Op dit moment ligt rond het redactielokaal een laagje sneeuw, zo dun, dat een beetje behoorlijke bal die lekker ver kan komen, er niet uit valt te kneden.

Op de radio klinkt een interview met een klimaatdeskundige over de opwarming van de aarde - twee graden binnen tien jaar.
De Elfstedentocht, de sneeuwpop en het sneeuwballengevecht behoren binnenkort tot de sterke verhalen van de opa?s en de oma?s.

In 2020, in de grote stoel voor het raam van de aanleunwoning, bekijk ik deze foto?s uit het eerste van mijn 75 fotoalbums.

Op onze vrije woensdagmiddag gaan Henk, Maarten en ik op het landje aan het eind van de straat in de sneeuw spelen. (Landje? Een zee van ruimte. Een jaar later zal de wederopbouw toeslaan en zijn de landjes verdwenen.)

De paksneeuw knerpt onder onze voeten en ik moet alle kracht zetten om de slee met Maarten en Henk erop voort te duwen.

En moet je die ballen zien! Grote, volle ballen, die goed uiteenspatten als je raak gooit.

Dan gaan we thuis onze pijnlijk koude handen en voeten warmen, waarna we met behulp van de zinken emmer uit het schuurtje, een fort bouwen op het plaatsje achter.

Er wordt geklopt.
Ik sla het album dicht en bedek mijn knieën met het klaarliggende servet.
Daar zal meneer Harmsen zijn, met de doos van Tafeltje Dekje.