The Ricky Gervais Show, de meeste succesvolle podcast uit de geschiedenis van dit jonge medium - ruim driemiljoen downloads! - begint aan een tweede serie.

De eerste twaalf halve uren 'radioshow' werden gratis aangeboden door The Guardian, maar nu begint Ricky Gervais voor zichzelf en - het was te verwachten - gaat het geld kosten.
Vanaf vandaag verkrijgbaar. Elke podcastaflevering kan men voor $1.95 ($6.95 voor een heel seizoen) downloaden.

Pikant detail: niet naamgever Ricky Gervais was de grote ster van de show, ook niet medeschrijver Stephen Merchant, maar de derde deelnemer aan de podcastgesprekken Karl Pilkington, die tot een internethype uitgroeide.
Pilkington, een 33-jarige werkloze radioproducer, lanceerde in de podcastshows van Gervais het ene krankzinnige idee na het andere. Iets te lollig naar mijn smaak, maar het succes was enorm.

'Karl Pilkington has debated the merits of eating a kangaroo's penis for breakfast, envisioned a wristwatch that counts down the time left in a person's life and proposed a new population control system in which elderly women give birth at the moment of their deaths. He has mused on topics ranging from caveman "bear pants" to dishwashers on Mars, and reported "news stories" about the triumphs of chimpanzees as bricklayers and television talk show hosts.'
(The New York Times)

Spannend blijft de vraag hoeveel van de gratis podcastabonnee's nu willen betalen.
Een onafzienbare rij digitale aanbieders staat, na het succes van muziek- en videoclips, klaar met betaaldiensten.
Misschien luidt The Ricky Gervais Show het betaaltijdperk op internet definitief in.

Dat het moderne leven verder doordringt in orthodoxchristelijke kringen is toe te juichen.
Maar een gereformeerde dominee horen preken over de hemel als 'na-aardse opvang' gaat te ver.

De VVD-spot tegen de Partij van de Arbeid - de animatie van een nee-schuddende roos - is al vele malen op tv vertoond.

Enige tijd geleden publiceerde ik een script voor een tegenspotje, met een nee-schuddende sigaar.

Coen Rens heeft dit script omgezet in een perfecte animatie.
Bedankt, Coen.

AANVULLING
De spot is ondertussen vertoond in Buitenhof en NOVA, zonder bronvermelding. In NOVA werd zelfs gezegd dat de spot is vervaardigd in opdracht van de Partij van de Arbeid. Niet dus.

Nick:
'Als jij de begane grond in de gaten houdt, kijk ik naar de ramen en daken.'
Greta:
'Waar moet ik dan op letten?'
Nick:
'Op verdachte tassen en vooral rugzakken van terroristen.'
Greta:
'Maar hoe ziet een rugzak van een terrorist er dan uit?'
Nick:
'Elke rugzak die zomaar staat te staan, is een verdachte rugzak.'
Greta:
'Maar we lopen toch gewoon een eindje om? Ik wil niet naar enge rugzakken zoeken. Ik word er akelig van. Ik ben bang, Nick, ik wil naar huis.'
Nick:
'Minister Donner is een hele grote campagne gestart. We moeten goed opletten, juist om niet bang te worden. Als je iets verdachts ziet en je doet er niks aan, dan pas word je bang. Stel dat wij iets verdachts zien, ik bel de politie, die zet hier de omgeving af en ze sturen er zo'n robot op af en het blijkt wel degelijk een explosieve tas, mooi dat wij de helden van de dag zijn, Greet. Komen we op de voorpagina's en op tv.'
Greta:
'Maar dat wil ik helemaal niet. Ik wil gewoon met jou gezellig een eindje om.'
Nick:
'Die tijd is voorbij, Greetje. Een eindje om betekent voortaan hard werken. Wat is dat dingetje daar boven op dat platte dak?'
Greta:
'Dat is een vogel - een duif of een meeuw, Nick. Je moet je bril 's laten nakijken.'
Nick:
'Kijk jij nou maar gauw weer naar beneden.'
Greta:
'Zijn wij zelf niet verdacht als we zo onwijs aan het koekeloeren zijn?'
Nick:
'Daarom heb ik voor ons buttons laten maken met onze namen d'rop en dat we tegen terrorisme zijn. Stuurt Donner ze gratis naar ons huis. Met zo'n button op weet iedereen waar we mee bezig zijn. Dan horen we een beetje bij de 200.000 professionele terreurbestrijders.'
Greta:
'Ja, zeg! Wat is dat voor kinderachtig gedoe! Ik ben toch geen veertien meer. Moet ik met een button lopen met 'Greta is tegen terrorisme'? Kom! Ziet minister Donner mij voor infantiel aan? Dat hijzelf voor lul wil staan door te gaan rappen moet hij weten, maar mij met een button laten lopen gaat te ver.'
Nick:
'Ik vind 't een goeie actie - betrokkenheid van alle burgers en zo. Ik denk dat Donner vanavond in het Journaal zijn button draagt: 'Piet Hein tegen terrorisme'.'
Greta:
'Kan je al buttons krijgen met: 'Greta is tegen achterlijke acties tegen terrorisme'?

Plaats winkeldieven op een zwarte lijst. Een uitstekend plan van minister van Defensie Kamp.

Zo leer je de Afghaanse bevolking wat rechten en plichten zijn in een democratische samenleving.

We nemen aan dat onze militairen goed zijn getraind in het opsporen en aanhouden van winkeldieven in Afghaanse winkels.
Dat schijnt nog heel moeilijk te zijn - die mensen daar hebben namelijk heel wijde kleren aan en hoofdbedekkingen die gemakkelijke herkenning bemoeilijken.

We zouden naar Madurodam moeten, want daar hebben Chinese kunstenaars de Nachtwacht in ijs uitgehakt.

Levensgroot!

Maar dat kan toch niet. We protesteren met klem.
We willen in Madurodam een Nachtwacht op Madurodamformaat zien.
In Madurodam staat toch ook geen Rijksmuseum op ware grootte?

Een levensgrote Nachtwacht in ijs uithakken, ja... daar is geen kunst aan.
Maar hak van een ijsblokje uit een frisdrankje maar ?s een Nachtwacht ter grootte van een postzegel.
Daar komen we graag voor naar Madurodam.

In korte tijd krijg ik er elf op de foto bijeen.
En dan heb ik de staande voor de mobiele handsets niet meegerekend, dat zijn er ook nog 's vijf.

Ik heb zestien opladers in huis.

