- Wat vind je van deze cartoon?
- Gottegot, te lullig voor woorden. Welke amateur is hier aan het werk geweest? Fijn dat de naam van de hoofdpersoon op zijn colbert staat geschreven, anders zou je niet weten over wie het gaat.
- Toch is dit een tekening die morgen in de hele wereld te zien zal zijn.
- En die bom, is die op het achterhoofd geplakt? Een bom in een tulband kon ik me nog voorstellen, maar zo'n zwaar geval in het haar... Wat een makkelijke omkering. Maar... wat zei je nou daarnet?
- Dat deze cartoon overal te zien zal zijn. Morgen wordt 'ie in De Morgen geplaatst.
- Een goeie Vlaamse krant. Hebben die geen betere tekenaar?
- KW: dat is wel Kurt Westergaard, ja? De Deense cartoonist die de hele Moslimwereld in opschudding bracht en nu voor zijn leven moet vrezen. Maar met Wilders nog een appeltje heeft te schillen.
- O, sorry, zeg dat dan. Goeie tekening. Dat zo'n man dat nog kan opbrengen. Respect!

'Tròf ik toch een serieuze toestand op de redactie. Somber lied uit de speakers, een man die in het Duits zong van O Doot O Doot. De hoofdredacteur piekerend over de nieuwe Koude Oorlog.

'Man! Het is lente!', riep ik, zoals gewoonlijk iets te hard - de hoofdredacteur greep naar zijn oren. 'Mag ik je mijn nieuwe verloofde voorstellen?'
En ik klikte haar tevoorschijn. 'Ze is een Aziatisch volgzaam type, dus ze doet alles wat ik wil!'
De hoofdredacteur keek mij bestraffend aan. Zelf altijd lollig ironisch in de weer, maar als een ander ironie gebruikt het zogenaamd niet begrijpen.

Nou ja, kijk zelf maar. Het laden kan even duren, maar dan met ingedrukte muis de cursor om haar hoofd laten cirkelen.
De hoofdredacteur vond haar eng.

Dus mijn voorstel om mijn hoofd net zo op Bieslog te zetten - één miljoen hits, schat ik - hou ik nog maar even voor me.'

Driek de Gadgetfreak

'Het gaat de verkeerde kant op met Rusland en wij gaan dat merken!' (In onze energievoorzieningen bijvoorbeeld.)

Edward Lucas is journalist, Oost-Europakenner, en levert bijdagen aan The Economist, The Independent en de BBC World Service.

Hij schreef het boek 'De nieuwe Koude Oorlog - Hoe het Kremlin Rusland en de wereld bedreigt'.

In alle publiciteit rond dit boek valt het woord 'verontrustend'. Dat begrijp ik, na het uitvoerige gesprek gezien te hebben dat Chris Kijne met de auteur voerde.

Lucas signaleert zoveel verontrustende ontwikkelingen dat Rusland, wat hem betreft, uit de Raad van Europa moet worden gezet. 'We zijn een lachertje als we niks doen.'

Eenmaal per kwartaal maakt Chris Kijne een interview met een schrijver van een internationaal non-fictieboek - dit gesprek is een hoogtepunt.
Te ontvangen via het digitale kanaal HollandDoc, maar ook op elk moment online.

(En de medewerkers van die kwijnende zender Het Gesprek kunnen hier leren wat een goed gesprek is.)

Een hand (van Wilders?) pakt een pagina van de Koran, het beeld gaat op zwart, we horen een scheurgeluid en een tekst in beeld legt uit dat het gaat om een bladzijde uit het telefoonboek.

In een cartoon van Mohammed gaat een lontje in de tulband branden, waarna het beeld weer zwart wordt, gevolgd door een donderslag en een bliksemflits. 'Dat was dus geen ontploffing', verklaart de filmmaker.

Geen enkele kandidaat-student zou met zo'n eigen werkje worden toegelaten tot de Filmacademie.

Overigens zullen de docenten van alle filmopleidingen in de handen wrijven - de film van politicus Wilders kan uitstekend dienen als onbeholpenste en domste voorbeeld in de les Europese Propagandafilms Van De Afgelopen Honderd Jaar.

In de film is een foutje geslopen. De foto van de moordenaar van Theo van Gogh, Mohammed B., is verwisseld met de foto van rapper Salah Edin.
Die kan er wel om lachen.

'De foto van Edin werd gemaakt voor de hoes van zijn album 'Nederlands grootste nachtmerrie'. Met het plaatje refereerde de muzikant bewust naar de wijdverspreide foto van zijn beruchte landgenoot.
"We wilden aantonen dat de gemiddelde Nederlander denkt dat iedere Marokkaan met een baard als Mohammed B. is", vertelt De Koning (de baas van Edins platenlabel). "Dat blijkt nog altijd relevant."'

Aanvulling

De rapper en de cartoonist kondigen juridische maatregelen aan.

De film van Geert Wilders bevat één originele vondst. Misschien wel twee.

1. De suggestie wordt gewekt dat een pagina uit de Koran wordt gescheurd - we horen het geluid van scheuren - maar het commentaar onthult dat een pagina uit het telefoonboek wordt verwijderd.

2. De cartoon van de Deense tekenaar Kurt Westergaard wordt twee maal getoond - dat is dus werk van een ander - maar aan het eind van de film ontploft de bom in de tulband van de profeet.
Is Kurt Westergaard op de hoogte van het gebruik van zijn prent en is de ontploffende bom een vondst van hem of van Geert Wilders?

De zestien minuten durende film is verder gevuld met tv- en internetfragmenten, Korancitaten en krantenkoppen.

Waar is de tijd van Hans Janmaat van de Centrum Democraten gebleven, die zelf op het scherm tegen 'de buitenlanders' durfde fulmineren, gezeten achter een bureau waarop een gezellig bloemetje was geplaatst.

