Deze eerste drumcomputer voor huiselijk gebruik kocht ik vijfentwintig jaar geleden in de Tandywinkel, ten behoeve van een tv-sketch, waarvan ik de inhoud ben vergeten.

De Concertmate van Realistic was in twee functies bruikbaar: als metronoom en als 'Electronic Accompanist'.

Drumcomputer is een groot woord voor dit kastje waaruit een blikken geklik en getik klonk, dat in de verre verte niets met trommels of bekkens van doen had.
Maar je kon menig familielid of bezoeker verrassen door je bij je pianospel te laten begeleiden door een Waltzrhythm uit de Concertmate, of door de toetsen Rock, Bossa of Latin in te drukken - ritmes die je ook nog in tempo kon variëren.
'Nou ja! Ze vinden wat uit tegenwoordig!'

Dit doosje heeft voor veel muzikale ellende gezorgd.
Met de uitvinding van de drumcomputer brak een lange periode van fundamentele kaalslag in de populaire muziek aan. Het ritme - fundament van goede popmuziek - kwam lange tijd uit een doos en de veronachtzaming van 'echte', levende drums leidde tot morsdode muziek, die mij zelden tot dansen heeft gebracht.

(Maar als ik een nummer opzet met een echte, swingende drummer, spring ik - als niemand het ziet - nog als een oude aap door de kamer.)

Het evenwicht tussen echt en synthetisch is nu enigszins hersteld, maar nog is er geen popdrummer die in de schaduw kan staan van welke jazzdrummer dan ook.
(Behalve Charlie Watts van de Stones, die ook een aardig potje jazz kan slaan.)

De huidige door het Rijk beschikbaar gestelde financiële middelen (meer dan 100 miljoen euro) ter instandhouding van het Koninklijk Huis, worden niet meer uitgekeerd.

Er zal evenwel belasting worden geheven bij de verkoop van Oude Troep op de Vrijmarkten tijdens Koninginnedag.

Die Oude Troep-belasting (of: 'spulletjestax') bedraagt slechts 12%. Met de opbrengst kan het Koninklijk Huis ruimschoots worden gefinancierd.

Welke politieke partij durft deze proefballon op te laten?

Neil Young heeft zijn nieuwe CD op internet gezet, waar?ie in zijn geheel gratis is te beluisteren, enkele weken voor de officiële verschijningsdatum.

'Cut in two frenzied weeks "and featuring a spare drum-bass-and-trumpet combo accompanying a 100-member choir" the disc is a rocking, defiantly political meditation on the war in Iraq and the turmoil that?s gripping the United States.

The album's piece de resistance (and the track that'll generate the most controversy) is Let's Impeach the President, a rallying cry for the end of the Bush administration on which Young and his choir cry out 'Flip! Flop!' as contradictory Bush soundbites fly by.'

Verbazingwekkend om te volgen hoe de Telegraaf - een jaar voor de verkiezingen - stemming maakt tegen alles wat links genoemd kan worden.
Een term als 'het linkse gevaar' duikt al weken regelmatig op.

De stemmingmakerij wordt opgevoerd.
Vandaag krijgt 'yogagoeroe' Fred van Beek krantruimte en hij gebruikt schuttingtaal om zijn voorkeur voor mevrouw Verdonk uit te spreken als leidster van de VVD en toekomstig minister-president.

Lees bijgaand knipsel en huiver.
Mevrouw Verdonk zou meer uit haar p..... moeten praten en dan komt het wel goed met Nederland!

(Op 31 juli 2002 werd het P....-woord op Bieslog al in de ban gedaan, maar dat heeft niet geholpen.)

Helemaal onverteerbaar wordt deze vieze taal in de Telegraaf op de dag, die vooraf gaat aan Koninginnedag.
De 'mooie benen en stevige kuiten' van mevrouw Verdonk worden met de onderdanen van koningin Beatrix vergeleken.
Nog een stapje verder en in de Telegraaf valt te lezen dat de koningin de Troonrede ook vanuit haar p..... voorleest!

We hopen niet dat de tegenkandidaat bij de VVD-lijsttrekkerverkiezing Mark Rutte, in de Telegraaf wordt aangeraden meer uit zijn l.. te spreken.

In de kabinetsvergadering van vandaag zal worden besloten of het schilderij 'Meisje met de parel' van Johannes Vermeer wordt verkocht.

Punt van discussie is nog of het werk in zijn geheel van de hand zal worden gedaan, of dat het in twee delen aan de hoogstbiedenden wordt aangeboden.
Het schilderij dient daartoe verticaal in tweeën te worden gezaagd - één deel waarop de gezichtsuitdrukking het hoofdmotief is en een ander deel waarop oor en parel centraal zijn afgebeeld.

Met de verkoop van Vermeers schilderij hoopt de regering in het overvolle Mauritshuis meer wandruimte te kunnen creëren.

Een absurd voornemen?
Even absurd is de aanstaande beslissing van de regering een snelweg door het Vecht-, Gein- en Naardermeergebied aan te leggen.

(Trap niet in de hier en daar door kranten overgenomen regeringsverkooptruc die suggereert dat de gehele weg wordt ondertunneld. Een zeer klein deel zou in een - ook zeer schadelijk - tunneldeel worden gelegd.
Maar het hele plan gaat niet door. Het zal de grootste tegenstand oproepen die Nederland op het gebied van milieu- en natuurbehoudacties ooit heeft meegemaakt.)

De ABN AMRO-bank schrapt in Nederland 650 administratieve functies.
In India worden 900 nieuwe banen 'gecreëerd'.

Dus wat bedoelt het lid van de raad van bestuur met de zin:
'We zullen hetzelfde werk gaan doen met minder mensen'?
Die mensen in India worden toch geen mindere mensen als je ze schandelijk lage salarisjes gaat betalen?

Zou de FNV niet eens een filiaal in India moeten beginnen om daar de boel flink op te stoken?

Het verhaal is nu ook gratis te downloaden als BieslogPodcast.

'Onder de barometer hing een klerenborstel op een plankje aan een haakje.
Vader pakte de borstel, hield hem, met de zwartharige kant naar voren, bij wijze van snor onder zijn neus, keek naar vrouw en zoon en zei met een komisch streng gezicht en barse stem: 'Kolonel Jansen is de naam.'

Het publiek lachte.
'Ja, leuk hoor', zei moeder en als meneer Foppe nu terugdacht aan de toon waarop ze 'leuk hoor' zei, was volgens hem niet te horen dat vader Foppe het toneelstukje al honderden keren had opgevoerd. Ze vond het écht leuk, iedere keer weer.'

De auteur leest het verhaal voor (uit: Meneer Foppe in zijn blootje), in het radioprogramma Music-Hall.

Van alle Nederlandse volwassenen is 27% niet in staat een beurskoersengrafiek of een taartdiagram te lezen.

Hoewel we zelf ook geneigd zijn te denken 'Waar gáát dit in hemelsnaam over?', moeten we toch terugkomen op het gebruik van ironie door onze minister-president.

