Nu het zeker is dat onze vecht- en opbouwmissie nog jaren in Afghanistan zal blijven, is het wellicht raadzaam een duidelijk moment af te spreken waarop we nog eens gaan discussiëren over het belang van onze aanwezigheid.

Als er vijftig Nederlandse militairen zijn gevallen?

Als vijfhonderd Afghaanse burgers bij onze acties (helaas, helaas) zijn omgekomen?

Als minister Van Middelkoop in Chora - als symbool van de pluriforme democratie die wij hebben gebracht - de eerste Afghaanse School met de Bijbel opent?

Als bij ons in het Westen geen terreuraanslagen meer plaatsvinden?