Er zit een universele lader bij, waarmee je apparaten van 1.5 volt en 3, 4.5, 6 enz. kunt voorzien, dus waarom gooi ik er niet een heleboel weg?
Dat doe je niet. Je bewaart ze, want je kunt niet weten...

Ze zien er ook gewichtig uit. Hoe ouder hoe zwaarder.
Wacht maar, ooit doet een verzamelaar een schitterend bod:
'Allemachtig! U hebt nog een 5-4065A Power Supply? Daar zijn er in heel Europa nog maar drie van!'

Van vier opladers weet ik welke apparaten erbij horen - de overige wachten op... ja, waarop?
In heel Nederland wachten miljoenen opladers op de Nationale Oplader Inleverdag, 12 november 2009.

- Waarom die dag?
- Geen idee. Dat is toekomstmuziek, hè.

Als ik word gebeld en een stem zegt: 'Goedemorgen, stoor ik u op dit moment?', weet ik al hoe laat 't is en zou ik meteen willen antwoorden met: 'Sorry, ik heb niets nodig' en onmiddellijk afhaken.

Maar meestal ben ik niet zo snel en krijgt de Callcentre-employee nog even de kans mij een mooie aanbieding te doen en dan wordt het al moeilijker het gesprek te beëindigen.

Er zijn mensen die zo'n aanslag op de privacy in de kiem smoren met een keihard 'Ach, sodemieter toch op!', maar dat lukt me niet, daar ben ik te braaf voor.

De irritatiegraad stijgt, want het aantal aansmeertelefoontjes neemt toe - ik krijg er zeker drie per week.

Wat lijkt het me een zenuwslopende baan om acht uur per dag mensen telefonisch stroop om de mond te smeren en in de meeste gevallen grof afgesnauwd te worden.

Niet in alle gevallen.
De UCA - United Callcentre Association - heeft vandaag een prijs toegekend aan de Meest Toegankelijke Callcentre Cliënt.

Het schijnt dat de heer Joris Zitzak de droom is van alle telefonisten in de aansmeerbranche.

Wij maakten een opname bij de heer Zitzak thuis, die bewijst dat hier een terechte winnaar is bekroond.

Grappen op familienamen zijn te makkelijk. Als iemand Billenpluim, of Rolmieps heet, kun je zo iemand alleen sterkte wensen. Ik word zelf ook nog wel eens Wim Debiel genoemd en dat raakt me volstrekt niet.

Maar als je aan het hoofd staat van een organisatie die de overheid aan een superdatabank met gelaatsscans en vingerafdrukken van alle Nederlanders gaat helpen en je heet Fons Knopjes... ja, sorry hoor, maar daar is geen redden meer aan.

De Nederlandse Big Brother heet Fons Knopjes.
Oké, mensen, daar gaan we eens naar hartelust om schuddebuiken.

Of is er opzet in het spel?
Is de regering in haar nopjes met Knopjes? Ha ha ha.
Eerste en Tweede Kamer worden gepasseerd, de databank staat al in de steigers - hoopt 'de overheid' misschien dat we door ons gelach om Knopjes vergeten te protesteren?

Ik neem aan dat de verontwaardigde Kamervragen vandaag al op de propjes komen.

De familie op het buitenterras, samengekleumd onder de gloeiende stralers en de twaalfjarige dochter die twee stoelen verder met boos afgewend hoofd er niet bij wil horen.

Hè hè, het zal tijd worden, daar is de ober.
Het grote bord met de pannenkoek trekt de afvallige weer binnen de kring.

'Wat kinderachtig om een persoonlijke vete zo uit te spelen,' zegt onderzoeker en naamgevingspecialist dr. Nak de Weert, 'Wilders deelt, door de naam Partij voor de Vrijheid te kiezen, een kat uit aan zijn voormalige partij de VVD. Rancune speelt een rol, een staatsman met allure onwaardig.'

- Wat vindt u van die naam PVV

'Niet slim. Dat begrip Vrijheid is veel te ruim en daardoor te slap. Als hij nu toch de VVD wilde tackelen, had hij beter voor Democratie kunnen kiezen. Een hot issue, waarmee Wilders beter zou scoren dan met Vrijheid. Dus: de Partij voor Democratie, de PVD.

Nog beter: de VDV - de Volkspartij voor Democratie en Vrijheid.
De VVD zou hem voor de rechter hebben gesleept wegens plagiaat, maar dan had de VDV twee weken op de voorpagina's gestaan.'

'Vanmiddag briljant idee gekregen, weet je.

Als er nu eens een vaccin werd ontwikkeld tegen de vleeseetverslaving van de mensen?
De farmaceuten zijn zo ver vandaag de dag, dat moet lukken.

Ent zestien miljoen Nederlanders ermee in en het eten van vlees wordt heel erg vies.
Van een kippenboutje ga je ongans kotsen.

Het resultaat?
Binnen twee weken zijn alle dieren hobbydieren geworden.

Is dit een gigantisch idee of niet?

Vanmiddag dacht ik echt dat dit DE oplossing voor de naderende vogelgriepramp was, maar daar ben ik enkele uren later niet zo zeker van.

O, ja en geloof ook het nieuws niet: ik heb vanmiddag op een schoolplein een stuk of tien jointjes uitgedeeld aan tienerchickjes, maar ze wilden er in ruil niks voor terugdoen.
'Eén kusje dan?'
'Gadver, jasses! Rot op, viespeuk!'

Die bloemenkinderen vroeger, gaven alles voor niks weg. Hobbymeisjes waren dat, als het ware. Mooie tijden, man.'

Harko 'Angel' de Ruwe

Uit de serie 'Spanningen in en om het huis' is het deel 'Even de schoenen aan' (juni 2003) nu als Vodcast gratis te downloaden naar computer en mediaspeler.

De video kan ook bekeken worden met onderstaande link.

Vanavond op Nederland 1 en Nederland 2 volop Champions Leaguevoetbal en ook op Nederland 2 de Olympische Spelen.

Dan mag Nederland 3 niet achterblijven.
Vijf jonge musici gaan 'met elkaar de strijd aanbinden' op het onderdeel Mozart.
Een klarinettist, een violist, twee pianistes en een harpist knokken om een eerste plaats.

De snaren gaan ons om de oren vliegen. Het lijkt vrijwel zeker dat de klarinettiist met zijn slaghout gaat winnen.

Ik ga vanavond maar 's een paar cd'tjes draaien. Hè lekker. Even geen opgefokt wedstrijdgedoe aan het hoofd.

