

Nederland is al heel lang betrokken bij mondialisering, veramerikanisering, globalisering en multinationalisering.

Ter illustratie van deze bewering toon ik deze foto. Een favoriet, ik heb hem tientallen malen bekeken en kan er geen genoeg van krijgen.

1953, een ongeluk in de Haagse Vondelstraat. Een vrachtwagen botst met een tram. Er is alleen materiële schade.

Ik verzoek u de foto te vergroten en onder andere aandacht te schenken aan alle reclame-uitingen.

In het Nos-Journaal van zes uur: een reportage over een bijtschildpad in een ogenschijnlijk onschuldig Nederlands water, dat 'in werkelijkheid een levensgevaarlijke plas' is.

De bijtschildpad wordt in staat geacht een kinderhandje af te bijten!!!

Zullen we dit voortaan de Veresbeeèszessing van het nieuws noemen?

Hoi!
Onthouden: als een gadget zo dun en zo klein is als een creditcard is het ALTIJD GOED!
Ik heb al een mobieltje zo dun als een creditcard en twee speakers op m'n mp3 speler, zo klein als creditcards.
Dat spelertje zelf is zo klein als een lucifersdoosje. Maar dat vind ik geen vergelijkingsmaat meer. Iets met een lucifersdoosje vergelijken is uit de oude doos. Ik zoek nog een mp3-speler zo dun en klein als een creditcard.

Weet je wat ik een belachelijk groot en ouderwets ding vind? Een paspoort! Dat ze dat nog niet zo dun en klein als een creditcard hebben gemaakt! Belachelijk gewoon.

Wat ik jullie laat zien is weer zoiets simpels, maar was er nog niet: een zaklantaarn zo dun en klein als een creditcard. En goed! Er flitst een blauwe straal licht uit, te gek voor woorden. En: hij heeft niet eens batterijen nodig! Gisternacht heb ik er mee in bed geëxperimenteerd. Niet te geloven. Hij schijnt dwars door een laken en twee dekens heen! Mijn vriendin vond het te spooky en toen moest ik 'm uitdoen.

Over blauw licht gesproken, het tweede gadget van vandaag mag ik helemaal niet meer in huis gebruiken: een zakvlammenwerper. Er spuit een vlam uit van wel 1300 graden en je kunt er glas mee smelten! Hartstikke handig. Pluspunt: hij wordt gebruikt door de elite-militairen van de SAS.

Onthou bij de aanschaf van gadgets: ze zijn ALTIJD GOED als ze
1. zo dun en klein zijn als een creditcard of
2. worden gebruikt door de mannen van de SAS (of de NASA, maar de SAS is beter)

Nou!
Hoi van Driek

Als we laagopgeleid vervangen door dom en hoogopgeleid door intelligent, luidt de uitslag van een recent onderzoek van het CBS als volgt:

Het IQ van beide partners speelt een rol bij uitstel van het moederschap.
Domme vrouwen met een domme partner worden het snelste moeder.
Intelligente vrouwen met domme partners krijgen later kinderen dan domme vrouwen met een intelligente man.
Van de paren van wie beide partners intelligent zijn, stelt ruim 60 procent de komst van nageslacht uit.

komtie ook nog us aankakken met een commissie moet er een commissie komen die zich buigt over normen en waarden nou buig maar us diep nog dieper dan ken je een rotschop voor je hol krijgen wat heb dat nou voor nut weer een commissie ja zegtie met dat rappe mondje ja de commissie gaat de normen en waarden laten terugkeren in het centrum van de politiek bedoeltie dat de polititsie beter op hun normen en waarden moeten letten want daar zitten ook smeerpijpen tussen hoor een neef van mij die werkt bij een schoonmaakbedrijf in den haag en die zegt ook je moet us weten wat we onder die bankjes in de tweede kamer vandaan schrapen wat ze allemaal onder het blad plakken nee geen kauwgom daar kauwen die lui niet op nee neusvuil hele dikke purken worden onder de tafels geplakt lekker fris dus waar bemoeit die kleine zich mee en wat we in de herentoiletten aantreffen zegt mijn neef dat wil je al helemaal niet weten dat noemt zich dan vertegenwoordiger van het volk nou zegt mijn neef ik ben ook van het volk maar mij vertegenwoordigen ze niet want ik laat niks in de pot achter als ik van de wc kom mijn pot thuis is brandschoon nou moet je in de tweede kamer komen ze spetteren tegen de muren op ze vergeten door te trekken en ze pissen links en ze pissen rechts naast de pot maar d'rin zelden of nooit dus als die gasten over normen en waarden beginnen moeten ze eerst maar us hun eigen tegen het licht houden voordat ze mij gaan vertellen wat of ik moet doen want dat maak ik toevallig zelf wel uit ja nee het wordt een commissie naar noors model dus die commissie laat een noors model overvliegen om nader te bestuderen ja ja zie ik zo bleek begrijp je wat ik bedoel

Meesterlijk staaltje tekstschrijven in de paginagrote NCRV-advertentie, die vandaag in de kranten staat.
Met heel veel woorden wordt uitgelegd waarom voor het nieuwe seizoen geen enkel nieuw programma is ontwikkeld.

De NCRV holt niet achter de trends aan, want de ploeg NCRV-programmamakers werkt vanuit een 'gezamenlijke mentaliteit', waarvan de grenzen bepaald worden door 'begrippen als fatsoen, respect, vertrouwen en liefde'.

