En net als twee jaar geleden, tijdens het EK Voetbal, krijgen we weer veel klachten binnen van lijders aan oranjefobie.
Mensen die de kleur oranje als te schel, te agressief, depressie veroorzakend, of migraine verwekkend - kortom: als ziekmakend ervaren. Huisartsen krijgen de eerste gevallen van oranjeritis alweer op het spreekuur.

Gisteren werden ter gelegenheid van een WK-oefenpartijtje van het Nederlands elftal diverse straten met oranje vlaggetjes overspannen. Je kunt geen krant openslaan of de oranje advertenties en de willekeurig gebruikte steunkleur oranje grijnst je tegemoet.

Dit is het begin van veel meer en veel erger.
De lijders aan de oranjeziekte vormen een minderheid - ter ondersteuning op hun lijdensweg, die zij nog een maand moeten afstrompelen, herhaalt het Bieslogzangkwintet haar Anti-Oranjelied:

Oranje, oranje!
Wat is het toch een vreselijke kleur.
Oranje, oranje!
Die rotkleur komt bij ons niet door de deur.
Het vloekt, het knalt, het schreeuwt,
het doet pijn aan onze kop:
Oranje - rot op!

Een klein beetje oranje
dat is tot daaraantoe,
maar veel te veel oranje
maakt depressief en moe.
Je krijgt er schele hoofdpijn van,
je maag raakt in de war,
die klanten van oranje
die maken 't te bar.

Van rood en blauw en blanje
ben ik een grote fan,
maar juist de kleur oranje
is de vieste die ik ken.
Ik vraag een dringend straatverbod,
die kleur is ongezond
en ik hoop dat het oranje
heel snel is opgerot!