Het probleem blijkt complexer, nu zijn ironisch bedoelde teksten ('ik ben een beetje saai en stijfburgerlijk') in het buitenland zo goed worden ontvangen. Want serieus genomen. Zonder ironie.

Dit betekent, dat als de MP op zijn vele buitenlandse reizen de plaatselijke pers te woord staat - 'I am a little bit boring and stiff-middle class, ladies and gentlemen' - uit niets mag blijken dat hij deze woorden ironisch bedoelt.

De door ons aanbevolen begeleidende olijke blik geldt dus uitsluitend voor binnenlands gebruik. Een in het Engels uitgesproken tekst dient de MP voortaan uit te spreken met een 'stiff upperlip'.

Het minister-presidentschap - wat is het toch een moeilijk vak!

We zijn nu al benieuwd hoe Wouter Bos dit ambt gaat vervullen.
Hij zal het moeilijk krijgen, want hij heeft ogen die de neiging hebben permanent op olijk te springen.

In eigen land wordt dit lacherig-ironische uiterlijk hogelijk gewaardeerd, in het buitenland komt zijn guitige voorkomen hem wellicht op een slechte pers te staan. Met desastreuze gevolgen voor onze bilaterale betrekkingen!

Op een CDA-congres noemde Balkenende zichzelf 'een beetje saai' en 'stijfburgerlijk'.
De uitspraken werden vervat in een overal gepubliceerd ANP-bericht.

Nu is de premier boos vanwege de ernst van de berichtgeving.
Hij had zijn opmerkingen 'gekscherend bedoeld'. Men heeft de ironie niet begrepen.

De premier die zich van ironie gaat bedienen, begeeft zich op glad ijs. Ironie wordt heden ten dage moeilijk begrepen.
Ironie is: iets zeggen, terwijl je het tegendeel bedoelt te zeggen.
De premier wilde dus duidelijk maken dat hij nu juist niet stijfburgerlijk is, maar een vlotte kerel, die weet waar Abraham de mosterd haalt.

Moderne ironie moet duidelijk worden aangegeven.
In geschreven tekst hebben we daar nu de :)-tekens voor, spreektaal dient vergezeld van een olijke blik.

Even pauzeren tussen twee ironische uitspraken, het voorhoofd fronsen, de lippen krullen, de ogen op vrolijk zetten en heen en weer laten rollen, totdat alle toehoorders weten:
'Ooooo! Nu begrijp ik 't. Het is ironisch bedoeld!!!'

We noemen een badmeester pas 'aqua leisure host' als hij ons op de rand van het zwembad een verse cappuccino komt serveren.

En ook deze zomer maken we geen trektocht langs de Nederlandse jeugdherbergen, omdat we weigeren onze jeugdherbergvader 'StayOkay CEO' te noemen.

En nu gaan we even langs de 'Greengrocery Consultant' om de hoek om ons te laten adviseren in wat we vanavond zullen eten.

De live-verbinding met ons Tunneltje in Noorwegen is hersteld!

De weg en de tunnelingang liggen er weer leeg en in volle schoonheid bij.

De reparatie van de webcam is geschied na overleg op het hoogste niveau.
Helaas mag ik van de RVD geen details geven.
Wel wil ik nog even kwijt dat wat mij betreft de leden van het Koninklijk Huis zo vaak en zo veel mogelijk gebruik mogen maken van onze regeringsvliegtuigen.

• Ik het gchemeenschap gchehad, Eerwaarde. Met een vrouwspersön. En ik het een condöm omme daan.
• Omdat ge aids hebt, Zoon?
• Nee, ik het gcheen aids, Eerwaarde.
• Da's nie zo best, Zoon. As ge een condöm gebruikt, moedde ge wèl eers aids hebbe, hè?
• Jawel, Eerwaarde. Zel ik voor zörgchen.

Waarom kan ik mij niets herinneren van de begrafenis van mijn opa en oma?

Jarenlang woonden ze bij ons in huis. Ik heb niet zo'n best geheugen, maar ik hoef me maar even in te leven en ik herinner me hun aanwezigheid in onze voorkamer tot in vele details.

(Ik kan mij bijvoorbeeld voor de geest halen hoe de huid van mijn opa's gezicht er van dichtbij uitzag, omdat ik hem vele malen heb geschoren en vaak voedselresten van zijn kin heb geveegd.)

Heb ik hun dood en begrafenis uit mijn geheugen gewist?
Of vonden mijn ouders - altijd geneigd grote emoties te verbergen - het voor mij beter dat ik er niet bij aanwezig was?

Mijn vaders begrafenis is een verre, heftige herinnering. Toen ik jaren later zijn graf zocht, op de begraafplaats achter de duinen van Kijkduin, kon ik het moeiteloos vinden.

Mijn moeder is in hetzelfde graf gelegd - een recentere gebeurtenis, die ik mij ook tot in details herinner.
Ik moet het graf binnenkort maar weer eens bezoeken, om te controleren of het goed wordt onderhouden.

En wordt het geen tijd dat ikzelf eens te kennen geef hoe ik het wil hebben als het onafwendbare heeft plaatsgevonden?

Op deze druilerige zondag las ik de nieuwe roman van Philip Roth.
Het boek verhaalt het levenseinde van 'zomaar een man ergens in Amerika', maar het is zo aards, dwingend en herkenbaar opgeschreven, dat je het thema als vanzelfsprekend op jezelf gaat betrekken.

Uitstekende boektitel dus.

Deel1 van de belevenissen van Coby, de invaluitzendkracht in de zorgsector, is nu te downloaden via iTunes.

Wilt ook u zich abonneren?
Zie 'Ja, ik wil ook BieslogVodcast & BieslogPodcast ontvangen!' in de linkerbalk.

GEHEIM MEMO
voor de staatssecretarissen Geel (Milieu) en Schultz van Haegen (Verkeer)

Het is jullie gelukt: Schiphol krijgt een 'let's go'. Gefeliciteerd!
Er is uiteraard gemor van de oppositie en de milieubeweging, maar met dat toverwoord saldering, breien we ook nu de zaak weer recht.

Hoe gaan we verder?
Er zit meer in die saldering.

Zoals we ook de saldering met betrekking tot de luchtkwaliteit en de emissies hebben geregeld, kan wellicht de geluidssaldering ook worden gemondialiseerd.

Als wij dus in Nederland meer geluidsoverlast produceren, zouden we door een bilaterale overeenkomst met (bijvoorbeeld) Mongolië kunnen bewerkstelligen dat in de Gobiwoestijn minder lawaai wordt geproduceerd.

Zo kan Schiphol uitgroeien tot minimaal 800.000 vluchten per jaar!

W.g. Jan Pieter Gaatsma, beleidsadviseur Schiphol

De vertaling van de Noorse mededeling uit het vorige stukje is binnen.
Met dank aan diverse Nederlandse Biesloglezers in Noorwegen.

