• Dag mevrouw, neemt u me niet kwalijk dat ik u zomaar aanspreek - hebt u een momentje?

• Wat wilt u dan?

• Aanspraak. Mijn aanspreekpunt is namelijk dicht vanwege de vakantie.

• En nu moet ik...

• Even tijdelijk aanspreekpunt zijn. Dat we een kopje koffie gaan drinken en ik m'n ei kwijt kan.

• Sorry, ik heb nu geen tijd.

• Daar was ik al bang voor. Vindt u het ook niet schandalig dat mijn aanspreekpunt zomaar op vakantie is gegaan? Zonder vervanging? Kom ik gisteren op het aanspreekpunt, hangt er een briefje op het raam: 'Aanspreekpunt gesloten wegens vakantie t/m 22 augustus'. En ik kon daar zo goed spreken - over alles, de meest intieme zaken. En dan zonder mij te waarschuwen op vakantie gaan. Ik vind het ergens een klap in m'n gezicht. Waardoor ik meer dan ooit dringend verlegen zit om een aanspreekpunt. Dus toen ik u zag lopen met die zware boodschappentas - zal ik 'm even van u overnemen, nee, echt niet? - toen dacht ik van: ja met die aardige mevrouw zou ik wel wat aanspraak willen hebben. Hee, wat een gezellig terrasje daar, mag ik u...'

• Ik moet nu echt naar huis. Dag meneer.

• Hè, wat jammer nou. U gaat natuurlijk gauw naar uw man - uw eigen aanspreekpunt. Nou ja, toch bedankt voor ons gesprekje, hoor!

Dag juffrouw, is deze stoel bezet? Mag ik dan even aan uw tafeltje plaatsnemen? Is me ook wat - ga ik vanmorgen naar m'n aanspreekpunt, hangt er op het raam een briefje met...