Naast een kerk in het centrum stond een vrachtauto, waar net een kledingrek uit werd getild, waaraan diverse sprookjesachtige toneelkostuums bungelden.
Ah ja, natuurlijk, de kerstspelen worden overal gerepeteerd!

Driemaal ben ik de Jozef geweest in een kerstspel - op de lagere, de middelbare school en in een kerkdienst.

Een ondankbare rol. Jozef heeft volgens mij weinig of geen tekst. Maria, de Engel, de Drie Wijzen uit het Oosten en de Herders hebben veel te beweren en te bezingen. Maar Jozef staat daar maar naast de kribbe een beetje te lummelen, leunend op een stok

(Ik denk dat de tegenwoordige leerlingen Jozef een loser vinden. Hij heeft dat kind niet eens zelf gemaakt! Maar daar dachten wij toen nog niet aan.)

In het kerstspel op de middelbare school kreeg ik een van de mooiste meisjes van de hele school als Maria toebedeeld.
De koningen en de herders waren stinkend jaloers op mij, omdat Jozef gedurende het hele spel naast haar mocht gaan en staan. Ja, aan haar komen! Want de regisseur-leraar had bedacht dat Jozef, na aankomst in Bethlehem, Maria van de ezel (de bok uit de gymzaal) mocht tillen en op de grond zetten. Op de repetities probeerde ik dat moment van neerzetten zo langzaam en indrukwekkend mogelijk uit te spelen.

We droegen gehuurde kostuums - de bekende gewaden en schapenvellen en bordkartonnen kronen. Ik vond Maria, in haar rode lange jurk en haar blauwe hoofddoek, mooier dan ooit. Als Jozef stak ik in mijn bruine pij schriel en onnozel bij haar af. Het ergste: ik moest op sandalen lopen en dat vond ik toen al ondingen.
Dus vlak voor aanvang van de kerstviering, verwisselde ik de sandalen met mijn splinternieuwe, zeer moderne, na lang sparen aangeschafte, halfhoge, bruin-suède schoenen (ook wel bordeelsluipers genoemd).

Kortom: aan mijn schoenen zou Maria kunnen zien hoe eigentijds en hip haar Jozef was.
Kon ik louter met mijn schoenen indruk op haar maken?

Niet.
Misschien had ze de recensie in het Haagsch Dagblad gelezen:

?De opvoering van het jaarlijkse kerstspel door de hoogste klassen van het Dalton Lyceum, maakte zoals altijd een zeer verzorgde indruk. Op een klein detail na. Het lijkt ons sterk dat in de tijd waarin het aloude Bijbelverhaal speelt, schoeisel werd gedragen zoals onder Jozefs kleed uitstak.?

Ik belde een paar keer om haar mee naar de film mee te vragen, maar ze had steeds iets.
Of ze moest niks hebben van jongens op bordeelsluipers.