?s Avonds om elf uur, als meneer Foppe voorbereidingen treft voor het slapengaan, breekt er een moeilijk moment aan.

Voordat hij zich gaat verkleden in de badkamer, haalt hij eerst zijn opgevouwen pyjama uit de la van de slaapkamerkast.
Bij de bovenboel is er niets aan de hand. Zijn colbert en overhemd drapeert hij rond een knaapje, dat hij aan een haak op de deur hangt. Dan schiet hij meteen in zijn pyjamajasje, want het is ?s nachts nog zo koud, dat hij het zichzelf heeft toegestaan zijn onderhemd aan te houden.

Vervolgens trekt hij zijn pantalon uit, die hij over de gesloten toiletpot drapeert..

Dan komt dat moeilijke moment: hij moet zijn onderbroek uittrekken.
En voordat hij in zijn pyjamabroek stapt, staat hij dus gedurende enkele seconden van onderen bloot. En daar houdt meneer Foppe niet van.

Mijn hemel! Waar je al problemen mee kan hebben. Wie zou meneer Foppe nou zo, in zijn meest kwetsbare positie, kunnen zien staan? Niemand. Ja, hijzelf. Maar als hij vliegensvlug uit zijn onderbroek en in zijn pyjamabroek stapt, is de kans toch uiterst gering dat hij met zijn eigen onderkant wordt geconfronteerd?

Toch heeft meneer Foppe het zo moeilijk met het laten zakken van zijn onderbroek, dat hij die de laatste tijd ook maar gewoon aanhoudt, onder zijn pyjamabroek!

Ja, het is raar en van huis uit heeft meneer Foppe het anders geleerd. Het is misschien zelfs vies te noemen, maar ach, het voordeel van alleenwonen is nou juist dat je zelf je eigen regels bepaalt. En als je het niet fijn vindt om ?s avonds even bloot te staan, nou, dan doe je dat toch gewoon niet?

Zo beperkt meneer Foppe de ongemakkelijke blootmomenten tot de hoogst noodzakelijke: het aantrekken van een schone onderbroek - tweemaal in de week - en de grote zaterdagse wasbeurt onder de douche, waarbij hij zijn onderbroek moet verwisselen voor zijn zwembroek.