Zondagmiddag. Een duinwandeling. Mooi, die golvende heuvelrug, de helmbeplanting... het lijkt wel wuivend haar.

Kijk maar, je ziet niet wat je ziet!
De zandruggen zijn van beton. Dit is een van de honderden bunkers, die van Groet tot Hoek van Holland onder het zand verborgen liggen.

Op de middelste heuvel stond zestig jaar geleden een tachtig meter hoge houten toren: de eerste radarpost. Op dit punt (bij Castricum) lagen tweeduizend Duitse manschappen ingegraven.

Als je er scherp op let, ontdek je overal in het landschap de gaten, die leiden naar de betonnen ingewanden van het duin.
Ik kan het niet nalaten me er even in te laten zakken. Vaak gaat een camera mee.

Wat heb je er te zoeken? Een verroeste soldatenhelm? Een geraamte? Je ziet geen hand voor ogen, het stinkt naar pis, de wanden zijn bedekt met krabbels, die veel later graffiti zullen worden genoemd.

Het is voor twee minuten spannend. Als je binnen loopt en er zou buiten een ton zand verschuiven, werd je door geen reddingsploeg ooit nog gevonden.

Je bent blij als je weer buiten staat.
De grafkelder is leeg.

De familie Van Bemmel had het zich wat al te gemakkelijk gemaakt met het verstoppen van de eieren.

Eén uur zou ik begrijpen, maar een hele dag...

De artikelen in de bijlagen, met zijn naam in de kop, heb ik voor u doorgenomen.
Mag ik adviseren ze over te slaan? Zonde van de tijd.

Het onderwerp is tot op het bot afgekloven.
Zelfs werden zijn labiliteit en bindingsstoringen door psychoanalytici van naam en faam breed uitgemeten in het openbaar (zonder hem te hebben gesproken, zo knap zijn de dokters tegenwoordig).

In de peilingen is zijn Beweging in een neerwaartse spiraal geraakt.
En nu, op het moment dat zijn achterban het hardst om sturing roept - Ferry Hoogendijk kan het in zijn eentje ook niet allemaal bolwerken - nu verlaat de Leider het land om in zijn Italiaanse villa te bekomen van de emoties.

Het vaderland haalt opgelucht adem. De storm is gaan liggen. De laatste omgewaaide bomen worden in handzame blokken gezaagd.
De zon staat te stralen aan een wolkenloze hemel, de terrassen stromen vol, er wordt gelachen en gezongen.
Spontane straatfeesten laaien op, jong danst met oud, Antillianen verswingen de sirtaki, Kenianen oefenen een klompendans.

Nederland geniet van een Pimvrije Pasen.

Zeggen dat je via via - 'mijn vriend is de broer van een redacteur van een uitgeverij, sorry, dit is zwaar geheim, dus mondje dicht, alsjeblieft!' - het manuscript van de nieuwe roman van Donna Tartt een dagje in huis mocht hebben (verschijnt 15 september in Nederland, een maand later in de rest van de wereld).

'En? En? En?' - de boekenliefhebbers drommen om je heen, monden open, ogen groot.

'Wel aardig', antwoord je, met een fijn glimlachje, 'maar er kan zeker de helft uit. Meer wil ik er niet over kwijt, vind je niet erg, hè?'

Geachte cliënt van de Radomabank,

U heeft het ongetwijfeld al gemerkt: de virtuele bank doet steeds meer haar intrede in onze samenleving. De traditionele balies en loketten worden vervangen door apparatuur en het aantal cliënten dat bankzaken afhandelt via het internet (www. radoma.nl) neemt fors toe.

Wij hebben grote investeringen gepleegd om op deze ontwikkelingen verder in te spelen, zodat u op een zo efficiënt mogelijke wijze van onze diensten gebruik kunt maken.

Met het oog op maximale veiligheid en zo kort mogelijke wachttijden hebben wij besloten het persoonlijk verkeer tussen cliënt en bank in belangrijke mate te beperken.
Met ingang van 2 april 2002 is het dan ook niet meer mogelijk contact met onze bank op te nemen.

Ook behoren persoonlijke gesprekken met onze medewerkers betreffende hypotheken, reisverzekeringen e.d. definitief tot het verleden.

Mocht u, bij toeval, toch in de buurt van ons hoofdkantoor verzeild raken, dan kunnen onze medewerkers u uit veiligheidsoverwegingen naar uw legitimatiebewijs vragen, alvorens tot fouillering over te gaan.

Wij zijn ervan overtuigd dat deze veranderingen zullen leiden tot een verdere verbetering van onze dienstverlening.

Met vriendelijke groeten,
H. P. den Ouden,
directeur Radomabank

?Die foto bovenaan Bieslog, waar is dat?'

Het Nieuwe Centrum van Den Haag.

De strook groen onderaan: het Malieveld.
De puntdaken: het Ministerie van VWS ('de tieten van Den Haag').
De raket ervoor: een verzekeringsmaatschappij.
De bouw duurt al jaren en zal nog jaren vergen.
Het Nieuwe Centrum komt waarschijnlijk nooit af.

Hiernaast een foto van de andere kant.
De Hofvijver, rechts de kamergebouwen.
In het midden: het torentje van Kok.

Symboliek?
Zoveel je maar wilt.
De oude bolwerken worden overruled door de nieuwe funbouw.

Zojuist naar buiten gelopen.
Het is een donkere avond.
De nagenoeg ronde maan verspreidt een zacht licht.

Wat is er lang geleden gebeurd op deze dag en wat was de exacte datum?

Dr. Lalleman probeert het me uit te leggen.

Ik begrijp er niet veel van.

Kwam vanmorgen de gisteren nog zo kwieke mevrouw Haardman van om de hoek tegen. Ze liep achter een rollator. Ze is 88 en dus breekbaar.

Letje van Tichelen van de Groenweg is 42 en triathlonloopster. Nu schuifelde ze achter een rollator de supermarkt in.

Maar toen ik nog geen vijf minuten later Boris van der Stor (22) achter een rollator zag strompelen, wist ik het zeker:

ROLLATORMAN SLOEG WEER TOE!

Ik ga vanavond de politie maar 's bellen. Ik denk de identiteit van de schurk te kunnen onthullen.
Bij deze activiteiten past slechts één naam:
Kamagurka!

Het werk van kunstenaar Marcel van Eeden (1965) uit Den Haag, is nauw verbonden met Internet.
Dagelijks maakt hij een tekening, die hij op zijn site (Tekenlog) plaatst.
Daarnaast beheert hij een tweede site (het Cioran-weblog), waarop hij, ook dagelijks, interessante links naar kunstenaars en tentoonstellingen doorgeeft.
Ik ben een vaste, bewonderende bezoeker.

Elke dag een tekening - ze vormen nu al een gigantisch oeuvre.
Het zijn met grote precisie getekende landschappen, interieurs, winkels, nachtelijke stadsgezichten, grote gebouwen, maar ook uitslaande branden, zonnige vakantiebestemmingen, mensenmassa's, folkloristische feesten... bij het zien onderga je een merkwaardige sensatie. Je herkent de taferelen, maar je kunt ze niet plaatsen in je herinnering of in de tijd. De kleding van de afgebeelde mensen, de auto's op straat, de architectuur van de gebouwen, behoren onmiskenbaar tot het verleden. Wat deed de kunstenaar besluiten tot de keuze van zijn onderwerpen?

Ik stelde Marcel van Eeden een experiment voor: als we nu 's op Bieslog één prent zetten en we houden naar aanleiding van die tekening een gesprek over techniek en achtergrond van zijn werkwijze?

Voor meer werk en informatie: zie Van Eedens site met het Tekenlog. In galerie Maurits van de Laar (Herderstraat 6, Den Haag) hangen momenteel, tot en met 14 april, veel recente tekeningen 'in het echt'.

Om dit experiment te ondergaan - ik ben benieuwd naar uw reacties - dient u eerst het geluidsicoon aan te klikken en daarna de prent beeldvullend op uw scherm te plaatsen.
Ik geef u aan het begin van ons gesprek nog wat aanwijzingen - dit lijkt hinderlijk uitleggerig, maar ik weet dat velen van de Biesloglezers (van alle leefijden, geeft niets) nog wat onwennig met de Internetmogelijkheden omgaan.

Ik hoop dat u er de tijd voor neemt. Klikt u nu op het luidsprekertje?

Vandaag werd in het Algemeen Dagblad uw hoofdredacteur onder één noemer gebracht met John F. Kennedy, Jim Morrison, Prinses Juliana, Menno Bentveld en Mieke Telkamp!

Wat brengt ons samen?
Wij allen zijn lid geweest van de wereldwijde padvindersbeweging.

Apetrots en gek van ijdelheid grijp ik de gelegenheid aan om weer 's iets over mijzelf te schrijven.

Hebben de genoemde padvinders hun glanzende carrières te danken aan hun gedegen opleiding tot scout?

In mijn geval zeker en ik kan het bewijzen.

Op de foto ziet u uw hoofdredacteur (opgeschoren hoofdje!) op veertienjarige leeftijd als pianist/leider van het orkest The Woodpeckers op het toneel van Diligentia in Den Haag.
Wij brachten de padvindersrevue 'Ziet u ze vliegen?', een show met de luchtvaart als thema - zie de KLM-vlag! - en het nummer dat we hier spelen is getiteld: 'Lieve kleine stewardess'.
Let ook op de door Rudi Deurloo bespeelde theekistbas - de mijne, ik kreeg hem het jaar ervoor van Sinterklaas.

In het gestencilde groepsblad de Rimboejager, debuteerde uw hoofdredacteur op tienjarige leeftijd, met een verslag van een 2-sterrenjacht in Utrecht. 'Die middag marcheerden wij langs de machtige Dom...'

Van deze padvindersactiviteiten naar het huidige hoofdredacteurschap van Bieslog loopt een lange, kaarsrechte lijn.

Op 13 april wordt het Flipje van Tielmuseum geopend. In september verschijnt een nieuwe strip.

Voor jonge radio- en tv-talenten is de Philip Bloemendalprijs in het leven geroepen.

Stel nu eens dat een van de grote politieke partijen die deel uitmaken van de regering, zou aankondigen vijftienduizend asielzoekers een verblijfsvergunning te willen geven. Zomaar. Van de ene dag op de andere.

Politieke zelfmoord! Een daling in de peilingen van vijf zetels. Want Nederland is in de greep van een ongekende vreemdelingenhysterie.

Vijftienduizend asielzoekers, afkomstig uit landen in oorlog, wachten op een verblijfsvergunning. Drie jaar, vijf jaar, ja , er zijn families die elf jaar wachten!

Maar staatssecretaris Kalsbeek (PvdA) laat er geen twijfel over bestaan: die mensen - in veel gevallen volledig ingeburgerd, een opleiding volgend, kinderen hier op school - komen niet in aanmerking voor een generaal pardon.

Er komt een Nieuwe Vreemdelingenwet, strenger, sneller, harder.
De slachtoffers van de oude wet moeten blijven wachten. Tot na de verkiezingen? Tot na de daaropvolgende verkiezingen?

Tot welke partij behoorde de staatssecretaris ook alweer?

Tot DE PARTIJ VAN DE ARBEID! Een inhumane partij.

Toen hij naar Amerika vertrok en in grote Hollywoodfilms ging spelen, verloor ik hem uit het oog.

Voor mij blijft hij onvergetelijk als lid van het Britse duo Peter Cook & Dudley Moore.

Zij waren hun tijd ver vooruit.

Hans Teeuwen-liefhebbers bijvoorbeeld, zouden eens moeten luisteren naar de Derek and Clive-dialogen.

Nergens zie ik leeftijdsgrenzen vermeld.

Ik ken etters van dertig en veertig, met nog zeer krachtige ouders.
Ouders die niet ingrijpen.

Etters van dertig en veertig blijven altijd de kinderen van hun ouders.

