Volgens Jacqueline was het duidelijk: Jeanet was zwanger, al had ze het blijde nieuws nog niet openbaar gemaakt.
'Je wordt opa!', had ze er nog iets te luid aan toegevoegd.
'Ssssst!,' gebaarde Evert, 'dat hoeft het hele restaurant niet te horen.'
Toen Jeanet terugkwam van het toilet keek hij onopvallend maar scherp. Hij zag het niet.

Jeanet, zijn oudste dochter uit zijn eerste huwelijk, zwanger...
Ja, dan kon hij nu van zichzelf zeggen - hij had het in een tijdschrift van Jacqueline gelezen - dat hij tot de mannen van 'de derde leg' behoorde. Ze waren er nog niet helemaal uit, maar als het echt zou doorgaan, het tweede kind van Jacqueline en hem, dan zou zijn kind jonger zijn dan zijn kleinkind.

Was voor die categorie oudere mannen, derde leg papa's en opa's, een speciale benaming?

Opapa.
Het schoot hem zomaar te binnen.
Verzon hij ter plekke een nieuw woord?
Hoe kon hij bewerkstelligen dat opapa ooit in de Dikke Van Dale terecht zou komen?

'Wat zit je smilen, pa?', vroeg Jeanet.
'Binnenpretje?', vroeg Jacqueline. 'Laat ons 's meelachen?'

Maar hij mocht zijn vondst nog niet onthullen. 'Nee, 't is niks', zei hij dommig.
Hij keek in het volle familierestaurant om zich heen.
Hij telde zeker drie opapa's.