'Elke tweede auto raast door de stadstunnels van Kristiansand met een hogere snelheid dan de toegestane 70 km per uur. Bijna niemand houdt zich aan de toegestane snelheid van 60 km per uur.
Herhaalde snelheidsmetingen geven aan dat 50% van de 30.000 auto's die dagelijks door de Banehei- en Oddernestunnel rijden, harder dan de 70km per uur rijden, daar waar 60 km per uur toegestaan is.
'Dat is verontrustend en vereist maatregelen', zegt John Mjaaland, opzichter van rijkswaterstaat in Vest Agder. 'Op andere weggedeeltes rijdt gewoonlijk 20% van de automobilisten te hard'.

Over 'onze' falende webcam dus geen woord.
Kan een Noorse Biesloglezer actie ondernemen?
Heeft iemand kontakten binnen het Noorse Koningshuis?

Sinds ik op zondag 23 november 2003 de Biesloglezers vroeg een webcam te bekijken die op een verkeerstunnel 'ergens in Noorwegen' is gericht, wordt de tunnelingang vanuit Nederland nauwlettend geobserveerd.
(Zie het dossier 'Het Tunneltje, of de Schoonheid van het Niets' in de linkerbalk).

Die observaties gaan sinds jaar en dag door. Dat bleek me uit de vele e-mails die melden dat het laatste tunnelbeeld dateert van woensdag 12 april j.l. en sindsdien niet meer is ververst.

Wat is er met ons Tunneltje aan de hand?

Naspeuringen in Noorwegen levert de volgende mededeling op:

'Annenhver bil suser gjennom bytunnelene i Kristiansand i over 70 km/t. 60-grensen er det knapt noen som bryr seg om.
Kristansand: - Flere fartsm¥linger viser at halvparten av de 30.000 bilene som daglig kjŸrer gjennom Banehei- og Oddernestunnelen kjŸrer over i 70 km/t i 60-sonen. Dette er skremmende, og krever tiltak, sier distriktsveisjef Johan Mjaaland i Vest-Agder. P¥ vanlige veistrekninger regner man at 20 prosent av bilistene kjŸrer for fort.'

Onze kennis van de Noorse taal is zwaar onvoldoende.
Wat staat hier?

Overal in het land worden vrouwen totaal aan het zicht onttrokken. Naar schatting hullen vier miljoen vrouwen zich nu in alles verhullende kleding en de problemen nemen, met de hogere temperaturen in aantocht, snel toe.

Het is goed te weten dat de regering haast maakt met de aanpak van het knellende boerkaprobleem.
Maar is het niet eigenaardig dat de strijd binnen het kabinet wordt gevoerd tussen de mannen en de vrouwen? De mannen willen geen verbod, de vrouwen zo snel mogelijk.

Nee, dat is niet vreemd, want we hebben uit betrouwbare bron vernomen dat premier Balkenende aan de vrouwelijke bewindslieden van het kabinet heeft gevraagd zich tijdens een boerkaspoedberaad in een boerka te kleden, 'om precies te weten waar we het over hebben'.

Minister Verdonk, minister Peijs, minister Van Ardenne, minister Dekker en minister Van der Hoeven voldeden aan de wens.

Aan het eind van die avond verklaarden premier Balkenende en de ministers Bot en Donner zich tegen een verbod op de boerka.

Hoewel al jaren gepensioneerd, zijn ze nog niet vergeten.
In huis-aan-huisbladen en in foto-onderschriften in De Telegraaf worden ze nog wel eens genoemd.

Vandaag betrekken zij een verzorgingsflat in Veenendaal en we wensen hen een gelukkige levensavond.

Tante Pos en Oom Agent.

In Amsterdam wordt weer het jaarlijkse Koninginnepiepen gevierd.
Het is een oude traditie - ontstaan onder koningin Wilhelmina - waarbij de bevolking in staat wordt gesteld een blik te werpen in de bovenste kamers van het Koninklijk Paleis op de Dam.

Het spannende van dit gebruik is, dat de gewone burger heel misschien een glimp van de koningin te zien zal krijgen, terwijl zij zich zogenaamd onbespied waant in haar boudoir.

Dit jaar heeft koningin Beatrix wel een zeer bijzondere wijze van Koninginnepiepen bedacht: voor het paleis staat een gigantische bungeebullit opgesteld, waarbij de burgers paarsgewijs in een kogel omhoog worden geschoten en gedurende vijf 'zwiepers' in een fractie van een seconde door de paleisramen kunnen 'piepen'.

Ik probeerde de meisjes van bijgaande foto's, na behouden terugkeer op aarde, enige waarnemingen te ontfutselen, maar ze waren te misselijk om een woord uit te kunnen brengen.

Zie je dat stel daar in de hoek? Die twee zijn al minstens vijfentwintig jaar samen.

Terwijl hij het laatste restje suiker uit zijn cappuccinokop lepelt, veegt zij een kloddertje schuim van de rug van zijn neus.

'Ik heb vijf exemplaren besteld, maat xxxxl - drie voor de Deense doggen en twee voor de kids.
Want Germain en Dennis zijn namelijk net zo groot als de honden.
Geinig!'

Mike van der Molen (is er bijna klaar voor)

De heer H. J. Vleeshouwer is door het campagneteam van Rita Verdonk naar voren geschoven als controleur van de aanstaande verkiezing voor het partijleiderschap van de VVD.

H. J. Vleeshouwer is o.a. assistent-dijkgraaf in de provincie Noord-Holland en penningmeester van de Koninklijke Nederlandse Waterpolo Bond.

Het VVD-hoofdbestuur is akkoord gegaan met deze naam, evenals opponent Mark Rutte ('Het zal mij worst wezen wie die controleur is.').

- Het stemmen van de VVD-leden controleren - het lijkt ons een moeilijke opdracht, meneer Vleeshouwer

'Ach welnee. Wat is er nou zo moeilijk aan? Om te beginnen eis ik dat er niet wordt gestemd per telefoon, SMS, e-mail of andere moderne flauwekul.
Er moet handmatig gestemd. Dat kan doeltreffend en goedkoop.

Op de dag van de verkiezing hebben de voorzitters van alle VVD-besturen in den lande hun woning beschikbaar gesteld.
Hier liggen de stemformulieren uitgestald.

Die formulieren zijn voorzien van twee stempeltjes uit een, in iedere speelgoedwinkel verkrijgbaar, ouderwets stempeldoosje (kosten 5 euro 49).
Het vrouwtjesstempel symboliseert Rita Verdonk - het mannetje is Mark Rutte.

De VVD-leden stemmen door met hun duim op het inktkussen te drukken en hun duimafdruk naar keuze onder het mannetje c.q. het vrouwtje te plaatsen.
Deze methode van stemmen geldt in de gehele wereld als de betrouwbaarste en veiligste.

Tijdens het stemmen doe ik onverwacht en undercover diverse afdelingen aan, ter controle van de correcte gang van zaken.

