Vanmiddag fietste ik weer ?s langs een fietser die op het trottoir naast zijn fiets liep.
Het zweet stond op zijn hoofd - hij had al een lange wandeling achter de rug.

Wat dan in enkele seconden plaatsvindt, gaat volgens een vast patroon.
Je kijkt naar de meegevoerde fiets of je kunt ontdekken wat er mis is.
Voor- of achterband lek?
Hangt de ketting eraf?
En dan kijk je naar het gezicht van het slachtoffer.

O nee, je lacht niet, maar de ongelukkige fietser kijkt nors terug, of hij op het punt staat te roepen: ?Waag het niet te lachen!?.