?Over drie maanden is er weer een vrijmarkt, dus als jullie nog spulletjes hebben - graag!?
In de jaren dat mijn moeder op een appartement in een serviceflat voor ouderen woonde, vormde het verzamelen van spulletjes, bestemd voor een openbare verkoop, een belangrijke tijdpassering.
De vrijmarkt werd gehouden in de kelder van het gebouw en was het hoogtepunt van het jaar. Op schragentafels stond de bonte verzameling van honderden spulletjes uitgestald. Niet alleen kleingoed, maar ook tafels, stoelen en bedden werden ter verkoop aangeboden.
Van de opbrengst werden ?leuke dingen voor het huis? gedaan. Extra feestelijkheid tijdens de kerstdagen? Een busreis?
De spulletjes kwamen uit de spullenbestanden van de eigen bewoners, van familieleden, ook wel van vrijmarkten elders. Maar een belangrijk deel was afkomstig uit de inboedels van bewoners die waren overleden, of in verpleeghuizen geplaatst. Als een appartement door de kinderen was ontruimd, bleven er altijd veel ogenschijnlijk onbelangrijke spulletjes over.
In mijn herinnering was mijn moeder het gehele jaar bezig met verzamelen. Ik proefde een soort fanatisme. Werd er een onderlinge strijd gevoerd wie de meeste spulletjes op de vrijmarkt inbracht?
Als de grote dag naderde, gingen onze telefoongesprekken nergens anders over.
Ik vrees dat ik het tijdens de vrijmarkt steeds ?te druk? had. Ik kan me niet herinneren zelf spulletjes te hebben gekocht. Wat me alsnog spijt.
Wel belde ik ?s avonds om me uitvoerig te laten informeren. De vrijmarkt was weer een groot succes geworden en erg gezellig en er waren meer spulletjes verkocht dan ooit tevoren.
Toen brak de droevige tijd aan waarin mijn moeder lichamelijk en geestelijk achteruitging en uiteindelijk in een verpleeghuis moest worden opgenomen. Ze kon heel weinig eigen spulletjes meenemen.
Toen wij haar appartement hadden ontruimd, ging ik er voor een laatste keer heen, omdat nog wat spulletjes op een bestemming wachten.
In de onttakelde flat van mijn moeder stonden ze bijeen op de betonnen vloer van de woonkamer - vaasjes, schaaltjes, huishoudelijke potjes en pannetjes, die voor ons geen herinneringswaarde hadden.
Er stonden vier oude dames omheen, die mijn mededeling dat de kinderen deze spulletjes wel voor de vrijmarkt wilden afstaan, met vreugde ontvingen. Waar ik bij stond werden ze snel en met enige begerigheid onderling verdeeld.
Ik nam haastig afscheid.
Toen ik op de gang stond, hoorde ik hoe de deur van mijn moeders appartement vanbinnen op slot werd gedraaid.