De volgende dag rij ik langs alle VVD-afdelingen, neem de stemformulieren in en tel hoogstpersoonlijk de duimafdrukken, waarna ik de uitslag meld aan het Hoofdbestuur.

Ik vraag u: is dát nou zo moeilijk?'

Het is te betreuren dat door de eenzijdige berichtgeving alle rimpelvulthuisfeestjes in een kwaad daglicht worden gezet.

Uiteraard is het rimpelvullen met permanente vullers een precaire zaak. Ook wij hebben gehoord van thuisfeestjes waarbij de feestgangers niet duidelijk werd gemaakt dat er permanente rimpelvullers zouden worden gebruikt.

Zo is het vijftigjarig huwelijksfeest van onze tante Toeti en oom Har op een drama uitgelopen. Oom Har wilde zijn echtgenote verrassen met een rimpelvulparty, maar hij had de rimpelvullers gerekruteerd onder het personeel van zijn eigen zaak.
Die stukadoors zijn weliswaar uitstekende krachten in de bouw, maar beunhazen in het rimpelvullen.
Tante Toeti moet nog twee operaties in België ondergaan, voordat haar oude rimpels weer geheel zijn uitgehakt.

Het is verwerpelijk alle rimpelvulfeestjes over één kam te scheren. Hoe onschuldig gaat het er op de meeste thuisfeestjes aan toe, waar rimpels worden gevuld met bosbessenjam, honing, slagroom of andere zoete waar.

'Gevulde rimpels' is op menig thuisfeestje een hilarische, afzoenbare traktatie.

Tv-kijkers en Bieslogbezoekers kennen haar al uit enkele eerder geplaatste afleveringen:
Coby, de invaluitzendkracht uit de private zorgsector.

Binnen enkele weken zal de volledige Cobyserie online op Bieslog staan.

In deel 1 laat Coby zien welke kwaliteitszorg zorg zij kan aanbieden in de haar per cliënt toegemeten tijd van 21 minuten.

Coby doet wat zij kan, maar het lijkt erop dat zij zelf ook wel wat zorg kan gebruiken.

M.m.v. Annet Malherbe als Coby
Grime: Arjen van der Grijn
Camera: Erik Zuyderhoff
Geluid: Alex Booy

'De helft van alle Nederlanders is te dik.
Ik ben goed op gewicht, maar ik vóel me te dik.
Vooral na zo'n lang feestweekend, kom ik moeilijk en zwaar uit bed.

Bestaat dat: gevoelsdikte?

Ik lijd aan gevoelsovergewicht.
Is daar iets aan te doen?
Kuurtje? Therapietje?
Operatietje?'

Evert, 50+-papa

De Volkskrantlezers werden zaterdag al ruimschoots van Albertnieuws voorzien, dankzij een kleurenmagazine, dat geheel aan de Nederlandse showbiz is gewijd.
Met een stralende Albert voorop, die in een interview van vijf pagina's de heerlijkste Albertverhalen vertelt.

Zo had hij laatst in Amerika pillen gekocht om af te vallen. Werkten hartstikke goed: de kilootjes vlogen eraf. En toen werd hij toch ineens twee, drie dagen heel erg depressief en vervelend! Geloofde helemaal niet meer in z'n eigen programma Boulevard. Maar hij had gewoon niet bedacht dat de somberheid door die pillen teweeg werd gebracht!
Enzovoorts, enzovoorts. Smullen!

Met dit diepte-interview kwamen we, met vijf herlezingen, de zaterdag en ook de Eerste Paasdag door. Maar vanochtend dacht ik even zonder Albertstuff te komen zitten.
Gelukkig werd ik gebeld met een goeie tip.

Ik scheurde naar een tankstation en ja hoor... de paaseditie van de Telegraaf heeft vandaag godzijdank een paginagroot interview met Albert. Met ook weer de schitterendste uitspraken. Dat hij dus al achttien jaar met Onno is en daarvoor zeven jaar met Paul. Met Paul is het uitgeraakt omdat die Albert te weinig remde. Zegt Albert: 'Ik ben best een verwend ding. Als je mij laat gaan, dan ga ik ver.'

De Tweede Paasdag is gered! En dan is het zo weer vijf over half zeven: Boulevard - Alberttijd.

Ik sprak vandaag ook een woedende Volkskrantlezer, die niet gediend is van Albert Verlinde in zijn krant. 'Een belediging van mij als abonnee, als ze denken dat ik dit soort shit wil lezen.'

Wat een ouwe knorrepot! Zo iemand begrijpt gewoon niet dat het goeie van Albert nou juist is dat hij voor iedereen entertainment brengt, ja, zelf entertainment IS, of niet anders kan eh... hoe zei hij het nou ook weer...
Even nog een keer die interviews lezen.

Bieslogs militaire medewerker kolonel b.d. Menno Scheurleer is voorzitter van de commissie Facelift Militaire Taptoe en hem hebben we aan de telefoon.

- Meneer Scheurleer, die nieuwe naam - wiens idee was dat?'Zonder de andere leden van de commissie tekort te willen doen, kan ik verklappen dat de nieuwe naam geheel op mijn conto kan worden bijgeschreven.'

- Is het niet raar - een Engelse naam voor een Nederlandse gebeurtenis?'Als u dat raar noemt, leeft u nog in de jaren vijftig, meneer De Bie. Toen werd de Nationale Militaire Taptoe uitgevoerd op het knusse Marktplein van Delft. Een strikt Nederlandse aangelegenheid. Maar er is veel gebeurd in het militaire. Onze Nederlandse legermannen en vrouwen dienen nu over de gehele wereld en dat willen we in de nieuwe naam tot uitdrukking brengen.'

- Toen ik de nieuwe naam in de krant las, dacht ik dat het om een internationale tatoeagemanifestatie ging.'Dat is een grappige associatie. En eerlijk gezegd rekenden we daar een beetje op. We willen die ouderwetse taptoe graag upgraden naar de moderne wereld, waarin de tatoeage zo'n duidelijke symboolfunctie bekleedt.'

- Als we de naam vertalen, kunnen we dus ook lezen: De Nederlandse Militaire Tatoeage... Bent u niet bang verkeerd publiek naar Ahoy te lokken?'Wat is verkeerd publiek? Onderzoek wijst uit dat liefhebbers van militaire gebeurtenissen - vliegshows, parades, militaire open dagen - toevallig ook behoren tot de grootste groep tatoeagedragers. Het is het leuke van de Engelse taal dat het woord tattoo twee betekenissen in zich draagt.'

- Komen de tatoeageliefhebbers ook aan hun trekken tijden de taptoe?'We onderhandelen met Henk Schiffmacher, die ter gelegenheid van de Military Tattoo, een speciale Military Tattoo zal ontwerpen, die tijdens het kijken naar de Netherlands Military Tattoo op de bovenarm kan worden aangebracht.
Over de programmering mag ik u nog niet veel vertellen, daar is de commissie facelift nog druk mee doende. Wel mag ik verklappen dat we denken aan een slotact, waarin de leden van de Koninklijke Militaire Kapel - ook die naam behoeft dringend een facelift - hun tatoeages tonen. Zij zullen de Last Post blazen, gekleed in groen legerondergoed.'