Die oude, langlopende programma's zijn namelijk niet meer van de NCRV, maar van haar kijkers. Het is een onderdeel van hun leven geworden. En dat mag je dan niet zo maar, omdat het niet trendy genoeg zou zijn, aan de kant zetten. 'Dat is mensen een goed gevoel afnemen. Ze niet in hun waarde laten.'

Kortom: NIETS NIEUWS BEDENKEN helpt mee aan het herstel van normen en waarden!

Deze NCRV-advertentie is zo trendy, dat alle reclamebureau's er slechts hijgend achteraan kunnen hollen.

Dit is geen recensie, want ik kon het nieuwe ochtendprogramma van KRO, AVRO en NCRV maar een half uurtje volhouden.
Misschien is het dus later inhoudelijk meer geworden dan wat ik zag:
onnozel gebabbel tussen presentatrice Daphne en gast Angela (Groothuijzen), die en passant de Amerikaanse politiek en de nieuwe baby van David en Victoria bespraken, in het décor van een gemiddelde aanleunwoning, gezeten aan een ovale fineertafel, met vrolijke ontbijtboel, fruit in een mandje en zonnebloemen op het dressoir.

Bestaat lichter dan vederlicht?

Waarom is voor tv-makers verjonging een synoniem van verdomming?

U weet, ik besta zelf uit drie jonge mensen van 21 jaar. Ze keken even over mijn schouder mee, en wendden zich al snel af. Ze werken in de grootstad en moesten hun trein halen.
'Lekker de Spits en de Metro lezen,' zeiden ze alle drie in koor, 'al het nieuws kort en zakelijk - wat wil je nog meer?'

'Wie zijn dit nu weer. Beroemdheden'
Krijgen we nog een story uit de oude doos, De Bie?'

Nee, want ik weet niet wie dit zijn.
De foto's komen uit een album dat ik voor 6 euro kocht op een rommelmarkt.
Is het een verslag van een man en een vrouw op een cruise in de jaren dertig? (Zie de nazi-vlag aan het schip langs de kade.)
Op de derde foto wordt een uitstapje aan land gemaakt, het is koud, er wordt eten en drinken geserveerd. De man kijkt weer in de lens, de vrouw met de bontjas heeft een hoedje op. Zijn we op Groenland?
Werd het wat tussen die twee?

Omdat je op alle vragen zelf de antwoorden mag verzinnen, behoort dit album tot mijn favoriete fotoboeken.

Er is een site waarop foto's worden verzameld die zijn verloren, vergeten, of weggegooid. Het LOOK AT ME-project is het Museum voor de Anonieme Onbekende.

'Some of the photos were found on the street. Some were stacked in a box, bought cheap at a flea market. Showing off or embarrassed, smug, sometimes happy, the people in these photos are strangers to us. They can't help but be interesting, as stories with only an introduction.'

Van de serie hiernaast heb ik de middelste foto ingezonden.

(Een van de Bieslogcorrectrices wond er zojuist in de redactievergadering geen doekjes om:
'Morgen weer wat steviger kost, mag ik hopen, zeg. 't Is dat het zondag is, maar dat gezweef over momenten en onbekenden riekt iets teveel naar mooidoenerij, meneer de hoofdredacteur!'
Zo word je scherp gehouden.)

Lopend door de Haarlemmerstraat (A'dam), wordt mijn blik naar de zijkant van een etalage getrokken. Tussen de boeken van het antiquariaat staat een ingelijste foto opgesteld. Drie hoofden. Zijn dat niet..? Ik kom dichterbij. Ach jee. Snip, Snap en Jayne Mansfield!

Het vastgelegde moment is vijfenveertig jaar oud.

Van tien tot vijftien oktober 1957 bezoekt filmster Jayne Mansfield Nederland en de opwinding is groot. Het is alsof de plaatsvervangster van Marilyn Monroe ons land aandoet. Is ze hier vanwege de promotie van een film? Ze wordt voor pr-activiteiten van hot naar her gesleept. Ze bezoekt theaters, de vliegbasis Soesterberg, ze drinkt champagne uit een klomp, ze doet de aftrap van een voetbalwedstrijd van Sparta in Rotterdam, ze prijkt op de voorpagina's. Ze wordt omschreven als 'rondborstig', 'voluptueus', een 'sexsymbool' en minder deftig als 'de tietenkoningin'.

En op een van die dagen staat ze een moment tussen Snip en Snap, die doen of ze haar kussen.
Willy Walden en Piet Muyselaar, vanaf de jaren dertig geliefde volkskomieken, trekken met de Snip en Snap Revue door het land en hun manager heeft ze op kantoor ontboden. De foto is voor de Telegraaf bestemd, Carré moet vol. 'Ben ik daar niet te oud voor?' Nee, doe dat nou maar, Piet. We moeten ook jong publiek trekken.'
Drie beroemdheden staan reclame te maken. Nederland kust Amerika. De koningen van de lach kussen de tietenkoningin.

Jayne Mansfield kwam om bij een auto-ongeluk; Piet Muyselaar is dood, Willy Walden leeft; Nederlanders jonger dan dertig jaar hebben nog nooit van Snip, Snap en Jayne gehoord. En dat is helemaal niet erg.

Ik ben doorgelopen. Stom, ik had de foto moeten kopen, bedenk ik me nu met spijt.

Er helpt geen moedertjelief aan. Wat moet dat moet. De natuurwetten zijn onverbiddelijk. Verzet is nutteloos. Dat wat nadert, het ijzingwekkende, is onontkoombaar.

Ik buig het hoofd en gehoorzaam:
vanaf vandaag draag ik weer een t-shirt onder mijn overhemd.