Vanmorgen te laat op een bespreking verschenen!
Is me dit jaar nog niet eerder gebeurd.

Ik had een standaardsmoes klaar:
?Ja sorry, treinvertraging. Alweer. Je kunt er toch ook nooit van op aan, hè.?

En ik was met de auto, anders was ik zeker nog twee uur later verschenen.
Vanwege de smoes had ik hem twee straten eerder geparkeerd.
Met één leugen haal je een heel pakket in huis.

Ik had de ware reden niet durven opgeven:
?Ja, sorry, m?n agenda zit nog in het plastic.?

In december had ik me een pracht van een agenda voor 2005 aangeschaft - een Moleskine Pocket Diary, met dichtbindelastiek en leeslint.
Die agenda is zó mooi, dat het zonde is erin te schrijven.
Ik heb hem dus nog niet uit het plastic bevrijd.

Ik ga dit jaar alles uit m?n hoofd doen, dacht ik toen.
Goeie geheugentraining.
Er zal vast en zeker een onderzoek bestaan waaruit blijkt dat mensen die hun agenda in hun hoofd bewaren heel oud worden.

Half februari en ik moet opgeven. Het plastic gaat eraf.
Vanaf vandaag trek ook ik aan het eind van een vergadering gewichtig mijn agenda tevoorschijn.

Moet ik nou morgen naar de tandarts, of volgende week?