- Meneer Vleeshouwer, u bent een anti-Paasactie gestart?'Ik keer mij tegen bepaalde paasgebruiken - tegen de paasuitwassen dus.'

- Wat is een paasuitwas?'In de eerste plaats: het kleuren van eieren. Een ei is of wit, of bruin, ja? Maar niet hemelsblauw, of oranje, of saffraangeel. Een gekleurd ei smaakt ook viezer dan een normaal ei.'

- Maar de inhoud van een ei verandert toch niet als de buitenkant is gekleurd?'Dat valt nog te bezien. Het wetenschappelijke rapport waarin wordt bewezen dat ziekmakende kleurstofdeeltjes in de dooier doordringen, wordt welbewust uit de publiciteit gehouden door de eierindustrie. Los daarvan: een blauw ei eet ik niet met evenveel smaak als een wit ei. Eiereneten is ook een kwestie van beleving. En bij gekleurde eieren denk ik in de eerste plaats aan bedorven eieren.'

- Maar gekleurde eieren geven de paastafel toch een vrolijk aanzien?'Mij niet. Wij keren ons ook tegen dat al te vrolijke van het paasgebeuren. 'Vrolijk Pasen' wensen de mensen elkaar. Ik zie geen aanleiding tot vrolijkheid.'

- In de christelijke betekenis van het Paasfeest is het toch het blije feest van de Opstanding?'Omdat het graf van Jezus leeg was? Moeten we daar zo vrolijk over doen? Als'ie rustig in dat graf was blijven liggen, had ons dat een hoop gedoe bespaard.'

- Hoe viert u Pasen?'Niet! Tijdens Eerste Paasdag blijf ik in bed. En de Tweede wordt een ramp. Mijn vrouw staat erop dat ik meega naar de Ikea om een nieuwe bank te kopen. Kom ik niet onderuit.
Waarom zijn op Tweede Paasdag de meubelboulevards en de beddenpaleizen open? En laat het niet gebeuren dat ik een man of vrouw in een Paashazenpak tegenkom, want dan sta ik niet voor mezelf in. Ik sleur die vrolijke haas aan zijn oren naar buiten. Van al die opgedrongen vrolijkheid ben ik niet gediend. Ik bepaal zelf wanneer ik vrolijk wil zijn. En dat is niet met Pasen!'

'AMSTERDAM - De PvdA zal proberen de plannen voor een nieuw omroepbestel van staatssecretaris Van der Laan (Media) tegen te houden. Dat zei fractievoorzitter Bos woensdagavond op een bijeenkomst over de kwestie in Amsterdam.

In het plan van de D66-bewindsvrouw mogen omroepen alleen nog programma's maken die zorgen voor opinievorming en maatschappelijk debat. Nieuws- en sportprogramma's worden alleen verzorgd door de NOS.

Bos vindt de plannen veel te ver gaan en ziet mogelijkheden ze tegen te houden omdat voordat de plannen in 2008 worden ingevoerd er in 2007 nog verkiezingen worden gehouden. "Het nieuwe bestel leidt tot versplintering in plaats van samenwerking en dat moeten we niet willen", schetste het PvdA-kopstuk.'
(ANP-bericht, gezien op www.nu.nl)

Je kunt Wouter Bos niet verwijten dat hij over de Publieke Omroep onduidelijk is.
Goed bericht!
Dat losstaat van de bezuinigingen en hervormingen die momenteel worden doorgevoerd en die tot ernstige kaalslag leiden. De beschikbare tijd voor 'zware informatie ' (kunst en binnen- en buitenlandse documentaires) wordt gehalveerd.

Slechte plannen tegenhouden is 1 ding, maar om dat wat ten onrechte is geschrapt, opgeheven en ontslagen weer terug te krijgen, zal veel moeilijker zijn.

Paniek bij het CDA. De partijtop heeft de premier gemaand het beleid vrolijker en warmer te presenteren.
Is Jan Peter daartoe in staat?
De kaasconference van Zoeterwoude bewijst dat hij wel degelijk entertainende potentie heeft.

Tip:
luister ook nog eens naar het gesprek dat Omroep Zeeland een jaar geleden met hem maakte.

Zelden zo'n vrolijke en warme premier gehoord!

Advies:
vraag Jan Peter in het vervolg uitsluitend in het Zeeuws te communiceren.
Het wekelijkse gesprek met de minister-president? In het Zeeuws!

Verwachte effect:
veel positieve publiciteit, versterking van het authentieke Nederlanderschap, enorme stijging in de verkiezingspolls die niet tot Zeeland blijft beperkt.

Vandaag online: de epg van de VPRO
(elektronische programma gids).

Wat een raar gedoe rond de Googlelink naar de actie van Unicef.
Minister Verdonk zocht naar juridische mogelijkheden de Googlelink te verwijderen.
Waarop Google ingreep en met regelgeving is gaan wapperen.

Laten we afspreken dat we nooit meer Verdonk bij Google intikken, maar wel onze naam via onderstaande site. Ruim 24.000 mensen gingen ons voor.

Tik bij Google de naam Verdonk in en de Unicef-advertentie staat NIET in de rechterbalk met Gesponsorde Koppelingen, maar boven de lijst met zoekresultaten.

'Onschuldige kinderen horen niet in een cel. Teken de petitie!'

Tik minister+verdonk en de advertentie is de enige in die balk.

Hoe dan ook is het tekenen van de petitie een fluitje van een cent.

'Vreemdelingenkinderen horen niet thuis in een gevangenis. Toch worden in Nederland kinderen steeds vaker en langer samen met hun ouders of alleen vastgezet in vreemdelingendetentie. Op dit moment alleen al zitten tientallen vreemdelingenkinderen opgesloten!'

Student Nederlandse Taal- en Letterkunde over De Avonden van Gerard Reve:

'Het verhaalgebeuren is best wel saai.'

(Bovenstaand citaatje heeft een hoog O-o-die-jeugd-van-tegenwoordig-het-is-me-wat-karakter. Terwijl ik ook studenten hoorde die De Avonden een prachtboek vonden en het in enkele zinnen uitstekend konden karakteriseren.)

De radionieuwsdienst bracht het verbazingwekkende bericht dat een collectie van 200 schilderijen en 2000 gedichten van Lucebert aan het Rijk is geschonken.

Tweeduizend gedichten? Nieuwe? Manuscripten van reeds gepubliceerde?
Zullen er nog twintig bundels verschijnen met postuum werk van de grootste naoorlogse dichter?
Helaas weet ik nu beter, na het lezen van het door een attente lezer opgestuurde persbericht.
Ach jee.

