Vorige week kreeg ik het zakelijke briefje, ondertekend door producers Cobby Broccoli en Harry Saltzman:

?Tot onze spijt moeten wij u mededelen, dat u na analyse van de door u afgelegde cameratest niet in aanmerking komt voor de rol van James Bond. Wij achten u op grond van uw leeftijd minder geschikt voor de rol van agent 007.?

Ik was kandidaat nummer 67. De eerste Nederlandse James Bond worden - het leek mij een poging waard.
Mijn gevorderde leeftijd beschouwde ik als een pluspunt. James Bond zelf is ook aan zijn vierde jeugd toe en het zou goed zijn, meende ik, als die leeftijd in het fysiek van de Bondacteur zichtbaar zou zijn. Het Bondpubliek bestaat immers voor 83% uit grijsaards.

Ik was de enige Nederlandse kandidaat.
We hebben prachtige jonge acteurs, maar geen van hen ?heeft iets? met de bejaarde filmheld.

Hoe achterhaald en belegen ging het toe tijdens de screentest!
Men vroeg mij van een met 120 kilometer per uur rijdende vrachtwagen in een langszij flitsende sportwagen te springen.

Ik kon mijn oren niet geloven. Voor zo?n ouderwets stuntje ligt de meest simpele digitale techniek in de schappen van de elektronicawinkel op de hoek - met een videobewerkingsprogrammaatje van 150 euro springt iedere boerenlul van auto op auto.

Toen ik weigerde om met behulp van een helikopter uit de sportwagen omhoog te worden getrokken - in de jaren zestig deden ze dat misschien nog live, nu is zoiets het digitale fluitje van een eurocent - wist ik dat mijn afwijzing aanstaande was.

Wie het ook gaat worden - de acteur die James Bond gaat spelen en voor veel geld de kans loopt zijn benen te breken, is een ongelooflijke sukkel.