Muziek delen met anderen. Met Muxtape kan het niet eenvoudiger.
Maak een speellijst met ten hoogste 12 mp3's, het is makkelijk uploaden naar Muxtape en iedereen kan meegenieten.

Maar... hoe zit het met de rechten van artiesten en muziekmaatschappijen?
Hè, geen vervelende vragen stellen bij zo'n simpel, helder vormgegeven idee.

Eén ding: je mag niet een paar nummers van eenzelfde cd achter elkaar zetten. Anders wordt Muxtape boos en moet je mix eraf.

Een rijke, onthullende, uitputtende documentaire van ruim vier uur over de oorlog in Irak - onderzoeksjournalistiek van Frontline, een programma van PBS (Public Broadcasting Service).
Voorbeeldig op internet geplaatst, met veel extra materiaal, interviews, aanleidingen en achtergronden.

'More than anything else, the Iraq war will be the lasting legacy of the Bush presidency. Part 2 of Bush's War examines that war -- beginning with the quick American victory in Iraq, the early mistakes that were made, and then recounting the story of how chaos, looting and violence quickly engulfed the country.'

'FRONTLINE goes behind closed doors to tell the most recent chapter in this ongoing story, and asks what Bush will leave for a new U.S. president both in Iraq and in the larger war on terror.'

Aan een stukje zoals dit ligt veel RIEsurtsch ten grondslag.
Zonder degelijke RIEsurtsch is het onmogelijk een bewering in te dikken tot enkele regels.
Er gaat veel meer tijd zitten in het plegen van goeie RIEsurtsch dan in het schrijven zelluf.

Na de actie en demonstratie van vorige week is hier het verheugende vervolg: de bomen achter een Haagse basisschool die gekapt dreigden te worden, staan er voorlopig nog. Of blijven er staan.

Gisteravond is de de belangrijke Commissie Loosduinen, die B&W van Den Haag van zwaarwegend advies dient, in een extra vergadering van standpunt gewijzigd.

Harry Boxtelaar, de woordvoerder van de Wonnebaldschool:

'Men heeft het advies van de projectgroep ROV van vorige week omarmd: er moet pas op de plaats gemaakt worden, en alle belangenpartijen moeten opnieuw rond de tafel om het huidige ontwerp om te bouwen, zodanig dat aan de oorspronkelijke randvoorwaarden wordt voldaan.
De Commissie zal hierover morgen een brief aan B&W Den Haag sturen. De verwachting is dat B&W het advies overneemt. Waarmee de zaak volledig opengebroken is, en openligt voor nieuwe onderhandelingen waarbij wij als school als belangrijke speler aan tafel zullen zitten!'

De acties gaan door totdat de verleende kapvergunning wordt ingetrokken.

Minister Hirsch Ballin beloofde de Tweede Kamer dat haast gemaakt zal worden met het plan in het gehele land speciale spijbelrechters te installeren, die hardnekkige spijbelaars binnen een maand kunnen berechten.

Kan het niet sneller? Kunnen de spijbelrechters niet sneller? Rijdende spijbelrechters op skates, mountainbikes of scooters, die 's ochtends vroeg op huisbezoek gaan en een vonnis uitspreken, nadat ze de spijbelaar hebben wakker geschud?

Dries Roelvink wordt door 'Nederlanders' te zonnebrandbruin bevonden, maar dat is nog niet alles: een substantieel deel van onze bevolking vindt Dries ook te gladgeschoren.
Volgens ruim zestig procent is actrice Rasja de Bondt het best geschoren, gevolgd door DJ Pieper Laatboven en presentator Diederak van Zantekool.

In de categorie 'fris gewassen' valt Dominant van der Krul op: ruim veertig procent van de ondervraagde Nederlanders vindt deze nieuwslezer te fris gewassen.

Rufus de Mont, de man van actrice Iris Lepelaar, heeft volgens een ruime meerderheid van de Nederlanders de best verzorgde okselholten.

Ook Broeder dr. René Stockman - de 'actuele generale overste van de pauselijke congregatie der Broeders van Liefde' - heeft de dood van Hugo Claus aangegrepen hem posthuum de les te lezen.

En via het weblog van schrijver Frank Albers kan ook hij op een geducht weerwoord rekenen.

Op 29 maart zal Hugo Claus worden gecremeerd. De Katholieke Kerk vond het gepast nu al de rekening te vereffenen.

In zijn paasboodschap uitte kardinaal Danneels kritiek op het besluit van de schrijver - zonder zijn naam te noemen - tot vrijwillige euthanasie en de aandacht die dit in de media heeft gekregen.
'Lijden omzeilen is geen voorpaginanieuws.'

Hugo Claus kan zichzelf niet verdedigen, maar via YouTube wordt iedere burger in staat gesteld zich rechtstreeks tot de kardinaal te richten.

Een CD die 'het heel goed doet' (of: die 'hoge ogen gooit') is de nieuwe van Shelby Lynne, 'inspired by Dusty Springfield'.

Je moet maar durven: grote hits van Dusty coveren. Maar dat lukt Shelby.
Ze houdt het heel eenvoudig, met de meest simpele begeleiding.

In de videoclip van Anyone Who Had A Heart worden veel links naar vroeger gelegd.
Shelby is omgeven met klokken, waarvan de wijzers cijfers aanwijzen.
Ze leest een krant.
Ze zet koffie met behulp van een fluitketel.
Ze draait een LP van vinyl op een platenspeler.
Ze schrijft met een pen op papier.
Ze heeft een telefoon met draaischijf en een hoorn aan een draad.
Ze drinkt een glas whisky.
Ze tikt een brief op een elektrische schrijfmachine.

En op haar site legt ze uit dat haar, door Phil Ramone geproduceerde plaat op een analoge taperecorder is opgenomen.

