Een Biesloglezeres reageert op de voorstellen van Hans Hillen, met waarnemingen uit de praktijk.

?Hoe zit dat nu met die hulpmiddelen? Mensen kunnen beroep doen op de uitleendienst van de thuiszorg voor hulpmiddelen, wandelstokken, rollators, hoog-laag bedden, etc. Als die langdurig nodig zijn dan betaalt het ziekenfonds aan de uitleendienst voor de huur of het 'leasen'. Dat is altijd een flink bedrag per maand.
Een wandelstok bijvoorbeeld kost in een zorgwinkel laten we zeggen 40 euro.
Huren kost een veelvoud daarvan per jaar. Daar zit de verspilling.
De oplossing is: geef de mensen die hulpmiddelen nodig hebben het geld om die te kopen. Dat is stukken goedkoper dan de huidige regeling. Scheelt miljoenen.?
()
?De privatisering in de gezondheidszorg kost handen vol geld.
Bijvoorbeeld: hoog-laag bed moet gerepareerd.
Het goedkoopste bedrijf heeft het onderhoudscontract gekregen. Die hebben geen nieuwe motoren in huis, werken met weinig personeel en proberen de boel te flessen door een compleet nieuw bed te bestellen (te betalen door het ziekenfonds).
Zo'n bedrijf heeft dus een feitelijk monopolie en werkt inefficiënt(wachttijden).
Na protest en veel gepalaver met het ziekenfonds wil het reparatiebedrijf de motor bestellen, dat moet bij de vorige firma (die nu het contract kwijt is en dus flink laat betalen voor zo'n motor).
Resultaat: een eenvoudige reparatie kost dagen tijd, intussen paniektoestanden bij de mensen. En een gigantische administratie.
M.a.w. een puinhoop.

Oudjes die niet iemand hebben die voor hen alles regelt en bijstuurt, zijn er slecht aan toe.?

Laat Hillen eerst zijn eigen organisaties maar ?s aanpakken, voordat hij oude mensen de stuipen op het lijf jaagt.