Om mijn afspraak in Eindhoven na te kunnen komen, nam ik drie treinen eerder dan volgens de NS-planning nodig was.
Na een extra treinreis van 1 uur en 10 minuten wegens een omleiding, arriveerde ik exact op tijd.

Op de terugweg, tijdens een halfuur wachten in de hal van station Eindhoven, kon ik de verlokkingen van de nacht niet weerstaan.
Vanaf grote afstand probeerde een bamiblok me vanachter haar raampje te verleiden.

Het was koud, er was geen koffiezaak of restaurant open en voor het eerst in lange tijd ging de junkfoodjunk in mij door de knieën.
Voor 1 euro 20 ging het bamiblok met me mee.

Ik heb alles met haar gedaan wat je zoal met een bamiblok kunt uitvreten in de openbaarheid van een stationshal.
Halverwege heb ik haar nog even laten genieten van het uitzicht over het stationsplein en toen was het voorbij.

Er was een duistere kracht in mij losgekomen.
Wederom betrad ik de helverlichte smulinrichting en nu werd ik aangetrokken door een schreeuwerige aanbieding: bij aankoop van twee flesjes Cola zou ik een Kerstmannenmuts cadeau krijgen. Een muts van rood glanzend imitatiebont met wittte pluizige rand en een goudkleurige bel aan de punt.

Ja, ik beken! Ik heb het gedaan! Ik kan het zelf niet geloven.
Een laatste greintje zelfrespect behoedde me voor erger: ik heb de muts niet meteen opgezet.

Toen de trein ergens middenin een weiland stilhield, dacht ik: hoe de nacht ook gaat verlopen, ik heb drinken bij me en valt de stroom uit dan hou ik in ieder geval mijn hoofd warm.