Gelukkig is de muziek tijdloos. Er staan mooie nummers op Shelby's Dusty-CD.

'Nieuwe muziek van veertig jaar geleden, lijkt het wel.'
'Wie, wat?'
'Zangeres. Duffy.'
'Dusty? O, Dusty Springfield, bedoel je.'
'Nee, alleen maar Duffy heet ze.'
'Lijkt Duffy op Dusty?'
'Ergens wel, ja. Meer 1966 dan 2008.'
'Is Duffy de nieuwe Dusty?'
'Mocht ze willen.'
'Zeg jij. Omdat jij Dusty kent.'
'Is waar. Als je niet weet wie Dusty is, is Duffy best aardig.'

Mag ik het nog even over mijzelf hebben?
Naar aanleiding van de bomenactie (zie donderdag) zijn er vragen gerezen over mijn Cananefatenafkomst.
De meest gestelde vraag: Is Wamla le Brinno inderdaad uw echte naam, of speelde u weer eens een typetje?

Nog altijd is via Bieslog de CD De Fluiten van Ver Weg in Real of mp3-vorm te beluisteren, of gratis te downloaden.

De cultuur van het oudste duinvolk van ons land - vastgelegd met behulp van Henny Vrienten en Joost Belinfante - die zo'n grote invloed heeft gehad op alle vormen van wat wij nu wereldmuziek noemen.

Lees vooraf het eveneens gratis te downloaden tekstboekje - ontwerp Piet Schreuders! Het bevat een toelichting op alle CD-nummers en een beschrijving van de geschiedenis der Cananefaten en het wel en wee van hun afstammelingen.

Er is een site in voorbereiding waarop taalgevoelige gebruikers mishandelingen van de Nederlandse taal, in geschreven of gesproken vorm, kunnen melden.

Op www.languagecrimes.nl kan men onder naam maar ook anoniem aangifte doen.

Drie dagen na de feestelijke onthulling in Madame Tussaud blijkt het wassen beeld van premier Balkenende een groot publiekssucces. Morgen wordt in het Amsterdamse museum de vijftigduizendste bezoeker verwacht.

Gisteren, gedurende de gehele dag en vanmorgen, enkele uren voor openingstijd, had zich een rij wachtenden gevormd vanaf de museumingang aan het Rokin, over de Dam, tot aan het Centraal Station.

De museumdirectie toont zich verheugd en zoekt een verklaring. 'Misschien is het succes te danken aan het feit dat we voor het eerst een wassen beeld van een bekende Nederlander tentoonstellen dat meer lijkt op de werkelijkheid dan andersom.'

Gisteren vierden veel kinderen in Nederland Boomfeestdag. In honderden gemeenten plantten scholieren ruim honderdtwintigduizend jonge bomen.
Mooi!

Ook gisteren: leerlingen van de Haagse basisschool Wonnebald vierden Boom-anti-kapdag.
Het oerduinbos achter hun school dreigt te verdwijnen - ruim driehonderd bomen staan op de nominatie te worden gekapt.
Enfin, over die actie en mijn betrokkenheid heb ik al meerdere malen verslag uitgebracht.

De avond tevoren was ik aanwezig op een openbare vergadering van de Commissie Loosduinen - een belangrijk adviesorgaan voor B&W, waarin alle bewonersorganisaties uit de wijken zijn vertegenwoordigd.
Die Commissie heeft indertijd positief geadviseerd ten aanzien van de nieuwbouw in het Wijndalerplantsoen en men is akkoord gegaan met de kap van tweehonderd bomen.

Er waren diverse insprekers en uit hun verhalen bleek dat de Commissie een besluit heeft genomen op niet juist aangeleverde gegevens. Bijvoorbeeld: die tweehonderd te kappen bomen vormde voor de Commissie een harde grens, terwijl in de afgegeven kapvergunning sprake is van bijna driehonderd bomen.

De Commissie Loosduinen bleek te kunnen luisteren naar de belangengroepen en de protesten van de omwonenden (ruim dertienhonderd petitiehandtekeningen zijn nu binnen). Besloten werd het eertijds afgegeven positieve advies niet als definitief aan te merken en opnieuw bijeen te komen.
En zo was ik in dat zaaltje van de Ontmoetingskerk aan de Aaltje Noordewierstraat in het centrum van de democratie beland. En dat voelde goed.

De volgende middag vond een demonstratie plaats voor het Haagse stadhuis en werd de petitie aangeboden aan Marnix Norder, PvdA-wethouder Bouwen en Wonen.

De kinderen van de Wonnebaldschool, vergezeld van leerkrachten en ouders, zongen liederen en ik meende een bijdrage te moeten leveren als afstammeling en Stamoudste van de Cananefaten - de te kappen bomen staan op ons grondgebied - en een paar yels in onze eigen taal ten gehore te brengen.

Volgende fase: wordt er op bestuurlijk niveau echt geluisterd naar betrokken burgers?

De mens dat arme beest
hij is er en hij is er geweest
Hij rent door alle landen
tot hij geen asem heeft
En als hij neervalt is hij bang
en bidt en blaft en beeft

Daarom heeft hij de goden uitgevonden
en daarom heeft hij torens opgericht
waar de goden mogen wonen
in een eeuwig licht

De mens dat arme beest
dat vraagt en vrijt en vreest
in de schaduw van de torens
En ik ben de kleine bruid
van het goede en het boze
Ik maai het onkruid
en ik maai de rozen

Ik hoor de mensen dromen
Amaai zijn dat seringen die ik ruik
of groeit het gras al op mijn buik?