Waarom laten de ouders die oudere kinderen maar door etteren?

Stuur alle ouders van alle etters naar een opvoedcursus!

Wie de berichtgeving over China volgt, is getuige van de onafwendbare opmars naar wereldheerschappij.

Ik maakte een plakwerkje van vier koppen uit één Volkskrant.

1. Israël en China leggen ruzie over wapenorder bij
Na Rusland is Israël de belangrijkste wapenleverancier van China en China is op dit moment de grootse wapenkoper ter wereld.

2. Chinezen storten zich op high-tech
De Chinese regering heeft besloten dat China een high-tech-wereldmogendheid moet worden, met Shanghai als hoofdstad.
China heeft een razendsnel groeiende industrie van microchips.

3. China lanceert capsule met astronautenpop aan boord
De naam van de capsule is Goddelijk Schip. Vanuit de Gobiwoestijn worden in 2003 echte ruimtevaarders gelanceerd en in 2005 loopt een Chinees op de maan.

4.Chinese bureaus leuren met studenten
Nederlandse hogescholen en universiteiten worden door bemiddelingsbureaus overspoeld met aanbiedingen van honderden Chinese studenten. Onze instellingen kunnen honderdduizenden euro aan rijksgeld binnenhalen!

In 2010 is de VS als wereldmacht overvleugeld door China.

Ach god, en dan zijn er sukkels in Nederland die een groot hek om ons landje willen plaatsen.

Om oprichting van Leefbaar Oss te voorkomen hebben leden van PvdA en VVD afdeling Oss, de naam Leefbaar Oss bij de Kamer van Koophandel gedeponeerd.

Zij deden dit 'om te verhinderen dat iemand gaat profiteren van de hype'.

Die 'iemand' is plaatsgenoot Roeland Westweel, zo heeft Bieslog uit betrouwbare bron vernomen. Westweel wilde de naam Leefbaar Oss deponeren, maar kwam een dag te laat op het kantoor van de Kamer van Koophandel.

Westweel, niet voor één gat te vangen, sloeg onmiddellijk terug door de partij Laakbaar Oss op te richten, een naam die vandaag bij de Kamer is gedeponeerd.

'Dus goed onthouden', drukt Westweel ons op het hart, 'het Leefbaar Oss ter voorkoming van Leefbaar Oss is PvdA en VVD, maar Laakbaar Oss is het eigenlijke Leefbaar Oss.'

Politiek wordt een ingewikkelde zaak. Zeker nu we vanavond horen dat Dierk Rommel in Druten de partij Lijst Pim Fortuyn te Druten heeft opgericht.
'De naam Lijst Pim Fortuyn bleek gedeponeerd, maar de Lijst Pim Fortuyn te Druten niet.
Ik heb de Lijst Pim Fortuyn te Druten opgericht, ter voorkoming van een Lijst Pim Fortuyn te Druten.'

Bieslogfoto's:
1. klik op de foto
2. klik op Toon op originele grootte
3. maak fotoscherm beeldvullend

Mag ik u het volgende 'waar gebeurde' verhaal vertellen?

Op een avond, een jaar of vijf geleden, werd er aangebeld en voor de deur stond de man die ik alleen kende van groeten. Een oudere Marokkaan, wit baardje, lang gewaad, muts op, die mij, als ik hem in het dorp tegenkwam, altijd lachend groette. Zou hij me wel eens op tv hebben gezien? Hoe wist hij waar ik woonde?

'Kun jij helpen?', vroeg de man. Volgde een in gebroken Nederlands verteld treurig verhaal, waaruit bleek dat de zuster van zijn vrouw tijdens een bevalling was overleden. Of ik zo goed wilde zijn hem en zijn vrouw per auto naar de familie van de overledene te brengen.

Ik zegde toe hen de volgende dag te zullen brengen. Waar moesten we heen?
Dat wist de man niet. 'Ergens in België', was het enige dat ik te weten kwam.
'Maar hebt u dan geen adres?', vroeg ik bezorgd.
'Adres hier', zei de man, op zijn hoofd tikkend.

De volgende ochtend gingen we op weg. De vrouw achterin, de man naast mij.
Naar België, zonder adres?
Uit het tamelijk moeizame gesprek dat we voerden begreep ik, dat de man al twintig jaar werkte op de kartonfabriek bij ons in de gemeente, dat hij analfabeet was en dat hij de weg naar zijn familie in België eenmaal eerder had afgelegd, in de auto van een zoon (die teruggekeerd was naar Marokko).

'Maar hoe heet de plaats dan waar we moeten zijn?', vroeg ik en ik wees op een wegenkaart van België, die ik voor al mijn zekerheid in het zijvak van een portier had gestoken.
'M...? M...?', het was de enige letter, voor hem een klank, die hij wist te produceren.

Na Antwerpen verlieten we de snelweg en bij elk verkeersbord keek ik hulpeloos opzij.
'Daar', wees hij, zonder nadenken, met zijn hand naar links of rechts wijzend.
Mijn gids keek nu oplettender naar het landschap, maar nog altijd kreeg ik duidelijke aanwijzingen.

We bereikten het dorp Moorsel, ergens in de buurt van Aalst. 'Goed!', zei hij, 'M...!'
Straatnaam en huisnummer zou hij niet kunnen zeggen, maar wel wijzen.
En zo arriveerden we, na een rit van twee uur, voor het huis van de zuster van zijn vrouw.

Een tocht die hij, ik herhaal het feit, één keer eerder had gemaakt.

Stel dat ik zou emigreren naar Marokko en ik werd verplicht een inburgeringscursus te volgen - ik denk dat ik in grote problemen zou geraken.

BESTE Henk,

In de RUIM veertig jaar van het BESTAAN van JOUW pagina, is MIJN naam er NOOIT op genoemd.

IK ben je daar DANKBAAR voor.

JIJ hebt MIJ niet NODIG gehad. En IK JOU niet.

Het ga JE GOED,

Je WIM

In programma's als Temptation Island wordt duidelijk dat het afschaffen van de dienstplicht indertijd toch niet zo'n goed idee was.

Zestien maanden voor de deelnemende jongens en meisjes en acht maanden extra voor presentators, producers en regisseurs van programma's over datende, zichzelf en de kijkers stierlijk vervelende koppels.

Daarom moet er gemeten worden, niet gepeild . Dat is de stellige overtuiging van Prof. dr. Nak de Weert. Zijn instituut, het Nak de Weert Instituut, past als enige wetenschappelijke instelling ter wereld, de door hem zelf gegrondveste OG-methode toe (het Onpeilbare Gemeten).

Twintigduizend proefpersonen in ons land werden uitgerust met minichipjes, die zijn aangebracht in de neusholte (twee per neus). Dagelijks verrichten deze verfijnde meetinstrumentjes 5000 metingen, die per satelliet worden doorgezonden naar het Nak de Weert Instituut, waar ze door Prof. dr. Nak de Weert persoonlijk worden verwerkt in gigantische databestanden.

Wat wordt er zoal gemeten in het Nak de Weert Instituut?
Veel. De opdrachtgevers variëren van Shell, Levi's, McDonalds en Replay tot Het Rode Kruis, Feyenoord en het Ministerie van Defensie.
Samenvattend: dat wat niet gepeild kan worden, wordt door het Instituut gemeten.

Ook zoiets vaags als een onderzoek naar 'de oplopende spanningen binnen de bevolking' wordt door prof. dr. Nak de Weert niet uit de weg gegaan.

Jan Blokker heeft het boek 'dat leest als een trein' gelezen.
Zijn eindoordeel, vanmorgen in de Volkskrant:

- Na lezing van zijn trein was ik er ook eens te meer van overtuigd dat hij wel degelijk de Jean-Marie le Pen, de Flip de Winter, de Jörg Haider en de nieuwe Hans Janmaat van Nederland mag heten. Ere wie ere toekomt.

In het blad FEM/De Week wordt zijn gehele oeuvre doorgelicht.

- De Fortuyn van 2002 is misschien het best te omschrijven als een kruising tussen Geert Mak en Roel Pieper. -

Is er nog ergens een voorzitter onthoofd?

Het is een tamelijk agressieve instelling, waarmee ik de sportkaterns doorneem. De verslagen van wedstrijden, in welke tak van sport dan ook, interesseren mij niets.

Onder de grote voetbalfoto's vol ledematenkluwens zoek ik naar het gedonder in de bonden.

Vanmorgen is het weer raak. Het is altijd raak. In welke bond is geen gedonder?

De bondsraad heeft een voortijdig einde gemaakt aan het voorzitterschap van Dolf van Vliet. De voorzitter van het district Zuid-Holland (in die provincie begint doorgaans het gedonder) Ger Fransens hield een vurig pleidooi voor zijn vertrek. Hij kreeg 350 van de 505 stemmen met zich mee.
'Een overweldigende meerderheid', zei Fransens tevreden, die onder meer het gebrek aan langetermijnvisie, het gebrek aan uitstraling en het niet nakomen van afspraken hekelde. (de Volkskrant)

Steeds meer voorzitters sneuvelen op gebrek aan uitstraling.

Er zal een profielschets worden gemaakt voor een nieuwe voorzitter.
De nieuwe voorzitter moet in staat zijn de bond aan te sturen, leiding te geven aan veranderingsprocessen en internationale contacten vlot te laten verlopen.

In de sportbijlage is veel taal aan te treffen uit het economiekatern.

Er circuleren namen. Voorzitters met uitstraling zijn schaars. Desnoods nemen we een voorzitter van buiten. Toch liever een voorzitter van binnen. Kent alle ins en outs. 'Frans?', durft iemand voorzichtig hardop te opperen.

Ja, ook de naam van oud-voorzitter Frans Hoogendijk, die in diskrediet raakte nadat bekend werd dat hij gasten op kosten van de bond had meegenomen naar een bordeel, circuleert weer.
Heimwee naar fidele Frans, die weet hoe het in de Echte Wereld toegaat. Met een uitstraling van heb ik me jou daar.

Over welke sport gaat dit bondsgedonder? Over judo. Maar dat doet er niet toe.

In de mailbox ontving ik veel reacties van deze strekking:
Beste hoofdredacteur,
Op 15 maart beloofde u geen stukjes meer over 'die man' te publiceren en sindsdien weet u van geen ophouden!

Mijn antwoord:
ja, maar ik beloofde geen LEUKE stukjes meer te schrijven. Aan die belofte heb ik me gehouden.

Flauw? Nou!

Het onderwerp is onontkoombaar. Ook in de weekendbijlagen veel analyses en commentaren.
Meest opvallende: de paginagrote stemverklaring in Trouw van Louis Ferron, die zich onomwonden achter Pim Fortuyn schaart. De eerste steun van een vooraanstaand kunstenaar.

'Ik hang Fortuyn aan en zal op hem stemmen omdat de westerse cultuur zoals wij die gekend hebben, failliet is, dood is en ik geen lijken op wil vrijen. Mijn keuze voor Fortuyn is een nihilistische, maar met de passie beleden waar de politiek en de samenleving behoefte aan hebben.'

Nihilistisch is zeker ook de keuze van de denker waar Ferron zijn betoog op bouwt. De staatsrechtgeleerde Carl Schmitt wordt voortdurend instemmend geciteerd.

'Als we nu eens gewoon, in navolging van de door bittere lessen wijs geworden Schmitt, eens afspraken dat waar het in de politiek om draait de staat in zijn meest alledaagse betekenis is: 'een binnen territoriale grenzen georganiseerd volk.' Dan hebben we de zaken tot een bevattelijk en in heldere theorieën en methodieken te vatten systeem teruggebracht. Bijna op het niveau van 'Fabeltjesland' of 'Big Brother', zal ik maar zeggen. Dat is in ieder geval bevattelijk voor het door de televisie geëmancipeerde volk. Vervolgens zou je daaruit kunnen concluderen dat partijen als die van Fortuyn en de leefbaren het meest concreet invulling geven aan deze gedachte().'