Hoewel ik zelf aarzel, durf ik mij nu af en toe kunstenaar te noemen.
Het is even wennen en ik dacht eerst dat je door foto's te nemen met je mobieltje geen kunst kon maken, maar mijn vriend Klaas van der Woude bracht mij op andere gedachten.

'Tuurlijk ben jij kunstenaar,' zei hij toen ik vroeg of ik me kunstenaar mocht noemen, 'en een behoorlijk moderne ook. Jij hebt toch het idee gehad van die hoofdententoonstelling van gemeenteraadskandidaten? Nou, dat is concept-art van de bovenste plank. Die je nog laat uitvoeren door anderen ook! Hartstikke modern-klassiek, zeg maar.'

Ja, het loopt heel goed met de tentoonstelling. Er komen nog steeds inzendingen van Biesloglezers binnen - hartstikke bedankt. Als ik er vanavond nog even voor ga zitten komen we in de buurt van de 150 hoofden.
Klaas ging vanmiddag uit z'n dak toen ik de slideshow liet zien met een muziekje erbij op.

We waren terug van een tocht naar zee, waar Klaas ook kunst heeft gemaakt. Klaas is een voormalige graffitispuiter en dat is nog steeds zijn medium - maar nu als kunstenaar dus.

Bovenop het duin stond een bord met alle verboden die op het strand gelden - geen honden, niet kitesurfen enzovoorts. Klaas ging het bord met twee bussen te lijf. Eerst met rood om alle bepalingen weg te halen - 'De zee is de vrijheid, daar is niks verbodens aan!'- en toen spoot'ie met oranje het woord NAT er overheen.

'De zee als het ultieme nat. Zo combineer ik in mijn art het conceptuele met het absurdisme, overgoten met een scheut anarchisme, begrijp je wel?'

Ik durfde niet verder vragen, maar ik nam met m'n mobiel een foto van het bord.
Is mijn foto van Klaas z'n kunstwerk nou ook kunst, vroeg ik me af? Ik dacht van niet.
Maar Klaas zei:
'Jij bent toch kunstenaar? Nou, dan is alles wat jij maakt kunst. Jouw kunstwerk van mijn kunstwerk noemen ze een gesammtkunstwerk, weet je dat? Die foto wordt heel veel waard, moet jij 's opletten.'

Driek the Artist

Er wordt wel eens beweerd dat deze regering angst verspreidt.
Onzin. Ze verspreidt blunders en dat houdt de angst voor de vogelgriep weer even van de voorpagina's.

(Wedden dat vanmiddag in de Tweede Kamer het Vragenuurtje geheel aan de jongste blunder zal zijn gewijd? De vraag of 'we er klaar voor zijn' zal niet worden gesteld.
Dat zijn we namelijk niet.)

En in NOVA vermeldde hij ook nog dat hij een te grote broek heeft aangetrokken.
De onze is afgezakt, dus gaan we maar slapen.

Zalm zei in de Journaals van vanavond dat hij het boetekleed heeft aangetrokken.

Het is een grijs, iets te ruimvallend kostuum met lichte strepen, dat verdacht veel lijkt op het pak dat hij zondag in Buitenhof droeg.

Woont u in Kollumerland of in Vlist?
Dan hoeft u van minister Zalm geen ozb te betalen.

En als u over een paar weken moeilijkheden krijgt, kunt u minister Zalm bellen om te vragen of' 'ie komt helpen de deurwaarder en zijn twee begeleidende politieagenten van uw deur te schoppen.

Toch nog even wachten.
Zalm zal vandaag of morgen verklaren dat zijn uitspraken 'minder gelukkig' waren.

Overigens zijn alle uitspraken van alle ministers zo langzamerhand minder gelukkig.

Als de gezelschapsdame of -heer die een uur gaat wandelen met de senior een afgestudeerd bioloog of ornitholoog is die onderweg geanimeerd kan vertellen over de flora en fauna, of als de dame of heer die een spelletje kaart wil komen spelen zich Nederlands kampioen kwartetten mag noemen, of als de senior tijdens het winkelbezoek een geschoolde diëtiste, of modedeskundige meekrijgt, of als het goede gesprek kan worden gevoerd met een gediplomeerd filosoof,
dan is 28 euro 75 per uur een bespottelijk laag bedrag.

Aanwezig: Bieslogs adjunct-hoofdredacteur J. Boosman en hoofdredacteur W. de Bie

De hoofdredacteur opent de vergadering. Aangezien het een zondagse vergadering betreft en er geen enkel onderwerp is geagendeerd, stelt de hoofdredacteur voor de vergadering meteen weer te sluiten 'zodat we nog iets aan de zondag hebben'.

De adjunct-hoofdredacteur maakt bezwaar.

Dhr. Boosman:
'Ho ho! Ik stel een brandend onderwerp ter discussie. Er zijn vele emails binnengekomen met eenzelfde strekking: waarom heeft Bieslog nagenoeg niets aan de kwestie van de Deense cartoons gedaan?'
Dhr. De Bie:
'Dat hebben we wel degelijk gedaan. Ik heb ondubbelzinnig blijk
gegeven van mijn afkeer.'
Dhr. Boosman:
'Ja, u hebt geschreven dat u de spotprenten niet leuk vindt. Daarmee heeft Bieslog zich er met een jantje van leiden afgemaakt. Vele lezers zijn diep teleurgesteld. Waarom hebben wij de cartoons niet gepubliceerd?'
Dhr. De Bie:
Ja, hè hè, dat is duizendvoudig gebeurd. Men wilde demonstreren hoe flink men was. Daar doe ik niet aan mee. Ik vond die tekeningen bar slecht en dus komen ze niet op Bieslog.'
Dhr. Boosman:
'Maar het gaat toch niet om die cartoons? We hadden luid en duidelijk de vrijheid van meningsuiting moeten ondersteunen en ons solidair verklaren.'
Dhr. De Bie:
'U zegt een waar woord: die rellen gaan allang niet meer over die cartoons. De radicale moslimwereld en de regimes van diverse moslimlanden hebben ze aangegrepen om het Westen uit te dagen. Enfin, die analyses zijn in alle kranten terug te vinden. Daar hoeft Bieslog niet ook nog 's over te beginnen.'
Dhr. Boosman:
'Ik ben het hier faliekant mee oneens. En ik stel voor dat we de gewraakte spotprenten alsnog op t-shirts, mokken en badhanddoeken afdrukken en die producten vervolgens via Bieslog gratis aanbieden.'
Dhr. De Bie:
'O, u wilt dat er nog meer doden vallen? Bovendien: daar zijn we toch veel te laat mee?'
Dhr. Boosman:
'Aha! U hebt dus net zo lang gewacht, tot een reactie niet meer opportuun was. Behoorlijk schijnheilig! U steekt de kop in het zand. Als we onze monden niet opendoen, lopen ze zo over ons heen.'
Dhr. De Bie:
'Hier! Daar begint u ook al mee te schreeuwen.'
Dhr. Boosman:
'En terecht! Veel lezers zijn boos en eisen een verklaring!'
Dhr. De Bie:
'Maar dat is toch geweldig? De satirische cartoons waren bedoeld om mensen boos te maken en aan het denken te zetten. Welnu, door er niets over te zeggen, bereiken we hetzelfde doel. Dat is nog eens satire!'
Dhr. Boosman:
'Dit is verbijsterend! U bedrijft zelfcensuur en u legt dat nog positief uit ook! Schandelijk! U moest u schamen en...'

