Elke keer als ze het nieuws halen, slaak je een zucht van verlichting:
wat is het toch goed dat D66 bestaat en zo?n waardevolle bijdrage aan het politieke debat levert. Problemen durft aansnijden die ver uitstijgen boven de politieke waan van de dag.

Want het wassen van mannen is een kwestie die hopelijk niet beperkt blijft tot de religieuze aspecten van het integratiedebat.

D66 maakt het taboe op een groot maatschappelijk probleem op prijzenswaardige wijze bespreekbaar.
Maar laten we dat taboe bij de horens aanvatten: in onze ziekenhuizen zijn ook verpleegsters van protestants-christelijke en humanistische huize werkzaam, die weigeren mannen te wassen. (Katholieke verpleegsters wassen graag mannen en draaien derhalve overuren.)

Niet alleen uit religieus oogpunt verdommen verpleegsters het vaak mannen te wassen, ook voeren zij feministische en hygiënische redenen tot wasweigering aan.

Of - àls ze dan ?s een keertje mannen wassen - doen ze het bepaald niet grondig. Even roef-roef met het washandje en afgewend gelaat en dat is het dan.

Maar dát is geen mannenwassen!
Mannen dienen stevig ingezeept en met behulp van paardenharen washanden en gietijzeren rugrollers tot op het bot schoongekrabd.

Mannen die zichzelf niet kunnen wassen - en dat zijn er veel meer dan het totaal aantal mannelijke patiënten in de ziekenhuizen - hebben recht op minimaal eenmaal per week een grondige wasbeurt. Door potige wasvrouwen die alle diploma?s manwassing hebben behaald. Vrouwen die hun mannetje staan!