'Alle mannen die dit lezen hebben het ooit gedaan: een kartonnetje met wasknijpers op een stang bij je wiel vastzetten en al fietsend motortje spelen.
Hoe harder je trapt hoe penetranter klinkt het geratel van het karton tegen de spaken.

Maar er is een verschil tussen jullie en mij: voor jullie is het jeugdsentiment, ik doe het nog steeds!

Ik heb altijd een kartonnetje plus twee oude wasknijpers in een fietstas paraat en af en toe kan ik het niet laten.

Ik ratel niet in de bebouwde kom - ik kan niet tegen gasten die met een vinger op hun voorhoofd wijzen als ik voorbijkom. Of erger.
Nee, buiten de stad op een verlaten fietspad, knijp ik het karton nog wel 's tussen de spaken.

'Alles goed, Driek? En hoe oud ben je nou?' Ik hoor het jullie vragen.

En dan maar beweren dat ze zo jong van binnen zijn gebleven. En ze zouden dolgraag nog 's lekker ratelen, neem dat van mij aan. Maar ze durven niet.

Toch zijn er voor mij ook grenzen. Of ik nog een stapje verderga, durf ik niet te voorspellen.
Ik kwam namelijk een zeer verleidelijk gadget tegen. Je stopt een speelkaart in het houdertje dat je vervolgens op de wielstang monteert. De kaart ratelt lekker in de spaken, maar... er zit ook een knalpot op die het geluid tien keer versterkt!

Ga ik die bestellen? Ik aarzel. Ik wil niet door een politieauto tot stoppen worden gedwongen.
'Waarom rijdt u met een motor op het rijwielpad, meneer?'
'Het is geen motor, agent. Het is een kartonnetje tussen mijn spaken.'
'In dat geval brengen wij u even terug naar het tehuis, ja?'

Had ik maar een veel jonger neefje op wie ik alles kon uitproberen.'

Driek de Gadgetfreak