De gedachte van de door bittere lessen wijs geworden Schmitt - de door Hermann Göring in 1933 tot Staatsrat benoemde president van de 'Vereinigung nationalsozialistischer Juristen', die het Röhm-Putschbloedbad in 1934 rechtvaardigde als 'höchste Form administrativer Justiz'. Bitter? Schmitt zat na 1945 een jarenlange gevangenisstraf uit.

Deze informatie mag je van Ferron waarschijnlijk niet aandragen. Het is in zijn ogen onfatsoenlijk iemand zo tot on-mens te verklaren. En misschien is het niet bevattelijk voor het door de televisie geëmancipeerde volk.

Ferron heeft, met dank aan Carl Schmitt, Fortuyn een perfecte intellectuele onderbouwing gegeven voor diens 'concrete invulling'.

Heeft de samenleving behoefte aan de (nihilistische) passie van Ferron? Ik niet.

In de Culturele Bijlagen deze week veel aandacht voor de prostitutie.

Naar aanleiding van de tentoonstelling Vier eeuwen prostitutie in Amsterdam, in het Amsterdams Historisch Museum, wordt paginalang uitgepakt.

De tentoonstelling 'toont de veelzijdige verbeelding van prostitutie. Schilderijen, tekeningen, foto's en films getuigen van de fascinatie van kunstenaars voor prostitutie. Ook de dagelijkse praktijk wordt uitgebreid getoond'.

De prostitutie is weer eens salonfähig gemaakt.

Alles goed en wel, verzucht menige criticus, we weten nu nagenoeg alles over de hoeren, maar uit zicht blijven de hoerenlopers. Wat beweegt hen, wie zijn zij?

Nou, daar weet Internet wel antwoord op!
Ik geef u een adres door, waar de lopers elkaar verslag uitbrengen en goede tips geven.
Hun teksten zijn fascinerend, ongegeneerd en 'very dirty'. U bent gewaarschuwd.

Vanmorgen had ik een goed gesprek met mijn achterburen, over de spanningen die tussen ons waren gerezen (zie en hoor Gang-bang, in het dossier Bieslog met audio).

We hebben de ruzie helemaal uitgepraat.

Of ze begrip konden opbrengen voor mijn klachten over burengerucht?
O, jawel, maar wat ik niet wist: ze waren bezig geweest met een recordpoging. En ze waren erin geslaagd het wereldduurrecord paren met één uur te verbeteren tot 48 uur non-stop!

Mijn achterburen krijgen een vermelding in het Guiness Book of Records.

Het werd een gezellige boel en ik kreeg een royale portie verse vliegen aangeboden. De eerste vliegen van het jaar - heerlijk!

- De derdejaars(!) studenten waren verbaal en inhoudelijk de meerderen van hun concurrenten afkomstig van 75 universiteiten uit de hele wereld

Het succes is het triomfantelijke bewijs van de onderwijskwaliteit van de Universiteit Maastricht. ()

Als jij ook grenzen wilt verleggen en wilt scoren,
dan is Maastricht the scene of action! -
-----------------------------------------------

Vraag aan de NOS:
Waarom besteedt Studio Sport geen enkele aandacht aan wetenschapssport?

Vanmiddag ga ik naar een wedstrijd biogenetica tussen de Universiteiten van Utrecht en Amsterdam in een bomvol stadion, waarvan vanavond geen seconde op tv wordt vertoond. Schande!

Zocht in mijn zakken naar een sleutel.

Kwam toen tot de ontdekking dat een man in zijn kleding veel zakken met zich meedraagt.

Broekzakken: 4
Overhemd: 2
Colbert: 4 + dat kleintje voorop
Overjas: 4

Totaal: 15 zakken.

In vijf van de zakken bevond zich iets - papiertjes, munten, enz.
Ik had dus 10 zakken over!

Mocht ik voor iemand iets mee kunnen dragen, geef even een seintje.

Zag in het bos veel hardlopende oudere dames die een trui om hun middel hadden geknoopt teneinde hun achterkant aan het zicht van nakijkers te onttrekken.

Zou ik ook doen als ik een hardlopende oudere dame was.

Zaterdag - winkeldag. Etalages kijken. Etalagepoppen.
Signaleren wij een trend?

Maken de geabstraheerde hoofden - of de poppen zonder hoofd - plaats voor fel realistisch 'net echt'? Post-popart?

Winkelier:
'Ja, dat is een trend. En een dure. Een goeie pop kost nu zo'n 1.500 euro. Wij hebben 60 filialen met tien poppen per winkel. Reken maar uit.'

Locatie: Kalverstraat, Amsterdam

(klikken voor vergroting)

Laat op de vrijdagavond. Ik zou het graag over iets anders willen hebben, maar ik moet u melden dat ik de leider weer op tv heb gezien.

Hij was gast in het praatprogramma van een onvoorstelbare proleet, die Jensen heet.
De proleet kijkt meer in de camera en naar zijn Yorinaanhang in de zaal, dan naar zijn gast.
U kijkt niet naar deze zender, vandaar dat ik het gebodene even beknopt voor u samenvat.

De leider voelde zich in deze omgeving als een vis in het water en ging geen vraag uit de weg.

Vraag uit het publiek:
'U bent helemaal kaal van boven, hoe zit het met van onderen?'

De leider is berucht wegens het voortijdig opstappen in discussieprogramma's. Nu bleef hij zitten en antwoordde:
'Stuur mij een paar leuke jongens, dan kunnen ze het zelf komen bekijken.'
U begrijpt: de proleet bleef er bijna in en ook de zaal bulderde het uit.

Dat de leider niet goed snik is, bewees hij, door in deze context ook nog eens zijn zeer onlangs overleden vader op te voeren. 'Het is goed dat het gebeurd is.'

De proleet bedankte hem voor het hartstikke lachen.

Wie kent hem niet, verscholen in de bossen van de Utrechtse heuvelrug? Wie heeft hem niet beklommen, tijdens een schoolreisje of familie-uitstapje?

De Pyramide van Austerlitz. Gebouwd in 1804, in 27 dagen, door de 20.000 soldaten van het Bataafs-Franse leger, dat oefende op de Leusderheide.

De bevelvoerende Franse generaal wilde een gedenkteken achterlaten ter ere van keizer Napoleon.

Het ligt er nog. Maar hoe? Een bezichtiging door ons Bieslogteam eindigde bijna in een drama.

Een dag zonder dodehoekspiegel, is één dag teveel.

Goedemorgen.

De leider wordt door zijn tegenstander stevig aangepakt.

De leider wordt door een volle zaal uitgejoeld.

De leider ontdoet zich van zijn microfoon.

De leider heeft er geen zin meer an.

De leider weigert de uitgestoken hand van zijn opponent. (Paul-Pim: 10-0)

De leider slaat wel een ongevraagde arm om de schouders van een andere opponent (gruwelijke gewoonte, strafbaar?).

De leider is zo brutaal als zijn hondjes

De leider is een Hysterische Paljas.

Zet op de vrijgekomen plaats van Wien van den Brink de twee hondjes van de leider (in deeltijd).

Hondjes doen het bij de kiezers beter dan varkens.

Van deel 1 van het lijsttrekkersdebat heb ik een zin onthouden van de nieuwe leider, de door God gezondene:

'Elke werknemer moet zijn eigen risicoprofiel kunnen kiezen, dat is meer van deze tijd.'

Een dijk van een eufemisme, een groot politicus waardig.

Ruwe vertaling:
Mensen die uit de WAO worden gegooid en geen uitkering krijgen, dienen zich bij particuliere verzekeringsmaatschappijen bij te verzekeren. Zij die het kunnen betalen, dekken zich in tegen het noodlot en de armlastigen moeten maar zien. Veel bidden misschien?

Tijdens deel 2 ben ik in slaap gevallen. (De gang-bang van vannacht eiste zijn tol.)

Ik ga nu het debat alsnog bekijken. Leve Internet.

Afgelopen nacht, klokke twaalf, begon deze eerste dag van de lente. En dat heb ik geweten.

Mijn achterburen vieren namelijk, al sinds jaren, gedurende die nacht een lentefeest, waarbij ze zich te buiten gaan aan de wildste seksuele uitspattingen! Ongeremde groepsseks. Een orgiastische gang-bang.

Van mij mogen ze. Maar om het lente-achtige van hun party te benadrukken, of zoiets, vieren ze hun feestje in de open lucht. Ze hebben een jacuzzi in de tuin geplaatst, nemen naakt plaats in het water en dan is het al gauw van huppetee.

Van mij mag men. Vrijheid, blijheid. Het is donker, ik ben niet verplicht er kennis van te nemen. Maar of het iets is van 'deze tijd', iets moderns: de heren maken er een tering hoop herrie bij.
Dat kreunt en steunt maar, dat gromt en bromt... Ongeremd, bronstig gedrag! En ze houden totaal geen rekening met de buren.

Waarom huren ze godome geen hotelkamer!

Ik heb er geen oog van dichtgedaan. Tegen vijven, toen ze nog volop bezig waren, werd het me te gortig. Ik ben naar buiten gegaan en - tegen mijn gewoonte in, ik ben echt geen fatsoensrakker - heb ik er 'iets van gezegd'.

Ik laat u een paar minuten 'meegenieten', waarbij ik u aanbeveel het geluidsvolume geheel open te draaien, opdat u begrijpt hoe de onderbuikgeluiden mij uit de slaap hebben kunnen houden - 35 seconden voor het einde, als ik mijn achterdeur open en naar buiten storm, dient u het volume naar normaal terug te draaien. Anders klappen uw speakers uit elkaar!

Kan ik, als er een wettelijk verbod komt op het slaan van kinderen, de onderwijzer die mij in de vijfde klas van de Lagere School een te fikse draai om de oren gaf, alsnog voor de rechter dagen?

Hij is al jaren dood, maar postuum zou ik hem de lel graag teruggeven.

Verjaart een oorveeg?

- Ik heb menigmaal in woord en geschrift mijn steun verwoord aan Nederlanders van buitenlandse herkomst, aan illegaal hier verblijvende buitenlanders en aan marginale groepen in de samenleving.Dit alles vanuit de idee dat eenieder recht heeft op een plekje onder de zon en vanuit de gedachte dat de veelkleurigheid van stad en samenleving zonder meer een grote verrijking is.
Niet alleen van onze economie, maar ook van onze cultuur.
Wat zouden we zonder al die vogels van verschillende pluimage een armetierige en saaie samenleving hebben! -

Van welke schrijver is bovenstaand citaat?

Van de man die, gevraagd naar zijn opvattingen, te pas en te onpas beweert: 'Leest u mijn boeken maar!'

Richard Pollé en René Kruis lazen die boeken zorgvuldig en besloten de auteur een open brief te schrijven.

De mogelijkheid om de brief te ondertekenen wordt hierbij van harte aanbevolen.

Via de autoradio volgde ik vanmiddag het verslag van een commissievergadering in de Tweede Kamer over het asielbeleid.
Dat beleid van Paars 2 is een groot 'succes': de stroom binnenkomende asielzoekers is in twee jaar gehalveerd.

Toch trokken alle afgevaardigden de registers weer 's flink open.
Het is duidelijk: van de tienduizend onderwerpen die in de samenleving voor het oprapen liggen, wordt het asielzoekers'probleem' er als belangrijkste verkiezingsissue uitgepikt.

Alle zittende politici voelen de hete adem van de Hysterische Paljas in de nek en reageren navenant hysterisch.

Er ontstond een beschamend gekissebis over de vraag wie het eerst de harde maatregelen had voorgesteld, die tot het goede resultaat hadden geleid.
En: hoe hard is hard?

