De eerste klasseavond van de eerste klas middelbare school werd gehouden in het bovenzaaltje van een café.
Een echt café! Wij, keurige dertienjarigen, hadden nog nooit een café van binnen gezien.
Een vader van een van de jongens runde het en stelde de zaal beschikbaar.

Op van de zenuwen kwamen enkele jongens, waaronder ik, een uur voor aanvang bij elkaar om nog wat danspassen te oefenen. Ik mocht van mijn ouders niet op dansles (te duur?) en moest de Engelse Wals dus nog leren. Marius (drie danslessen) leerde ons, dat je door een beetje te smokkelen, met de passen van de Quickstep best een Engelse Wals kon neerzetten. Als je maar niet op de meisjesvoeten trapte.

Voordat we gingen dansen, deden we spelletjes.

In 2004 is het bijna niet meer te begrijpen, maar weet u wat we deden?
Pluisje blazen!
Hoe het spel verliep weet ik niet meer precies, maar we hielden een laken vast en bliezen een watje naar elkaar.
En we deden een stoelendans!
Ik geloof dat de winnaar een meisje mocht zoenen - éénmaal, op de wang.

We waren net met dansen begonnen, de grote zaallichten waren uit, de sfeerlampjes aan de wanden gloeiden, ik had mijn plaats bij de pick-up al gevonden, toen er iets gebeurde waardoor ik de avond levenslang onthouden heb.

De schelle zaallichten gingen midden in een nummer zonder pardon weer aan en er stonden twee mannen in het midden van het zaaltje. Het kan zijn dat mijn geheugen hier doorslaat, maar volgens mij hadden ze lange regenjassen aan en gleufhoeden op.

Politie!
De mannen keken eens rond, maar konden aan het clubje schoolkinderen niets verdachts of onoorbaars ontdekken. Bij het weggaan draaiden ze zelfs de zaallichten weer uit.

Vermoedelijk was dit een routinecontrole waaraan alle feestzalen periodiek werden onderworpen.
Maar wij praatten er weken later nog over na. Op onze klasseavond had de politie een inval gedaan!

Na het incident dansten we verder. Iets woester misschien. En ik moest een nummer vele malen opnieuw draaien. We kregen geen genoeg van die wilde saxofoon. Hier en daar werden voorzichtige jivepogingen gedaan - jongens en meisjes die los om elkaar heen draaiden en de Engelse Wals tot een ouden-van-dagendansje terugbrachten.

Wie was die scheursaxofonist? Earl Bostic speelde zijn grote hit Flamingo. Onze eerste kennismaking met zwarte muziek.

Eerst pluisje blazen en daarna dansen op Earl Bostic. Het grote leven was begonnen.