|
- Ik heb ?t nou al drie keer gezien, maar ik kan er geen genoeg van krijgen. Eerst buigt?ie helemaal door, blijft hangen en dan schuift?ie van die holle pijpen in zijn broek af en dondert naar beneden. Fascinerend. Het is maar een standbeeld, maar het symbool werkt - er valt echt iemand om, lijkt ?t. En als de mensen er dan op gaan staan springen, dan voel je zelf ook de ontlading, zeg maar.
- Je vertelt ?t mij iets te enthousiast. En wat kijk je vrolijk.
- Hoezo? We zijn getuige van een historisch moment en iedereen die Canetti heeft gelezen weet, dat als de massa z?n symbolen gaat vertrappen...
- Jij hebt helemaal het recht niet om zo verheugd te stralen. Jij was toch fel tegen de oorlog? Nou, dan mag jij niet blij zijn.
- Waarom niet? Ik ben blij dat het zo kort heeft geduurd en er niet nog meer onschuldige burgerslachtoffers vallen.
- Jij was tegen de oorlog, jij wilde dus dat Saddam, dat het regime, er nog zat. Waar of niet?
- Hè hè. ?Als je tegen Bush bent, ben je voor Hussein.? Natuurlijk was ik tegen het regime.
- Dat nu zo goed als weg is. En wie hebben dat gedaan? De Amerikanen. Ik was voor de oorlog. Ik mag dus blij zijn. Met de Amerikanen. En met de Irakese bevolking. Jij niet. Jij hebt het recht verspeeld blij te zijn.
- O ja? En wat moet ik dan doen?
- Een excuusbrief schrijven aan Bush.
- Ja, dag! Nooit van z?n leven.
- En als we straks doorstoten naar Syrië en Iran en daar de standbeelden omdonderen, wil ik geen spoor van blijdschap op je gezicht zien. Duidelijk?
- Wat kijk je boos. Je was toch zo blij?
|
= verwijzing naar andere site
= hoorspel, reportage, geluidsact
= filmpjes
= bijlagen
Hoofdredacteur Wim de Bie leest alle reacties - 
Bieslog op het Crossing Border Festival 2007
terug naar de voorpagina