Voor Christen Democraat Wijn kan het nog veel harder.
Wederom haantje de voorste : Henk Kamp. Ook hij wil er nog een schepje bovenop.

Tijdens de discussie viel Kamps internetadres. Of hij hem zelf opgaf kon ik wegens een plotseling remmende voorganger niet noteren, maar het zou me niets verbazen.

Neem vooral kennis van de agenda van deze ex-FIOD-rechercheur. Die behelst slechts één punt. Waarmee hij zelf aangeeft de asielzoekers goed te kunnen gebruiken.

Het is te vroeg voor een stemadvies.

Bovenstaande kapitale tikfout staat al de gehele dag in mijn vorige stuk (Plagiaat?).
Een half uur na publicatie werd ik per mail gecorrigeerd, maar omdat ik 'op reportage' was (waarover morgen meer), kon ik de fout niet snel herstellen. Ook andere lezers waarschuwden mij.

Ik wil maar zeggen: via de mailbox worD ik scherp gehouden en daar dank ik alle schrijvers voor. Ik krijg op- en aanmerkingen, tips en aanvullingen.
Ik herhaal hetgeen in de linkerbalk is vermeld: het is onmogelijk u allen persoonlijk te antwoorden, maar ik neem van alle reacties grondig kennis.

Neem dan een Reactieforum, zeggen sommige lezers. Maak je correspondentie openbaar, wees interactief, dat is nou 'typisch Internet'.
Anderen raden mij zo'n discussieplatform ten zeerste af: de schreeuwers en de lolbroeken nemen daar het heft in handen, voorspellen zij.

Na eigen ervaringen en bezoeken aan vele fora, ben ik ervan overtuigd geraakt dat de Bieslogrespondenten zullen aarzelen of zwijgen als hun schrijven aan de openbaarheid wordt prijsgegeven.
Geen reactieforum op deze site.

In een eerder stukje behandelde ik een gedicht van C. B. Vaandrager. Ik eindigde met de vraag of diens beroemde gedicht over de kleine kroketten, anders wordt gelezen in de wetenschap dat het een deel is uit een cyclus over Madurodam.
In meerderheid koos u voor de Madurodamlink. Voor velen kreeg het gedicht een verrassend nieuwe betekenis.

Enkele lezers hebben met verbazing op de radio een Sterspot gehoord, waarin de hoofdredacteur onbeschaamd reclame maakt voor deze site.
Wat nu? Wordt Bieslog, een site van de VPRO, commercieel uitgebuit?

Het zit zo:
Als in de loop van een uitzenddag blijkt dat bepaalde Sterblokken op radio of tv niet zijn 'uitverkocht', mogen de omroepen de overblijvende zendtijd gratis vullen met spotjes voor hun eigen programma's.

Ik maakte gebruik van de gelegenheid. En tot slot van dit stuk vol eigenpromo en navelstaar, laat ik u getuige zijn van 'the making of'.

Een heel vervelende zaak. Nee, is te zwak uitgedrukt. Geschokt. Tot in mijn diepste wezen aangetast. Bedreigd.
Mijn integriteit staat op het spel. Pijnlijk, ik ben geestelijk gewond.

Wat is er aan de hand?
Ter gelegenheid van de Boekenweek had een plaatselijke boekhandel mij om een gedicht gevraagd. Het zou, op mooi papier gedrukt, fraai vormgegeven, dienen als extra gratis presentje, naast het Boekenweekgeschenk.
Het exclusieve geschriftje is prachtig geworden en ik ben (was) er apetrots op.

Nu verscheen gisteravond, in een plaatselijke krant, een sensationeel opgemaakt artikel, waarin ik van grof plagiaat wordt beschuldigd!
Ik zou grote delen van mijn gedicht hebben overgeschreven, nee, gejat, uit het werk van een andere dichter.

Oordeelt u zelf. Ik laat u eerst mijn gedicht lezen. Het komt uit mijn bundel Nieuwe Gedichten en dit is het openingsgedicht:

POETICA NOVA

laat de ravenman maar knarsen op zijn schreeuwend gelijk
de ongehoorde heeft een standpunt
het particuliere logbeest schraapt
als je het mij vraagt
ik laat het knagen col legno op een zaag

de ongehoorde schraapt pompeus zijn keel
wij vliegen onderwijl op breed rubato
spijbelend senza sordino door de ouverture
en gillen als krijt op bord
het klappend warme pluche in
(doek) als je het mij vraagt

Wim de Bie

De beschuldiging luidt nu, dat ik delen van mijn gedicht zou hebben overgeschreven uit dit gedicht, van de jonge, veelbelovende dichter Ilja Leonard Pfeijffer:

MUSICA NOVA

het particuliere logbeest schraapt pompeus zijn keel
als je het mij vraagt als je het mij vraagt
laat ik het knagen col legno op een zaag
sempre sforzato en gillen als krijt op bord

laat de ravenman maar knarsen op zijn standpunt
de ongehoorde heeft schreeuwend gelijk
wij vliegen onderwijl arco senza sordino
spijbelend op breed rubato dwars door de ouverture
(doek) het klappend warme pluche in (doek)

Ilja Leonard Pfeijffer

Vergelijk beide teksten en u begrijpt hoe schandelijk de beschuldiging van plagiaat bij mij aankomt.
Iedereen met gevoel voor literatuur kan zien dat ik een spel met de taal speel, dat in de dichtkunst al eeuwenlang wordt gespeeld. Het werk van de grote T. S. Eliot bergt in elke regel een verwijzing naar andere literatuur.

Ik ga vandaag kontakt zoeken met Pfeijffer. Ik ben er van overtuigd dat hij mijn gedicht zal waarderen. (Als hij het al niet beter vindt dan het zijne!)
Mocht hij in de pers een verklaring ten gunste van mij willen afleggen, dan is de rel misschien nog ten goede te keren.

• Maar hier kwamen we er toch niet uit?
• Nee, we zijn gewoon weer door de hoofdingang eruit gewandeld.
• Dat kunnen we toch weer doen?
• Ja dag, dat is een rot end. Nee, hier gewoon naar beneden, kelder -2, vak D.
• Ik vind het een beetje eng, weet je dat?
• Ach welnee, vak D ligt daar rechtsachter.
• Maar het is toch net of je in een tombe afdaalt?
• Maar kindje toch, de zon schijnt, wat somber nou.
• De groene zoden... Ja,dat is het: we gaan onder de groene zoden!
• Kom op nou, we moeten voor de files de stad uit zijn.
• Ik ga voor geen goud naar beneden!
• Weet je wat we doen? Ik ga de auto halen, jij steekt het veld helemaal over en daar in de verte, zie je die autoweg? Daar pik ik je op.
• Maar ik weet helemaal niet wat je wilt: begraven of gecremeerd? Waar liggen alle papieren? Zijn we verzekerd? Wat voor muziek moet er gedraaid? Als we thuiszijn, wil ik dat allemaal doorpraten.

Joala Varela, de nummer twee op de lijst van die man.
Luister naar een gesprek van Radio Rijnmond.

'Economie of samenleving, hoe je het ook wil noemen.
Een hoop overtollig vet moet worden weggesneden.
Degenen die niet bijdragen, die vallen toch echt af.
Onderklasse.
Heropvoedingskampen.'

Geen Jip-en-Janneketaal.

(Dank voor tip van Biesloglezer)

KORT VERHAAL

Zondag genoot de dichter Sijmen van Woelgeest van zijn avondje vrij.
De door zijn uitgeverij georganiseerde Boekenweektoernee, die hem in plaatsen als Vlodrup, Maarssen, Winterswijk en Raalte had gebracht, gunde hem een rustdag.

Tot nu toe waren de voorleesavonden redelijk verlopen. Het gemiddelde bezoekersaantal in de bibliotheekzaaltjes schommelde ronde de 45 en in totaal had hij 63 bij de uitgang verkochte exemplaren van zijn bundel De Liefste/DeCyclus van zijn handtekening voorzien.

Minder succesvol verliepen de afterparty's. De zaaltjes stroomden na afloop opmerkelijk snel leeg, maar, verzekerde het bibliotheekpersoneel hem, dat was vooral te wijten aan slecht provinciaal openbaar vervoer.
'We moeten de bus nog halen', vormde het meest gehoorde excuus van de aanwezigen die zich rap uit de voeten maakten.

Meestal lag hij al om halfelf op de geruite sprei van zijn hotelkamerbed. Alleen.
De droom van de dichter - in elk stadje een ander literatuurgevoelig schatje - was tot op heden niet uitgekomen.
Ja, in Winterswijk was een pittige bibliothecaresse meegegaan 'om wat te drinken'. Ze bleek 'ontzettend veel te houden van het werk van Gerrit Achterberg' en Sijmen had alle zeilen bij moeten zetten, want in het werk van Achterberg had hij de laatste vijfentwintig jaar geen blik meer geworpen.
Na een uur bleek dat Sandrien de wachttijd zat te overbruggen tussen Sijmens lezing en een verloofde-met-auto die haar kwam afhalen.
(Sijmen deed overmatig slijmerig tegen de verloofde - 'wat een meesterlijke auto' - om zijn werkelijke intenties te verbergen.)

Nu lag hij thuis op zijn eigen bank, een pilsje voor zich op de grond, te genieten van zijn vrije avond.
De AVRO vertoonde een documentaire over collega Jean Pierre Rawie.
Aanvankelijk voorzag Sijmen de beelden van Rawie's dandy-achtige gestalte, van misprijzend gesnuif.
'Pfff... wat een blaaskaak! Tsss... je moet maar durven!'

Met Rawie's werk had Sijmen dus weinig op. 'Erger dan Nel Benschop.''De Anton Pieck van de Nederlandse literatuur.'
Maar naarmate de documentaire vorderde, slonk Sijmens minachting. Hij ging er zelfs rechtop voor zitten.

Vooral de beelden van Rawie's voorleesavonden fascineerden hem. Daar zat wel even wat ander publiek dan de muisgrijze stellen waaruit zijn gehoor voornamelijk bestond.
Net-niet-te-oude overheerlijke vrouwen, langharige, blonde meisjes met vrolijke oorbellen, zaten aan Rawie's voeten en dronken ieder gedicht in, als waren het mooiere sonnetten dan die van Bocaccio.
'Als het me even tegenzit in het leven,' zei een van de overheerlijke vrouwen, 'ga ik vroeg naar bed met alle bundels van Jean Pierre Rawie en dan kan ik er de volgende dag weer helemaal tegen.'

Krantenknipsels met overlijdensadvertenties kwamen nu in beeld, die openden met een citaat van Rawie. Niet twee, maar wel dertig keer hadden nabestaanden kracht geput uit Rawie's gedichten.

En toen de dichter de cameraploeg op een zoektocht over een kerkhof had gevoerd en met nauwelijks te verbergen trots een zerk aanwees, waar een gedicht van zijn hand in het marmer was vereeuwigd, sloeg Sijmens minachting om in bewondering.

'Is Jean Pierre Rawie niet de enige, echte Dichter des Vaderlands?' vroeg hij zich hardop af.

'Rawie's werk vervult een belangrijke functie van het dichterschap,' zei een ondervraagde vriend in de docu, 'hij vindt de woorden voor mensen die in hun verdriet machteloos zonder woorden staan.'

Wat is er eigenlijk tegen, dacht Sijmen, je moet de clichés ambachtelijk doortimmerd opschrijven. Alle clichés zijn waar. En tegenover de dood zijn alle clichés gerechtvaardigd.
Ja, Gerrit Achterberg dacht daar anders over. Maar wie, behalve Sandrien in Winterswijk, leest er nog Achterberg?

Hij pakte de toerneelijst van tafel. Morgen Ruurlo. Hij moest het daar meteen anders aanpakken.
Belangrijke les uit de film: wat moest hij aantrekken? Ergens hing nog wel een stropdas in de kast, als'ie die nu eens niet normaal strikte, maar in een grote knoop onder zijn kin legde, als een artistieke foulard, of hoe heette zoiets?

