Ze zeggen dat de vakantie bijna is afgelopen. Jammer. Want voor ons is het toptijd.
Elke avond feest.
Hier in de wijk ken ik zes huizen waarvan de bazen afwezig zijn en waar het luikje openstaat, omdat de buren oppassen en eten geven.

En die buren willen het goed doen, dus die scheppen altijd teveel eten in de bakjes.

Met de zes kennissen en vrienden van de vakantiehuizen hebben we afgesproken dat we elke avond de vakantiehuizentocht maken.

Joh! Ik ga dus elke avond uit eten. En ik krijg menu?s voorgeschoteld die ik in eigen huis nooit krijg. Zalmsnippers! Gekookte kabeljauw (niet die goedkope wijting)! Luxe brokjes met muizensmaak!
En soms blijven we slapen op het laatste adres. Mogen we om beurten in de soms heerlijke, lekker zacht beklede mandjes van de collega?s.

Gisteravond was Poeke niet van de partij. Haar bazen zijn al terug. Dus ze moest binnenblijven. Kopjes geven, spinnen, op schoten zitten - laten zien hoe blij ze is dat ze weer terug zijn.

Maar wij weten wel beter. Toen ik vanmorgen na het eetfeest dikgegeten op huis aanging, passeerde ik Poeke?s stek. Ze zat voor het raam van de voorkamer naar buiten te staren. Ze leek me niet te zien. Begrijp ik best. Over een week of wat ben ik ondergedompeld in hetzelfde heimwee.

Als de vakantie erop zit, gaan we weer met elkaar vechten. Bah! Helemaal geen zin in.

Gerrit