Gerard Reve heeft me in de loop van tientallen jaren onnoemelijk veel leesplezier geschonken.
Slap woord: leesplezier. Maar ik neem het letterlijk - hij was (is) een van de weinige Nederlandse schrijvers die me spontaan hardop in de lach deed (doet) schieten.

Ik durf ook te beweren dat ik ALLES van hem heb gelezen.
Maar ik ben geen Reve-verzamelaar, in mijn boekenkast staan veel eerste drukken, maar geen zeldzaamheden.
Op één uitzondering na.
Van de Revekenner en verzamelaar Diederik van Vleuten kreeg ik vorig jaar een exemplaar van het door de Revianen felbegeerde, want nauwelijks nog te vinden boekje uit 1922, De Kleine Neurasthenicus - Beknopte handleiding tot een ordentelijk leven - door dr. Herman Gerard de Cock.
Dit curieuze werkje speelt een belangrijke rol in Reve's debuutroman De Avonden. Hoofdfiguur Frits van Egters citeert er meerdere malen uit.

Ook heeft Reve de titel van zijn boek 'dat alle andere boeken overbodig zou maken', Het Boek van het Violet en de Dood, aan De Kleine Neurasthenicus ontleend.
Voor meer achtergronden verwijs ik naar de site van DBNL - de Digitale Bibliotheek voor de Nederlandse Letteren.

Bij wijze van eerbetoon monteerde ik uit de box met 9 cd's waarop Reve De Avonden integraal voorleest, de laatste pagina's.

Een hilarisch maar ook ontroerend slot. Des te aangrijpender in het licht van Reve's dood.