En hij moest nieuw werk presenteren. Hij zocht meteen naar pen en schrijfblok.
Het was jammer dat zijn vader en moeder nog leefden. Hoewel... wie wist dat in Ruurlo?

O, moeder, nog zie ik je oude benen handen
op het laken van het eenzaam echt'lijk bed.
Gesmeed zijn wij met hechte banden,
blijvend, na finale scheiding onverlet.

Nog niet helemaal goed, maar als je het ritme te pakken had, rolden de regels er zo uit. Die benen handen waren al een vondst van de eerste orde.
Als hij vannacht stevig doorhaalde, zouden ze in Ruurlo 's wat beleven.

Niet vergeten, dacht Sijmen en op een notitieblaadje noteerde hij:
Morgen:
schoon ondergoed mee!

• Hee hallo, hoe gaat het daar?
• Prima. Hoe is het weer bij jullie?
• Heerlijk! Lekker warm en het uitzicht over de Oceaan is prachtig. En bij jullie?
• Nou, niet je dat. Tamelijk guur. Bewolkte lucht. Nee, niet echt lekker.
• Nou, wij mogen niet mopperen. Kwa weer mogen we nooit mopperen.
• Zaterdag was het hier prachtig. We hebben in de tuin gezeten!
• O, leuk. Nou, tot gauw dan maar weer, hè.
• Ja, doei!
• Hai

Dit telefoongesprek van Zuid-Afrika naar Nederland kost R1.82.
R1.82 = Eur 0,19

Wat kost een evenlang gesprek van hier naar daar?

SPEAKING TO
THE SOUTH-AFRICANS
COSTS THE DUTCH
MUCH MORE PECUNIANS

Wat is de taak van de handhavingsregisseur?
Dat weet burgemeester Jaap Pop in het Volkskrantartikel vooralsnog niet duidelijk te maken.

De regisseur krijgt geen bevoegdheden. Hij moet diensten bij elkaar brengen en voor de handhaving zorgen, volgens een eenduidig systeem en centraal gestelde regels.

Urgent lijkt de aanstelling niet.
Jaap Pop: 'De brandveiligheid in de horeca hebben we in beeld. Een andere testcase, de bouwvergunningen voor het motel Van der Valk, zijn we ook goed doorgekomen.'

Wie tot regisseur zal worden benoemd is nog niet bekend. In het ambtenarencircuit circuleren al wel enkele namen.

Gerard Jan Reijnders gooit hoge ogen. Zijn regieaanpak - luisteren en veel aan de spelers zelf overlaten - zou bij het overgote deel der ambtenaren de voorkeur verdienen.

Anderen pleiten voor de oude meester Ton Lutz, die in zijn regieopvatting de tekst centraal stelt. De regels uitvoerig bestuderen, om ze vervolgens te 'verinnerlijken' - de Lutzmethode kan op veel steun rekenen.

Een harde kern binnen het ambtenarenapparaat pleit voor een comeback van Paul Verhoeven. Deze in Amerika werkende regisseur zou in Haarlem goed werk kunnen verrichten. In zijn films heeft hij bewezen harde acties niet te schuwen (Robocop!).

De gematigden vrezen de komst van Verhoeven. Zij willen voorkomen dat er bloed gaat vloeien in de straten van Haarlem.
Zeker nu de familie Van der Valk verslagen is afgedropen, vervalt de roep om een meedogenloze aanpak.

TROS
Kunst omdat het moet

AVRO
Kunst bij een goed glas wijn en de kaarsjes aan

Gisteren werd een tv-programma uitgezonden, waarin Jeroen Kramer mij interviewde over Bieslog.
Studio NL is een uitzending van de satellietzender BVN-TV (een samenwerkingsverband van NOS, Wereldomroep en VRT).

Het programma wordt uitgestraald in Europa, Noord- en Zuid-Afrika, het Midden-Oosten, de Nederlandse Antillen, Aruba, de VS en Canada.

Nederlanders in den vreemde: welkom op Bieslog!

De eerste mailreactie kwam van een kijkster in 'een warm Curacao'.
'Ik zag je net... ga zo door!'

De tweede mail kwam ook uit Curacao en daarin werd ik een 'mieserig kalend figuur' genoemd. Kijker was van het interview 'geen cent wijzer geworden'.

En zo staan we weer met beide benen op de grond.

De derde man op de lijst van die man.

Jim Janssen van Raay (69), lid van het Europese Parlement. Eerst voor het CDA, daarna voor de Unie van Europa, waarin onder meer Forza Italia van Berlusconi en de Franse Gaullisten zijn gebundeld.

Viel ooit op in het Parlement, nadat Henk Vredeling een asbak naar zijn hoofd had gegooid!

Kwam in 1996 in opspraak omdat hij briefpapier van het Europese Parlement zou hebben gebruikt om op te komen voor een zakenvriend.
Werd door het CDA geroyeerd.

Schandaal in 1994 - hij zou geld uit een pensioenfonds van voetballers hebben gesluisd naar de hier boven aangeduide zelfde zakenvriend.

Lekker mannetje!

De baronnen arriveren bij de vergaderruimte.
Politieke adel zie je van verre aankomen: wat een fijngesneden, goedgekapte hoofdjes, randloze brillen, pastel zijden dassen.
Een enkele barones betript bevallig de trappen, ja, alleen baronessen verdienen dat woord: bevallig.

Als de pers binnen eruit is gewerkt, wordt Hans Dijkstal achter gesloten deuren ferm onder handen genomen.

Na uren komt hij naar buiten. De Nieuwe Hans. Het gezicht even strak en afgeslankt als een kroonprins bij een dankwoord.

En wat is het eerste onderwerp dat de Nieuwe Hans voor de verzamelde pers in Hans' Nieuwe Stijl behandelt?
Raad 's...
Nee? Geen idee?
De a...
De asie...
Je gelooft het niet?
Ja, echt waar, de asielzoekers!!

'Daar hebben we er teveel van. En dat moe'n we nie hebbe', zegt Nieuwe Hans. En zijn ogen staan nog op schrik. Geen wonder, na uren baronnendonder.

De baronnen en de baronessen zitten op dit moment aan tafel.
Ik wens hen smakelijk eten en ik spreek de wens uit, dat de VVD in de eerstvolgende peilingen tot ver onder nul moge zakken.

(In peilingen is dat mogelijk: een partij met -10 zetels.)

Maar hij maakt minder kans als hij volledig wordt weergegeven:

Soest woest
over komst cokeslikkers

Nu het Lockerbie-proces is afgelopen, wil het Ministerie van Justitie het rechtbankterrein Kamp van Zeist (gemeente Soest) gaan gebruiken voor het opsluiten van 700 drugskoeriers.

Burgemeester Koos Janssen moest het besluit uit de pers vernemen. Hij is woest. 'Soest is geen afvalputje!'

Er waren plannen ontwikkeld om Kamp van Zeist terug te geven aan de natuur. Of er een legermuseum op te vestigen.

En wat zegt minister Korthals nu tegen het woeste Soest?
'Soest, koest!'

Daar staat het weer eens in de krant, het gedicht van de in 1992 overleden Rotterdamse dichter C. B. Vaandrager - het beroemdste gedicht van de Zestigers (NRC Handelsblad, vanavond, pag. 33):

De kroketten in het restaurant
zijn aan de kleine kant.

De Zestigers, dichters als Vaandrager, Verhagen, Sleutelaar en Armando, de redactieleden van de literaire tijdschriften Gard Sivik en De Nieuwe Stijl, publiceerden werk, dat in het begin van de zestiger jaren opzien baarde.
Als reactie op het experimentele en barokke taalgebruik van de Vijftigers, wezen zij op de realiteit, het 'gewone leven'.
Was dit nog wel literatuur?, vroegen de critici zich vertwijfeld af.

De Zestigers staan nu weer volop in de belangstelling. Het boek Zestig is een bewerking van het proefschrift van Bertram Mourits.
De meesterlijke boeken van Vaandrager - De Reus van Rotterdam en De Hef - zijn herdrukt.

Terug naar het krokettengedicht. Het prijkt ook op een muur in het Rotterdamse Hotel New York. Merkwaardig, dacht ik, toen ik het herlas, er ontbreekt iets essentieels.

Ik trok nummer 32 van Gard Sivik uit de kast (wie wat bewaart, heeft wat) en stuitte op de cyclus van Cornelis Bastiaan Vaandrager MADE IN MADURODAM, een serie van vier gedichten.
Het eerste luidt:

Wat gebeurde er met
reserve-luitenant Maduro?

Hij offerde zijn leven (1916-1945)
voor het vaderland.

Het gedicht brengt plechtig in herinnering, dat Madurodam is vernoemd naar een gesneuvelde militair. Het gedicht over de kleine kroketten is nummer drie uit de reeks. Als je niet weet dat het over Madurodam gaat, krijgt het een andere lading. Of niet?

Mijn vraag: met Madurodam in het achterhoofd wordt het gedicht geestiger en betekenisvoller, of kan het, zoals het in de krant is afgedrukt, op zichzelf staan?

Ik stop ermee. Ik heb er genoeg van. De komende maanden nog meer 'leuke' stukjes, uiteindelijk ter meerdere glorie? Geen zin. Ik heb het gehad.

Gisteren schonk de Publieke Omroep hem ruim twee uur gratis zendtijd. Belachelijk!
Toen hij na 2Vandaag, B&W en Netwerk, 's avonds na elven ook nog eens bij Den Haag Vandaag aan tafel schoof, sloeg mijn weerzin toe.

Ik heb een overdosis gehad. Overkill. Overexposure.
Ik kan die kale knar met rimpelnek, die penetrante stem, dat potsierlijke kostuum, niet meer horen en zien.

Als ik hem voortaan op de tv tegenkom, zal ik even snel wegzappen als bij babbelkwee Albert Verlinde, of een droogneukfilm van RTL5.

Maar het gaat toch om de inhoud van zijn boodschap? Die is flinterdun en misleidend.
'Het management moet gesaneerd.' Varianten op eeuwenoude ambtenarengrappen.

Het werkelijke probleem is een PERSONEELSPROBLEEM. In alle sectoren.
Een nieuwe generatie wil 'leuk werk' op een 'leuke werkplek'.
Wie gaat er nou 's ochtends om zes uur demente bejaarden wassen, in een naargeestig gebouw met een depressief interieur uit de jaren zeventig, tegen een minimumloontje?

De oplossing gaat jaren duren en veel geld kosten. Maar daar hoor je de Hysterische Paljas niet over.

Over hem voorlopig geen leuke stukjes meer op Bieslog.

Een alleenling, licht contactgestoord, in zichzelf teruggetrokken.
Nou 's niet arm en zielig, maar welgesteld. Leeft van groot familievermogen.
Kinderloos, 59 jaar, zijn vrouw is twee jaar geleden overleden.
Heeft zich in kapitale villa omringd met de duurste modernica: computers, beveiligingsinstallaties, satellietschotels. Toch eenzaam en alleen.
Koopt een Chrysler SE voorzien van navigatie-apparatuur: tik een adres in en een stem uit de boordcomputer leidt je naar je bestemming.
Global Positioning with Voice Guidance.
Een Nederlands sprekende vrouwenstem. 'Ga bij de volgende kruising rechtsaf.'
De man (Herbert?) wordt verliefd op vrouwenstem.
Rijdt dagen rond, op aanwijzingen van de stem.
Herbert noemt haar Karin.
Dialogen met Karin.
- U nadert een rotonde.
- Ja, lieve schat, dat zie ik ook wel.
- Bij de tweede zijstraat, linksaf.
- En? Zijn we er dan? Woon je daar?
Obsessie voor de stem groeit. Wie is Karin, waar woont ze?
Herbert tikt radeloos adressen in, rijdt dagelijks honderden kilometers door half Europa, nooit vertelt Karin waar ze woont.
Obsessie wordt storing. De firma van de navigatiecomputer houdt Karin voor hem verborgen.
Hij moet naar het hoofdkantoor. Ze houden Karin daar gevangen.
Herbert zoekt contact met de criminaliteit. Koopt automatisch wapen.
Hij parkeert voor de kantoortoren waarin firma is gevestigd.
Enzovoorts.

