Toen ik op school zat, stond de walvisvaart op een prominente plaats in de canon van de vaderlandse geschiedenis.

Walvisjagers waren helden, die op het dek van de Willem Barendsz voor de fotografen poseerden bij een opengesneden walvis.
In de Cineac kreeg je spannende filmopnamen te zien van het harpoeneren en hoe de dode gevaarten aan boord van 'de varende fabriek' werden getrokken.

In twaalf jaar onderwijs leerde ik trots te zijn op onze walvisvaart.

Misschien heb ik mijn goede gezondheid te danken aan de walvissen - jarenlang heb ik hun levertraan moeten slikken.

Kan er een monument worden opgericht ter nagedachtenis aan de door Nederlanders gedode walvissen?
En dan niet in Madurodam - een klein monumentje voor zulke grote dieren is niet gepast.