• Origineel ANP-persbericht -

In veel kranten wordt door vriend en vijand de onzinnigste vraag beantwoord die bij de dood van een schrijver kan worden gesteld: zal hij in de toekomst nog worden gelezen?
Nee, misschien blijft een enkel boek over, meent de vijand.
Over tweehonderd jaar worden al zijn boeken nog veel gelezen, zegt de vriend.

De schrijver kan de onvoorspelbare toekomst ook een handje helpen.
Nog bij zijn leven vermaakte schrijver Elias Canetti zijn grote bibliotheek en een karrenvracht manuscripten, aantekeningen en onuitgegeven werken aan de Centrale Bibliotheek van Zürich, vergezeld van strenge instructies.

Zo mocht pas tien jaar na zijn dood in 1994, een eerste manuscript uit die nalatenschap worden gepubliceerd.
'Party im Blitz - die englischen Jahre' deed veel stof opwaaien en bracht Canetti opnieuw onder ieders aandacht, met grote artikelen in alle literaire bijlagen.

Om de tien jaar zullen nieuwe uitgaven volgen.
In 2024 zijn Canetti's dagboeken en correspondenties aan de beurt.

Elias Canetti overleed op 89-jarige leeftijd.
Zijn werk zal hem minstens dertig jaar overleven.

Reve's werk zal tot in lengte van dagen een goede test blijven voor het meten van iemands gevoel voor ironie en humor.

Zo vallen de Nederlandstaligen in twee menstypen uiteen - zij die Reve's theorie over het bestaan van katholieke dieren met een grote lach tot zich hebben genomen en zij die - ook nu nog - deze 'vondst' door drie puntjes laten volgen: grotere onzin hebben zij niet eerder gehoord.

Bijgaand fragment is geknipt uit een sterk negatieve, in afbrekende bewoordingen opgestelde necrologie van Gerard Reve.

Is het moeilijk de naam van de krant te raden?

Gerard Reve heeft me in de loop van tientallen jaren onnoemelijk veel leesplezier geschonken.
Slap woord: leesplezier. Maar ik neem het letterlijk - hij was (is) een van de weinige Nederlandse schrijvers die me spontaan hardop in de lach deed (doet) schieten.

Ik durf ook te beweren dat ik ALLES van hem heb gelezen.
Maar ik ben geen Reve-verzamelaar, in mijn boekenkast staan veel eerste drukken, maar geen zeldzaamheden.
Op één uitzondering na.
Van de Revekenner en verzamelaar Diederik van Vleuten kreeg ik vorig jaar een exemplaar van het door de Revianen felbegeerde, want nauwelijks nog te vinden boekje uit 1922, De Kleine Neurasthenicus - Beknopte handleiding tot een ordentelijk leven - door dr. Herman Gerard de Cock.
Dit curieuze werkje speelt een belangrijke rol in Reve's debuutroman De Avonden. Hoofdfiguur Frits van Egters citeert er meerdere malen uit.

Ook heeft Reve de titel van zijn boek 'dat alle andere boeken overbodig zou maken', Het Boek van het Violet en de Dood, aan De Kleine Neurasthenicus ontleend.
Voor meer achtergronden verwijs ik naar de site van DBNL - de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren.

Bij wijze van eerbetoon monteerde ik uit de box met 9 cd's waarop Reve De Avonden integraal voorleest, de laatste pagina's.

Een hilarisch maar ook ontroerend slot. Des te aangrijpender in het licht van Reve's dood.

DAGSLUITING

Eigenlijk geloof ik niets,
en twijfel ik aan alles, zelfs aan U.
Maar soms, wanneer ik denk dat Gij waarachtig leeft,
dan denk ik, dat Gij Liefde zijt, en eenzaam,
en dat, in dezelfde wanhoop, Gij mij zoekt
zoals ik U.

Zelden heeft een arbeidsconflict zoveel publiciteit ontketend als het gedwongen ontslag van Charles Groenhuijsen, de beoogd presentator van het NOS-Journaal.
Alle interne correspondentie en elke rechtbankzitting werd breed uitgemeten in de media.

We zijn er bijna af - Groenhuijsen kondigt aan dat hij het er vanaf volgende week nooit meer over zal hebben.
Maar vandaag krijgen we nog het volle pond.
Groenhuijsen onthult in zowel NRC-Handelsblad als in de Volkskrant wat de belangrijkste bron van het conflict lijkt:

Onderlicht!

Groenhuijsen was van mening dat het licht in de Hilversumse Journaalstudio te hoog hangt, waardoor de wallen onder zijn ogen extra werden benadrukt.
Met een klein schijnwerpertje op de vloer, dat het hoofd van Groenhuijsen van onderen diende te beschijnen, zouden die oogwallen wegvallen en zou hij er - naar eigen zeggen - vijf jaar jonger uitzien.

Ook Philip Freriks, met zijn diepliggende ogen, kan er door het gebruik van onderlicht veel aantrekkelijker uitzien, betoogt Groenhuijsen.

De onderlichtwens van Groenhuijsen werd niet ingewilligd. Het conflict was geboren.

Als ex-tv-presentator weet ik maar al te goed wat Groenhuijsen bedoelt.
Ook ik heb diepliggende ogen - 'een Neanderthalerkop', zo heb ik mijn eigen hoofd wel eens gekarakteriseerd - maar ik heb nooit om onderlicht hoeven vragen.

Meester-cameraman en lichttovenaar Paul van den Bos, die gedurende 25 jaar de uitzendingen van het Simplisties Verbond heeft vastgelegd, zorgde er met zijn geraffineerde onderlicht voor dat ik er op het scherm fris en jeugdig uitzag. Van Kooten - natuurmooi van zichzelf - heeft nooit onderlicht nodig gehad.
Tijdens de uitzendingen van Keek op de Week stond mijn eigen onderlichtbakje in de studio elke zondag gebruiksklaar.

Dat onderlicht van groot belang is, ondervind ik nog dagelijks op pijnlijke wijze.
Als ik mensen ontmoet die mij alleen van de tv kennen, peil ik een verbijsterde blik in hun ogen.
'Wat is die man oud geworden', zie ik hen denken.

Daarom heb ik al eens overwogen Paul van den Bos te vragen een mogelijkheid te creëren mij ook in het dagelijks leven van onderlicht te voorzien.
Ik denk aan een lichtbakje met daglichtlampen, dat ik aan een riem om mijn nek kan hangen, zodat mijn hoofd - via een accu in mijn binnenzak - permanent door onderlicht kan worden beschenen.
Misschien lukt het op die manier iets van mijn oude tv-glamour (en mijn immense succes bij de dames!) te heroveren.

Hopelijk komt de uitvinding van het onderlicht-voor-alle-dagen ook voor Charles Groenhuijsen nog niet te laat.
Of heeft hij de wallen onder zijn ogen al cosmetisch-chirurgisch laten verwijderen?

Het is een zwaar koperen gewicht en ik bewaar het al tientallen jaren.
En ik denk zeker te weten waarvoor het ooit is gebruikt.

