Kop in de Volkskrant van vanmorgen:
?Herdenken oorlog heeft zin verloren - De herdenking van de Tweede Wereldoorlog is een versteend ritueel geworden, betoogt H. W. von der Dunk.?

In haar column: ?De oorlog is bijna voorbij? reageert Nelleke Noordervliet op het essay van Chris van der Heijden, dat in Vrij Nederland verscheen onder de titel: ?De oorlog is voorgoed voorbij?.

Als ik bij mezelf te rade ga, moet ik bekennen dat ?mijn oorlog? nog lang niet ten einde is. Ik interesseer me voor elk boek of programma met nieuwe feiten en invalshoeken. En het wordt er niet minder op.

Ja, ik weet ook wel dat je de Tweede Wereldoorlog niet te pas en te onpas moet gebruiken als moreel ijkpunt van huidige conflicten, oorlogen, of politieke ontwikkelingen, maar de geschiedschrijving over de oorlog is nog lang niet afgesloten. De historici durven nu pas nuances aan te brengen, die twintig jaar geleden ondenkbaar waren.

En als men ooit wil besluiten de herdenking en bevrijdingsviering af te schaffen, kom ik in actie met mijn geheime wapen.

Al twee jaar heb ik het bouwpakket in de kast liggen. Vanmorgen heb ik het weer ter hand genomen. Het is te koop in de doorsnee speelgoedwinkel.

Ooit ga ik hem bouwen: een schaalmodel van de V2-raket.

(Met mijn verhalen over dit afschuwelijke Duitse Vergeldingswapen is een Bieslogdossier te vullen. Het dooremmeren over dit onderwerp gaat iets tragisch - om niet te zeggen zieks krijgen.)

En nu ook nog een schaalmodel gaan knutselen?

Ik stel mezelf gerust. De modelraket zal nooit afkomen.
Ik kan dat helemaal niet, geduldig knippen en plakken. De doos vermeldt: ?Schaal 1:35, Niveau 3, lijmen en beschilderen tot ca. 100 delen? - voor gevorderde knutselaars dus.
Ik weet zeker dat ik, na een uur vruchteloos gepriegel, uit frustratie en woede tot vernietiging van het pakket zal overgaan.

Pas dan - als ik mijn V2-raket in de vuilnisbak heb gekieperd - is mijn Tweede Wereldoorlog afgelopen.