En ik, godin van de nacht
omhels het jonge kind en de oude kraai
zeer zacht onder de torens
amaai amaai amaai

Hugo Claus
(uit: De groeten - 2002)

Eerder maakte ik melding van mijn medewerking aan de actie tot behoud van een stuk Haags groen, het Wijndaelerplantsoen - een oerduinbos achter een basisschool. Ruim driehonderd bomen staan op de nominatie te worden gekapt.

Die actie groeit. De bewoners in de buurt komen in opstand. Het actiecomité heeft ruim duizend protestbrieven ontvangen.
Daarmee is de actie officieel een zgn. Burgerinitiatief geworden en dat betekent dat de besluitvorming opnieuw onder de loep dient te worden genomen door de Haagse gemeenteraad.

Vanavond worden de bouwplannen gepresenteerd, waarbij de actievoerders aanwezig zijn en zullen inspreken.

Woensdagmiddag, 13.30 uur, worden de protestpetities overhandigd tijdens een korte manifestatie voor het Atrium - het Haags gemeentehuis.
De hoofdredacteur zal een bescheiden bijdrage leveren in zijn functie van Stamhoofd van de oudste Bewonersgroep: de Cananefaten.
Het Jeugdjournaal zal verslag doen (18.45 uur, Nederland 3).

Donderdagochtend is de Biesloghoofdredacteur terug op zijn post.

Wilde ik zo geportretteerd worden?
Ik zat in de hoogste klas van de middelbare school en ik zou Nederlands gaan studeren. Zo'n pose als literator met opengeslagen boek leek passend.

Maar als ik de foto goed bestudeer, begrijp ik waarom ik er zo bijsta. Mijn vader was bezig met het uitproberen van zijn nieuwe fotocamera, waarbij hij met een zelfgemaakte 'schijnwerper' experimenteerde. Vandaar die zware slagschaduwen.

Ik sta voor de boekenkast van mijn ouders.
Ik herken, rechtsboven, de ingebonden jaargangen van het weekblad Eigen Haard (1898-1902) van mijn grootvader. En op de tweede plank van onderen staan de Prismapockets uit de Verzamelde Werken van Charles Dickens à f 1,25 per deel.

Dit is een geschikte foto voor de Boekenweek 2008.
Ik zie eruit als een vijftigplusser met een leuke hobby, maar ik ben hier zeventien jaar. Van Oude Jonge Menschen...

De lijst met de namen van de 100 Nederlanders die het meest in tv-praatprogramma's aan tafel zitten, is veel interessanter dan de Quotelijst met de namen van de 500 rijksten.

De Boekenweek is bijna afgelopen en ik heb vier Boekenweekgeschenken gekregen. Wat moet ik ermee?

Je kunt ze niet cadeau doen, want iedereen weet dat het gratis krijgertjes zijn. En boeken weggooien doet men niet.

Mag ik de CPNB een idee aan de hand doen?
Maak drie Boekenweekgeschenken - met een gezamenlijke gigantische oplage (in 2009 wordt vast en zeker het miljoen overschreden).

Beter: vijf geschenken. Of nog beter: vijftien gratis boekenweekboeken. Kiest u maar!

De omzetten zullen naar duizelingwekkende hoogten stijgen, want boekenkopers zijn meestal ook verzamelaars. Die dus alle geschenken willen hebben.
(De 29 miljoen smurfen van Albert Heijn zijn schoon opgegaan - een set bestond uit vijftien smurfen.)

Als Wilders hetzelfde over Gereformeerden (en het Nieuwe Testament) gezegd zou hebben als wat hij nu over Moslims (en de Koran) uitkraamt en hij had over dat onderwerp een roman geschreven, dan was die allang een grote bestseller.
(En werd er volgend jaar een nieuwe Nederlandse speelfilm van gemaakt.)

Al in januari had Sijmen van Woelgeest bij zijn plaatselijke boekhandel een balletje opgegooid - zouden ze tijdens de Boekenweek niet een signeersessie met hem kunnen beleggen?
Hij zei er maar meteen bij dat hij best begreep dat dit op een doordeweekse middag moest gebeuren - dat een dichter geen publiekstrekker was die op de zaterdagmiddag voor een volle winkel kon zorgen.
Maar dat boekwinkel Haaftink aandacht zou besteden aan de enige dichter in de gemeente, was een daad van culturele betekenis. Toch?

Meneer Haaftink zou 'het in gedachten houden'.
Maar de Boekenweek naderde en hij had nog niets gehoord. Als hij de winkel inliep voor een ochtendkrant dacht hij waar te nemen dat meneer Haaftink snel naar zijn kantoortje achter de winkel spurtte zodra hij Sijmen gewaar werd.

Gisternacht bedacht Sijmen een nieuwe PR-strategie en vanmorgen haastte hij zich naar de boekwinkel waar hij aan verkoopster Inez meteen de heer Haaftink te spreken vroeg. Die kwam wel uit zijn kantoortje tevoorschijn, maar straalde geen warm enthousiasme uit.

'Dag meneer Van Woelgeest. Ja, we hebben er nog eens over nagedacht, maar...', zei hij aarzelend.
'Maar een signeersessie rond een dichtbundel klinkt niet echt aantrekkelijk', vulde Sijmen zelf aan. 'Begrijp ik best. Maar... ik heb een primeur, die ik erg graag zaterdagmiddag hier aan het publiek wil presenteren. Ik heb namelijk een Kort Verhaal geschreven en het leek me erg passend als ik dat nieuws in mijn eigen boekhandel wereldkundig maak. Misschien kan er een ANP-bericht uitgaan, met als kop 'Prozadebuut van Dichter Sijmen van Woelgeest', en dat zal heel wat media trekken. Gegarandeerd!'

Sijmen vertelde er niet bij dat hij in de vorige nacht na urenlang koortsachtig zoeken het korte verhaal had teruggevonden, dat hij ooit had ingezonden naar de verhalenwedstrijd Duizend Woorden, maar dat hij teruggestuurd kreeg met de mededeling dat zijn verhaal 'helaas onvoldoende kwaliteit had om mee te dingen'.