De novelle is nog niet geschreven. Ik kreeg het idee gisteren.
Had in deze Boekenweek moeten verschijnen.
Ik ben te laat. Jammer.

Ik kom terug op mijn vorige stukje.
Zo'n slotregel: Pim is pudding - nee, dat is te makkelijk.
Terecht word ik per mail gecorrigeerd door een protesterende puddingfabrikant: 'Wij maken mooie, stevige puddingen, meneer.'

We gaan vanavond het taartenincident 87 maal zien en Fortuyn zal er in B&W met Paul Witteman een mooi nummer van maken.

De drie taarten leveren hem drie zetels op.

Pim is in de kaart getaart.

Pim Fortuyn is getaart. Met drie taarten. Wegens het 'aanzetten tot een racistische hetze'.

In het algemeen houd ik niet van ludiek-agressieve acties. In dit geval is de reactie van het slachtoffer veelzeggend.

Veegt Fortuyn de klodders uit zijn gezicht en gaat hij moedig voorwaarts?

Nee, hij geeft onmiddellijk Wim Kok de schuld! Die 'demoniseert' Fortuyn.

Gotspedegotspe.

Fortuyn werd nota bene door zijn toenmalige eigen partij wegens zijn dubieuze uitspraken op straat geknikkerd.

Het voorval moeten we maar symbolisch duiden - het bewijs is geleverd: Pim Fortuyn staat nergens voor.
Hem in verband brengen met een mooie, stevige slagroomtaart is misplaatst.
Pim is pudding.

Het Internationaal Omnilogisch Instituut publiceerde een verrassend onderzoek.

Hoe Ad Melkert tien zetels wint.

Cuba is op de wereldranglijst van exporterende landen nummer één geworden in de categorie Oude Mannen Met Hoeden.

Eens onbetwist leider in de export van sigaren, voert Cuba nu maandelijks ruim tweeduizend Oude Mannen Met Hoeden uit.

Groot voordeel van dit artikel is, dat Oude Mannen Met Hoeden altijd terugkeren naar de plaats van herkomst - recycling! Bovendien is er het vanzelfsprekende feit dat alle Oude Mannen Met Hoeden in Cuba muziek kunnen maken, waardoor hun aantrekkelijkheid op de wereldmarkt extra wordt vergroot.

Tweede in de wereld, op het terrein van export van Oude Mannen Met Hoeden, is Bulgarije.

Mij verbaast de vroege veroudering van CD-kopers niet in het minst.

- CD's worden gesealed in plastic, dat zich moeilijk laat verwijderen. Is er geen schaar in de buurt, dan leidt alleen al het openen van dit plastic beschermhoesje tot aanvallen van woede, die schadelijk zijn voor de gezondheid.

- Vooral bij klassieke CD's worden veel te dikke boekjes meegeleverd. Teksten van liederen bijvoorbeeld worden in drie talen vertaald. Probeer zo'n boekje uit het dekseltje te wippen en de vloeken en verwensingen rollen door de kamer. Het boekje - vaak fraai vormgegeven - is na één keer peuteren veranderd in een verfrommeld vod.

- Pak de in de onderdeksel geklemde CD met duim en ringvinger aan de rand vast (zoals aanbevolen) en trek: de CD kromt onrustbarend, zonder los te laten. Met de wijsvinger drukken op de lipjeskern in het midden van de schijf, wil vaak niet helpen. Het hart klopt onrustbarend als het eindelijk lukt de dure CD in de lade van de speler te leggen.

- Er zijn CD-firma's die de te dikke tekstboekjes los bijleveren. Boekje plus CD-doosje worden nog eens extra verpakt in een kartonnen hoes. Keurig! Maar probeer zo'n combinatie 's weg te zetten in uw CD-opbergrek. Het pakje is te dik voor de gleuf, of de gleuf is te smal, hoe u het noemen wilt, maar de irritatiegrens wordt ver overschreden.

- Dat bij een tweede keer openen het bovenste dekseltje van het onderste breekt, is de gewoonste zaak van de wereld. Muziekliefhebbers die tegen beter weten in pogingen doen de dekseltjes in elkaar te klemmen, moeten vaak een beroep doen op Eerst Hulpdiensten, reanimatieteams, of traumahelikopters

Vinylplaten draaide je grijs - van CD's word je grijs.

Of: Stilte Voor De Storm

Bieslogfoto's:
1. klik op de foto
2. klik op Toon originele grootte
3. klik op Maximize van schermpje
't Duurt even, maar is'ie mooi?

Mail:
Nou, nou, meneer de hoofdredacteur, bestaat het Nederlandse nieuws uit fluttige onzin? (Zie het stukje hieronder) Er zijn toch ook belangrijke ontwikkelingen gaande.

De Telegraaf - de grootste krant van Nederland - opent hedenmorgen de voorpagina met een 5-koloms kop:

Kat en hond nog steeds onweerstaanbaar

Volgen vijf foto's van poezen en honden.

Tekst van het artikel:
In Groot-Britannie mag het aantal katten dan drastisch aan het afnemen zijn: in Nederland zijn deze huisdieren - evenals de collega-honden - nog altijd stevig in opmars.
Er zijn maar weinig Nederlanders die de blaffende en miauwende viervoeters kunnen weerstaan. Of het nu om een stoere Deense dog gaat, een rood spinnend pluizenbolletje of een mollige rimpelige pup; voor elk formaat is er wel een liefhebber.
En als je er dan zelf al geen hebt of misschien geen grote liefhebber bent, dan wekken beelden van een kat die neusje-neusje doet met een muis of een katje dat paard rijdt op de rug van een enorme loebas van een hond vaak toch vertedering op.

En over een klein uur bedanken Willem Alexander en Maxima op Nederland 2 het Nederlandse volk voor de felicitaties en de steun.

Daarom zeg ik : het is goed leven in neusje-neusjeland.

Wat doet Dijkstal op het Boekenbal?
Zijn imago opvijzelen, na zijn 'uitermate zwakke optreden'.

Het is goed, Hans, als je je op het Boekenbal vertoont, hebben zijn mensen gezegd.
Cultuur, literatuur... suggereer dat je er thuis in bent. Hier is het lijstje van de top tien non-fictie, kijk dat even door. Heb een titel en een schrijver paraat.

Dijkstal loopt in de fuik van een cameraploeg.

• En meneer Dijkstal, hebt u HET boek al gelezen?
• Nou ja, ik heb zeker wel 's een boek gelezen, maar...
• Veel van uw collega's zijn nu HET boek aan het lezen.
• Nou, ik lees liever andere boeken. Het nieuwste boek van Margriet de Moor bijvoorbeeld.
• U wilt toch niet beweren dat u HET boek niet gaat lezen?
• Ach, daar heb ik mijn mensen voor, hè. Die lezen zo'n boek en houden mij op de hoogte.
• U gaat HET boek dus NIET lezen?
• Ach, weet u, ik zal er misschien wel 's een blik in slaan

Zijn mensen komen vanmorgen in spoedzitting bijeen. Het Noodcampagneteam Redt Hans.
Wat te doen, na dit uitermate zwakke optreden?

(En wat gaat het goed met Nederland: het belangrijkste dagelijkse nieuws bestaat uit fluttige onzin.)

Zit je een hele NOVA uit met veel voorbarige dus oninteressante reacties op HET boek maar er is een reportage aangekondigd over het Boekenbal en je wilt weer even zeker weten waarom je daar voor geen goud heen zou willen, worden de schrijvers besprongen door een camerateam en de vraag wat of men vindt van HET boek.

Is De Liefde het thema van de Boekenweek?
Nee, het zal de hele week gaan over HET boek.

Vandaag werd bekend dat de eerste Bieslogvideofilm The coolest of Ikea (not sponsored) een eerste Eerste Prijs heeft gewonnen op het Webshortvideofestival van Glambagh in Ierland.

Het Glambaghfestival is het oudste en meest prestigieuze webfestival in de geschiedenis van het World Wide Web.
De inzendingen dienen aan stringente eisen te voldoen. Het bestand van een webvideoshorty mag niet groter zijn dan 9 MB en dient in een eenvoudige player te kunnen worden afgespeeld.

In het juryrapport wordt The coolest of Ikea (not sponsored) geprezen om 'het meedogenloze karakter, waarmee in enkele shots de hartkamer van de Westerse maatschappij wordt blootgelegd'.

De Bieslogwebshorty begint een rondreis langs festivals over de gehele wereld. De video is genomineerd voor The Golden MouseMat 2002 en beleeft vandaag zijn Nederlandse première op Bieslog.

Ouderenmishandeling.
Komt het voor dat oude mensen in verpleeghuizen door personeelsleden worden geslagen?
Worden oude mensen, die bij hun kinderen inwonen, soms bestolen en psychisch mishandeld?
Het antwoord op beide vragen luidt: ja.
De daders van ouderenmishandeling blijken vaak heel dicht bij het slachtoffer te staan.

Vanavond op Nederland 1 (23.05 uur) de schokkende IKON-ducumentaire Geen leuke oude dag.
Maakster Marijke Vreeburg:
'Het zijn de mantelzorgers - de partner, een familielid, buur of kennis - die de zorg niet meer aankunnen. Het wordt ze te veel, ze staan er alleen voor en dan loopt de situatie uit de hand.'

Tijdens het kijken naar dit programma zal menigeen een ontzettende trek in een sigaretje krijgen.

De lange wachttijd - een klacht die de laatste dagen frequenter in de post opdook.
Het totale bestand van de krant werd te zwaar. Er is vandaag aan gewerkt en de oplaadtijd is aanzienlijk korter geworden.

Hierbij, zoals beloofd, een samenvatting van de in-mail.

Ik ontving in de ruime week dat Bieslog.vpro on line is, bijna driehonderd reacties. En, gelooft u mij op mijn woord, voor 99,9% zijn die reacties buitengewoon bemoedigend, hartverwarmend en enthousiast.
Het wonder van Internet: Bieslog heeft ook lezers, Nederlanders in den vreemde, in o.a. China, Japan, Amerika, Polen, Spanje en Denemarken.
Ik sta stevig in mijn schoenen, anders liep ik er allang naast. Dank!

Ook een woord van dank aan de medewerkers van VPRO's Afdeling Digitaal, die mij met raad en daad terzijde staan. Uw technische vragen worden door hen beantwoord.

Nieuw op de site: in de linkerbalk vindt u de eerste dossiers waarin serie-onderwerpen worden gebundeld. Alle teksten worden in het Archief (onderaan de pagina)blijvend opgeslagen.

Het is onmogelijk uw commentaren en tips persoonlijk te beantwoorden - wees er van overtuigd dat alle post zorgvuldig wordt gelezen en bewaard.

Er valt nog veel te ontdekken in vorm en inhoud - de afdelingen Audio en Video zijn in ontwikkeling - maar het werken aan deze krant is tot op heden een dagelijks feest!

Wim de Bie,
hoofdredacteur

Dertiger:

'Mijn oma was gisteren jarig en toen heb ik haar een CD van Charlie Parker gegeven.
Maar omdat ze nog steeds niet weet hoe zo'n speler werkt, heeft m'n vader mijn cadeau meegenomen. Die houdt evenveel van Charlie Parker als mijn oma.'

Amerika dreigt met atoomwapens.

Niet schrikken. Rustig blijven. Het zal zo'n vaart niet lopen.