De hoofdredacteur sluit de vergadering en stopt - onder luid protest - de heer Boosman terug in zijn koffer.

Bravo! Onze regering heeft bewezen adequaat op te treden in noodsituaties.

Minister Van der Hoeven had op haar weblog geschreven dat ze 'wel sympathie' had voor de 18-jarige scholiere die in Nederland haar vwo-opleiding wil afmaken.

Sympathie voor een buitenlandse... hoe haal je het in je hoofd!

Als minister Verdonk over de ballen beschikt die haar worden toegedicht, negeert ze een rechterlijke uitspraak en besluit ze de scholiere alsnog uit te zetten. Als het voltallige kabinet haar daarna hoogstpersoonlijk naar het vliegtuig brengt, wordt een goed signaal afgegeven.

Maar nu even in alle ernst.

De meest adequate vorm van commentaar heeft minister Hoogervorst ooit voorgedaan:
je mond wagenwijd openen en een vinger in je keelgat steken.

Als Heleen van Royen de nieuwe Reve is - zoals ze zelf zegt - is haar echtgenoot de nieuwe Matroos Vosch.

Excentrieke relatie.

Daar moet Ton eens een tv-programma over maken voor SBS6. Zouden we graag niet willen zien.

Producent Bill Graham organiseerde 35.000 popconcerten over de gehele wereld.
In zijn thuishaven - de Fillmore Auditorium in San Francisco - traden o.a. Jimi Hendrix, Janis Joplin, The Doors, The Grateful Dead, Jefferson Airplane, Otis Redding, Marvin Gaye, Led Zeppelin, Eric Clapton, Bob Dylan en Prince op.

Graham blijkt al die concerten op band te hebben vastgelegd en er is nu een station dat deze onbekend gebleven, ongepolijste opnamen zomaar en gratis op internet uitzendt.

Als ze niet zijn overleden, toeren de krasse pophelden nog rond.
(Binnenkort komen Earth, Wind & Fire en 'twee originele leden van The Doors' naar Nederland.)
Maar als je wilt horen hoe energiek en heftig dat toen klonk: klik Vault Radio.

Er zijn ook mooie foto's op deze site te vinden. Die van Jim Marshall bijvoorbeeld.

Wij hebben een hele goeie zelfzorgdokter gevonden.
Je moet er een halfuur voor in de auto, maar dat hebben we er graag voor over.

Laatst hadden we hoofdpijn en waren we snipverkouden - de zelfzorgdokter hielp ons kiezen uit het enorme aanbod van zelfzorgmiddelen.
Met de pijnstiller en neusspray die hij ons adviseerde, waren we binnen een dag weer boven Jan.

En passant beval hij ons een nieuwe motorolie aan en waste hij persoonlijk onze voorruit!

Het aantal inzendingen voor de grote Gemeentelijke Kandidatententoonstelling is heden de honderd gepasseerd!

Dank aan alle medewerkers.

Gaat u nog even door? Ik ook.

Met de nieuwe omroepplannen van de regering in het vooruitzicht, worden de Publieke Omroepen gedwongen hun eigen identiteit opnieuw uit te dragen.

Ook de VPRO herijkt haar oude grondbeginselen.
Wat was en is de diepere drijfveer van de Vrijzinnig Protestantse Radio Omroep?

De VPRO heeft een afdeling Nieuwe Religie opgericht, die programma's gaat uitzenden, waarin op zoek wordt gegaan naar de wortels van de achterban.

Op Bieslog een eerste aanzet met het programma De Voettocht, waarin Amarinda Kamphuis samen met ethicus Bukke Joustra antwoord probeert te vinden op de vraag:

Wat is de zin van de zingeving?

Verrassend snel komt het gesprek uit op een antwoord dat beide gesprekspartners kan bevredigen.

(De video is ook als Vodcast verstuurd.)

Op de tonen van een vrolijk BZN-muziekje zien we, met als achtergrond een met eikenhout betimmerde wand, prominent middenin beeld, een tamelijk primitief getekende rokende sigaar.
Een microfoon wordt in beeld geschoven.

Stem (buiten beeld):
'Wie is momenteel de leider van de VVD?'

Stil zwaait sigaar heen en weer. Sigaar weet het niet.

Stem:
'Is het aanvoerder Van Aartsen, of is het toch erelid Wiegel?'

Sigaar zwaait heen en weer. Sigaar weet niet.

Stem:
'Kunt u niet kiezen?'

Sigaar zwaait van nee. Er valt een askegel. De onthoofde sigaar stoot nog één rookpluimpje uit en dooft.

Stem:
'De VVD - waarom stemmen op een partij die niet kan kiezen?'

Dat ik een voorliefde heb voor het werk van de dichter Herman Gorter moge duidelijk zijn.

Voor het radioprogramma Music-Hall heb ik geprobeerd een kleine bloemlezing te maken uit zijn gedichten over de liefde. En ik laat horen dat Gorter zijn gehele leven over de liefde heeft geschreven. Over allerlei 'soorten liefde'.
De opname is ook als Podcast te downloaden.

Wie meer wil lezen, verwijs ik naar de site waarop de complete bundel 'Verzen van 1890' is te vinden (en te printen!).

- Meneer Van der Molen, u staat te trappelen

'Tuurlijk. Ze noemen mij al jaren De Professor, dus nou ken ik het ook echt worden. Zou hartstikke geinig zijn.'

- Wat kunt u voor het hoger onderwijs betekenen

'Nou, ik ga de Lekker Leven Universiteit beginnen. Daar ken je leren dat je als vrije ondernemer ook je eigen leven niet moet vergeten. Oké, je heb 't druk-druk-druk en dan vergeet men algauw dat men ook zijn eigen moet verwennen.
Heb ikzelf ook moeten leren, door schade en schande en vijf echtscheidingen heen, dus ik ken daar die jonge gasjes veel over vertellen.'

