Vanmorgen ging ik een kijkje nemen in het Haagse stadhuis.
Het Atrium, de ruime witte hoge binnenhal, waaromheen alle kantoren zijn gegroepeerd, nodigt uit om op een bank plaats te nemen en te mediteren.
Over Den Haag, zijn plaats op de wereldbol en in het universum.

Daar kwam vanmorgen niets van terecht. De hal is een evenementenlocatie geworden. Nu stond er een groot podium, waarvoor tientallen kinderen zich verdrongen en een paar heren een gewichtig gesprek voerden dat moeilijk verstaanbaar door de hoge ruimte tolde.

Herkenden we in de middelste heer niet Paul Rosenmöller? Was dit een verkiezingsbijeenkomst voor de kiezers van morgen? Maar hij was toch uit de politiek gestapt en tv-maker geworden?

Ik kreeg een persmap in handen gedrukt en daaruit begreep ik dat Paul hier bezig was in zijn functie van voorzitter van het Convenant Overgewicht.

Er moet namelijk meer bewogen worden. En dat deed Paul, samen met de kinderen, de officials en de toegestroomde gemeenteambtenaren, in het kader van de actie 'Nederland danst' en de campagne '30 minuten bewegen'.
Op datzelfde moment dansten 230.000 mensen op 1300 locaties in het hele land - een nieuw wereldrecord. Want zonder kabaal, spektakel en grote getallen is elke actie gedoemd te mislukken.
(Regel uit de persmap: 'Ook de regering heeft in de sportnota de beweegdoelen naar boven bijgesteld.')

Na vijf minuten dansen stopte de muziek, want Paul moest een live radiogesprek voeren, waarbij we niet de vragen maar alleen zijn antwoorden konden horen.

Maar daarna werd er weer even fiks gedanst, waarbij Paul zich niet onbetuigd liet en het wereldrecord werd gebroken. En daarna gaf hij nog een stralend tv-interview tegen de achtergrond van een ook in de hal ingerichte ANWB-tentoonstelling.

Belangrijke PR-tool: de voorzitter van het Convenant Overgewicht heeft zelf geen grammetje teveel.