'Wat denkt ze wel! Mevrouw komt niet! Mevrouw haalt haar neus voor Nederland op.'
Zangeres Jessye Norman zou naar Nederland komen om het Edison Gala met 'haar aanwezigheid op te luisteren'. Maar op het laatste moment zegde de diva af.

Voor we Jessye Norman nu voor eeuwig verguizen en uit onze concertzalen weren, moeten we ons afvragen of het niet heel anders kan zijn gegaan.

Misschien is ze in woede ontstoken omdat ze dolgraag voor ons wilde zingen. En niet één lied - twintig liederen! En zeven toegiften!

Misschien heeft ze haar manager aldus uitgekafferd:
'Moet je eens luisteren, vriend. Ik ben bereid het Nederlandse pokkenweer, dat heel slecht voor mijn keel is, te trotseren. Maar ik vlieg niet even naar Amsterdam om de scheidende directeur van het Concertgebouw een paar veren in zijn kont te steken - ik schat mijn Nederlandse publiek hoger in. Ik wil mijn bewonderaars het beste geven dat ik in me heb! Alleen met mijn aanwezigheid het feestje van ene meneer Sanders opluisteren? Ja, kom nou toch!'

Nee, bij nader inzien denk ik toch niet dat het zo is gegaan.