- Wat gaat u ze leren aan de LLU

'Alles over lenen, leasen en lege BV's. Maar ook: hoe gedraag ik mij in de betere sauna. Oftewel: hoe voorkomen wij de openbare erectie. Kledingtips - je ziet tegenwoordig belachelijke streepdassen die echt niet passen bij de pakken - en hoe krab te eten zonder dat het sap van je kin druipt en je bord een grote puinzooi wordt. Nou ja, alles wat ken leiden tot een lekker leven.'

- Is een opleiding aan de LLU een kostbare zaak

'Tuurlijk! 't Gaat zeker 25000 euro per jaar kosten. Ja, ik mag winst maken van minister Brinkhorst. Dus ik moet als professor van de Lekker Leven Universiteit zelf ook lekker kennen leven. Logisch toch? Ik moet mijn studenten toch zeker een goed voorbeeld kennen geven? Dacht van wel.'

Een mooie avond, gisteren in Etten-Leur, met lezingen en voordracht rond Henriette Roland Holst, Frederik van Eeden en Herman Gorter, onder de titel: 'Ideologische veren - over socialisme, dromers en denkers'.
Ik mocht over Gorter vertellen en voordragen uit zijn werk.

Dat ik op de heenweg lange tijd achter een vrachtwagen van Gorter reed, was een goedkeurend teken van hogerhand. Zullen we maar zeggen.

Valentijnsdag vandaag - daar doe ik principieel niet aan, maar, dacht ik, als je het De Dag van de Liefde noemt, zou ik gedichten van Gorter kunnen laten horen, de grootste liefdesdichter uit de Nederlandse literatuur.

Dat ga ik vanavond doen, in het radioprogramma Music-Hall (21.00 - 22.00 uur, Radio 747 AM).

Als je minister Brinkhorst hoort verklaren dat er met honderd procent zekerheid niets mis kan gaan na de overname van de Nederlandse energiebedrijven door buitenlandse firma's, weet je zeker dat je haast moet maken met het volgende boodschappenlijstje:

hak- en stookhout
kaarsen
lucifers
scheerzeep
scheermesjes
een knijpkat
een opwindbare radio

- Wil jij mijn Grote Liefde zijn?

- Nee.

- Oké. Dan niet.

Dit zijn de bleeke, bleeklichte weken,
'k zie de menschen gaan, ze steken
hun schamele hoofden in 't stil daglicht,
elk heeft een ander gezicht.

'k Hoor hoe ze tegen elkander spreken
woorden die bleken en ver weken,
dan zijn ze weer alle weg,
en 't is eenzaam als een weg.

Mijn hoofd is leeg en mijn mond is droog,
mijn oogen branden omhoog,
't is koud en stoffig en wit
al dat licht, waarin ik zit.

Mijn hoofd heb ik in mijn handen,
elkaar voelen warm de wanden
van 't vleesch, mijn beenen zijn moe
van 't leven dat ik toch doe.

Herman Gorter (Uit: Verzen, 1890)

Op school was ik buitengewoon braaf.
Hooguit 1x heb ik me schoolziek gemeld, maar die dag had ik dringend nodig om een scriptie af te maken.
Geen dag gespijbeld.
Niet gedurfd te spieken
Geen kattekwaad uitgehaald.
Nooit gevochten.

Als ik toen beloond zou zijn geworden voor goed gedrag, had ik meteen stil kunnen gaan leven.

Nou moeten ze het toch niet te bont maken!

Al m'n cd's zitten in m'n iPodVideo, plus 893 foto's, ik ben geabonneerd op 27 pod- en vodcasts, waarmee ik 12 GB van de 60 heb gebruikt.
Ik zou nog zeker twee jaar voortkunnen met mijn geliefde Podje.

Zoemt het op het net van de geruchten dat er weer een nieuwe op komst is...
Die heeft een veel groter beeldscherm, dat het hele front inneemt - 3.5-inch diagonal display.
En touchscreen! Als je het scherm aanraakt, verschijnt het beroemde clickwheel en als je je vinger terugtrekt is het weg.

Ja, als ik daar niet in meega, sta ik in menig café hopeloos voor lul.
'Hee Driek, jij hebt 'm natuurlijk al. Laat 's zien?'
Ik kan niet meer terug. Overal trek 'm tevoorschijn. Ik ben zo veranderd door de bewonderende blikken die ik via m'n iPod incasseer.
Ik heb geen baan, volg geen carrière, maar mooi dat ik wel iemand geworden ben!
Ik heb 't ergens gelezen, maar het is waar en ik schaam me er niet voor:
mijn iPod bepaalt mijn iDentiteit.
Nou èn?

De Pod die ik nu heb zal ik moeten verkopen en naast het ochtendblad ga ik er een avondkrant bij bezorgen.

Gadgetfreak - meer roeping dan beroep.

Driek de Gadgetfreak

Als u mijn tentoonstelling bezoekt en rechtsboven 'View as slideshow' aanklikt, garandeer ik u een mooie belevenis.
Blijf aub insturen.

'De regels zijn niet leerbaar. Voorbeelden: naast cao-overleg is het VUT-premie geworden, naast Suikerfeest is het kerstfeest en naast 24-jarige is het 24 uursservice.'

Volgens het Witte Boekje, dat in augustus zal verschijnen, mogen we weer schrijven: vut-premie, Kerstfeest en 24-uursservice.

De dissidenten doen een appèl op ons gezond taalgevoel. Geen appel.

Van vele kanten wordt me informatie over het Röntgenapparaat in de schoenenwinkel van de vijftiger jaren aangereikt. Bedankt.
Ik zocht niet goed. Onder trefwoorden als X-ray en shoe fitting is veel te vinden over deze Amerikaanse schoenpasmachine.

Het licht waarin je het geraamte van je voeten zag was niet blauw, maar groen.

Was er in mijn herinnering één scherm waarop het huiveringwekkende tafereel kon worden bekeken, op bijgaande foto's tellen we drie kijkmogelijkheden: een voor de verkoopster, een voor mijn moeder en een voor mij.

Hebben mijn voeten schade opgelopen doordat ze eenmaal per jaar aan de (te hoge) straling bloot hebben gestaan?
'This is not to say that the shoe fitters were safe. Indeed, a shoe model who was exposed to excessive radiation received such a severe radiation burn that her leg needed to be amputated.'

In de VS zal zeker een advocaat te vinden zijn die een zaak wil beginnen.
Ik loop nog even door.

