In tegenstelling tot wat velen tot voor kort dachten (?in Nederland gaat het nergens over?), wordt er momenteel wel degelijk gediscussieerd over fundamentele onderwerpen.
Jammer genoeg loopt het publieke debat herhaaldelijk vast op één woordje.

Voorbeelden van woorden die in de afgelopen weken een verdere discussie om zeep hielpen:

deportatie (gebruikt door Pronk in het asielzoekersdebat)
apartheid (Ayaan Hirsi Ali in het integratiedebat)
vergoelijkend (Van Aartsen over het terreurbeleid)

Tegenpartijen voelen zich fiks in de kuif gepikt, eisen excuses, de media lopen te hoop, de woorden worden teruggenomen, excuses aangeboden (Ali en Van Aartsen), of niet (Pronk) en dat was het dan. Volgende debat.

Zullen we afspreken een nieuw woordje te gebruiken als we willen aangeven dat we een handelwijze, persoon, of beleid stuitend mis vinden?

Knarp.

Zomaar een onzinwoord, dat geen enkele betekenis heeft en uitsluitend als signaal dient, waarna weer verder gedebatteerd kan worden.

?Het beleid in dezen is ronduit knarp.?
?De regering is hier knarpig bezig.?
?Minister Die en Die is een knarp van jewelste, meneer de voorzitter.?

Eerste e-mailreactie:
?Knarp. Wat een kutwoord, De Bie. Wat een zelfoverschatting, mocht je denken dat dit woord gebruikt gaat worden. Ik voel me zwaar beledigd door dit kinderachtige idee en ik eis excuses.?