Dit stuk metaal was het belangrijkste onderdeel van een door mijn vader zelfgemaakte beveiligingsinstallatie.

Dat zit zo.
Op een ochtend gingen we - mijn vader, moeder en ik - kijken in het huis van de buren. In mijn herinnering zit ik op de arm van mijn moeder. Ik moet dus drie, vier jaar zijn geweest.
Bij de buren was ingebroken.
De gordijnen waren nog dicht, dus zie ik een schaars verlichte kamer voor me.
Op de huiskamertafel stonden de resten van een groot feestmaal, dat de inbrekers die nacht hadden aangericht.

De ontzetting van mijn ouders was groot, vandaar dat mijn beeld van die donkere kamer als luguber en angstaanjagend in mijn geheugen is opgeborgen.
(Door latere verhalen werd er een smerig detail aan toegevoegd (excuses): een van de onverlaten had een grote drol in het midden van de kamer op het vloerkleed gedraaid - schijnt een oude inbrekersgewoonte te zijn.)

Ook uit latere verhalen weet ik, dat mijn moeder op het politiebureau is ontboden om een herkenningsproef te doen. Zij had die middag een paar types door de straat zien lopen, die er zo onguur uitzagen, dat ze speciaal naar het raam was gelopen om ze goed in zich op te nemen.
Of de dieven op haar aanwijzingen zijn gepakt, weet ik niet meer.

Omdat ons straatje eenzaam en van alle kanten toegankelijk te midden van nog onbebouwde landjes lag, bedacht mijn vader een apparaat dat ons moest beveiligen tegen inbraak.
(En als mijn moeder de dieven wel heeft aangewezen, waren mijn ouders doodsbang voor wraak - denk ik nu.)

De constructie kan ik me ook nog herinneren.
Voor de binnenkant van de huiskamerramen was een touw gespannen, waaraan het zware gewicht was bevestigd. Als een inbreker zou binnendringen, schoof het touw van een spijker en viel het koperen gewicht in een op de vloer geschroefde lampfitting, die met elektriciteitsdraad aan een batterij was verbonden.
Het gewicht bracht het contact tot stand en de stroom deed een elders in de kamer opgestelde alarmbel rinkelen.

Iedere avond spande mijn vader het touw voor de ramen en hing hij het gewicht op scherp.
Nooit is er bij ons ingebroken. Nooit is het alarm afgegaan.

Jarenlang heb ik gedacht dat wij van onraad niets te vrezen hadden, omdat de inbrekers werden afgeschrokken door mijn vaders veiligheidsinstallatie.

Dat is natuurlijk onzin, maar ik wil er toch graag in blijven geloven.

De Zilveren Reissmicrofoon is toegekend aan VPRO's radioprogramma De Avonden.

Gefeliciteerd, Wim Noordhoek en Wim Brands.

Eindelijk en nog net op tijd
gerechtigheid.

'Is dan niets meer heilig? Gaan alle normen en waarden echt overboord?
Mac-gebruikers kunnen nu ook Windows op hun Apple draaien.

Had ik dat eerder geweten, dan had ik me niet met allerlei bijbaantjes in het zweet hoeven werken om de nieuwste MacBookPro te kunnen kopen.

Ja! Ja! Ja! Ik had eindelijk bij de Bevoorrechten, de Elite en de Happy Few willen horen.
Steek ik m'n kop eindelijk 's boven het maaiveld, wordt'ie meteen afgehakt.

De lol is eraf. Het is uit met m'n MacBookPro.
Ik heb m'n ex vanmiddag teruggebracht naar de winkel, maar die Appleverkoper deed zogenaamd of'ie me niet begreep.
'Als u het niet wilt, hóeft u toch geen Windows op uw MacBook te zetten?'
'Ja, maar dat het kán, man, daar gaat het om.'
'Maar dat maakt uw MacBook toch mooier, universeler zeg maar?'
'Dat wil ik helemaal niet. Ik wil iets exclusiefs.'
'Maar dat hèbt u toch? De MacBookPro overvleugelt alle systemen, als het ware.'
'En als ik mijn ouwe Windows-pc nou 's laat draaien als een Mac?'
'Dat kan helemaal niet!'
'O nee, dat zullen we dan wel 's zien. Daar heb ik namelijk een mooi programmaatje voor!'

Zo verliet ik de winkel ('MacHouse', de uitslovers), de afgeblufte verkoper verbijsterd achterlatend.
Dat programmaatje heb ik natuurlijk niet en het bestaat ook niet, toch?'

Driek de Gadgetfreak, Appledeserter

Bieslog is bekroond.
Met een kroontje.

Aan: Kay van de Linde, Head of the Rita Verdonk Campaign
Van: Wibo van de Linde, senior-PR-advisor

Hi Kay,

It's A1, boy!
Eerste slag is binnen. Publicity sky high.
Nu is het uitkijken geblazen.

Hoe gaat zij het land door?
Niet per limo, touringcar of gepimpte terreinwagen.

Lessen uit het verleden:
1)
In de 'Amerikaanse campagne' van Frits Wester werd Elco Brinkman rondgereden in een bus met leren bankstel.
Resultaat: grootste verlies uit de geschiedenis van het CDA.

2)
Thom de Graaf ging op promotour in bus met donkere ramen en lage uitstap (Waarom ook weer? Al vergeten!).
Resultaat: De Graaf moest aftreden en van hem wordt niets meer vernomen.

Advies: per trein!
Maar zorg dan wel voor een 'Amerikaanse' achterste wagen met open balkon, voor de Let's Go-boodschap per megafoon.

Toespraken in fabriekshallen, met arbeiders op de machines, die na elke 'Let's Go' van Rita wuiven met de petten.
Maar: wees zorgvuldig in de factoryscreening.
Vermijd Weert, waar Philips zijn lampenfabriek heeft gesloten en alle werknemers op straat gegooid.

Als Rita daar haar 'trots op ondernemend Nederland' gaat uitstralen, verwacht ik een negatief effect.
Hoewel: tegen uitjoelen is ze goed bestand en kan ook in haar voordeel werken.

Okay Kay!
Rita for President (Hier nog even mee wachten!)

Papa

Hedenmorgen is tijdens een vergadering in het redactielokaal van Bieslog een conflict uitgebroken, dat buiten op straat werd voortgezet en tot agressief gedrag van een der redactieleden leidde.

Een omstander heeft met de mobiele telefoon een opname gemaakt van de vechtpartij en het videofilmpje op internet gezet.

Binnen de VPRO-directie - in spoedzitting bijeen - heerst verschil van mening. Moet het gewelddadige onderdeel van de site gehaald, of mag het blijven staan?

Ondertussen is het filmpje al op grote schaal verspreid. Er blijkt een Vodcastversie in omloop, die vrij en gratis kan worden gedownload.