Die wedstrijd was bedoeld voor aspirant-schrijvers, dus had hij het ingezonden onder het pseudoniem Philip Caen. Dat die Duizend Woorden-redactie geen oog had voor kwaliteit was dus zonneklaar. Zijn verhaal bestond uit een messcherpe autobiografische jeugdherinnering en hij had kans gezien binnen de duizend woorden definitief met zijn vader af te rekenen.

'Nou, het is namelijk zo...,' zei meneer Haaftink, wiens gelaatstrekken nog somberder leken te zijn geworden, 'zoals u weet is onze boekhandel onderdeel van een keten - de Dyslexie Groep - en wij zijn gebonden aan de regels van het hoofdkantoor. En wij hebben de opdracht in deze Boekenweek uitsluitend signeer- en voorleessessies te organiseren met 70-plus-auteurs. Wij krijgen Cees Nooteboom hier, Jan Siebelink, net 70 geworden, onze eigen Marleen Sudergaart, 98 is ze en ze leest nog prachtig voor. Dus u begrijpt...'
'Ik begrijp het,' zei Sijmen, plotseling geheel ingezakt, 'met mijn 56 jaar val ik buiten het thema.'
Hij besloot meneer Haaftink maar niet voor te houden dat hij eigenlijk geestelijk 83 was - dat grapje kwam hem nu als heel oubollig voor.

Bedankt, CPNB, somberde Sijmen op de terugweg. Misschien kozen ze volgend jaar 'Jong!' als thema. Zat hij er weer naast.
Nee, alleen als het thema 'De Mislukking' zou gaan heten, of 'Het Grote Falen', maakte hij tijdens het Boekenbal kans op een plaats in de ereloge.

Hij pakte de twee A4-tjes met de Duizend Woorden uit zijn binnenzak, scheurde het papier in tientallen stukjes, die hij in de eerstvolgende overvolle papierbak uitstrooide over de lege chipszakken en ingedeukte blikken Cola Zero.

Vanavond wordt de verschijning van het boek 'De beste verhalen van Duizend Woorden' feestelijk gevierd.

Op Radio 6 is een twee uur durende speciale aflevering van het programma Duizend Woorden (onderdeel van VPRO's De Avonden) te beluisteren van 20.00 tot 22.00 uur. Met zang, dans en verhalen.
Ook de hoofdredacteur levert een bescheiden bijdrage.

Ewald Vanvugt schreef een wonderlijk autobiografisch boek over zijn kennismaking met het werk van 'twee Meesters' en met die schrijvers zelf.

Op zijn twintigste publiceerde Vanvugt twee boeken die veel rumoer veroorzaakten en hem introduceerden in de literaire wereld. Zo ontmoette hij Mulisch en Hermans, de schrijvers die hij als scholier al ten zeerste bewonderde.
Die bewondering is gebleven en hij schrijft er geestdriftig over - een zeldzaamheid voor schrijvers 'onder elkaar'.

Het moment waarop Harry Mulisch, Willem Frederik Hermans en Ewald Vanvugt tezamen kwamen, heb ik van nabij meegemaakt. Ewald en ik maakten deel uit van de redactie van het VPRO-boekenprogramma De Letteren (1981-1982) en uit de beschrijving van de stormachtige en conflictueuze deelname van Hermans aan een schrijverspanel met Mulisch, Gomperts en Lubberhuizen concludeer ik dat Ewald Vanvugt over een bijzonder goed geheugen beschikt.

In het boek zijn enkele heftige liefdesgeschiedenissen verweven waaruit blijkt dat Vanvugts liefde voor Het Boek op bijna even grote hoogte staat als zijn liefde voor De Vrouw.

EenVandaag - vooral de afleveringen van de TROS-redactie scoren hoog op onze lijst - gisteravond, bij halfzeven.

Reporter op straat, treedt twee oude dametjes tegemoet.
'Dag dames, wat vindt u van porno met dieren?'
De dametjes schrikken zich een hoedje en weten niet hoe snel ze moeten weglopen van die rare meneren met die camera en microfoon.

Ook waren er fragmenten uit porno-met-dieren-video's te zien: blote mevrouwen stoeiden met hele grote honden.

Ouders die niet snel genoeg waren weggezapt hadden hun kinderen weer veel uit te leggen.

Tegelijk met de invoering van nieuwe zonden, zullen ook de biechtstoelen in de RK-kerken wereldwijd een modernisering ondergaan.

'Een total make-over', noemt bisschop Girotti de renovatie. 'Die oude vermolmde stofnesten gaan de RK-kerken uit en worden vervangen door in modieuze kleuren uitgevoerde 'chill-out-lounges', waar de zondaars in groepsverband kunnen verblijven - de topmanagers van een mondiaal bedrijf bijvoorbeeld, of regeringsleiders van onderdrukkende regimes.'

Elke biechtruimte krijgt een eigen bar; in de aanpalende keuken zullen 24 uur per dag door topkoks bereide maaltijden worden geserveerd.

Het Vaticaan verwacht zonden als milieuvervuiling, drugsgebruik en sociaal onrecht medio 2010 met zeker 70% te hebben teruggedrongen.

Teleurgesteld verliet dichter Sijmen van Woelgeest rond middernacht het Boekenbal. Hij had met niemand gesproken en de drukte voor de bars was zo groot, dat hij ook niet dronken had kunnen worden.

