Ondanks beter weten toch gedaan: ik ben een knussedingetjeswinkel binnengegaan. Rekken vol en opeenstapelingen van huishoudelijke potjes, pannetjes, schaaltjes, gietertjes, mandjes, doekjes, lapjes en stukjes zeep.

?Iets leuks voor in het huis.?

Nu ben ik een opgeruimd type; ik zie de zon ook al schijnt ze niet; ik pak voortdurend al mijn zorgen in mijn plunjezak en fluit, fluit, fluit en ik weet niet wat depressiviteit is (afkloppen op ongeverfd hout). Maar sluit mij gedurende een uur op in zo?n Dingetjespaleis en ik wankel lichtelijk suïcidaal weer naar buiten.

De overdonderende gezelligheid grijpt me bij de keel. Bij geen van de tienduizend uitgestalde voorwerpen denk ik: ?Ja, gezellig! O, wat enig!?

De pannetjes zijn me net iets te klein, de theedoekjes te bont, het metaal van de gietertjes te licht, de aardewerkjes te rood en de bekertjes en bordjes te vrolijk beschilderd met bloemetjes en kippetjes.

Het lukte me de winkel uit te komen en na twee koffies-verkeerd ging het wel weer.