Een sleutelfoto.
Ik vertel alles. Autobieografischer kan ik het niet maken.

Mijn moeder en haar kinderen. Mijn zusje is acht, ik ben vijftien jaar.

Ik heb mijn armen om mijn eigen schouders geslagen. Niet omdat ik het koud heb, maar omdat ik me probeer te verbergen.
Sinds twee jaar ben ik aan het uitbotten. Ik ben al een halve kop groter dan mijn (lange) moeder.

Nee, ik schaam me niet voor die gekke zwembroek; die was toen heel gewoon.
Ik schaam me voor mijn slungelige lichaam.

Dit is de laatste zomer dat ik me uitkleed op het strand. Nooit zal ik lid worden van een sportclub - met z?n allen bloot onder de douche, een nachtmerrie.

Die schaamte is tot op de dag van vandaag gebleven.
Op een zomerse, snikhete dag houd ik het liefst een jasje met lange mouwen aan.

Het is niemand gelukt me de schaamte uit het hoofd te praten. (?Waar hèb je het over?? ?Je stelt je aan!?)
Nu is het geen probleem meer. Ook geen trauma. Zeker in de winter niet.
Je hebt je eigen lichaam niet voor het uitzoeken.