Dat hij na lang soebatten bij zijn uitgever een toegangskaart had weten te bemachtigen was op zichzelf een leuk succesje geweest - zijn laatste bundel 'Drafgang' verscheen alweer vier jaar geleden - maar het was niet gelukt zijn vooraf opgeschreven en uit het hoofd gestampte statement op te zeggen voor de camera's en journalisten aan de ingang. Geen van de mediamakers kende hem, kennelijk. 'Te lui om een beetje huiswerk te doen', mompelde Sijmen.

Hij had voorspeld dat de media hem, gezien het Boekenweekthema, zouden vragen hoe oud hij was en hoe oud hij zichzelf voelde en dan zou hij gezegd hebben:

'Sorry hoor, wat een bezopen vraag. Al die bejaarde schrijvers die koketteren met hun innerlijke leeftijd, die altijd veel jonger is dan hun echte, liegen alsof het gedrukt staat. Juist als je je geestelijk jonger voordoet en als 70-plusser beweert dat je 35 of 12 bent, gebruik je een verschrikkelijk cliché en ben je dus stokoud aan het worden.'

'Hoe oud bent Ù dan?', zouden ze hem hebben gevraagd.

'Ik ben 56, maar in het hoofd 83', zou hij hebben geantwoord.
En de mediamakers vonden dat zo'n originele uitspraak dat ze zijn statement in NOVA en in alle journaals hadden uitgezonden.
En dat zou zijn kans op de VSB Poëzieprijs 2009 voor zijn nieuwe bundel aanzienlijk hebben vergroot.
Die bundel moest nog wel geschreven worden. De titel had hij al: Nu Even Niet.

"O ja, dat is 'm. Ik zag u aan komen lopen en dacht gelijk dat is 'm. Dat is toch zo? U bent toch meneer Koot?"
"Meneer Bie, mevrouw."
"En gisteravond nog gezien. O, wat was het weer leuk, al die kleine stukjes... nou!"
"Die waren wel heel erg kort, die stukjes. Want dat was een spotje, mevrouw."
"En daar hou ik heel erg van, van spot. Want er is zo weinig leuks op tv."
'Het was een spotje voor het programma van woensdagavond. Dan zijn we een uur lang op Nederland 2."
"En jullie hebben van die heerlijke jonge bekjes. Leuk, hoor."
"Maar dat komt omdat het oude scènes zijn. In werkelijkheid zijn we nu een stuk ouder. Enfin, dat ziet u wel."
"Ja, dat ben ik ook. In mei word ik vijfentachtig. Daarom dacht ik gisteravond: zulke jonge toetjes. Wat leuk! Nou ik verheug me weer op de zondagavond, hoor."
"Nee, woensdagavond, mevrouw, om tien voor negen op Nederland 2 dus. En op het andere net voetbalt PSV, dus het zou fijn zijn als u keek."
"Nee, naar voetballen kijk ik niet meer sinds mijn man is overleden. Nou ja, het was heel leuk gisteravond en ik hoop dat jullie gauw weer 's terugkomen. Dag jongen. En de groeten aan meneer Bie."
"Dag mevrouw."

Een schokkend interview met de burgemeester van Rotterdam, vanmorgen in de Volkskrant.
De heer Opstelten opent elke ochtend de balkondeuren van zijn werkkamer en zwaait naar buiten en noemt dit gebaar 'een handshake met de bewoners'.

Een beetje zwaaien naar de burgers van zijn gemeente? En dat in een tijd waarin de handdruk tot verhitte debatten leidt?
Gisteravond nog verklaarde vice-premier Wouter Bos in het tv-programma Pauw en Witteman handenschudden tot De Norm in Nederland - op enkele uitzonderingen na.

Is het loze gewuif van de Rotterdamse burgervader zo'n uitzondering?
Goed, hij kan niet elke ochtend alle burgers van zijn stad met een ferme handdruk begroeten, maar hij zou toch een dagelijks wisselende afvaardiging van burgers op het stadhuis kunnen vragen voor zijn normstellende, samenbindende ferme handshake?

We hopen dat alle mediamakers hun taak ernstig nemen en hier de komende drie dagen een grote zaak van maken.

De heer Opstelten wil voorzitter van de VVD worden.
Forget it, Ivo, jouw handshake gaat je de das omdoen.

'Dus eredivisievoetbal krijgen we weer op zondagavond zeven uur bij de NOS. En - zeggen ze - komt ook het kijken met het bord op schoot weer helemaal terug.

Maar dat is bij ons nooit weggeweest. Wij kijken altijd met het bord op schoot. Dat deden we bij ons thuis al en bij de ouders van Stans ook.
Het scheelt een hoop gedoe, kwa tafeldekken, dus ook geen was- en afwasgedoe.

Met het bord op tafel eet je in een restaurant. Daarvoor ga je uit eten - het eten zelf is vaak van een grote flauwekul, maar dat je aan een mooie tafel zit en wordt bediend - daar betaal je voor.

Behalve op verjaardagen. Dan pakken we bij het ontbijt groot uit. Cadeaus uitpakken doe je niet met een bord op schoot.'

Mike van der Molen, levenskunstenaar

Gezien in Den Haag: een schildering op een schutting in de Korte Poten.
Een protestuiting nemen we aan. Van een kunstenaar? Van een actiegroep?

En je realiseert je op slag hoe minimaal in het openbaar wordt geprotesteerd tegen de leugens die van regeringswege worden verkocht ter legitimatie van onze oorlogsdeelname.

We mogen niet weten waarom we politieke steun verleenden aan de oorlog in Irak en de redenen voor deelname aan de missie in Afghanistan dienen allang te worden bijgesteld.

Staatssecretaris De Vries wil meer uniformen op straat 'om het draagvlak te vergroten'. Zo'n uniform kan hij krijgen, dachten de makers van dit werk in de Korte Poten.

Een goed gekozen plek - hier komen dagelijks duizenden Hagenaars langs (bij mooier weer) en het Ministerie van Defensie bevindt zich op tweehonderd meter afstand.

