In de weekendbijlagen tel ik minimaal vier Lange Lappen.

Lange Lappen zijn paginagrote krantenartikelen waarin wordt uitgelegd hoe Nederland er momenteel voorstaat, wat eraan schort en waar het heengaat of zou moeten gaan.
Het zijn essay-achtige stukken of verkorte versies van lezingen, die een stellige visie op onze samenleving ontvouwen, zodat je na lezing beseft: ?Ja, nu begrijp ik hoe Nederland vandaag de dag in elkaar zit en o, o, wat is er nog veel mis en wat moet er nog veel gebeuren.?
Lange Lappen worden geschreven door hoogleraren, politici, kopstukken, leidinggevenden, autoriteiten, of ?publicisten?.

Tot voor kort voelde ik me schuldig dat ik te weinig van die stukken-met-grote-visie helemaal uitlas. En het lezen van een Lange Lap is het minste dat je kunt doen als je wilt deelnemen aan het openbare debat, de motor van de democratie.

Ik had een map aangelegd - de Map met de Lange Lappen - waarin ik de krantenpagina?s bewaarde totdat ik er meer tijd voor zou hebben. Maar ik heb steeds minder tijd.
Zelfs met archiveren loop ik achter - in maart borg ik voor het laatst een Lange Lap in de map.

Door de overvloed aan Lange Lappen word je er een beetje onverschillig voor. Je ogen glijden langs de honderden regels en je denkt: ?Ja, dat zal allemaal wel.?
(Ik betrapte me zelfs al een enkele maal op de reactie: ?Ja, goed hoor, je doet je best maar.?)

Nu overweeg ik de Map met Lange Lappen weg te gooien. Ik wacht tot morgen, zodat ik er nog een nachtje over kan slapen.

Maandag begin ik met een schone lei. Stap ik helemaal fris het openbare debat binnen met het voornemen hooguit twee Lange Lappen per week te lezen - maar dan ook helemaal!