In mijn nieuwe notebook zit een camera in de rand van het deksel waarmee ik foto's van mezelf kan maken.
Nu had ik nog niet verzonnen waarvoor ik die camera nodig zou kunnen hebben.
Naar mezelf kijken kan ook in de spiegel.

Zojuist bedacht ik dat ik, door te buigen en dan af te drukken, bovenop mijn hoofd kan kijken. Een gedeelte van het lichaam dat je nooit zelf te zien krijgt.

Oei! Het gaat hard daarboven.
Ik word zo'n man met een grijs randje rond zijn kale kop.

Nou. Ik ga maar een eind fietsen om dit toekomstbeeld te verwerken.