Mijn (en uw!) fototentoonstelling van hoofden van gemeenteraadskandidaten groeit.

Vanaf vandaag wil ik ons onderzoeksterrein wat verruimen.

Niet alleen zijn foto's van openbare aanplakborden welkom, ook de websites van de gemeentelijke politieke partijen - het moderne billboard - bevatten prachtexemplaren.

Het gaat me dus om de speciale verkiezingspose. De foto waarvan afstraalt:
'Mensen, niet langer geaarzeld, kies mij en alles komt weer goed!'

Bieslog@vpro.nl

Dank van Driek.

Als mijn moeder met mij nieuwe schoenen ging kopen bij Van der Valk in de Appelstraat, was ik onderweg al heel zenuwachtig. Ik was voorbereid op een griezelige gebeurtenis.

Nadat de verkoopster een doos uit het magazijn had gehaald, moest je zowel de rechter als de linker nieuwe schoen aantrekken.
'Loop 's een stukje', zei mijn moeder. 'En? Doen ze pijn?'
Ja, nieuwe schoenen doen altijd een beetje pijn.
Mijn moeder probeerde vervolgens de stugge neuzen in te drukken om te controleren of de tenen nog enige groeiruimte hadden. Want nieuwe schoenen konden er hooguit eenmaal per jaar af.
'Weet je zeker dat ze goed zitten? Het geld groeit me niet op de rug, hè!'

Nu speelde de verkoopster de grote troef van deze hypermoderne schoenenwinkel uit. Nu ging het gebeuren.
'Zullen we even naar het apparaat gaan?'

In een hoek van de winkel stond een indrukwekkende metalen kast, met onderin een opening, waarin je je voeten met de nieuwe schoenen moest plaatsen.
De juffrouw drukte op een knop, een laag brommend geluid zette in en een beeldschermpje lichtte blauw op.
'Ja, kijkt u maar,' zei de verkoopster tegen mijn moeder, 'de tenen zitten nog zeker een centimeter van de voorkant van de schoen af.'
En dan mocht je even op het schermpje meekijken.
En je zag - ja, dames en heren, ik kan het bijna zelf niet geloven - je zag de botjes van je eigen voeten. Röntgenstralen priemden dwars door de nieuwe schoenen, je sokken en je vel!

Het brommen verstomde. Met knikkende knieën stapte je van het apparaat af.
's Avonds, in je opklapbed, was het moeilijk inslapen met het beeld van je eigen blauwwitte skeletvoeten nog steeds helder voor ogen.

Tegenwoordig heb ik vaak last van extreem koude voeten. Dat kan toch niet te wijten zijn aan die paar keer dat mijn voeten in de schoenenwinkel van Van der Valk werden doorgelicht?

Pas als ik een foto van het apparaat heb gezien (nergens gevonden), vertrouw ik mijn eigen herinnering voor de volle honderd procent.

Twee miljoen maal is de podcast van de Ricky Gervais Show momenteel gedownload en het 'radioprogramma' van een halfuur is daarmee de populairste van de duizenden podcasts die overal ter wereld als paddestoelen uit de grond schieten.

De 12-delige show van Gervais, waarop men zich gratis kan abonneren, wordt aangeboden door een krant, The Guardian, en volgens mij vormt het succes een aanwijzing hoe kranten met dit nieuwe medium kunnen omgaan.
Iets exclusiefs brengen, uitsluitend op internet te bekijken of te beluisteren - het lijkt een betere weg dan het brengen van nieuwsreportages die vaak kwalitatief minder zijn dan wat op de televisie in de journaals al in ruime mate voorhanden is.

De podcast van Gervais is nu nog gratis te ontvangen - dat de gebruikers voor een tweede serie zullen moeten betalen ligt voor de hand.
Als er van de twee miljoen luisteraars een miljoen overblijven die bereid zijn 1 euro 50 per aflevering te betalen, heeft The Guardian een leuke commerciële activiteit in huis gehaald.

Heel anders gaat The New York Times met het verschijnsel podcasting om.
De krant heeft veertien podcasts geïnitieerd, die naast dagelijks voorpaginanieuws, o.a. ook wijntips, restaurantbesprekingen en boek- en filmrecensies versturen.

Is pod- en vodcasting een hype?
Misschien. Voorlopig is het een buitengewoon interessante, nieuwe manier van 'uitzenden'.

Vandaar dat Albert Heijn de nieuwe Energiesticker boycot.

De reuzenstickers zijn zo groot en zwaar, dat producten die ermee zijn beplakt voorover hellen en in veel gevallen uit de schappen donderen.

Een clown gaf namens de levensmiddelenbranche uitleg?
Was Paul Rosenmöller als clown geschminkt?

• Is er iets, Else? Volgens mij is er iets.
• Nein, Peter, er is niets. Ik habe vannacht niet gut geschlafen. Enge traum. Es war schrecklich.
• Hè, wat naar voor je. Waar ging je droom over?
• Weet ik niet mehr. Ik kan me meine Träume niemals erinneren.
• Maar het was eng. Dat weet je wèl.
• Es war unheimlich.
• Kwam ik erin voor, Elsemaus?
• Du? Eh... ich glaube... ja...
• En deed ik naar tegen je, lieve Elsemaus? Nee toch?
• Er waren ook andere Männer.... meer weiss ik nicht.
• En waar waren we? Wat deden we? Wilden de mannen je kwaad doen? Ben ik voor je in de bres gesprongen? Hebben we gevochten?
• Du fechten? Nicht soviele Fragen, Peter. Es war eng. Mehr sag' ich nicht.
• Maar je bent overstuur. Misschien helpt het als we erover praten.
• Ich wil er nicht over praten, Peter. Bitte!
• Hoe zagen de enge mannen eruit, Else? Ik moet het weten.
• Ze waren glaub' ich ganz nackt.
• Naakt? En was ik ook...
• Ja, Peter, du warst auch ganz nackt. Mehr kan ich mich nicht erinneren.
• Hè jakkie. Wat naar. En wat deed ik precies, Else?
• Stop!! Um Gottes willen! Aufhören, Peter!
• Niet boos worden, Elsemaus. Ik wil je alleen maar helpen.
• Hou dan deine Maul, ja?
• Goed, goed.. ik zeg al niets meer

GOEDE RELATIETIP

Als uw partner zegt eng gedroomd te hebben, maar zich niet kan herinneren wat of hoe, vraag dan nimmer door!
Zeg: 'Wat vervelend voor je.'
En hou het daarbij.