Als Koudeoorlogveteraan herinner ik u eraan, dat Nederland gedurende veertig jaar de landen van 'het Oostblok' met atoomwapens heeft bedreigd.

Als hij de Nederlandse literatuur een goed hart toedraagt, doet Zeeman er goed aan geen Nederlands literair werk meer aan zijn panelleden voor te leggen.

Na het resumeren, fileren en afserveren van vijf Nederlandse literaire werken, is de lust je vergaan ooit nog een Nederlandse roman ter hand te nemen.

Het zal toch niet zo zijn dat we morgen in de kranten gaan lezen dat Hans Wiegel in Buitenhof heeft gezegd dat hij, mocht hij gevraagd worden, bereid is serieus na te denken over het minister-presidentschap?

Weet u wat hij ook nog zei?
Ik durf het bijna niet op te schrijven. Ik wil uw nachtrust niet bederven.

Nou goed dan, hier komt het:
hij zei dat 'het klip en klaar' was.

Na het beklimmen van de duintop een grijnslach. De horizon. Wijd open. Vrij.
Lopen langs de lijn die komt en gaat. Zachte bruis in de oren. Dobberende meeuwen die me gedogen.

Wat ligt daar voor grote witte doos?
Een ijskast? Hoog op het strand geworpen in de storm van vannacht?

Een ijskast met gaten. Onontkoombare conclusie: kogelgaten!
Daar zijn de beelden weer. Een schip, een overval. Piraten? De entering van een drugstransport?
Schieten. In de reddingboten!

De wind probeert van de ijskast duin te maken. Zand erover.
Doorlopen.
Pas na een kilometer is het hoofd weer zo leeg als het strand, de zee en de blauwe, stralende lucht erboven.

Tot voor kort boden de filmtorentjes aan het begin van de winkelroute in de grote supermarkten een uitkomst voor winkelende mama's en papa's.
Na de kindjes op een krukje te hebben geplant, konden de ouders hun winkelwagen jengelvrij volladen. De firma Disney hield de peuters lekker bezig.

Aan dit onbezorgde winkelen lijkt een einde gekomen. De kinderfilmcorners blijven leeg. De kijkertjes hebben er schoon genoeg van.

Elsbeth (4): 'Altijd maar weer diezelfde filmpjes. Het filmaanbod is bedroevend schamel. En die krukjes zitten erbarmelijk.'

Robbertje (5): 'Het geluidsniveau is schandelijk laag afgesteld. Als tekenfilmliefhebber erger ik mij bovenmatig. Een een behoorlijk zakje chips is er niet te krijgen.'

Een verontruste moeder: 'Doordat ik de kinderen mee de supermarkt in moet nemen, duurt het winkelen tweemaal zo lang.'

Albert Lenders (45), bedrijfsleider supermarkt: 'De situatie is ernstig. Op deze wijze vervreemden wij een nieuwe generatie klanten van het supermarktwinkelen. Misschien moeten wij kleine theatertjes inbouwen, waar kindervoorstellingen in kunnen plaatsvinden. De Disney-filmpjes hebben hun beste tijd gehad.'

(Dit was de laatste Bieslogeditie van vandaag. Tot morgen, lezers.)

In de weekendkranten zijn vele pagina's gevuld met analyses van het verschijnsel Fortuyn en suggesties om het te stoppen.

Hoe moeten populisten aangepakt?

Na de gemeenteraadsverkiezingen is er geen twijfel meer: we leven in de totale mediacratie.
Het roemruchte lijsttrekkersdebat ging inhoudelijk nergens over. Het beeld bleek oppermachtig. En genadeloos.

Politici worden vanaf nu uitsluitend beoordeeld op 'overkomen en uitstraling'.
Eén zin, uitgesproken door Teeven tegen Sonja en de eindanalyse is al gemaakt: is niks, wordt niks.

Val Fortuyn aan op zijn mediagenieke verschijning.
In onze mediacratie is dit het belangrijkste issue:
waarom scheert Fortuyn zijn hoofd?

Eis de waarheid.
Daag hem uit zijn haar te laten groeien.

Wat zullen de kijkers na twee weken te zien krijgen?
Een dun grijs randje rond een sprietig schedeldakje.

De Lijst Fortuyn haalt vijftien mei krap twee zetels.

Kom ik er ineens achter dat het vandaag Internationale Vrouwendag is!

Het is nu halftien in de avond. Wat had ik moeten doen? Moét ik wel iets doen?
Bloemen sturen? Aan wie en waarom?

Ik besluit An te bellen, een oude vriendin, getrouwd met een Amerikaan en woonachtig in Washington.
Internationaal bellen met een vrouw, het is iéts.

• Hi An, ik wilde je wat vragen.
• Hee hallo, hoe is het met jou?
• Sorry, ik heb een beetje haast. Het is bij jullie ook vrouwendag, toch? Heeft Ed er iets aan gedaan?
• Nou, hij wilde me vanmorgen een ontbijtje brengen, maar ik zei: nee Ed, dat is voor moederdag of m'n verjaardag, dit is Internationale Vrouwendag, hè.
• En wat gaat hij nu doen?
• Dat weet ik niet. Ik wacht af.
• Maar kan jij me niet een hint geven.
• Ach, er is zoveel te doen. Hoeveel vrouwen leven er niet in een achterstandsituatie, worden uitgebuit en...
• Ja okay, An, dank je wel, Ed heeft acht uur meer dan ik, ik moet aan de slag

Nog twee uur en de dag is voorbij. Ik weet het niet.

Wacht even... Dit krantje kan wereldwijd worden gelezen. Als ik nu eens de groeten doe?

'Vrouwen, internationaal, dag!'

De omroepgeschiedenis begint in 1919, als vanuit een woonhuis in Den Haag de eerste radio-uitzending plaats vindt.

In de jaren twintig worden de omroepverenigingen opgericht. Het radiomedium explodeert. De zuilenstrijd ontbrandt.

In de dertiger jaren worden de grote omroepbolwerken gebouwd. De AVRO-studio is een wereldvermaarde bezienswaardigheid. De VARA-studio wordt met 'de stuivers en dubbeltjes van de arbeider' neergezet. Ook de NCRV, KRO en VPRO kunnen bouwen op een hechte achterban.

2002. De afbraak van het Oude Bestel is voltooid. De omroepverenigingen zijn per net gaan samenwonen in ultramoderne kantoorgebouwen.

En de zuilen staan te huur.

Vanmorgen, voor het eerst in jaren, weer buikoefeningen gedaan. Plat op de rug, handen in de nek en omhoog veren.
Veren?
Steunend en blazend en na vijftien keer pijn in de zij.

Maar het moet. Het is dringend en noodzakelijk. Ik heb teveel mannen gezien. Mannen met buiken.
De ochtendkrant trakteert ons op een voorpaginafoto met buikmannen. Mannen die truien en slipovers dragen, zodat de buik goed uitkomt. Ze zijn trots op hun buik.

Kost wat kost, wil ik niet op die mannen lijken.

En gisteravond wemelde het van buiken op de tv.

De nieuwe lijsttrekker van LN loopt gebogen over zijn buik.
Zijn eerste teksten kwamen niet uit zijn keel, maar uit zijn buik. En hij deed een rechtstreeks beroep op de onderbuiken van de kijkers.

Als de spierpijn is gezakt, probeer ik me weer tien keer op te drukken.

'U spreekt met de telefoonbeantwoorder van Hetty van Maren, ik ben er even niet, spreekt u een boodschap in na de pieptoon en ik bel u terug. Dag!'

Nog voor de pieptoon klinken kon, verbrak Sijmen van Woelgeest de verbinding.
Hetty van Maren... ze had de voicemailboodschap opnieuw ingesproken. Na twee dagen al was Hetty van Woelgeest weer Hetty van Maren geworden.

Hij gooide zijn mobieltje op het bed. Op de vensterbank steunend keek hij van boven op het doodstille pleintje.
Het was dus definitief. Haar 'Dag!' had opgewekt geklonken, alsof ze er vanuit ging dat ze alleen door leuke, nieuwe kennissen kon worden gebeld. Niet door hem, 'de gorevuileviezeklootzak' van twee dagen geleden.

Langzaam drong het tot hem door dat het pleintje beneden het beeld was van zijn eigen toekomst. Leeg.

Hij had zakelijk willen klinken. Wanneer hij zijn boeken en manuscripten had kunnen ophalen. Op een moment dat ze niet thuis zou zijn, zodat ze hem niet hoefde zien.
Maar haar nieuwe leven was al begonnen. Het nieuwe leven onder haar oude naam.

'Daar zijn vrienden voor', had Geert gezegd, toen hij Sijmen middenin de nacht opendeed. 'Ben je gek, joh, begrijp ik, de zolderkamer staat tot je beschikking. We hadden het aan zien komen.'
En Geert, in een blauwe badjas en op sloffen (droeg Geert sloffen?) had hem schone lakens mee naar boven gegeven.

Hoe lang kon hij hier blijven? Hooguit tot zaterdag.

Gelukkig begon over een paar dagen de Boekenweek. Op de uitgeverij hadden ze een tournee uitgestippeld, die hem in tien dagen door het hele land zou voeren. Voorlopig was hij onder de pannen. Onder de mensen. Veel mensen. Zalen. Nagesprekken. Drankjes. Hotelkamers. Vrouwen?
Hij probeerde het beeld van het bibliotheekzaaltje in een uitgestorven, donker Vlodrup - de eerste van de reeks - niet tot zijn geest toe te laten.

'We zijn heel blij met het thema', had zijn redactrice gezegd, 'met jouw optredens kunnen we het literaire karakter van onze uitgeverij extra benadrukken.'

De Liefde
'Sijmen van Woelgeest leest voor uit zijn bundel De Liefste/de Cyclus.'
Twee jaar geleden verschenen en nu pas ging de uitgeverij er 'iets mee doen'.

Achtenveertig gedichten. De meest hartstochtelijke, sensitieve, erotische uit zijn zeven bundels.

Ineens schoot hem de opdracht van de bundel te binnen.

'Voor Hetty, de Liefste'

Die zou hij maar niet voorlezen.

Vannacht het historische lijsttrekkersdebat gevolgd. Vanmorgen de videoband opnieuw gedraaid, maar met het geluid uit. Onthullende lichaamstaal.

Een ovale tafel schept gelijkheid tussen de gesprekspartners, zeggen de vergaderdeskundigen.

Ze zitten rond een ovale tafel, maar de kloof loopt dwars door elk shot.

Aan de ene kant de verliezers: Melkert, Dijkstal en De Graaf. Verslagen, verkreukeld, buikig onderuit gezakt, door elkaar geschud.

Er tegenover de winnaars: Balkenende, Rosenmoller en Fortuyn. Ontspannen, lachend en vooral: rechtop in de stoelen.

Kaarsrechtop, het zichtbaarst ontspannen, het breedst lachend en met de aansprekendste mimiek: de nieuwkomer, de triomfator.

De winnaars kijken elkaar aan, de Grote Verliezer (Melkert) moet door gespreksleider Witteman worden gedwongen de Grote Winnaar (Fortuyn) in het stralende gezicht te kijken.

De slotbeelden. Het glimmende, triomfantelijke, lachende hoofd van de Grote Winnaar, die met priemende vinger richting Grote Verliezer wijst.

De Grote Verliezer zegt niets meer. Is verder onderuit gezakt. Ineen geschrompeld. Verbleekt.

De gemeenteraadsverkiezingen hebben een aardverschuiving veroorzaakt, luiden de commentaren.
Alleen al op grond van de beelden van vannacht zullen de kamerverkiezingen, op die ene dag in mei, een aardbeving, een vulkaanuitbarsting en een vloedgolf teweeg brengen.

In de totale uitslag van de gemeenteraadsverkiezingen is een laagterecord genoteerd in de gemeente Den Haag

De partij Pimvrij Nederland behaalde drie stemmen.