Jazz
Het hier al vaak getipte New Yorkse radiostation WKCR slaat weer 's toe:
vanaf vanmorgen zes uur (onze tijd dus) is een 24-uurs uitzending aan de gang met muziek van Ornette Coleman, die vandaag 78 jaar is geworden.

Aansluitend een 24-uurs uitzending (dus van maandagmorgen tot dinsdagmorgen zes uur) rond de cornettist Bix Beiderbecke, die 10 maart 105 jaar tevoren werd geboren.

Klassiek
Op de site van het Concertgebouworkest zijn concerten te bekijken en te beluisteren van uitstekende kwaliteit.
Met o.a. volledige uitvoeringen van Ein Heldenleben van Richard Strauss, Le Sacre du Printemps van Stravinsky en de Eerste Symfonie van Mahler.

Ik kreeg dus het verzoek van de hoofdredacteur die zei van: Mike, het is vandaag Internationale Vrouwendag, zou jij daarover iets willen zeggen op Bieslog.

Ik vroeg van: waarom ik? Nou, zei de hoofdredacteur, omdat jij zeg maar het prototype van de man ben. Jij staat als het ware model voor heel veel, zo niet alle mannen! Nou, daar kon ik mijn eigen in principe best in vinden.

Toen zeg ik van: mag mijn bijdrage ook muzikaal. Dat ik dus een lied opdraag aan alle vrouwen van de wereld? Nou, dat was goed.

Dus heb ik een favoriet nummer van mij uitgekozen en dat zegt alles helemaal:
dat het voor de vrouwen niet alleen maar rozengeur en maneschijn is. Dat zij snoeihard moeten werken en er alles voor over hebben. Vrouwzijn, daar komt een hele hoop bij kijken.

Toch is er een mooie boodschap in het lied verborgen en die wou ik op deze Internationale Vrouwendag graag doorgeven en opdragen zeg maar aan alle vrouwen, maar zeker aan die ene: mijn eigen Stans.

I saw the best minds of my generation destroyed by
madness, starving hysterical naked,
dragging themselves through the negro streets at dawn
looking for an angry fix,
angelheaded hipsters burning for the ancient heavenly
connection to the starry dynamo in the machin-
ery of night -

De beroemde openingsregels van het gedicht Howl van Allen Ginsberg - met On the Road van Jack Kerouac behoort het tot de belangrijkste geschriften van de Beat Generation.

Onlangs werd een tape teruggevonden die wordt beschouwd als de eerste opname van Howl, door de dichter zelf voorgedragen op de campus van een Amerikaanse universiteit in februari 1956.
Een half jaar later zou het gedicht worden gepubliceerd in de bundel Howl and Other Poems.

Simon Vinkenoog maakte in 1964 een vertaling die hij in 1999 voor de NPS-radio op indrukwekkende wijze voordroeg.

'Er zou een speciaal buitenmodel uniform moeten worden ontworpen voor bewindslieden op het departement van Defensie.

Als de minister en de staatssecretaris van Defensie op bezoek gaan bij de troepen op een buitenlandse missie, hebben ze meestal rare burgeroverhemden met korte mouwtjes aan. Of ze krijgen een kogelvrij vest over hun goeie goed omgehangen en dat staat ook bepaald niet correct.

(Bij oudere officieren leeft nog steeds het spookbeeld van minister Relus ter Beek die hangend aan een kabel aan boord van een fregat werd gehesen met een scheve helm op het dikke hoofd.)

Laten ze een voorbeeld nemen aan schrijver Arnon Grunberg. Op zijn militaire expedities ziet hij er altijd tiptop uit. Binnenkort verblijft hij embedded bij de Amerikaanse troepen in Irak en daarom heeft hij op eigen kosten een uniform aangeschaft.

Staatssecretaris Jack de Vries is een tijdje beroepsmilitair geweest en het heimwee naar een mooi uniform is altijd blijven knagen. Zet een kekke pet met veel gouden biezen op dat rare hoofdje en hij straalt op slag een solider beeld uit, waarmee hij en passant ook een groter draagvlak creëert.'

Kol. b.d. Menno Scheurleer,
Bieslogmedewerker militaire aangelegenheden

Dat minister Plasterk met een eigen departementale boot wil meevaren tijdens de Gay Pride in Amsterdam, vond SGP-fractieleider Van der Vlies 'van de ratten besnuffeld'.

Zo!, dacht ik, dus ook de door en door keurige christelijke éminence grise van de Tweede Kamer laat zich verleiden tot modern taalgebruik? Is zelfs Van der Vlies knettergek geworden?
Wat vindt zijn achterban hiervan? Had hij de minister niet beter een Bijbelse plaag kunnen toewensen? Kikvorsen, in plaats van ratten?
Moet hij bij een aanstaand SGP-partijcongres in het openbaar zijn mond met zeep spoelen?

Na even zoeken op ratten+besnuffeld begreep ik de reactie van Van der Vlies beter.
Hij had nog een appeltje te schillen met de minister.

Uit de pers, woensdag 19 december 2007:

Minister Ronald Plasterk (Emancipatie) vindt het ''van de ratten besnuffeld dat de SGP geen vrouwen in bestuurlijke functies wil''. De minister zegt dat deze week in een interview met de Gay Krant.

Uit de pers, woensdag 5 maart 2008:

Fractieleider Bas van der Vlies van de SGP vindt het "van de ratten besnuffeld" dat minister Ronald Plasterk (Onderwijs) met een eigen boot meevaart tijdens de Gay Pride die in augustus in Amsterdam plaatsheeft.

Daar zijn ze gek op, ratten: koekjes van eigen deeg.

In de winter van 1999 mocht ik een tv-serie maken vanuit een bunker in de wetlanden rond het Naardermeer.
Wonen in een bunker - een oude jongensdroom werd werkelijkheid.