Heeft Tweede-Kamerlid Örgü, mediawoordvoerster van de VVD, jarenlang geprobeerd de ten onrechte vermelde doctorandustitel voor haar naam van de VVD-site te verwijderen?
Elke week een email naar de voorlichtingsafdeling?
'Haal die titel nou weg, hier krijg ik gedonder mee...'
Telefoontjes, brieven, smeekbeden - niets hielp?

Hoewel zij de titel vandaag kennelijk wel mag voeren, is dus uitgekomen dat het Tweede-Kamerlid haar voorstel om de gehele Publieke Omroep op te heffen, niet als doctorandus heeft gedaan.
Zij lanceerde haar plan in het wetenschappelijk tijdschrift van de VVD. Omdat men dacht dat de tekst geschreven was door een doctorandus is er hier en daar nog enige aandacht aan geschonken.

Welke nieuwsrubriek van de Publieke Omroep zoekt deze zaak tot op de bodem uit?
De vele doctorandi die in de afgelopen jaren door de mand vielen, hebben recht op gelijke behandeling.

AANVULLING:

Twee Vandaag (AVRO) wijdde gisteren een gedegen reportage aan deze zaak.

De eerste foto's van gemeenteraadskandidaten komen binnen. Dank!

Ik vraag u foto's te maken van affiches met kandidaatshoofden (of meer) erop.
De uitsnede verzorg ik zelf , waarna ik de koppen plaats op mijn speciale fotosite.

Ik hoop dat u wilt meewerken aan wat moet worden de grote Nationale Fototentoonstelling De Kandidaten.

Met vriendelijke groeten,
Driek de Photofreak

Wat een rare scène, gisteren in de journaals en vandaag op foto's in de kranten.
Militairen in marine-uniform komen in gelid aangemarcheerd en de voorste twee dragen een oranjekleurig lijkkistje mee. Want de associatie met een begrafenis komt, gezien het langzame en plechtige lopen, als eerste naar boven.

'Kadetten van de Koninklijke Marine nemen in Den Helder de eerste oranje brievenbus in gebruik.'

We vragen onze militaire medewerker kol. b.d. Menno Scheurleer naar de militaire achtergrond.

'Ook ik heb met verbijstering naar de beelden zitten kijken. Een firma lanceert een nieuw product en schakelt de marine in? Ik kan het me niet voorstellen. Dit moeten nepkadetten zijn geweest, ingehuurde figuranten.'

- Wat zou de relatie kunnen zijn tussen de nieuwe brievenbus en de marine

'Ik vrees dat de link hier het begrip 'koninklijk' is. De firma TNT Post, die de oranje brievenbussen door het gehele land gaat plaatsen, noemt de kleur koninklijk, vandaar het inschakelen van de Koninklijke Marine.'

- Wat vindt u van deze actie

'Bezopen! Als het echte kadetten zijn geweest die deze reclameactie hebben uitgevoerd, dient minister Kamp Kamervragen aan zijn broek te krijgen. En de leiding van de marinebasis in Den Helder moet tot nader order geschorst. Ik neem aan dat de koningin nog vandaag de Marine haar Koninklijke predikaat zal ontnemen.'

- Dat werd hoog tijd, kolonel. En de firma TNT Post mag wat mij betreft in elke gemeente door middel van een verordening worden gestopt met het verpesten van het straatbeeld. Het afgrijselijke oranje van die bussen leidt tot hoofdpijn en oogklachten

'Over die kleur heb ik geen mening. Hoewel militairtechnisch gezien het oranje uiteraard een onbruikbare kleur is. Onze pantservoertuigen oranje spuiten? Rijdende schietschijven worden het, meneer.'

Op lezersacties heb ik het niet zo - ik laat de Bieslogbezoekers het liefst met rust, maar medewerker Driek de Photofreak was zo enthousiast, dat ik hem hier even aan het woord laat:

'Nou, ik had zo gedacht: de verkiezingsposters voor de gemeenteraadsverkiezingen hangen nu op de aanplakborden. Vaak met de hoofden van de kandidaten erop.
Pak even je mobiel of camera en stuur die koppen, uit het gehele land dus, naar Bieslog en ik maak er een mooie selectie uit, op mijn eigen fotosite.

Lijkt me een interessante fototentoonstelling worden.
Dit zijn de mannen en vrouwen uit ons midden die hogerop willen en ons gaan besturen.
Hoe zien ze eruit? Hoe poseren ze?

Het gaat mij dus niet zozeer om de partijen, alswel om de hoofden.
Kun je aan de hoofden zien, voor welke partij men zich verkiesbaar stelt?

De niet al te grote bestanden sturen naar: Bieslog@vpro.nl
Fotoshoppen hoeft niet, ik monteer de hoofden zelf wel uit het affiche.

Ben benieuwd.
Groeten van Driek'

Op Radio 2 begint de week van de jaren 60, Talpa presenteert vanavond De 80's en 90's Kwis en Radio Veronica draait De 90's Top 590.

De siksties, seventies, eeties en naainties worden volop gerievisitid - we zijn over de helft, het wordt tijd aan de ziroos te beginnen.

Op voorhand duizendmaal excuses, ik weet dat het daar nu niet om gaat en het is de vraag of het gezegd mag worden, ik heb lang geaarzeld, maar doe het nu toch, waarbij ik me beroep op mijn vrijheid van meningsuiting:

ik vind grappig bedoelde cartoons met mannen met tulbanden, baarden en kromme neuzen in de eerste plaats NIET LEUK.

(Geldt voor meer religieuze humor, haast ik me te zeggen - om God op een wolk kan ik ook niet lachen.)

Tekenaar Johnny Hummel maakt veel reacties los.

Meerdere generaties zijn met zijn werk opgegroeid, want de eerste resultaten van mijn en uw onderzoek wijzen uit dat hij tot ver in de jaren tachtig publiceerde. Ruim veertig jaar dus.

Hij schijnt in 1927 te zijn geboren, maar veel meer biografische gegevens zijn nog niet voorhanden.

Laten we hopen dat ik hem kan interviewen voor Bieslog!

We zoeken verder.

Bijgaande prenten komen uit het padvindersblad De Verkenner, waarvoor John Hummel (Johnny Hummel, John A. Hummel) jarenlang onvergetelijke tekeningen maakte.

Het moet ruim vijf jaar geleden zijn geweest.
Een bevriende tv-programmamaakster had me uitgenodigd voor de eerste viewing van haar nieuwe documentaire, die plaatsvond in een mij onbekend productiekantoor, ergens in Zuid-Oost.

