De discussie laaide weer even op dit jaar: moet het zo langzamerhand niet eens afgelopen zijn met de herdenkingen van de Tweede Wereldoorlog?

Na vandaag weet ik, dat we die discussie niet meer moeten voeren. De herdenking is nog maar net begonnen.

Vanmiddag, te 14.40 uur, bereikte een geallieerde troepenmacht onze gemeente.
Een bonte stoet authentieke voertuigen - motoren, tanks, jeeps, vrachtwagens - trok door de straten, hield halt op het marktplein, waarna een grote menigte burgers de wagens en bemanningen omzwermde. Papa?s hesen hun kinderen op de tanks; er werd gedanst op Glenn Miller-muziek.

Re-enactment, het heropvoeren van historische gebeurtenissen, is voor velen een intensief beoefende hobby geworden; in Europa en Amerika houden tientallen verenigingen (o.a. ?Living History? in Nederland) zich ermee bezig. Veel jongeren melden zich aan om in hun vrije tijd zo authentiek mogelijk de Tweede Wereldoorlog na te spelen.

De vaste Biesloglezers kennen mijn WO2-fascinatie. Maar niet eerder durfde ik een historische optocht bij te wonen. Je in het openbaar onderdompelen in oorlogsnostalgie, dat kan toch niet?

Omdat ik mijzelf de opdracht had gegeven een verslag ?voor de krant? te maken, creëerde ik een verantwoorde reden om vanmiddag met een videocamera langs de kant van de weg te gaan staan en een lange stoet historische voertuigen vast te leggen. (Het filmpje is echt voor de liefhebbers!)

Op de markt keek ik mijn ogen uit, maar durfde net niet te vragen of ik ook ?s in zo?n echte jeep mocht zitten.

Ik heb ook het optreden vastgelegd van een George Formby-imitator, een Engelse entertainer, die, naar WO2-voorbeeld, het moreel van de troepen moet zien hoog te houden.

Bridgehead heet deze driedaagse manifestatie in Gooi- en Vechtstreek. Re-enacters uit vele landen zijn neergestreken in een kampement op een kazerneterrein in de buurt van het redactielokaal.

Ik heb op zolder een oud camouflagepak hangen - zal ik mij vanavond bij de troepen melden, mijn diensten aanbieden (tolk?) en morgen meetrekken?

Nee. Ik moet wachten. Mijn tijd komt nog.
Over tien jaar zijn de echte veteranen allemaal uitgestorven.
In mei 2013 zal ik, staande in een jeep, aan het hoofd van een zeer lange colonne, mijn woonplaats komen bevrijden.