In Den Haag Vandaag werd overgeschakeld naar het feest van de bewindslieden van de Partij van de Arbeid, ter gelegenheid van hun deelname aan het eenjarig bestaan van de regering.

In beeld kwam een dienblad vol gevulde champagneglazen.

Ik schrok hevig. Hè? Champagne?
In mijn wereldbeeld (achterlopend, zo niet achterhaald) is champagne nog altijd een dure, exclusieve feestdrank, die uitsluitend op hoogtijdagen wordt geschonken, als er belangrijke levensmomenten zijn te vieren. Of tijdens vorstelijke galabanketten, als er over en weer geklonken moet worden op ons aller welzijn.

Champagne schenken? Toch niet op zo'n eendaagse charmecampagne?
Toch niet op een dag waarop een vernietigend rapport over de geschiedenis van de onderwijsvernieuwingen verscheen, waarin ook politici van de PvdA zo'n prominente, catastrofale rol vervulden?

Maar gelukkig. Minister, vice-premier en partijleider Wouter Bos voelde mijn ongemak haarfijn aan.
'Nee, natuurlijk is dit geen dure, maar een hele goedkope nepchampagne', zei hij met zijn charmantste lach.

Nee, dan is het goed, dacht ik gerustgesteld.