Langzaam rijdend over het industrieterrein, zoekend naar het gebouw, werd mijn auto gestopt door een midden op straat staande politieagent, die een haltgebaar maakte.
De kop van een stoet mensen zette zich in beweging en stak over.

Was dit een demonstratie?
De optocht hield niet op. Ik schatte het totaal aantal deelnemers op enkele duizenden.
Alle mannen en vrouwen waren gehuld in plastic jasjes, waarvan de gele kleur pijn aan je ogen deed en iedereen droeg een geel-groene winkeltas in de ene hand en een klein geel-groen vlaggetje in de andere.

Ineens herinnerde ik me een krantenbericht en wist ik waarvan ik getuige was.
De optocht was op weg naar stadion de Arena. Die dag werd de samenvoeging gevierd van enkele landelijke supermarktketens tot één grote superketen: de Konmar!

De nieuwe keten zou, zo verzekerde het management ons in het krantenartikel, het grootste commerciële succes uit de geschiedenis van de Nederlandse middenstand worden en in één klap een eind maken aan de tot dan toe onaantastbare positie van de AH-keten.

Het 'omgeschakelde' personeel - van buurtsuper tot Konmaremployee - werd op deze feestdag getrakteerd op een groots spektakel, waarvoor de hele Nederlandse amusementswereld was ingehuurd, met als hoogtepunt een optreden van Marco Borsato.

Na vijf minuten ging van de voortsjokkende gele feestgangers een zodanig sterke deprimerende werking uit, dat ik op de autoradio naar heel vrolijke, swingende muziek ging zoeken.
Na een kwartier onderbrak de politieagent de stoet om mij even te laten passeren.

Op het parkeerterrein stonden tientallen autobussen. De meeste chauffeurs lagen voorover op hun stuur te slapen.

Het antiquariaat is gevestigd in een oud, vergeten pandje, dichtbij de Amsterdamse Haarlemmerpoort, grenzend aan een kaal landje en een spoorviaduct.
In de etalage staat het boek opgesteld dat ik onmiddellijk wil hebben.
Op de deur hangt een bordje GEOPEND, maar ik moet herhaald kloppen voor de oude eigenaar naar voren schuifelt en de voordeur van de sloten haalt.

Het boek is snel gekocht: voor 9 euro krijg ik een eerste druk (1947) van 'De Jongens van de Hobby Club' mee in een plastic zak van een buurtsupermarkt.

De serie Hobbyclubboeken van Leonard de Vries, die in de jaren vijftig leidden tot het oprichten van hobbyclubs in het hele land, waar jongens en meisjes o.a. zelf geluidsfilms en radio maakten, is als fenomeen het bestuderen waard.

Maar waar het mij om gaat zijn de illustraties van de hand van Johnny Hummel.
Als jongen was ik een groot bewonderaar van zijn realistische, 'Amerikaanse' tekeningen. Hij heeft tientallen boeken, maar ook jeugdbladen geïllustreerd.
Veel van zijn tekeningen kan ik uit het hoofd beschrijven, zo intens heb ik ze destijds bestudeerd.

Wie was Johnny Hummel en hoe komt het dat hij halverwege de jaren vijftig van de aardbodem lijkt verdwenen?
Internet geeft na herhaald zoeken geen opheldering.

Graag zou ik de vergeten tekenaar Johnny Hummel de eer geven die hem toekomt en hem plaatsen in de rij van Grote Nederlandse Illustratoren.

'Vroeger was het allemaal veel spannender, weet je.
Als je in mijn tijd een stick in de auto liet slingeren, werd je voor drie maanden de cel ingegooid.
In heel het land heerste toen een blowverbod. Als ze daar naar terug willen, de machthebbers zeg maar, dan hebben ze zeker een half miljoen verbodsborden nodig!'

Hako 'Angel' de Ruwe, profhippie, schrijver van het boek 'Blowin' in the Netherlands'

Wat gaan we daar doen?
We gaan de harts-en-maainds van de bevolking veroveren.

Het gesprek met cineaste Anje van der Mast op het filmfestival van Rotterdam over haar deze week uitgekomen film en het gesprek uit 2002 op het filmfestival van Utrecht, zijn als podcasts verzonden.

Van het filmpje 'Undercover op kantoor' is een Vodcastversie gemaakt, die gratis is te downloaden.

('Ja, ik wil ook BieslogVodcast en BieslogPodcast ontvangen!' Zie de instructies in de linkerbalk.)

Een grote meerderheid is voor uitzending van militairen naar Afghanistan en ook D66 staat er vierkant achter.

Het komt steeds vaker voor dat bedrijven ter vergroting van hun interne controle tussen hun personeelsleden undercoveremployees aanstellen.

De undercovers doen zich voor als collega's, maar ze houden ieders handel en wandel scherp in de gaten. Hun achterbakse activiteiten leiden tot gemene rapportjes richting directie, die niet lang aarzelt met het nemen van maatregelen.

De undercoverpersoneelsleden worden geworven onder acteurs die zich grondig voorbereiden op hun rol 'in de werkelijkheid'.

Bijgaand filmpje laat zien dat de undercover op kantoor tot grote verwarring kan leiden...

(M.m.v. Marleen Stoltz)

Gisteravond ging op het Internationale Film Festival in Rotterdam de film 'Taco komt terug!' van de Nederlandse cineaste Anje van der Mast in première.

De filmkenners kijken verrast op. Heette de vorige film van Van der Mast - op het filmfestival van Utrecht in 2002 genomineerd voor een Gouden Kalf - ook niet 'Taco komt terug!''

Is de Taco van 2006 een remake van de Taco uit 2002?

De Biesloghoofdredacteur sprak na de première met Anje van der Mast in het VPRO-radioprogramma Music-Hall (m.m.v. Annet Malherbe).

'Arabische regeringen eisen zware straffen voor de tekenaars. Het bestuur van de Iraakse stad Fallujah riep de inwoners gisteren op, bij het komende vrijdaggebed Deense producten te verbranden. In de Gazastrook gingen grote foto's van de Deense premier Rasmussen in vlammen op.'
(BN/DeStem, vandaag)

Het is een moeilijke tijd voor onze politieke tekenaars en cartoonisten.
Hoe moeten zij reageren op de rellen - handelsboycot, fatwah, bommeldingen, doodsbedreigingen, hoofdredactionele excuses - die zijn uitgebroken rond de Mohammedkarikaturen van hun Deense collega's?

Maak daar maar 's een scherpe, leuke cartoon over.

Helaas kan ik niet tekenen. ('Helaas? Je bent dolblij zul je bedoelen!')
Waarvoor ik mijn welgemeende excuses aanbied.

De hoofdredacteur