Bij het bewoonbaar maken moest ik eerst eigenhandig enkele kubieke meters zand uit het interieur verwijderen. Er kwamen toen schilderijen tevoorschijn - een stuk of tien - die daar in de oorlog waren opgeslagen in afwachting van betere tijden.

Ik heb die doeken toen naar huis meegenomen en op zolder weggezet.
Het wordt tijd ze eens nader te bekijken. Misschien zit er leuk spul tussen.

Nu alle officiële papieren, zoals geboortebewijzen, reisdocumenten en kapvergunningen, ook digitaal via internet kunnen worden geleverd, zijn die kantoren met balies en volgnummertjes hopeloos ouderwets geworden.
En een geboorte opgeven kan nu ook al in het postkantoortje van de supermarkt.

Per 1 september aanstaande gaan alle gemeentehuizen in Nederland dicht.
Ongeveer 78.000 werknemers moeten naar ander werk omzien.

Na de eerste melding van ijs op de sloten zijn vanmorgen de hoogbejaarde leden van het Elfsteden Comité bijeengekomen.

Besloten is een persbericht te verzenden waarin de mogelijkheid van een Elfstedentocht 2008 'wordt opengehouden'.

Weer een bijzondere bijdrage op Volkskrant Oog.

Dichter Tonnus Oosterhoff beluisterde een radiodocumentaire en lichtte daar enkele fragmenten uit waarin een 100-jarige man aan het woord komt.

In Oosterhoffs Flash-film 'Oud' worden die uitspraken in tekst getoond, in audio uitgesproken en door de dichter ook geïllustreerd.

Dat gebeurt niet vaak: ik moet lachen en ik word bij de keel gegrepen.
Nu u weer.

Groot voorpaginanieuws: een robotvliegtuigje, uitgerust met videocamera's - de 'nepgierzwaluw' zou kunnen worden ingezet bij het observeren van een gijzeling of groepen demonstranten - is bij een demonstratie ten overstaan van de Nederlandse media te pletter gevlogen.

Wageningse onderzoekers en Delftse studenten lucht- en ruimtevaarttechniek zijn verantwoordelijk voor deze vliegramp.
Hoeveel geld heeft dit experiment ons gekost?

Graag bied ik mijn diensten aan als bouwer van papieren verkenningsvliegtuigen die hun diensten sinds jaar en dag hebben bewezen.

Mijn Condors halen een hoogte van zeventig meter en maken glijvluchten van gemiddeld 2,3 kilometer, waarna zij weer landen op de basis, d.w.z. ik kan ze met mijn rechter werphand zo weer uit de lucht plukken.

Ik heb mijn Condor al twee jaar geleden uitgerust met minuscule videocameraatjes en ik heb er al zeven gijzelingen mee kunnen voorkomen.
Uit principe bespioneer ik geen demonstraties.

Een roddelhoofdredacteur verlaat een Engels roddelblad om een boek te schrijven.
Dat dit boek een roddelboek gaat worden - waardoor het bericht in alle kranten verschijnt, zelfs in de Nederlandse kwaliteitskranten - is in de wereld gebracht door de perschef van het roddelblad die nog een appeltje had te schillen met de roddelhoofdredacteur.
De roddelhoofdredacteur zou namelijk een affaire gehad hebben met de vriendin van de roddelperschef en de roddelhoofdredacteur heeft - zegt men - geprobeerd die roddel uit zijn roddelblad te houden, terwijl de roddelperschef nu zelf wel eens met een eigen roddel in het roddelblad had willen staan.

De roddelhoofdredacteur houdt staande dat hij een historische roman gaat schijven over de Tweede Wereldoorlog, waarin Churchill een verhouding blijkt te hebben gehad met de minnares van Eisenhower.

(Roddel - wat een ouderwets woord; in Engeland worden roddelbladen 'celeb mags' genoemd.)

Hieronder staan de site-adressen waarop videomateriaal is verzameld van tenorsaxofonist Dexter Gordon.
'Dat scheelt een hoop eigen zoekwerk', schrijft tipgever Bart Egers.

Als jij, jazzliefhebber, van plan bent dit concert in één keer te ondergaan, dan zit je morgenochtend nog voor het scherm; maar dagelijks een nummer Dexter is goed voor de gezondheid. Doet het bloed stromen en de muizenissen vergeten.
Want Dexter Gordon - 'Long Tall Dexter' - speelde zoals 'ie eruit zag: stevig, robuust, uit één stuk.

Vorige week zou hij 85 jaar zijn geworden. Zijn muziek leeft krachtig voort.

Gisteravond stond ik voor het raam en staarde zo maar 's een potje de donkere lege straat in. De bomen zwiepten, de regen kletterde - ik ga het niet mooier maken dan het was.

Daar kwam een man langs die zijn hondje uitliet. Lange regenjas, grote grijze wollen shawl, in de rechterhand de katrol waarmee je de lengte van de lijn kunt regelen, in de linker een paraplu die zin had aan de harde wind toe te geven en naar buiten om te klappen.

Het hondje trok zich niets van het noodweer aan en besnuffelde uitvoerig een heg, waarlangs zojuist een zeer interessante collega was gepasseerd.

Ik zag dat de man moeite deed niet alleen zichzelf maar ook zijn hond droog te houden. Hij ging dichtbij de snuffelaar staan, zodat 'ie ook van de paraplu kon profiteren.

Na de heg met eigen plas te hebben gemarkeerd, besloot het hondje door te lopen, waarbij hij zijn baas meetrok, die het bedrijvige beest met moeite bij kon houden.

Ach jee, nu stak de man de paraplu ver vooruit in een poging ook lopend het hondje tegen natworden te beschermen.

Baasje werd nat, hondje niet.