Op de bovenste foto herken ik de eenvoudige tent die tot ver in de jaren vijftig meeging op een dagje naar het strand. We woonden zo dichtbij zee dat we er lopend heen konden, de tent in een bolderkar achter ons aan trekkend.

Dat zwarte dingetje vóór in het zand is de kop van een grote houten haring waarmee de scheerlijn naar de voorste tentpaal is verankerd.

Dit zal mijn eerste strandbezoek zijn, in het begin van de zomer van 1940.

Mijn vader heeft in de meidagen tegen de overvallers gevochten - hij beschoot de Duitse vliegtuigen met luchtdoelartillerie vanaf het dak van het Gemeentelijk Electriciteits Bedrijf (zijn eigen kantoor).
Zijn de krijgsgevangenen vrijgelaten en is hij net weer thuisgekomen? En pakken mijn ouders de draad weer op en gaat de jonge familie gezellig naar het strand?

Iets anders.
Terwijl ik dit tik, denk ik ineens: zouden mijn vader en moeder het goed hebben gevonden dat ik ze nu, met deze foto's, nagenoeg bloot op internet zet?

Er heerste bij ons thuis een merkwaardig soort preutsheid. Ik kan me niet herinneren dat ik mijn ouders samen in bed heb zien liggen. De ouderlijke slaapkamer was - zeker als zij zich erin ophielden - verboden terrein. Als mijn moeder naar de badkamer liep, hulde zij zich in vele lagen slaapkledij.

Wacht - mijn vader herinner ik me wel in ontklede staat in de badkamer, als hij zich met ontbloot bovenlijf, luid proestend, met koud water stond te wassen.
Hij was een grote man en - de foto's bevestigen mijn herinnering - stevig gebouwd. Die sterke bovenarmen en gespierde voetbalbenen heb ik helaas niet van hem geërfd.

Mijn vader is op de foto 35 en mijn moeder 28 jaar.
Blijft de vraag: mag ik hun naaktheid openbaar maken?
Preuts in het dagelijks leven - mijn seksuele voorlichting moest ik zelf uit het door mijn moeder neergelegde boekje Ontbloeiend Wonder bij elkaar lezen - voelden ze zich aan zee een stuk vrijer.

Op de vele strandfoto's staan ze altijd onbekommerd in badpak. Al in de twintiger jaren werden op het strand uitbundige groepsfoto's gemaakt, met mijn lange vader in het middelpunt. In zijn zwembroek.

Ik waag het er dus maar op. Bovendien: ze mogen best gezien worden .