'Rita Verdonk wordt het uithangbord zeg maar van de VVD. Ja toch?
Dus dat ze ook best president zou kunnen worden. Zo is het toch?
Dan wil ik voor ik ga stemmen even weten of ze er ook vóór is dat we op de A-wegen 130 kilometer per uur mogen rijden.

Hoe heet die gast die in Rotterdam het huis van Pim heeft gekraakt? Pastoors? Inpakken en wegwezen. Onmiddellijk opzouten! En Verdonk erin. Zou Pim ook gewild hebben - een minister in z'n huis en niet een of andere gesjeesd wethoudertje.

Nou en verder vind ik het gek dat die AH-kopstukken, als ze bij het gerechtsgebouw arriveren, niet geboeid zijn. Dat zie je in Amerika altijd. Dat die hotshots met de handen op de rug en een grote ketting d'r omheen uit een auto worden getild.

Maar wacht maar. Als Verdonk het voor het zeggen krijgt, zal je 's wat zien.'

Mike van der Molen

.Het rijtje namen van Laatste Grote Levende Jazzlegenden wordt korter en korter.
Jackie McLean krijgt in de meeste kranten - behalve in Het Parool en de Volkskrant - een ultrakort In Memoriam.

Dit is het kortste.
Maar het voordeel van een internetkrantje is, dat we een overleden muzikant kunnen herdenken door hem te laten horen.

Chance It is een opname uit 1952, met Miles Davis (trompet), J. J. Johnson (trombone), Gil Coggins (piano), Oscar Pettiford (bas) en Kenny Clarke (drums).
En Jackie McLean op altsax.

Twintig jaar oud is hij hier.
In de volgende halve eeuw zou hij tijdens honderden opnamen lucht in een pijp blazen.
Al die adem- en energiestromen blijven bewaard.

Als ik 736 moet delen door 32 - wat in mijn leven zelden voorkomt - ga ik fluitend aan het werk.

De staartdeling heb ik volgens de oude methode in een handomdraai gemaakt.
Waarna het oude geluksgevoel meteen terugstroomt.
Hij komt uit op nul!
'Ik heb 'm af, juf!'
'Goed zo, jongen!'

Als ik de nieuwe methode moest gebruiken - Zoek een grote splitser - zou ik in de tweede fase de draad al kwijt zijn.

Maar als ik de staartdeling-oude-methode hanteer bij een moeilijker opgave - 736 gedeeld door 31 - welt oud leed naar boven.
En zit ik 's ochtends om zeven uur aan de huiskamertafel met mijn vader, die extra vroeg is opgestaan om me het moeilijke gebied achter de komma door te loodsen.

Nul aanhalen. Hoeveel nullen moet je aanhalen voordat de som af is?
En ook nu nog kom ik er niet uit.

'Het verbod op het dragen van een spijkerbroek door 50-plussers wordt massaal genegeerd.
Het straatbeeld wordt gedomineerd door ouderen in spijkerbroek, met een lubberige, slappe gulppartij en een overmatig hangend teveel aan loze kontruimte.

Daaruit zou je kunnen concluderen dat de gemiddelde leeftijd van Oudere Jongeren in de laatste twee decennia is opgeschoven van veertig-plus naar zestig-plus.

Een zorgelijke ontwikkeling. Te oordelen naar de deplorabele toestand van de senior-spijkerbroek lijkt de totale infantilisering van de maatschappij een onomkeerbaar proces.'

Joland S. de Neck, trendwatcher

Geen flauw idee hoe ik op de site terechtkwam, maar ineens luister ik een halfuur ademloos naar het verhaal Een Hongerkunstenaar van Franz Kafka, voorgelezen in het mooiste Duits.

'Ein Hungerkünstler
Eingesperrt in einen Käfig, sitzt der Hungerkünstler auf etwas Stroh und nimmt keine Nahrung zu sich. Schaulustige drängen sich, um ihn zu sehen. Weil aber der Impresario weiß, dass das Interesse an der Darbietung nicht länger anhält, bricht er sie jeweils nach 40 Tagen ab.'

Op Vorleser.net nog meer gedichten en verhalen van vele auteurs. Gratis te beluisteren in die prachtige taal.

2waytraffic - 'een aantal voormalige kopstukken van Endemol' - heeft grote nieuwe plannen voor grote nieuwe tv-producties: grote spelshows en grote reality- en lifestyleprogramma's.

Nieuw! Groot! Beursgang!

En de kijkers? Die kunnen reageren vanuit - ja hoor, daar is'ie weer 's - de luie stoel.

Sinds ruim vijftien jaar veronderstelt een bepaald soort tv-makers dat in alle Nederlandse huiskamers een luie stoel staat, waarin het vadsige kijkersvolk lodderig onderuitgezakt naar de tv hangt te loeren.

Maar nu moeten die domme, dikke zakkenwassers met hun mobiel in de aanslag heel actief mee gaan doen. Stemmen, gokken, sms-en, producten aanschaffen.
Vanuit de luie stoel?

Stelling:
Tv-programma's, waarvan de makers veronderstellen dat de kijkers ze in een luie stoel zullen volgen, kunnen actief worden doorgezapt.

Men doet er alles aan mij uit mijn lentedepressie te halen.

Per mobiel krijg ik uit de duinen dit bankje - niet van teakhout! - opgestuurd.

Ja, daar worden we een stuk vrolijker van.

Bij het doorbladeren van de folders van de tuincentra, deed vooral de aanblik van de assortimenten teakhouten tuinmeubelen hem sterk verlangen naar een strenge, meedogenloze winter.

Van de SBS6-site:

'Lifestyle en Computing zijn twee begrippen die in de loop der jaren steeds dichter naar elkaar zijn toegegroeid. Aanjager van deze ontwikkeling is niemand minder dan Steven P. Jobs, CEO van Apple Computer in California, USA. Apple heeft met zijn innovatieve benadering het speelveld van lifestyle computing dusdanig veranderd dat dit nu vlekkeloos overloopt in de persoonlijke belevenissfeer van de gebruiker en zijn gezinsleven.

In MacNed TV besteden we 13 weken lang aandacht aan dit fenomeen.
Met onder meer wekelijks terugkerende items zoals de rubriek Hoe woont de Appelaar, waarin Nance en sterrenfotograaf Joop van Tellingen vanuit een helicopter een blik op huis en tuin van een bekende Apple-gebruiker werpen.

In deze eerste aflevering vliegen zij over het redactielokaal waarin Wim de Bie zijn dagelijkse Bieslog maakt. Sinds kort staan in deze VPRO-dependance de nieuwste Appleproducten opgesteld, maar de Biesloghoofdredacteur weigerde de SBS6-ploeg van MacNed TV de toegang.

'Ik werk in opdracht van de Publieke Omroep en dus kan ik me geen medewerking aan een zwaar gesponsord programma als MacNed TV veroorloven', zegt de hoofdredacteur, die er met zo'n zogenaamd principiële opstelling blijk van geeft - ondanks zijn bijdetijdse Applemachines - nog middenin de huichelachtige jaren zeventig te verkeren.'