Bieslog - Vellentijnsdee

Vanmorgen belde Anja: ze had twee Valentijnskaarten gekregen en er was een bos rozen bezorgd en ze had geen idee van wie.
Wat hebbie dáár nou an, als je niet weet wat je van wie krijgt.
Dat is nou juist het spannende van Valentijnsdag, Nick, dat je er geheime liefdes, aanbidders zeg maar op na blijkt te houden.
Vellentijnsdee, bah! 't Is goed dat wij niet aan die Amerikaanse flauwekul meedoen, Greta. Stel je voor dat ik een kaart met 'O, o, je ben m'n Vellentijn' naar een of ander wijf ga sturen!
Kan je meteen vanavond op de bank gaan knorren. Aan de andere kant: als je als vrouw zoiets krijgt... je kan er als het ware niks aan doen. Ja, toch?
Je gaat me toch niet vertellen dat jij voor je Vellentijnsdee een ruiker heb gekregen, Greta? En van wie dan wel, als ik vragen mag?
O jee, nee, Nick, heb ik niet. Ik heb geen geheime liefdes. En áls er een bos rozen werd bezorgd - al zouden het er honderd zijn- zou ik ze meteen wegflikkeren.
En waarom zou je dat doen? Terwijl je het van Anja wel spannend vindt dat ze iets krijgt voor d'r Vellentijn.
Ik zou dat doen omdat jij niet van Valentijnsdag houdt, Nick. Dat zou mijn Valentijnscadeautje aan jou zijn: dat ik geen cadeautjes aanneem op Valentijnsdag. ALS ik ze zou krijgen. Wat dus niet het geval is.
En als je er wel een krijgt en je hebt een vermoeden... mij vertellen, ja? Krijgt die gozer een ongenadig pak op z'n lazer. Zo en nu gaan we ergens een lekkere huzarensalade eten. Krijg je toch íets op Vellentijnsdee.