We zouden hem als acteur kunnen kennen van zijn (kleine) filmrollen in The Killing Fields, of Kate&Leopold; hij is ook wel eens te zien in een bijrol van een tv-comedyserie.
Maar in de VS is hij in het theatercircuit beroemd om zijn monologen.

Op het toneel staat een eenvoudig keukentafeltje met een microfoon en een glas water. Hij komt op, gaat zitten en begint een twee uur durend verhaal af te steken, onderbroken door lachgolven en open doekjes.

Hij scoort geen vette lach - hij is geen stand-up comedian. Hij is de humoristische schrijver, die zijn teksten meesterlijk weet te plaatsen in een grote zaal.

Spalding Gray (1941) is een van de oprichters van de experimentele Wooster Theatre Group.
Na zijn filmrol in The Killing Fields, schreef hij een monoloog over zijn ervaringen op de set (die later ook werd verfilmd). Swimming To Cambodia werd de opstap naar vele, meer en meer autobiografische monologen, die in boek-, video- of filmvorm werden vastgelegd.

Zelden trad hij in Europa op - ik heb hem nooit in een theater gezien, maar sinds vijf jaar verzamel ik zijn werk. Licht satirische, relativerende, humoristische autobiografische teksten, die hij ook nog eens geweldig kan voordragen - ik ben een liefhebber en bewonderaar van Spalding Gray geworden.

Het bericht uit de VS dat hij - sinds twee jaar lijdende aan zware depressies - nu al een week wordt vermist en dat het ergste wordt gevreesd, heeft mij diep geraakt.

Op bijgaand videofragment uit The Terrors of Pleasure zien we Spalding Gray achter zijn tafeltje - met excuses voor de brom in het geluid.