In de taxi naar huis probeerde Sijmen, in gevecht met zijn dronkenschap, de balans op te maken.

Hij had geen enkele schrijver ontmoet die hij kende. De vrouwen waren veel te jong om enige aandacht voor hem te hebben - geen van hen beantwoordde Sijmens wervende blikken.
Nee, hij had niet vijf jaar moeten wegblijven van het Boekenbal, was zijn voorlopige conclusie. Er is veel veranderd. In het klimaat... de tijdgeest... ja, hoe noem je het...

Hoe had hij kunnen denken dat zijn tv-statement over René Froger voor commotie had kunnen zorgen?
Nu wist hij beter.
Hij had het met eigen ogen oren gezien en gehoord - op het hoogtepunt van het Boekenbal zong Nelleke Noordervliet uit volle borst mee met Jacques Herb:

'Maaaaanueeeela! Maaaanueeelllaaa!'

'Alles moet anders. Alles anders...', mompelde Sijmen.

'Anders? Meneer anders? Adres anders?', zei de taxichauffeur, die zich met een geïrriteerd gezicht naar Sijmen had omgedraaid.