De lijsttrekker, Mike van der Molen, gaf zijn nederlaag toe op een verkiezingsbijeenkomst in Café Kentucky. Van der Molen maakte tevens bekend zich uit de politiek terug te trekken.

'Ik dank mijn kiezers, te weten mijn vrouw, mijn zwager en mijzelf', aldus een aangeslagen Van der Molen, 'we hebben d'r keihard voor gewerkt, maar meer zat er gewoon niet in. Maar wacht maar! Over vier jaar, dat voorspel ik u, zijn ze allemaal op Pim uitgekeken en zou ik wel 's glorieus terug kunnen komen. Als Pim eenmaal weg is, zal de opmars van Pimvrij Nederland niet te stuiten zijn.'

Gestemd!

En ik heb er werk van gemaakt. Tot het te donker werd, trok ik langs de aanplakborden in mijn gemeente, om de hoofden van de kandidaten te bestuderen.

Uiteindelijk hield ik er twee over. Twee vrouwen, want politiek gezien ben ik een kiezer van de degelijk correcte soort.

De strijd ging tussen Mimy en Nen.
Een moeilijke keuze. Mimy presenteerde zich uitsluitend als hoofd en Nen had aan het hare tekst toegevoegd.

Na lang aarzelen zwichtte ik voor de politieke boodschap van Nen.
Ik, die nooit fan van iemand was geweest, besloot de komende vier jaar haar fan te worden.
Bovendien was ze nummer 1 en dat stemt wat gemakkelijker als je in het stemhokje op de bovenste naam van een lijst kunt drukken.

Sorry Mimy, je hebt een prachtig, krachtig, kleurrijk hoofd, maar ik weet niet of je het op prijs zou stellen als ik fan van je werd.

Nog vanavond ga ik naar Nen op zoek om een handtekening te vragen.

Tot negen uur vanavond heb ik de tijd. Want ik ga. Het is een dierbaar ritueel.

Heb ik mij verdiept in de gemeentepolitiek van de afgelopen vier jaar?
Weet ik hoe mijn gemeenteraad in elkaar steekt?
Ken ik de stemverhouding bij belangrijke beslissingen?
Weet ik over welke belangrijke beslissingen is beslist?
Heb ik politieke vergaderingen bijgewoond?
Vroeg ik het woord op discussieavonden?

Nee, dat heeft hij vast en zeker niet gedaan, meenden mijn plaatselijke politieke partijen.
En ze vervaardigden folders en aanplakbiljetten met hoofden erop. Beeldcultuur. De leuzen en plannen doen er niet toe, lijken op elkaar.
Ik moet de kandidaten diep in de ogen kijken. Welk hoofd bevalt?

Zo moet ik mijn stemgedrag bepalen:

Nee, niet die bril!
Een man met zo'n das, kan niets wezen!
Je zal zo'n type op de koffie krijgen!
Dit lijkt me wel een aardig mens.
Dat mondje!
Bah, wat een engerd!
Is dat een toupet?

Ik heb nog uren de tijd.

Ik hou niet van spelletjes.
Ooit waren kerst- en paasvakanties gevuld met tafeltennis (pingpong), Monopoly en zelfs sjoelbakken. Daar is het bij gebleven.

Aan teamsporten had ik een hekel. Ik was (mag ik het zelf zeggen?) een iets meer dan middelmatige speerwerper.
Ik hou niet van (kijken naar) voetballen.
Ik vind een spelletje zonde van mijn tijd. (Niet dat ik mijn tijd altijd nuttig besteed - er gaat niets boven een uur voor je uit zitten suffen.)

'Dit is een ongelofelijk spel', zegt een jonge stem aan de telefoon, 'dit moet je zien, al is het maar voor de techniek.'

'Heb je het al gekocht?', hoor ik de volgende dag, 'doen hoor, het is echt iets voor iemand die gek is op de Tweede Wereldoorlog.'

Ai! Gerefereerd wordt aan mijn WO2-verzameling - boeken, video's, het hongerwinterdagboek van mijn vader, de zorgvuldig bewaarde verpakking van een gedropt pakje geallieerde boter.
Huisgenoten, die zich uit de voeten maken als de tv zwart-witbeelden vertoont, voorzien van schietgeluiden. En ik beweer altijd dat ik geen hobby heb.

Vanmiddag gekocht: Medal of Honnor - Allied Assault. CD-ROM. Ga ik een computerspelletje spelen? Ik kan het zelf niet geloven.
Het spel is geïnstalleerd. Ik start.

Een half uur later. Ik ben geland op de Normandische kust. Ik ga een levensgevaarlijke verkenning uitvoeren. Ik ben gewapend met een Thompson halfautomatisch machinegeweer, dat 'een spervuur van kogels kan produceren om hele oppervlakken schoon te vegen.'

Mijn naam is Mike Powell, luitenant. Ik ben vanwege mijn uitstekende schutterskwaliteiten, gekozen uit duizenden, lid van het 1e Rangerbataljon.

Houdt moed! Ik kom jullie bevrijden.

Ik beken. Ik ben verkocht.
Dit spel is (en lees de woorden in dubbele betekenis): verschrikkelijk goed.

Ik kies voor
CONTACTLENZEN
U ook?

Roel van Duijn

Klik op advertentie 1

We moeten het met humor doen. De campagnecommissie was het roerend eens.
Jort had een karikatuur van Henk laten maken.
'Die komt op de voorpagina', wist Jort beslist.
'Moet dat nou', sputterde Henk, die net een moderne bril had gekocht en een peperduur maatpak.
'Het CDA komt te saai en te duf over, we moeten er wat Amsterdamse gein inpompen.' Jort was niet te stoppen. 'En we verwijzen naar een tweede advertentie.'
'Dat wordt een duur geintje', zuinigde Henk, die zijn plannetje om het maatpak op de campagnebegroting te laten drukken, in rook zag opgaan.
'Boer... de Boer... boerenslim...
boerentroef... Troef boer! Geinig!', brainstormde Jort.
De commissieleden keken glazig. CDA en humor... het was nog even wennen.

Klik op advertentie 2

'De hele ploeg op de foto, Henk in het midden en erboven de kreet CDA: Kijk op de wijk.'
Jort was geweldig op dreef.
'Komt me bekend voor', peinsde Henk, 'was dat niet iets van de televisie?'
Chris had 'm door. 'Meesterlijk, Jort!', schaterde hij.
'Wat valt er te lachen?', vroeg Moenira, 'wat was dat dan op de televisie? Iets van vroeger zeker.'
'En dan onderaan: Amsterdam-ZuidOost... ZO... ZO voor elkaar!' Het hield niet op bij Jort.
'Nee, niet ELKAAR', kneukelde Chris met Jort mee, 'elkaar is te duf. MEKAAR is veel Amsterdamser.'

Weten ze het al, ons echtpaar Gemiddelde Zwevende Kiezers, twee dagen voor de verkiezingen?

Tilly en Leendert Winkelman uit Schiedorp voeren een verhit politiek debat.

Wat weten we van die koppen op de borden?

Uitvoerig de kolommen van de ochtendkrant nageplozen.
Geen spoor. Ja, toch... je kunt bij de krant een fotoboek bestellen van de kennismakingsbezoeken.

Kennismakingsbezoeken? Wat? Waar? Hoe?

Sinds een maand lijken ze van de aardbodem verdwenen. Eén keer nog een serie foto's in de sneeuw. Daarna trad de stilte in.

Mist u ze?

Zou u het erg vinden als ze wegbleven?

Er komt nog steeds water uit de kraan.

Bij de Meezing-Matthäus zong een man op rij vier veel te hard, aanstellerig en opvallend niet alleen met de koren, maar ook met de solisten mee.

Die dacht dat hij Jezus Christus was.

Een link naar jezelf: mmm...
Maar wilt u, als niet-NRClezer, kennis nemen van de achtergrond van Bieslog en de beweegredenen van de hoofdredacteur, dan is hier het artikel van j.l. zaterdag.

En nu de pretenties maar 's zien waar te maken.

Hedenmorgen, 07.30 uur.

(Bieslogfoto's bekijken in 3 stappen:
1) klik op de foto
2) klik op de regel 'Toon op originele grootte'
3) klik op Maximize, rechtsboven in het schermpje, en u krijgt de foto in een mooie zwarte lijst op uw monitor.)

Een leus uit de categorie Zo Is Het!

Verloofd is verloofd.
Beroofd is beroofd.
Gestoofd is gestoofd.

Een politieke tegenstander van Nagel (Bart Heller, GroenLinks), vandaag in Het Parool:
'Beloften doen die hij niet kan waarmaken, liegen als het hem uitkomt, onrust stoken en dan incasseren en in de raad continu op de man spelen. () Ik ben niet in staat weerstand te bieden, tenzij ik me verlaag tot hetzelfde niveau. Dat wil ik niet, dus ben ik kansloos.'

Hans Haselager (PvdA):
'Als u begint over Zijne Nagelheid, val ik van mijn stoel van het lachen. Nou goed - ik kan er eigenlijk wel om huilen.'

Onthoofd is onthoofd.

In Met het oog op Morgen (Radio 1) geluisterd naar het gesprek met premier Kok.
In de ministerraad waren weinig onderwerpen te behandelen geweest; het belangrijkste nieuws betrof de restauratie van de Trèveszaal.

Het meubilair is vernieuwd - de ministers zitten nu veel comfortabeler op nieuwe stoelen aan een ovale tafel.

Aan een jarenlange zorg van Kok - het bepalen van de juiste tafelschikking - is op de valreep een eind gekomen (zie het artikel uit NRC-Handelsblad).

Het NOS Journaal van acht uur bevatte een onderwerp dat mijns inziens met voorrang en de hoogste spoed aan de ovale regeringstafel behandeld had moeten worden.

Een rapport over de verpleeghuizen in Nederland toont (opnieuw) aan dat er mensonterende en hemeltergende toestanden heersen.
De Hoofdinspecteur van Volksgezondheid slaat alarm.
In negen van de tien verpleeghuizen is onvoldoende of geen geschoolde hulp aanwezig.
Dagelijks krijgen mensen die zorg behoeven TE WEINIG ETEN EN DRINKEN.

De regering had vanavond noodmaatregelen bekend moeten maken die op zeer korte termijn een eind maken aan deze onhoudbare situatie.

Zaterdag en zondag is nog minder verplegend personeel beschikbaar.

Prettig weekend, meneer de minister-president.

Welkom bij Bieslog.
Bieslog, wat is dat? Een dagelijkse column? Een Internetkrantje? Een radioprogramma met plaatjes? Een - zij het technisch nog wat primitief - videoprogramma?

Als kersverse hoofdredacteur zeg ik u eerlijk: ik weet het niet. Ik hoop het de komende maanden te ontdekken.

Ik wens u lees-, luister-, en kijkgenoegen.

Wim de Bie,
hoofdredacteur

'Weet jij al wie of wat je gaat stemmen?'
'Geen idee!'

De aanstaande verkiezingen in maart en mei zullen worden beslist door de zwevers en de hoppers. Niet eerder in de parlementaire geschiedenis van Nederland speelden de politiek dak- en thuislozen zo'n prominente rol.

In samenwerking met onderzoeksbureau InterOverAll selecteerde Bieslog onder de ZK's (Zwevende Kiezers) de GZK (Gemiddelde Zwevende Kiezer).

Als de Meest Gemiddelde Doorsnee Zwevende Kiezers kwamen de leden van de familie Winkelman te Schiedorp uit de bus.

Leendert Winkelman (52) is chef materiaaluitgifte van een loodgietersbedrijf.
Hobby's: halve marathon en WO2.

Tilly Winkelman-Smit (45) is huisvrouw en parttime relatieconsulente.
Hobby's: buikdansen en shoppen op zondag.

Danny (14) en Monica (16) wonen nog wel thuis, maar zijn er zelden aan te treffen.