Bieslog - Meehuilen

Zien huilen doet huilen. Als op tv gehuild wordt, ga ik onmiddellijk mee.
Ook bij programma?s die er speciaal voor gemaakt zijn - Spoorloos en zo?
Als twee mensen elkaar in de armen vliegen, begint mijn onderlip te bibberen.
De Paus? Heb je meegehuild met de mensen op het plein voor de St. Pieter?
Ja, gek hè? Ik had niets met de Paus, maar toch... bibberlip, ogenprik.
En bij het afscheid van Beau? Je gaat me toch niet vertellen dat je gehuild hebt omdat Beau huilde? Dat zou me zeer van je tegenvallen. Okay, dat je het moeilijk kreeg, omdat Albert ook ging huilen, kan ik begrijpen. Maar dat jij gaat huilen omdat die kwebbelbebbels van dat kwabbelbabbelprogramma huilen, zou me zo?n klap op het hoofd geven, dat ik niet weet of een voortzetting van de vriendschap zin heeft. Dan zitten we toch niet op één golflengte. Sorry, maar vroeg of laat zou de bom toch zijn gebarsten. Nou? Beken ?t maar eerlijk: heb je om Beau gehuild of niet?
Ik heb het niet gezien. Maar waarom ben je ineens zo fel? Volgens mij heb je iets te verbergen...
Ikke? Nee. Hoe zo?
Je hebt zélf zitten huilen!
Huilen om Beau? Ik?
Ja, jij! Wat valt me dat van je tegen! Ik geef ruiterlijk toe dat ik vaak moet meehuilen en jij durft niet te bekennen dat je om Beau hebt gehuild.
Ik moest iets wegslikken, maar huilen ho maar.
Huichelaar! Je hebt zitten janken als een wolf bij volle maan. Gadver! Een kerel die om Beau huilt. De schellen zijn me wel van de ogen gevallen. Aju! Het ga je goed.