Na afloop van de lezing besloot ik Van Eeden nog even te bezoeken.
Ik fietste naar de RK-Begraafplaats en fotografeerde zijn graf.
Het lag er stil en eenzaam bij.

Dat had Van Eeden zelf graag anders gezien.
In de bundel Van de Passielooze Lelie schreef hij in het gedicht Mijn Eigen Uitvaart:

Staat allen om mij! - draagt de toortsen aan!
Wild schittert hunne gloed - en de gezangen
worden al luider - worden bang en vreemd...
Kom mede - wereld! in één groot verlangen.
Laat hel en hoog de felle vlammen rijzen,
tot ?t laatste lichten van mijn ziel zal deizen
voor nacht - die nimmer einde neemt.